เข้าสู่ระบบแชร์
26 นางคือชายาเอก
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-27 14:05:58บทที่เกี่ยวข้อง
พระเอกจ๋าภรรยาท่านเป็นตัวประกอบ 27 ลางสังหรณ์
ท่ามกลางกองเพลิงที่โหมกระหน่ำแม่ทัพตู้จงเหริน อุ้มเด็กผู้หญิงตัวผอมบางใบหน้าซีดเซียวสลบไม่ได้สติออกมาจากกระโจมหลังใหญ่ที่กำลังถูกไฟไหม้ การช่วยเหลือของเขาซึ่งทำให้นางรอดชีวิตได้อย่างหวุดหวิด“จะดีหรือขอรับท่านแม่ทัพ นางเป็นรัชทายาทของชนเผ่าที่อยู่นอกด่าน หากไม่กำจัดนางทิ้งเสียตั้งแต่วันนี้ เกรงว่าวันหน้านางจะเป็นภัยต่อพวกเรา”“รองแม่ทัพเฉียว เจ้าก็เห็นว่านางยังเด็กนัก ข้าตัดใจทำร้ายนางไม่ลงหรอก และก็ปล่อยให้นางตายไม่ได้” ถึงจะเป็นศัตรูแต่ตู้จงเหรินก็ยังมีคุณธรรม นางเป็นเพียงแค่เด็กจะไปรู้ความอะไรกับเรื่องที่ผู้ใหญ่ทำด้วยความใจอ่อนนับตั้งแต่นั้นตู้จงเหรินจึงรับถูปาเสี่ยวเชี่ยนมาเป็นสาวใช้ในจวนเลี้ยงดูเคียงข้างกับตู้หลิงบุตรสาวของตนตู้จงเหรินหวนคิดถึงเรื่องราวเก่า ๆ ก็รู้สึกสะท้อนใจ เขาเองก็มีส่วนผิดที่ทำลายครอบครัวของนาง แต่...คนพวกนั้นก็สารเลวเกินไปทำร้ายประชาชนในดินแดนของเขา เข่นฆ่าข่มขืน ปล้นสะดมชิงทรัพย์ แล้วจะให้เขานิ่งนอนใจไม่กำจัดให้สิ้นได้อย่างไรคนที่ควรปล่อยก็ปล่อย ที่ตู้จงเหรินทำนั้นก็เป็นการเอามือปิดตาเอาไว้ข้างหนึ่ง มองข้ามมันไปเสียกุนซือหนุ่มออกเดินทางล่วงหน้ามาก่อนแล้
พระเอกจ๋าภรรยาท่านเป็นตัวประกอบ 28 เล่อเหยียนเผิง
เรื่องบุญกุศลที่ร่อยหรอลงไป หลัวซู่เฟิงเองก็เข้าใจดี เฉาเกอเอ๋อไม่ได้ออกมาจากวังหลวงนานหลายเดือนแล้วเขาเองก็รู้ แต่ด้วยการญาณหยั่งรู้ของหลัวซู่เฟิงนางแข็งแรงดีไม่ได้มีปัญหาใหญ่อะไร เจ้าเด็กน้อยของเขาอายุขัยของนางยังอยู่ได้อีกหลายปี นางแค่ขี้เกียจสิ่งเขากังวลตอนนี้คือเล่อเหยียนเผิงกับตู้จงเหรินต่างหาก ดูเหมือนเขาจะได้รับข่าวไม่ดีจากสหายผีทั้งหลาย“นายท่านหลัว ดูเหมือนแม่ทัพตู้จะกำลังมีปัญหา” “เจ้าเด็กแซ่เล่อที่ท่านให้ตามหาก็ด้วย เขาแยกตัวออกจากกองทัพไปเมื่อหลานวันก่อน จนตอนนี้ก็ยังไม่ได้ส่งข่าวมา” “ข้าไปสืบมาแล้ว ดูเหมือนที่ชายป่าทางด้านเหนือของเมืองชายแดนจะมีคนเห็นเด็กแซ่เล่อวิ่งไปทางนั้น” สหายผีหลายตนของหลัวซู่เฟิงนำข่าวมาบอกและเมื่อรับรู้ว่าร่องรอยของเล่อเหยียนเผิงอยู่ที่ไหน จ้าวหุบเขาผีจึงรีบไปที่นั่นในทันทีแผนการของเล่อเหยียนเผิงดูเหมือนจะถูกรับรู้ แน่นอนว่าหนอนตัวสำคัญในเรื่องนี้นั่นก็คือรองแม่ทัพเฉียวคนที่เล่อเหยียนเผิงเลือกมาทั้ง 20 คน เป็นสายลับของคนนอกเผ่าไปแล้วถึง 13 คน ที่เหลือที่ไม่ใช่พวกเดียวกันก็ทยอยถูกรองแม่ทัพเฉียวกำจัดไปเรื่อย ๆจนกระทั่งถึงตาของเล่อเหยียนเผิงบ้
พระเอกจ๋าภรรยาท่านเป็นตัวประกอบ 29 อ้อนวอนข้าสิ
