บททั้งหมดของ พระเอกจ๋าภรรยาท่านเป็นตัวประกอบ: บทที่ 21 - บทที่ 30

ทุกอย่างดูเงียบสงบ คล้ายกับท้องทะเลที่ราบเรียบแต่หารู้ไม่ว่าภายใต้ผืนทะเลที่กว้างใหญ่อาจจะกำลังมีคลื่นใต้น้ำรุนแรงอยู่ก็ได้ตู้หลิงลงนามในหนังสือหย่าเรียบร้อยทั้งสองฉบับ ฉบับหนึ่งนั้นส่งคืนให้ มู่อันเฉิงเรียบร้อย อีกหนึ่งเก็บไว้กับนาง เวลานี้นางจึงรู้สึกเป็นอิสระเมื่อไม่ต้องหวั่นเกรงสายตาผู้ใดแล้ว ต่อจากนี้ไปนางก็สามารถใช้ชีวิตได้อย่างที่ใจนางต้องการเนื่องจากวันนี้อากาศดีและนานแล้วที่นางไม่ได้ออกไปเที่ยวเล่นที่ไหนนับตั้งแต่ถูกกักขังไว้ในจวนอ๋อง ตู้หลิงจึงคิดอยากจะออกไปเที่ยวเล่นนอกบ้านดูบ้างสิ่งเดียวที่นางต้องระวัง ไม่ใช่มู่อันเฉิง ไม่ใช่เสี่ยวเชี่ยน หรือไช่หลินซี แต่เป็นหลัวซู่เฟิงต่างหากที่นางต้องกลัว ครั้งก่อนเขาแฝงร่างเล่อเหยียนเผิงทำตัวรุ่มร่ามกับนาง ครั้งนี้ออกไปแล้วก็ไม่รู้ว่าเขาจะใช้ร่างของใครพุ่งเข้าหานางอีกตู้หลิงเลือกเดินเล่นในตลาดที่อยู่ไม่ห่างจากจวนแม่ทัพ ทุกซอกทุกมุมในเมืองแห่งนี้นางรู้จักดีทั้งหมด เพราะทุกพื้นที่ตอนที่เป็นผีนางลอยทะลุผ่านมาหมดแล้วบรรยากาศในตลาดวันนี้ค่อนข้างแตกต่างจากตอนที่นางเป็นผี ทั้ง ๆ ที่ท้องฟ้าสว่างสดใส มีแสงแดดอ่อน ๆ ปกคลุมโดยรอบ แต่ร่างกาย

หลัวซู่เฟิงพาคนตัวเล็กออกมาจากพื้นที่ตรงนั้น และมั่นใจว่าห่างไกลจากมู่อันเฉิงพอสมควร แต่มือทั้งสองข้างยังคงประคองนางเดินไปพร้อมกันไม่ยอมปล่อยและดูเหมือนว่าสตรีตัวนุ่มนิ่มผู้นี้จะโกรธจนลืมไปแล้วส่วนตู้หลิงได้แต่ทำหน้าบึ้ง อยู่ในอารมณ์แห่งความโกรธจนหลงลืมไปว่าหลัวซู่เฟิงกำลังหาเศษหาเลยกับร่างกายนางอยู่“เหตุใดเจ้าจึงหน้าบึ้งเช่นนี้”“ยุ่ง”คนงามแว้ดใส่คำเดียว หลัวซู่เฟิงจึงไม่กล้าปริปากพูดสิ่งใดจนกระทั่งถึงจวนแม่ทัพ นางก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะพูดคุยกับเขา“เจ้าโกรธข้าเพราะ?” หลัวซู่เฟิงตัดสินใจถาม“.....” ตู้หลิงสะบัดตัวออกจากหลัวซู่เฟิง ก่อนจะส่งหน้ายักษ์ให้แก่เขา“ถ้าเจ้าไม่ตอบ ข้าจะรู้หรือไม่เด็กดี” จ้าวผีเดินไปขวางทางนางเอาไว้ตู้หลิงหงุดหงิด นางหงุดหงิดที่เขาห้ามไม่ให้นางสนทนากับมู่อันเฉิง และหงุดหงิดที่เขาทำตัวราวกับเป็นคนรักของนาง“ท่านไม่ยอมให้ข้าด่ามู่อันเฉิง”“ข้าทำตัวเช่นนั้นด้วยหรือ” หลัวซู่เฟิงทำหน้าเฉไฉ “ไม่เห็นจำได้เลย“อย่ามาทำหน้าเฉไฉนะ” ตู้หลิงชี้หน้า เห็น ๆ กันอยู่ว่าเขาเอามือใหญ่โตนั่นมาปิดปากนางเอาไว้ แถมเรี่ยวแรงก็เยอะกว่านางหลายเท่าหลัวซู่เฟิงไม่เพียงไม่สำนึก ซ้ำยัง

