All Chapters of รักลับสัมพันธ์สวาท: Chapter 31 - Chapter 40

รักลับสัมพันธ์สวาทตอนที่ 32 - ได้กันแล้วใช่ไหมผมพาอารียามายังห้างสรรพสินค้า เธอดูตื่นตาอยากกับเด็กน้อยที่ได้ออกมาเที่ยวเล่น กวาดสายตามองซ้ายมองขวาด้วยสีหน้าระรื่น บางครั้งก็แทบเดินชนคนอื่นเพราะไม่มองทาง จนผมต้องคอยดึงแขนเธอหลบชาวบ้าน"ว้าว~~" เธอเบิกตากว้างร้องว้าวเหมือนกับเด็กท่าทางนั้นทำให้ผมอมยิ้ม"ชอบเหรอ" จนต้องเอ่ยปากถาม ตอนนี้อารียาเหมือนเด็กน้อย ท่าทางของเธอดูสดใสรอยยิ้มหวานดูมีความสุขทำให้ผมที่ได้มอง รู้สึกดีตามเธอไปด้วย"ค่ะ มันใหญ่มากแล้วก็มีของสวย ๆ เยอะแยะไปหมด ให้เดินทั้งวันยังได้นะเนี่ย" สายตาของเธอกวาดมองโดยรอบพร้อมกับเอ่ยปากอย่างตื่นเต้น"ทำอย่างกับเด็กเก็บกดไม่เคยไปไหนมาไหนงั้นแหละ" ผมอดไม่ได้ที่จะแซวเธอ"ก็ไม่ค่อยได้ไปไหน ทำงานพาร์ทไทม์กว่าจะกลับก็ดึกแล้ว" คำแซวของผมทำให้อารียาหยุดมองแล้วจ้องหน้าผม ขยับปากพูดในสิ่งที่เคยผ่านมา ทำเอาผมนิ่งไปชั่วขณะ เพราะไม่คิดว่าอารียาผู้ที่ดูแรง จะไม่เคยได้ไปสถานที่แปลกใหม่ ก็เธอมันดูกร้านโลกซะอย่างนั้นถ้าไม่ได้สัมผัสกับตัวตนของเธอจริงใครจะไปคิด ก็ไม่ผิดถ้าผมจะมองเธอเป็นผู้หญิงปากจัดเพราะท่าทางของเธอมันชัดเจน"พ่อฉันส่งเงินให้ไม่พ

รักลับสัมพันธ์สวาทตอนที่ 34 - ท้องก็ดี(นิโคลโล)"พอใจคุณแล้วใช่ไหม" อารียาพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ฟังแล้วไม่สู้ดี เป็นจังหวะเดียวกันกับที่อุ้มเธอขึ้นมานอนบนเตียง หลังจากเคลียร์ตัวเองในห้องน้ำเสร็จเรียบร้อย พร้อมจัดการสั่งคนทำอาหารรอเพราะคิดว่าอารียาคงจะหิว แต่ตอนนี้เธอนอนหันหลังให้ผม และดึงผ้าห่มคลุมไว้จนถึงออก"......" ผมเงียบไม่พูดตอบโต้อะไรรับรู้ได้ถึงความรู้สึกของอารียาที่เป็นอยู่ สิ่งที่ผมทำลงไปล้วนเกิดจากอารมณ์ทั้งสิ้น ซึ่งผมควบคุมมันไม่อยู่ก็ผมไม่อยากให้ใครเข้าใกล้เธอ เธอเป็นของผมคนเดียว แต่สิ่งที่ผมทำมันอาจจะรุนแรงจนทำให้เธอบอบช้ำและเจ็บปวดที่หัวใจ แต่ยังไงผมก็จะไม่มีวันให้อารียาไปเป็นของใครแน่ ต่อให้มันเลวทรามในสายตาของเธอ"หรือแค่นี้ยังน้อยไป" เธอยังคงพูดย้ำ ด้วยน้ำเสียงเศร้า"ขอแผลดูหน่อย" ผมไม่สนใจในคำพูดกระแนะกระแหนของเธอแต่นึกขึ้นได้ว่าตอนที่ลากเธอเข้ามาในบ้านอารียาล้มเข่ากระแทกพื้นและผมเห็นมันมีเลือดออกจึงสอดมือเข้าไปใต้ผ้าห่มหวังจับขาเธอขึ้นมาดูบาดแผล...ผมห่วงเธอ"ฉันทำอะไรให้นักหนาเหรอถึงได้ทำกับฉันแบบนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า...ฉันเป็นคนนะนิคมีศักดิ์ศรี ไม่ใช่ของเล่นคนรวย" เ