ม้าด่วนส่งสารล่วงหน้ามาถึงมู่อันเฉิง เมื่ออ๋องหนุ่มได้อ่านจดหมายถึงกับไม่สามารถหุบยิ้มได้ ก่อนหน้าเขาไปขอให้เสด็จพ่อมอบอำนาจให้เขาเป็นผู้จัดการเรื่องราวของแม่ทัพตู้ อย่างน้อย ๆ ก็สืบเสาะหาความจริงเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นที่ชายแดนให้กระจ่างชัดส่วนเขาจะทำเช่นไรใช้วิธีไหนก็เป็นเรื่องของเขาไม่แน่ว่าเขาจะสามารถใช้เรื่องนี้กดดันให้นางคืนกลับมาเป็นพระชายาเอกของเขาดังเช่นเดิม แค่คิดเช่นนั้นมู่อันเฉิงก็อารมณ์ดีนักภาพปลามงคลที่ชายหนุ่มกำลังวาดอยู่ในสวนจึงออกมางดงามตามอารมณ์ของผู้วาดเรื่องทั้งหมดเหตุใดเขาจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง ก็ในเมื่อเบื้องหลังของเรื่องวุ่นวายเหล่านั้นเกิดจากความแค้นที่ถูกหักหน้าของพระมารดาของตน เขามองแผนการของผู้เป็นมารดาได้ทะลุปรุโปร่งแน่นอนว่าครั้งนี้เขาจะต้องดำเนินการอย่างระมัดระวังเป็นที่สุด เพราะเรื่องนี้เกี่ยวพันถึงเสถียรภาพกับสถานะของเขาในราชวงศ์แผนการของเสด็จแม่นั้นยังมีช่องโหว่อยู่หลายอย่าง นางใช้เงินปลอมส่งไปให้พวกเขา นับว่าเวลานี้นางกลายเป็นท่อน้ำเลี้ยงของชนเผ่านอกด่าน ถ้าเกิดสืบสาวขึ้นมาไม่แน่ว่าก็จะส่งผลร้ายมาถึงตัวนาง“ลู่เจิ้งฉือ ตามเขามาพบข้าหน
พระเอกจ๋าภรรยาท่านเป็นตัวประกอบ 30 ข่มขู่
“ปล่อยข้านะ” คนตัวเล็กดิ้นรน ให้หลุดพ้นจากการควบคุมของเขาร่างนุ่มนิ่มของตู้หลิงถูกเขาจับพาดเอาไว้บนบ่า อ๋องหนุ่มเร่งรีบพานางกลับไปที่จวน เรือนตะวันออกที่เขาจัดเตรียมเอาไว้ยังเป็นของนางเสมอ เขาให้คนไปทำความสะอาดทุกวัน สิ่งของที่เป็นของนางจากเรือนหลังเล็กถูกย้ายมาอยู่ที่นี่ทั้งหมดใช้เวลาไม่นานชายหนุ่มก็พานางมาจนถึงห้องนอนในเรือนตะวันออก และสั่งห้ามบ่าวทุกคนรบกวนเขาและนาง แม้กระทั่งพระชายารองก็ถูกสั่งห้ามให้เข้ามาที่นี่เช่นกัน“ห้ามไม่ให้ใครเข้ามาที่นี่ แม้แต่ชายารองก็ไม่ละเว้น” คำสั่งของมู่อันเฉิงเด็ดขาดไม่มีใครกล้าขัดแย้งหรือเอ่ยสิ่งใดช่วงหลังมาอารมณ์ของอ๋องหนุ่มแปรปรวนเหลือเกิน และการพาอดีตพระชายาเอกกลับมาที่นี่อีกครั้งก็สร้างความประหลาดใจให้กับทุกคน นางเป็นนักโทษที่มีคดีติดตัว การพามาอยู่ที่นี่ไม่ถือว่าพิเศษเกินกว่านักโทษธรรมดาหรอกหรือมู่อันเฉิงวางนางไว้บนเตียง อย่างนุ่มนวล“พาข้าไปอยู่รวมกับคนของข้าเดี๋ยวนี้มู่อันเฉิง” ตู้หลิงโวยวาย“ได้อย่างไรกัน สตรีที่ข้าชื่นชอบจะให้ไปอยู่ปะปนกับผู้อื่นได้อย่างไรกัน” อ๋องหนุ่มยิ้มเย็นยะเยือกในสมองเล็ก ๆ ของตู้หลิงกำลังประมวลผลและคิดทุกอย่างใ
พระเอกจ๋าภรรยาท่านเป็นตัวประกอบ 31 ยอมข้าสิ