น่าเสียดายที่จากนี้ไปเขาจะไม่สามารถครอบครองสตรีผู้นั้นได้อีกแล้ว มู่อันเฉิงหงุดหงิดทุกครั้งที่ได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับนาง เช่น ตู้หลิงไปไหนมาไหนกับเล่อเหยียนเผิงบ่อยครั้ง หรือข่าวลือเรื่องความสัมพันธ์ของกุนซือและคุณหนูจากจวนแม่ทัพที่ดีวันดีคืนทุกครั้งที่ได้ยินว่าความสัมพันธ์ของทั้งสองคนพัฒนาขึ้นไปมาก ยิ่งทำให้ มู่อันเฉิงวุ่นวายใจ การที่จะได้นางคืนกลับมานั้นยากยิ่ง เขาจะรอจนหลังที่แม่ทัพตู้ไปชายแดนตอนนั้นค่อยหลอกล่อนางก็คงไม่สายเกินไปเมื่อคิดถึงใบหน้างดงามและเรือนร่างอวบอิ่มของตู้หลิง มู่อันเฉิงก็ยิ่งเร่งจังหวะขยับเอวรุนแรงมากยิ่งขึ้น“อา....พี่อันเฉิง...” ไช่หลินซีครวญคราง ใบหน้างดงามบิดเร่าอยู่ภายใต้การควบคุมของผู้เป็นสามี“ซีด...” มู่อันเฉิงเองก็รู้สึกกระสันเสียวไม่แพ้กันไช่หลินซีเสียวกระสันจนแทบจะขาดใจ โดยเฉพาะยามที่เขาขยับแท่งลำอุ่นร้อนเข้าออกตอกย้ำที่ช่องทางรักของนาง ไม่หยุดนางทำได้แค่เพียงส่งเสียงครางรัญจวนเท่านั้นมู่อันเฉิงขยับเข้าออกรุนแรงอีกสองสามครั้งก็ปลดปล่อยของเหลวอุ่นร้อนในกายของนาง ชายหนุ่มมองหน้าสตรีในอ้อมแขนจุมพิตนางอย่างอ่อนโยน และเอนกายลงมานอนเคียงข้างกับน

ท่ามกลางกองเพลิงที่โหมกระหน่ำแม่ทัพตู้จงเหริน อุ้มเด็กผู้หญิงตัวผอมบางใบหน้าซีดเซียวสลบไม่ได้สติออกมาจากกระโจมหลังใหญ่ที่กำลังถูกไฟไหม้ การช่วยเหลือของเขาซึ่งทำให้นางรอดชีวิตได้อย่างหวุดหวิด“จะดีหรือขอรับท่านแม่ทัพ นางเป็นรัชทายาทของชนเผ่าที่อยู่นอกด่าน หากไม่กำจัดนางทิ้งเสียตั้งแต่วันนี้ เกรงว่าวันหน้านางจะเป็นภัยต่อพวกเรา”“รองแม่ทัพเฉียว เจ้าก็เห็นว่านางยังเด็กนัก ข้าตัดใจทำร้ายนางไม่ลงหรอก และก็ปล่อยให้นางตายไม่ได้” ถึงจะเป็นศัตรูแต่ตู้จงเหรินก็ยังมีคุณธรรม นางเป็นเพียงแค่เด็กจะไปรู้ความอะไรกับเรื่องที่ผู้ใหญ่ทำด้วยความใจอ่อนนับตั้งแต่นั้นตู้จงเหรินจึงรับถูปาเสี่ยวเชี่ยนมาเป็นสาวใช้ในจวนเลี้ยงดูเคียงข้างกับตู้หลิงบุตรสาวของตนตู้จงเหรินหวนคิดถึงเรื่องราวเก่า ๆ ก็รู้สึกสะท้อนใจ เขาเองก็มีส่วนผิดที่ทำลายครอบครัวของนาง แต่...คนพวกนั้นก็สารเลวเกินไปทำร้ายประชาชนในดินแดนของเขา เข่นฆ่าข่มขืน ปล้นสะดมชิงทรัพย์ แล้วจะให้เขานิ่งนอนใจไม่กำจัดให้สิ้นได้อย่างไรคนที่ควรปล่อยก็ปล่อย ที่ตู้จงเหรินทำนั้นก็เป็นการเอามือปิดตาเอาไว้ข้างหนึ่ง มองข้ามมันไปเสียกุนซือหนุ่มออกเดินทางล่วงหน้ามาก่อนแล้

ม้าด่วนส่งสารล่วงหน้ามาถึงมู่อันเฉิง เมื่ออ๋องหนุ่มได้อ่านจดหมายถึงกับไม่สามารถหุบยิ้มได้ ก่อนหน้าเขาไปขอให้เสด็จพ่อมอบอำนาจให้เขาเป็นผู้จัดการเรื่องราวของแม่ทัพตู้ อย่างน้อย ๆ ก็สืบเสาะหาความจริงเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นที่ชายแดนให้กระจ่างชัดส่วนเขาจะทำเช่นไรใช้วิธีไหนก็เป็นเรื่องของเขาไม่แน่ว่าเขาจะสามารถใช้เรื่องนี้กดดันให้นางคืนกลับมาเป็นพระชายาเอกของเขาดังเช่นเดิม แค่คิดเช่นนั้นมู่อันเฉิงก็อารมณ์ดีนักภาพปลามงคลที่ชายหนุ่มกำลังวาดอยู่ในสวนจึงออกมางดงามตามอารมณ์ของผู้วาดเรื่องทั้งหมดเหตุใดเขาจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง ก็ในเมื่อเบื้องหลังของเรื่องวุ่นวายเหล่านั้นเกิดจากความแค้นที่ถูกหักหน้าของพระมารดาของตน เขามองแผนการของผู้เป็นมารดาได้ทะลุปรุโปร่งแน่นอนว่าครั้งนี้เขาจะต้องดำเนินการอย่างระมัดระวังเป็นที่สุด เพราะเรื่องนี้เกี่ยวพันถึงเสถียรภาพกับสถานะของเขาในราชวงศ์แผนการของเสด็จแม่นั้นยังมีช่องโหว่อยู่หลายอย่าง นางใช้เงินปลอมส่งไปให้พวกเขา นับว่าเวลานี้นางกลายเป็นท่อน้ำเลี้ยงของชนเผ่านอกด่าน ถ้าเกิดสืบสาวขึ้นมาไม่แน่ว่าก็จะส่งผลร้ายมาถึงตัวนาง“ลู่เจิ้งฉือ ตามเขามาพบข้าหน