รักลับสัมพันธ์สวาทตอนที่ 36 - หนีจากคนใจร้ายหลังจากที่เขาออกจากห้องไป ฉันก็ไล่สายตากวาดมองโดยรอบ ฉันจะไม่โดนขังไว้ในพื้นที่คับแคบที่จำกัดแบบนี้ ต้องหาทางหนีไปจากที่นี่ให้ได้ ฉันจะไม่ยอมเป็นทาสอารมณ์ของเขาหรอกค่ะ"ประตูล็อก!!" ฉันเดินไปอย่างประตูบิดลูกบิดแต่ยังไงก็เปิดไม่ออก เขาขังฉัน!"โทรศัพท์ฉันไปไหนเนี่ย โอ๊ยชีวิต...ฉันจะหนีออกไปจากที่นี่ได้ยังไงนะ ถนนหนทางก็ไม่รู้จัก" สุดท้ายก็เดินกลับเข้ามาในห้องเหมือนเดิม มองหาโทรศัพท์มือถือแต่ก็ไม่พบ เขาคงเก็บไว้กับตัวแน่นอน มันเริ่มทำให้ฉันกลัดกลุ้ม แล้วจะหนีไปยังไงในเมื่อติดต่อใครก็ไม่ได้ เดินวนใช้ความคิดอยู่ในห้องเกือบครึ่งชั่วโมง จึงตัดสินใจเดินไปยังหน้าต่างเพื่อหาทางหนี และห้องที่ฉันอยู่ก็สูงจากพื้นพอประมาณราว ถ้าให้กระโดดลงไปขาคงหัก แต่ถ้าฉันยังปักหลักอยู่ที่นี่ก็คงโดนกดขี่และถูกคนใจร้ายข่มเหงไปตลอด...ฉันต้องเสี่ยง"ฉันไม่มีทางจะอยู่ในบ้านที่เหมือนกรงขังบ้า ๆ นี้แน่...คิดสิอารียา เธอจะมายอมแพ้ง่าย ๆ แบบนี้ไม่ได้ เป็นไงเป็นกัน" ฉันตัดสินใจเปิดบานหน้าต่างออกมันเป็นหนทางเดียวที่ฉันจะได้ออกไปจากที่นี่ ความสูงที่ฉันนึกกลัว แต่ยังไงก็ต้องลองด

รักลับสัมพันธ์สวาทตอนที่ 38 - เด็กดื้อที่กำลังเป็นเด็กดี(นิโคลไล)หลังจากที่ผมป้อนอาหารให้อารียาเสร็จสิ้นก็ยกถาดจาน อันว่างเปล่าลงมาข้างล่าง จากนั้นจึงเดินกลับขึ้นมาบนห้องพบกับเด็กน้อยผู้ดื้อรั้นนอนหลับสนิท ทั้งที่มือยังไขว้หลัง ขาถูกมัดแน่นด้วยเชือก ผมจึงเดินเข้าไปแก้มัดและจัดท่านอนในท่าที่สบาย พร้อมกับดึงผ้าห่มคลุมกายให้เธออบอุ่น...."ไม่คิดเลยว่าหนูจะทำให้อาเป็นแบบนี้ได้อารียา...ตอนนอนหลับอยู่นิ่ง ๆ ก็น่ารักดีหรอกนะ แต่พอตื่นมาทำไมต้องปากจัดด่าเก่งจัง""พ่อจ๋าพ่อ...แม่จ๋า ฮึก ฮึก อย่าทิ้งหนูไป แม่...""นอนซะนะเด็กดีของอา มันแค่ความฝัน" ผมรูปหัวปลอบเธอ นั่นจึงทำให้อาการละเมอสงบลงจากนั้นจึงเอนตัวนอนข้างเธอ และดึงเธอเข้าสู่อ้อมกอด ไม่นานจึงทำให้ผมพลอยหลับไป เป็นครั้งแรกสำหรับการนอนที่มันอบอุ่นและผมหลับได้อย่างสนิทกว่าทุกครั้งเช้าของวันผมรู้สึกตัวตื่นเมื่อแสงอาทิตย์สาดเข้ามาในห้องนอน คนข้าง ๆ ที่ยังหลับใหลทำให้ผมจ้องมองด้วยความเสน่หา ใบหน้าจิ้มลิ้ม เรียวปากกระจับสีชมพู ดึงดูดให้ผมต้องโน้มใบหน้าเข้าใกล้ แล้วประทับริมฝีปากจูบกลางหน้าผากเนียนใสนั้นด้วยความหลงรัก ก่อนที่ผมจะขยับตัวลุกจา

รักลับสัมพันธ์สวาทตอนที่ 40- เก็บปากไว้ให้อาจูบ(นิโคลไล)หลังจากที่ไล่อารียาขึ้นไปแต่งตัวบนห้อง นั่งเล่นไปมารอเธออยู่ด้านล่างก็นึกขึ้นได้ ว่าเธอนั้นมาเพียงตัวเปล่าไม่มีเสื้อผ้าชุดอื่นติดมาเลย นอกจากที่เธอสวมใส่แค่นั้น จึงได้ให้คนที่ดูแลบ้านจัดการหามาให้ ผมเดินขึ้นไปหยุดหน้าห้องนอนแล้วเปิดประตูเข้าไปโดยไม่เคาะขออนุญาต ทำให้เห็นเรือนร่างผอมเพรียวยืนตระหง่านอยู่ตรงหน้า ผมได้แต่จดจ้องมองไปไม่ละสายตา แต่กับอารียานั้นกระโดดขึ้นเตียงแทบไม่ทันก่อนจะมีเสียงอำมหิตลั่นดัง"เห้ย! เข้ามาทำไมเนี่ย""ทำเป็นอายทั้งที่ก็เห็นหมดไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบละ"ผมเดินถือถุงเข้าไปใกล้เตียงนอนที่มีอารียาซุกตัวอยู่ใต้ผ้าห่ม ด้วยใบหน้าขึงขังจ้องมองผมอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อแต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้ผมสะทบสะท้านแต่อย่างใด ยื่นเสื้อผ้าเข้าไปใกล้หวังให้เธอได้สวมใส่ห่มกาย"ขอโทษนะพอดีฉันมียางอายมากพอ..ส่วนคุณหน้ามึนเกินไปเปล่าคะคุณอาที่ถือวิสาสะเข้ามาโดยไม่ได้รับอนุญาตแบบนี้" เธอต่อว่าผมด้วยฝีปากกล้า ทั้งที่ตัวเองยังนอนซุกในผ้าห่มพร้อมพวงแก้มสีแดงระเรื่ออย่างเขินอาย ผมมองปราดเดียวก็รับรู้ได้ว่าเธอรู้สึกเช่นไร"อาแค่เอาเส