แม่ทัพตู้ถูกพาเข้ามายังเมืองหลวงด้วยรถลากสำหรับคุมขังนักโทษ ประชาชนในเมืองที่รังเกียจการกระทำของแม่ทัพตู้ต่างก็ออกมาเขวี้ยงไข่ขว้างปาสิ่งของ เพื่อเป็นการเหยียดหยามและระบายความแค้น โดยที่บางคนเพียงแค่นึกหมั่นไส้เป็นการส่วนตัวเท่านั้น โดยไม่รับรู้ว่าเรื่องราวนั้นเป็นความจริงหรือไม่แต่ก็มีประชาชนบางส่วนที่สำนึกในบุญคุณของตู้จงเหรินเข้าไปห้ามปราม และขัดขวางการกระทำเหล่านั้น จนเกิดการจลาจลขนาดย่อมมู่อันเฉิงพาตู้หลิงมายังหอชมเมือง ณ ที่แห่งนี้ตัวตู้หลิงและมู่อันเฉิงจะเห็นสิ่งที่แม่ทัพตู้ถูกกระทำได้อย่างชัดเจนตั้งแต่ประตูเมืองจนกระทั่งถึงคุกหลวง จากเดิมที่จะส่งเขาเข้าเมืองในเวลาค่ำ ก็เปลี่ยนใจเป็นช่วงที่ฟ้ายังสว่างอ๋องหนุ่มจับนางมัดเอาไว้กับเก้าอี้ให้นางมองผู้เป็นบิดาถูกผู้คนประณามเหยียดหยาม เขาอยากให้นางเห็นด้วยตาของตัวเอง มู่อันเฉิงเชื่อว่าเมื่อนางเห็นเรื่องน่าอดสูของบิดาแล้ว นางจะต้องทนไม่ไหวยอมรับข้อเสนอของเขาแน่ ๆ“อย่าหลับตาสิหลิงเอ๋อ มองออกไปตรงนั้น ดูสิว่าแม่ทัพตู้ถูกกระทำเช่นไร” มู่อันเฉิงชี้มือออกไปยังขบวนของแม่ทัพตู้“อย่าบังคับข้าเช่นนี้ มู่อันเฉิง” ตู้หลิงพยายามก้มหน้าหลับตา
พระเอกจ๋าภรรยาท่านเป็นตัวประกอบ 32 ผู้ที่จะช่วยได้
ไม่รู้ว่าเพราะสิ่งใดดลใจให้ซ่งหยุนจงย้อนกลับไปยังป่าที่นัดกันเอาไว้กับท่านเล่อเมื่อหลายวันก่อน หลังจากที่ได้ข่าวว่าแม่ทัพตู้ถูกควบคุมตัวกลับเมืองหลวง เขาเองก็ร้อนใจไม่แพ้กันหลักฐานที่อยู่กับเขาเป็นของชิ้นสำคัญที่จะทำให้แม่ทัพตู้หลุดพ้นข้อกล่าวหาแต่ตัวเขาเองจะเอาไปยื่นให้กับทางการแบบสุ่มสี่สุ่มห้าไม่ได้ เพราะไม่รู้ว่าเวลานี้สำหรับแม่ทัพตู้ใครเป็นมิตรหรือศัตรูล้วนแล้วแต่ดูไม่ออก คิดแล้วก็รู้สึกแค้นใจแทนนัก คนพวกนี้เมื่อครั้งที่แม่ทัพตู้ยังเรืองอำนาจทุกคนเข้าหาไม่หยุดไม่หย่อนและที่สำคัญเขาจะต้องควบคุมตัวสตรีตัวแสบผู้นั้นเอาไว้ให้ได้ นางคือตัวแปรสำคัญของเรื่องนี้ สตรีที่ไม่รู้จักบุญคุณคน ทำเรื่องชั่วช้าไม่หยุด สมควรแล้วที่จะถูกห้าม้าแยกร่างเข้าใกล้ชายป่าที่เคยนัดกับเล่อเหยียนเผิงเมื่อครั้งก่อน ดูเหมือนมีบางสิ่งบางอย่างนำทางให้จอมดาบเข้าไปในป่าเดินลัดเลาะตามพงไม้ไปเรื่อย ๆ ไม่ได้เข้าไปในเส้นทางปกติที่ผู้คนใช่สัญจรไปมากระทั่งไปเหยียบกับอะไรบางอย่าง คราแรกเขาคิดว่ามันเป็นกิ่งไม้หรือไม่ก็พวกเศษซากของสัตว์ เมื่อมองให้ชัดกลับพบว่าเป็นมือของมนุษย์เมื่อดูให้ชัดอีกครั้งพบว่าเป็นเล่อเหยียนเผิง
พระเอกจ๋าภรรยาท่านเป็นตัวประกอบ 33 ออกหน้าช่วยเหลือ
