All Chapters of บุพเพเล่ห์รักมาเฟีย: Chapter 51 - Chapter 60

หัวคิ้วเข้มขมวดเขาหากัน เมื่อหนุ่มร่างเล็กเหมือนรู้ว่ากำลังถูกจับตามองเลยหันหน้ามาให้เธอจังงังอีกหน ใช่...นั่นเป็นริวาโก้จริง ๆ แต่ทำไมชายหนุ่มถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ?“เพื่อนเก่า” ทำไมเขาฟังแล้วมันรู้สึกแปลก ๆ กับไอ้คำว่าเพื่อนเก่าของหญิงสาวจังเลย เพื่อนเก่าในความหมายของผู้หญิงนี่มักหมายถึง...แฟนเก่า แปลกที่เมื่อได้รู้ว่ากฤติกาเคยสนใจผู้ชายคนอื่น มันทำให้เขารู้สึกไม่พอใจ เหมือนความรู้สึกภายในใจที่เคยมั่นคงแข็งแกร่งในเสน่ห์อันเปี่ยมล้นตัวเองถูกเขย่าจนสั่นคลอน“คะ...” หญิงสาวแหงนหน้ามองคนพูด คิ้วโก่งได้รูปเลิกขึ้นเมื่อเริ่มรับรู้ถึงน้ำเสียงที่เปลี่ยนไป คำพูดอันเจโล่ฟังแล้วเหมือนเขาจะ...ไม่ ๆ เธอจะคิดเองเออเองไม่ได้ ต้องได้ยินจากปากเขาให้ชัดเจนเต็มสองหู ไม่ว่าจะหึงหรือ...รัก ที่ทำให้เธอรู้สึกกระดี๊กระด๊ากระปรี้กระเปร่าเหมือนปลากระดี่ได้น้ำ ถามว่ารู้สึกยังไงกับสิ่งที่ได้เห็น บอกไม่ถูกเหมือนกัน มันก่ำกึ่งอยู่ระหว่างเสียความรู้สึกกับ เสียดายความรู้สึกดี ๆ ที่ให้ไป ซึ่งแตกต่างกับตอนที่รู้ว่าอันเจโล่มีเรื่องปกปิดโดยสิ้นเชิง สิ่งที่เธอรู้สึกในตอนนั้นก็คือก้อนเนื้อที่เรียกว่าหัวใจเหมือนมีเข็มน

“คุณอันเจโล่พูดอย่างนี้ผมเสียหายนะครับ” ชายหนุ่มเลิกคิ้ว ฉีกยิ้มยียวนกวนใจอันเจโล่ สำหรับผู้ชายอื่น ความบริสุทธิ์ของผู้หญิงถือว่าเป็นสุดปรารถนา แต่สำหรับเขา ขอเพียงแค่หญิงที่รักที่ชอบเป็นคนดีและรักจริงก็เพียงพอแล้ว ดังนั้น ไม่ว่ากฤติกาจะผ่านใครมา เขาก็ไม่สน ขอแค่เธอรักเขาเท่านั้น เขาพร้อมสู้ เพื่อรับเธอมาเป็นดวงใจ“ผมนะโสดสนิทไม่มีใครมาใกล้ชิดแต่อย่างใด ผิดกับบางคนไม่แค่ไม่โสด แต่ยังโฉดอีกด้วย” โด่...คิดว่าเขากลัวหรือไง แค่สายตาจิกกัดเด็กจะตายไป ยังไม่ได้แต่งงานกับกฤติกาสักหน่อย เขาก็ยังไม่แพ้ ยังมีสิทธิ์จีบเธอมาเป็นแฟน โอ้ย!! อยากร้องเพลงหลาย ๆ เพลงเสียจริง โสดครับ...อยากจีบเธอมาเป็นแฟนครับ อันเจโล่กัดฟันกรอด “แล้วไม่จริงหรือไงคุณ เห็นคุยอยู่กับลูกไก่ แต่ชอบมองมาที่ผมตาวาวอย่างกับแมว ทำตัวอย่างกับตำรวจคอยจับตามองคนผิดอย่างนั้นแหละ” คนเราเป็นใครก็ไม่ชอบไม่พอใจถ้าหากถูกเรียกตัวไปสอบสวน อันเนื่องมาจากความผิดที่ไม่ได้กระทำ กฤติกาก็เช่นกัน หญิงสาวก็ต้องเป็นคนหนึ่งที่เป็นโรคไม่ถูกกับตำรวจแน่“ฉันชักหวาด ๆ แล้วนะลูกไก่ กลัวถูกสวนอัดประตูหลังโดยไม่รู้ตัว” มันเป็นความนัยที่รู้กันเพียงแค่เขา

“อือ...ไม่ต้องห่วง ทางนี้ฉันจัดการเอง เอาน่าไม่ต้องห่วง แค่ไอ้ยักษ์คนเดียวไม่มีการ์ดคอยคุ้มกันกับผู้หญิงตัวเล็ก ๆ เท่ามดอีกคน ที่ขยี้เมื่อไหร่ก็แหลคามือ ไม่มีปัญหาหรอก เชื่อมือเถอะ ฉันจัดการได้” รอยยิ้มแต้มบนวงหน้าเรียวตอบ นัยน์ตาคนพูดนอกจากจะกระหยิ่มยิ้มย่องแล้ว ยังแฝงไว้ด้วยความเหี้ยมเกรียม“แล้วอย่าพลาดซ้ำสองล่ะ ให้ทำงานนิดเดียว ดันพลาดปล่อยให้มันรู้ตัวเสียได้ แล้วอย่างนี้จะไปทำอะไรกิน” สบถใส่อย่างไม่พอใจ“เออ...ให้มันจริงอย่างที่ปากพูดเถอะ ถ้าพลาดอีกคราวนี้ ฉันจะถลุงให้นายกินน้ำข้าวแทนหมูหัน แล้วอย่าลืมรีบไปเอาของด้วยล่ะ ขืนไอ้เจ้านั่นจับพิรุธพวกเราได้แล้วไปเอาของเสียก่อน เราเสียหายยับแน่”ของ...ของอะไร ท่าทางจะมีความสำคัญมาก พร้อมกันนั้นปลายสายมองไปรอบ ๆ ด้วยระแวดระวังด้วยกลัวจะมีคนเห็น และรีบเงี่ยหูฟังเมื่อน้ำเสียงที่ดังอยู่เมื่อครู่เบาลง คงจะกำลังไต่ถามข้อมูลกันอยู่...คงร้ายแรงเอาการ เมื่อคนถูกถามถึงมีท่าทางโกรธกรุ่นและสบถตามมาเสียงเขียวกฤติกาใจเต้นแรงรัวเร็วยิ่งกว่ารัวกลองศึกขณะออกรบ ขณะยื่นหน้าพร้อมเงี่ยหูไปใกล้คนพูดทีละนิด ๆ ด้วยอยากได้ยินคำพูดแผ่ว ๆ ที่เหมือนกับผึ้งบินมาดั