นานหลายเดือนแล้วที่นางไม่ได้ออกไปทำบุญอุทิศให้กับผู้เป็นบิดา เนื่องจากนางขี้เกียจเหลือเกินร่างกายของนางอ่อนแอลงทุกวัน ไปไหนมาไหนไม่ค่อยสะดวกเหมือนดั่งเช่นวันวาน คงเป็นเพราะความชราของที่ทำให้นางไม่อยากลุกหรือออกไปไหนไกล ๆเนื่องจากไม่ได้ออกไปไหนมาหลายเดือนพระพันปีเฉาจึงลุกออกมายืดเส้นยืดสาย ด้วยการเดินชมสวนในวังหลวง สถานที่แห่งนี้จะว่างดงามก็งดงาม แต่กลับเป็นสถานที่เงียบและเหงาเหลือเกิน มันคล้ายกับกรงขังมนุษย์ขนาดใหญ่ใบหน้าที่เคยงดงาม ร่างกายที่เคยแข็งแรงล้วนเปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลา“พระพันปีพักสักหน่อยดีหรือไม่” ขันทีชราที่อยู่เคียงข้างเฉาเกอเอ๋อมาอย่างยาวนานเสนอ“ก็ดีเหมือนกัน เดินนาน ๆ แล้วเหนื่อย” นางเลือกไปนั่งอยู่ในศาลาริมน้ำหลังหนึ่ง อากาศเวลานี้สดชื่นนัก เหมาะกับการนั่งชื่นชม นางคิดถึงคืนวันเมื่อยังเด็ก นางคิดถึงเสด็จพ่อ น่าเสียดายที่หลัวอ๋องอายุสั้นเกินไปหลัวอ๋องจากไปตั้งแต่นางยังเยาว์...ภาพที่ผู้เป็นพ่อโอบกอดนางเอาไว้ในอ้อมแขน ใช้ร่างกายของท่านบดบังให้นางปลอดภัยจากการลอบทำร้ายยังฝังอยู่หวงความทรงจำ ถ้าไม่ได้หลัวอ๋องนางคงไม่มีชีวิตอยู่รอดและสามารถก้าวมาถึงตำแหน่งนี้พักผ่อนไ
พระเอกจ๋าภรรยาท่านเป็นตัวประกอบ 34 วุ่นวายสับสน
ตั้งแต่วันที่รู้บุรุษที่นางรักวางยานาง ให้นางดื่มยาห้ามครรภ์ทุกครั้งหลังร่วมหลับนอนกับนาง ไช่หลินซีคิดว่ามู่อันเฉิงรักนางมาโดยตลอด ใบหน้างดงามเต็มไปด้วยอารมณ์แห่งความขมขื่นไม่เพียงเท่านั้น มู่อันเฉิงยังพาตู้หลิงกลับมาอยู่ที่จวนอ๋องราวกับตั้งใจจะเหยียดหยามนางตู้หลิงที่ถูกมัดมือถูกมู่อันเฉิงลากกลับมาที่จวน ไช่หลินซียืนรออยู่นานแล้ว นางเห็นสภาพของตู้หลิงแล้วแอบเวทนาอยู่บ้างใบหน้างดงามซีดเซียว สวมเสื้อผ้าไร้เครื่องประดับ สภาพเหมือนกับนักโทษก็ไม่ปาน“พี่อันเฉิง” ไช่หลินซีแสร้งยิ้มมู่อันเฉิงยิ้มเล็กน้อยเมื่อเห็นหน้าไช่หลินซี“เจ้าออกมาข้างนอกทำไมกัน” น้ำเสียงของมู่อันเฉิงยังคงมีความห่วงใยไช่หลินซีไม่รู้ว่าน้ำเสียงนั้นเขากำลังเสแสร้งอยู่หรือไม่“ซีเอ๋อคิดถึงพี่อันเฉิง ท่านไม่ได้ไปหาข้าหลายวันแล้ว” ถึงจะโกรธเขาเรื่องที่แอบวางยานาง แต่ความรักที่มอบให้เขานั้นมีมากกว่าความขุ่นเคือง“เราไม่ได้พบหน้ากันไม่กี่วันเอง” มู่อันเฉิงประคองใบหน้าเล็ก ๆ ของสตรีตัวเล็ก“ข้ามีข่าวดีจะบอกท่าน” ไช่หลินซีคิดมาถี่ถ้วนแล้ว นางคิดว่าถึงมู่อันเฉิงจะไม่อยากให้นางมีลูก แต่.. แต่ถ้านางบอกเขาว่าตอนนี้นางกำลังตั้งค
บทล่าสุด
พระเอกจ๋าภรรยาท่านเป็นตัวประกอบ 43 อิ่มเอมในหัวใจ
แม่ทัพตู้ต้องข่มกลั้นความโกรธไว้อย่างเต็มที่ ตู้จงเหรินนั่งรออยู่ที่โถงรับแขกอยู่ครู่ใหญ่ในหัวก็กำลังคิดประมวลผลเรื่องราวที่ผ่านมาเขารับรู้ว่าเล่อเหยียนเผิงเข้าออกบ้านสกุลตู้อยู่บ่อย ๆ ตั้งแต่ตู้หลิงป่วย กุนซือผู้นั้นก็หมั่นคอยมาดูแลตู้หลิงเองก็หวั่นใจอยู่ไม่น้อย เพราะนางไม่เคยเห็นบิดาเกรี้ยวกราดเช่นนี้มาก่อน ถึงจะมีเรื่องให้โกรธเคืองแต่เมื่ออยู่ต่อหน้านางผู้เป็นบิดาก็มักจะแสดงความใจเย็นและอ่อนโยนอยู่เสมอแต่ครั้งนี้ท่านพ่อคงจะโกรธมากจริง ๆหลัวซู่เฟิงแม้จะไม่สบอารมณ์เท่าไหร่ แต่ก็ยินยอมทำตามที่ตู้หลิงขอร้อง ถ้าเขาอยากแต่งงานกับนางก็ต้องยอมคุกเข่าขอร้อง ศักดิ์ศรีและสถานะก่อนที่เขาจะตายก็ช่างมันเถอะ ยอมลงสักครั้งเพื่อนาง....จ้าวผีได้ยินเสียงของหยูเต๋อกุยหัวเราะเอิ๊กอ๊ากอยู่กับเสี่ยวโต้ว เดี๋ยวรอเขาเสร็จเรื่องนี้เสียก่อนค่อยไปหาเวลาจัดการ สาปดีไหมไปเรียนวิชานักพรตแล้วสาปทั้งสองคนให้อยู่ในไหผักดองดีหรือไม่หลัวซู่เฟิงเดินเข้าไปพร้อมกับตู้หลิง หญิงสาวส่งสัญญาณให้ชายหนุ่มคุกเข่าแต่ดูเหมือนบุรุษหน้าด้านผู้นี้จะไม่รู้ธรรมเนียม ก่อนหน้านั้นเขาเป็นใครนางไม่สนใจหรอกนะ แต่เวลานี้เขาคือเล่อเหย
พระเอกจ๋าภรรยาท่านเป็นตัวประกอบ 42 ซึ่งกันและกัน NC
ได้ยินสิ่งที่นางกล่าวหลัวซู่เฟิงก็นึกเอ็นดู คนตัวสูงก้มลงไปจูบซับน้ำตานางหนึ่งครั้ง ก่อนจะค่อย ๆ ดันมังกรตัวเขื่องของตัวเองเข้าในกายนางอย่างเชื่องช้ามีปราการธรรมชาติบางอย่างในร่างกายของตู้หลิงขาดผึง หลัวซู่เฟิงรู้สึกได้ตู้หลิงเจ็บแต่ก็อดทน นางเชื่อว่าอีกสักพักจะพบกับความสุขชายหนุ่มกดความแข็งแกร่งแช่เอาไว้เพื่อให้ช่องทางรักที่แสนคับแคบของนางได้ทำความคุ้นชินกับแท่งลำใหญ่โต แต่ภายในของนางตอนนี้กลับตอดรัดเขาเสียจนแทบคลั่ง“หลิงเอ๋อเด็กดี ข้างในของเจ้าตอดข้าเหลือเกิน”พูดจบหลัวซู่เฟิงก็เริ่มขยับเอวเข้าออกทีละนิดทันทีที่หลัวซู่เฟิงเริ่มขยับเอวความเจ็บปวดก็ค่อย ๆ หายไปความรู้สึกบางอย่างเข้ามาแทนที่ เป็นความรู้สึกที่นางยากจะกล่าวออกมาหลัวซู่เฟิงขยับแก่นกายเข้าออกอย่างเชื่องช้า ก่อนจะเริ่มเร่งจังหวะกระทุ้งไปตามอารมณ์ที่พลุ่งพล่าน นานมากแล้วที่เขาไม่ได้ร่วมรักกับสตรี ล่าสุดก็คงเมื่อหลายสิบปีก่อนตอนที่เขายังมีชีวิต“อา...” ทุกครั้งที่หลัวซู่เฟิงขยับความเป็นชายเข้าออกร่างกายของนาง ตู้หลิงรู้สึกเสียวกระสันจนอยากจะบรรยายออกมาไม่ได้ นางจึงได้แต่ส่งเสียงร้องครางรัญจวนแทนความรู้สึกถึงแม้ว่านางจะ
พระเอกจ๋าภรรยาท่านเป็นตัวประกอบ 41 เรายังไม่ได้แต่งงานกัน NC
“พี่....ซู่เฟิง....เรา....ยังไม่ได้แต่งงานกัน” ตู้หลิงพูดด้วยน้ำเสียงขาดช่วง ความเสียวกระสันที่เพิ่มขึ้นทำให้นางเอื้อนเอ่ยวาจาได้อย่างยากลำบาก“งั้นเราก็แต่งกันตอนนี้เลยดีหรือไม่” หลัวซู่เฟิงถอดเสื้อของตัวเองออกจนหมดเผยให้เห็นร่างกายแข็งแกร่ง ถึงแม้จะไม่ใช่ร่างของเขาจริง ๆ แต่ร่างกายเล่อเหยียนเผิงก็นับว่าไม่เลว โดยเฉพาะความเป็นชายที่แข็งแกร่งดุดันไม่เกรงใจใครบุรุษตัวสูงเปลี่ยนจากหยอกเย้าทรวงอกค่อย ๆ จุมพิตไต่ไล่ระดับลงมาพาดผ่านหน้าท้องแบนราบตู้หลิงเสียวจนต้องเกร็งหน้าท้อง ความรู้สึกเช่นนี้ยากที่นางจะระบายออกมาเป็นคำพูด