“อย่าบอกนะลูกไก่...ไอ้โหดนี่แฟนเธอ” เอ่ยถามเพื่อนสาวด้วยท่าทางตะบึงตะบอน ยกมือไปคว้าพนักเก้าอี้ข้างกฤติกาเคลื่อนมานั่งพลางยกมือขึ้นลูบไล้ปลายคางและแก้มแดงจัด มองหนุ่มร่างหนาใหญ่ซึ่งนั่งทำท่าทางไม่รู้ไม่ชี้และไม่สนใจ สองแขนสอดไขว้ระหว่างอก เท้าแข็งแกร่งข้างหนึ่งยกขึ้นพาดบนลำขาเสลาอีกข้าง แถมยังกระดิกปลายเท้าอย่างสบายอารมณ์เสียอีกริวาโก้เห็นแล้วอยากตะบันหน้าให้เบ้าตาเขียวช้ำ ปากเจ่อจนกินยายลูกไก่หวานไม่ได้ แต่เพราะสัดส่วนทางร่างกายที่ต่างไซด์กันเล็กน้อยและเขาพอจะล่วงรู้ถึงฝีมือการต่อสู้ของอันเจโล่ที่จัดเป็นมือหนึ่ง ไม่ยอมให้ใครทำอันตรายได้ง่าย ๆ เลยได้แต่กัดฟัดกรอด ๆ เก็บเอาความแค้นสุมเอาไว้ในทรวง รอวันมีโอกาสเอาคืน...เชื่อเถอะต้องมีวันนั้น!น่านฟ้าแทบจะยื่นคอ เอาหูแนบปากกฤติกาฟังความที่เขาเองก็อยากถามหลายครั้งแล้ว แต่ก็ไม่กล้า แต่หนุ่มหน้ามนคนมาใหม่กลับกล้าที่เอ่ยถามแบบโต้ง ๆ“เอ่อ...” กฤติกากระอึกกระอัก เหลือบตามองอันเจโล่สลับหลุบมองปลายเท้าที่ไกล่เกลี่ยถูกกับพื้นหินปูนสีน้ำตาลเข้มจัด ไม่รู้จะตอบคำถามนี้ได้ยังไง ในเมื่อเธอเองก็ยังไม่แน่ใจเลย ตัวเองอยู่กับอันเจโล่ในตำแหน่งใด คนรักพร้อ

“ยังไม่สายเกินไปนะลูกไก่ ยูเลิกกับไอ้เจ้านั่นเถอะ ไอรักยูนะ ไอไม่อยากให้ยูเสียใจ” ยื่นไปจับมือเล็กบีบกระชับเบาๆ อย่างต้องการส่งกำลังใจให้ ด้วยเพราะสิ่งที่เขาจะพูดต่อคงบาดหัวใจกฤติกาจนเลือดไหลซิบๆ เลยเชียวแหละ“ไอไม่รู้ว่าไอควรบอกยูดีไหม”“เรื่อง?” หนาว ๆ ร้อน ๆ ในทรวงกับสายตาอย่างกับเก็บความที่มันอัดอั้นตันใจ ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องบอก“เกี่ยวกับเจ้านั่นแหละ”“บอก...บอกมาเถอะ” แม้จะแปลกๆ เสียววาบเข้าไปถึงทรวงกับคำที่เพื่อนพูด แต่ไม่ว่าวันนี้หรือวันไหน ยังไงความลับก็ต้องถูกเปิดเผย ปิดไว้ไม่มีมิด ท้ายสุดแล้วเธอก็ต้องรู้อยู่ดีนั่นแหละ สู้รู้ตั้งแต่วันนี้ อย่างน้อยจะได้กลับตัวและเตรียมทำใจไว้ตั้งแต่เนิ่น ๆ“ไอรู้ว่าคุณชายอันเจโล่แห่งตระกูลเด โบคันวาโร่ไม่มีสิทธิ์แต่งงานกับใคร ยกเว้นคนที่พ่อหาให้ หรือถ้าหาเองก็ต้องมีความยิ่งใหญ่พอที่จะเชิดชูตระกูล ทำให้ยิ่งใหญ่กลายเป็นตระกูลอันดับหนึ่งในประเทศได้”“แล้ว...แล้วตอนนี้...” พูดไม่ออก อึ้งและเจ็บจี๊ดกับแก้วแตกที่ฝังอยู่ในทรวงบาดทุกการหายใจ“อือ...” พยักหน้ารับ “ได้ข่าวว่ามีผู้หญิงที่ไม่ใช่แค่ฉลาดแต่ยังสวย ไม่ว่าฐานะหรือชาติตระกูลก็ควรคู่และเหมาะสม