คนตัวเล็กได้แต่ส่งเสียงครางอื้ออึงในลำคอเท่านั้นหลัวซู่เฟิงถอดกระโปรงและกางตัวในของนางออกไปพร้อมกันอย่างเชื่องช้า วงขาเรียวเล็กไร้ริ้วรอยปรากฏตรงหน้า เจ้าของเรือนร่างขาวผ่องพยายามใช้สองมือเล็ก ๆ ปกปิดร่างกายตนเอง ดูแล้วช่างน่าเอ็นดู“เจ้าสวยเหลือเกิน” หลัวซู่เฟิงกล่าว พร้อมกับใช้นิ้วสัมผัสช่องทางดอกไม้ที่แสนสวยงามแค่เพียงนิ้วเขาสัมผัสเบา ๆ ตู้หลิงก็ขนลุกไปทั้งร่างจนนางต้องขยับเอวหนี แต่สุดท้ายหลัวซู่เฟิงก็รั้งเอวนางกลับไปอยู่ที่เดิม“จะหนีไปไหนเด็กดี”ตู้หลิงไม่กล้า
พระเอกจ๋าภรรยาท่านเป็นตัวประกอบ 40 ข้าจะเล่าให้ฟัง NC
ผ่านไปหลายวัน นางยังคงไม่ได้ข่าวของผู้เป็นบิดา ครั้นจะออกจากสำนักไปสืบข่าวก็ถูกหลัวซู่เฟิงห้ามเอาไว้ ซ้ำยังกำชับให้คนในสำนักดูแลป้องกันไม่ให้แอบออกไปข้างนอกนางยังคิดโกรธที่หลัวซู่เฟิงสั่งห้ามนาง และชอบทำตัวเหมือนกับนางเป็นภรรยาของเขาอาการบาดเจ็บของหลัวซู่เฟิงทุเลาขึ้นทุกวัน ตู้หลิงยังคงตอบแทนด้วยการไปใส่ยาเปลี่ยนผ้าพันแผลให้เขาทุกวัน แน่นอนว่านางต้องหาทางรับมือผีชีกออยู่ตลอดเวลา“ข้ามีเรื่องจะเล่าให้เจ้าฟัง”“เรื่อง?” ปากของนางถามแต่ก็ยังคอยทำความสะอาดแผลอยู่“ท่านพ่อของเจ้า”“ท่านพ่อเป็นอะไร” ตู้หลิงเริ่มกังวลเมื่อหลัวซู่เฟิงเอ่ยถึงบิดาของน้องหลิง“ได้เฉาเกอเอ๋อช่วยเหลือ ไม่ต้องห่วงอีกไม่นานแม่ทัพตู้ก็จะกลับมาหาเจ้าอย่างปลอดภัย”“อ้อ งั้นก็ดีแล้ว ข้าจะได้กลับจวนเสียที” หลัวซู่เฟิงหลุดพูดชื่อสตรีผู้หนึ่งออกมา ตู้หลิงได้ยินชื่อของนางเต็มสองหูเมื่อได้ยินชื่อของสตรีอื่น ใบหน้างดงามของตู้หลิงหม่นแสงลงเล็กน้อย กล้าดีอย่างไรถึงมาเอ่ยชื่อของสตรีอื่นต่อหน้านาง“เด็กดี เจ้าเป็นอะไรไป”“เปล่าเจ้าค่ะ” น้ำเสียงของนางเจือความขุ่นเคืองหลัวซู่เฟิงพอจะเดาออก“เจ้าหึงข้าหรือ”“...” คนตัวเล็กไม่ตอบ
พระเอกจ๋าภรรยาท่านเป็นตัวประกอบ 39 ชำระความ
เสนาบดีเฉินเป็นผู้ดำเนินการเรื่องนี้ ไม่นานก็พบว่าเป็นฝีมือของชนเผ่าเร่ร่อนที่อยู่นอกด่าน อีกนิดเดียวก็จะสาวถึงตัวการสำคัญที่อยู่เบื้องหลังถึงแม้เขาจะดำเนินการเรื่องนี้ด้วยความเที่ยงธรรม แต่เรื่องมันดันเกี่ยวพันถึงเชื้อพระวงศ์ระดับสูง จึงจำเป็นต้องทำอย่างรอบคอบกองกำลังของเสี่ยวเชี่ยนถูกกำจัดไปทีละน้อย พี่น้องของนางล้มตายไปทีละเล็กละน้อย แต่กระนั้นถูปาเสี่ยวเชี่ยนก็ยังลงมือกับชาวเฉาไม่หยุดสุดท้ายกองปราบและกองราชองครักษ์ก็ร่วมมือกันจับนางและคนของนางได้ในที่สุดวันไต่สวนมาถึงถูปาเสี่ยวเชี่ยนไม่สะทกสะท้านนางยืนหลังเหยียดตรงก่นด่าสาปแช่งทุกคนที่อยู่ตรงนั้นไม่พอยังซัดทอดไปจนถึงขุนนางหลายคน ราชครูหยู สนมมู่ล้วนโดนนางกล่าวซัดทอดทั้งหมด“พวกเจ้ามันก็พวกสารเลว ทำร้ายคนบ้านข้าไม่พอ ยังกำจัดกวาดล้างให้พวกเข้าสูญสิ้น” ถูปาเสี่ยวเชี่ยนกล่าวด้วยความแค้น“ถูปาเสี่ยวเชี่ยนแสดงว่าเจ้ายอมรับข้อกล่าวหาทั้งหมดที่ทำ”“แน่นอนว่าข้ายอมรับข้ามีศักดิ์ศรีมากพอ ประชาชนพวกนั้นไม่มีค่าเท่ากับคนของข้าอยู่ไปก็หนักแผ่นดิน สู้ให้ข้ากำจัดทิ้งสักร้อยสองร้อยคนจะเป็นอะไร” ทุกคำที่นางพูดออกมาไม่มีสลด ไม่มีละอายใจต่อสิ่ง
พระเอกจ๋าภรรยาท่านเป็นตัวประกอบ 38 เริ่มคลี่คลาย
หลังจากที่ทั้งสองประกาศคบหากัน เรื่องราวความรักของพระเอกนางเอกระดับซูเปอร์สตาร์ก็เหมือนกับมีแสงแฟลชสาดส่องอยู่ตลอดเวลาซึ่งแฟนคลับของทั้งสองก็เข้าใจดี และทุกคนต่างก็เห็นพ้องต้องกันว่าทั้งสองคนเป็นคู่รักที่เหมาะสมกับราวกับกิ่งทองใบหยก ไม่มีข่าวเสียหาย ภาพลักษณ์ดี เป็นที่รักของทีมงาน สื่อมวลชนและแฟนคลับจนถึงวันที่หลิวเทาคุกเข่าขอตู้หลิงแต่งงาน นับว่าเป็นคู่รักนักแสดงที่ทุกคนให้ความสนใจอันดับหนึ่งกระทั่งใกล้วันแต่งงานตู้หลิงอยู่สตูดิโอสำหรับลองชุดแต่งงาน วันนี้หลิวเทาแฟนหนุ่มของเธอไม่มา ซึ่งสำหรับหญิงสาวเข้าใจได้ดีเพราะด้วยหน้าที่การงานของทั้งคู่ยากที่จะมีเวลาเดียวกัน คนตัวเล็กชื่นชมชุดเจ้าสาวฟูฟ่องที่ตัดเย็บอย่างดีด้วยแววตาแห่งความสุข“หลิงหลิงเธอสวยมาก” ผู้จัดการเดินเข้ามาในห้องลองชุด“พี่ถ่ายรูปให้ฉันหน่อยได้ไหม” ตู้หลิงยื่นโทรศัพท์ให้กับผู้จัดการเมื่อถ่ายเสร็จผู้จัดการก็ยื่นโทรศัพท์คืนให้กับตู้หลิง หญิงสาวโพสต์สปอยล์ชุดเจ้าสาวขึ้นบนโซเชียลตามปกตินิยายของตัวเองแต่ที่ไม่ปกติคือมีความหนึ่งที่โพสต์ใต้ภาพที่เธออัพขึ้น“หลิงหลิงฉันสงสารเธอเหลือเกิน เมื่อวันก่อนฉันเห็นหลิวเทาเพิ่งออกมา
พระเอกจ๋าภรรยาท่านเป็นตัวประกอบ 37 ความทรงจำในอดีต
สายตาของผีเจ้าเล่ห์เช่นหลัวซู่เฟิง มองผู้ที่ใส่ยาให้ด้วยสายตาหยาดเยิ้ม“เจ้าคิดถึงข้าหรือไม่”“ไม่เจ้าค่ะ” ตู้หลิงสวนกลับแบบไม่ต้องคิด“น่าผิดหวังนัก” ด้วยความหมั่นไส้หลัวซู่เฟิงงับแขนขาวผ่องนางเบา ๆ“หลัวซู่เฟิง!!! อย่าทะลึ่ง ท่านอายุเท่าไหร่กันถึงได้มาทำตัวเป็นเด็กเล็ก ๆ เช่นนี้” ตู้หลิงรีบยกแขนตัวเองออกมาหลัวซู่เฟิงทำท่านับนิ้ว“เกือบร้อยแล้วกระมัง” เขาเองก็ไม่ได้นับอายุตนเองมานานหลายปี ปีนี้เป็นปีที่เท่าไหร่เขาก็จำไม่ได้“โอ๊ะ ท่านลุงหลัววววว” ตู้หลิงหยอกเย้า“ข้าเป็นท่านลุงที่ไหนกัน” หลัวซู่เฟิงโวยวาย “หลิงเอ๋อ เด็กดีเจ้าก็เห็นหน้าจริง ๆ ของข้าแล้วนี่ใกล้เคียงกับท่านลุงแก่ ๆ เมื่อไหร่ อย่างน้อยข้าก็หน้าตาดีกว่า หยูเต๋อกุย” คนตัวสูงใช้ศอกยันตัวเองขึ้นมา“ตายตอนไหนไม่สำคัญ สำคัญที่อายุ” เมื่อใส่ยาเสร็จนางก็ยังต้องพันผ้าให้เขาต่อนางตัวเล็กกว่าเขาหลายเท่าทำให้เวลาพันแผล นางต้องเอื้อมสุดมือยิ่งนางใกล้ชิดเขามากขึ้นเท่าไหร่ อารมณ์บางอย่างของหลัวซู่เฟิงก็เพิ่มขึ้นมากเท่านั้น“ข้าคิดถึงเจ้าเหลือเกิน” หลัวซู่เฟิงกระซิบด้วยน้ำเสียงแหบพร่าใบหูของคนตัวเล็กเมื่อถูกเขาขยับเข้ามาพูดในระยะประ
พระเอกจ๋าภรรยาท่านเป็นตัวประกอบ 36 เจ็บแผล
“นางไปแล้ว” เสี่ยวโต้วตะโกนเสียงดัง “นายท่านตามนายหญิงไปเร็ว”หลัวซู่เฟิงได้ยินว่าตู้หลิงกำลังจะไป คนตัวสูงรีบวิ่งเข้าไปหานาง ชายหนุ่มหอบร่างกายที่ยังไม่หายดีวิ่งตามนางไป“หลิงเอ๋อ ฟังข้าก่อน” หลัวซู่เฟิงวิ่งตาม“....” ตู้หลิงได้ยินและจำได้ว่าเป็นเสียงเขา แต่นางไม่หยุด ใครใช้ให้เขามารังแกนางกัน เขาแกล้งคนเป็นผู้เดียวหรืออย่างไร“เด็กดี ข้าขอโทษ” หลัวซู่เฟิงไปหานางได้อย่างเชื่องช้าในที่สุดก็ตามนางต่อไม่ไหว หลัวซู่เฟิงแกล้งล้มลงทรุดไปกับพื้นหินร้องโอดโอย“โอ๊ย!!!”ตู้หลิงได้ยินเสียงคนร้อง นางจึงหันกลับไปดูพบว่าบุรุษผมยาวผู้นั้นกำลังทรุดอยู่ที่พื้น“ท่าน!!” คนตัวเล็ก รีบเข้าไปประคอง เมื่อเข้าไปใกล้ ๆ และมองให้ชัด เพื่อให้มั่นใจว่าตนจำคนไม่ผิด“หลิงเอ๋อ” หลัวซู่เฟิง ออดอ้อน ชายหนุ่มจับมือเล็กของนางเอาไว้“ท่านเป็นอะไร ทำไมท่านถึงบาดเจ็บแบบนี้” คนตัวเล็กเป็นกังวลหลัวซู่เฟิงหลับตา โน้มใบหน้าซบลงกับร่างนุ่มนิ่ม“ข้าเจ็บ....ข้าเจ็บเหลือเกิน”“ท่านเจ็บตรงไหน” นางเป็นกังวล “ไปเถอะ ข้าจะพาท่านกลับไปพัก”หลัวซู่เฟิงแทบจะหุบยิ้มไม่ได้เมื่อนางหลงกลนางพยายามเรียกให้คนมาช่วยพาหลัวซู่เฟิงกลับไปในห้
พระเอกจ๋าภรรยาท่านเป็นตัวประกอบ 35 คุ้นเคย
ตู้หลิงถูกพาเข้าวัง นางไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเหตุใดพระพันปีถึงยื่นมือเข้าช่วยและไม่รู้ว่าเรื่องนี้เกี่ยวอะไรกับนางส่วนไช่หลินซีไม่ได้ตามเข้ามาด้วย นางขอแยกตัวออกไปต่างหาก บุญคุณความแค้นของไช่หลินซีจบลงแบบงง ๆ ตู้หลิงไม่คิดว่าที่ตัวเองออกหน้าช่วยนางจะทำให้ไช่หลินซีคิดได้เหตุการณ์ต่อจากนี้คงจะเป็นสเต็ปส์นางเอก หนีไปเลี้ยงลูกคลอดลูกคนเดียว พอมีเจ้าก้อนแป้งขาว ๆ ผู้ที่เป็นพระเอกก็คงตามง้อเอาอกเอาใจกันในภายหลังละมั้ง เรื่องนั้นตู้หลิงตาเดาไปเรื่อยสิ่งที่นางกังวลนอกจากเรื่องของท่านพ่อนั่นก็คือหลัวซู่เฟิงกับเล่อเหยียนเผิง อยากรู้เหลือเกินว่าเขาอยู่ที่ไหน ถ้าไม่มีเล่อเหยียนเผิงก็ไม่มีหลัวซู่เฟิง เรื่องราวพวกนี้ล้วนเต็มไปด้วยความสับสน ตู้หลิงไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับหัวใจของนางสตรีชรารีบออกมาทันทีที่ได้ยินว่าบุตรสาวแม่ทัพตู้เข้าวังมาแล้ว เมื่อมาถึงพบว่านางช่างเป็นสตรีที่งดงามนัก ถึงจะไม่รู้ว่าเหตุใดท่านพ่อจึงเน้นย้ำให้พานางเข้ามาอยู่ในวัง 3 วันก็ตามหลังจากนั้นค่อยส่งนางคืนกลับไปที่สำนักซือหม่าซึ่งก็ช่างมันเถอะ ก็ถือว่านางได้ทำตามคำขอของผู้เป็นบิดาแล้ว นับว่าภารกิจลุล่วงไปได้ด้วยดี ส่วนเรื่อ
