Semua Bab บุพเพเล่ห์รักมาเฟีย: Bab 41 - Bab 50

จากที่นั่ง ๆ นอน ๆ อยู่ที่บ้านให้ผู้เป็นพ่อกับแม่สงสัย แม้ไม่มีคำถามจากปาก แต่ก็มีคำถามด้วยสายตาตวัดมองอยู่บ่อยครั้ง พร้อมกับคำพูดเปรย ๆ ว่าเธอกลับมาอยู่บ้านก็ดีเหมือนกัน ไม่ได้ไม่ชอบที่ลูกมีงานทำ แต่กังวลและเป็นห่วงไม่อยากให้ต้องเจอกับปัญหาอีก เธอเลยรีบกลับมาเพื่อเปิดร้าน แล้วก็จ๊ะเอ๋เข้ากับน่านฟ้าพอดิบพอดีเมื่อชายหนุ่มชวนไปทานอาหารด้วย ครั้นจะปฏิเสธ ทว่าเมื่อได้เห็นสายตาเป็นห่วงเป็นใยที่ทอดมองมาก็ทำให้เอ่ยปฏิเสธไม่ออกไป แม้รู้ดีว่าคิดผิดที่ไป เพราะแม้นั่งรับประทานอาหารและคุยอยู่กับน่านฟ้า แต่ใจเธอกลับไพล่ไปคิดถึงชายอีกคนที่ป่านนี้ไม่รู้โกรธจนหัวฟัดหัวเหวี่ยง โมโหโกรธาเพียงใด หรือว่าเริงร่าอยู่กับผู้หญิงคนอื่นจนไม่คิดจะมาสนใจเธอแล้ว เจ็บจี๊ด ๆ ราวกับมีแก้วแตกตกหล่นลงบนหัวใจ จนหน่วยตาร้อนผ่าว น้ำใส ๆ เอ่อล้นคลอเบ้ากฤติกาก้มมองโทรศัพท์มือถือในมือ ใช่...คราวแรกที่เห็นอันเจโล่โทรมาเธอหงุดหงิดจนไม่อยากคุยกับเขาเลยติดสายทิ้งและปิดโทรศัพท์ ทว่าเมื่อเวลาผ่านไป เปิดเครื่องและนั่งเฝ้าจนเป็นจ้องโทรศัพท์เกือบตลอดเวลา พร้อมเฝ้าภาวนาให้ชายหนุ่มโทรมาหา แม้ต้องมีปากมีเสียงกันบ้าง แต่ก็ยังดีกว่าที่

“ก็บอกแล้วว่าไม่...ไม่ปล่อย แล้วถ้าฉันได้ยินคำนี้หลุดออกมาจากปากเธออีกคำเดียวนะลูกไก่” คลอเคลียปากร้อนผ่าวกับซอกคอหอมกรุ่นกลิ่นเนื้อสาวและสบู่ที่สาวเจ้าใช้ “ฉันจะดึงผ้าขนหนูเธอโยนทิ้งไปแล้วก็...” ฝ่ามือหนาทาบเลื่อนไปบนท่อนแขนกลมกลึง นิ้วยาวไล้จากลาดไหล่นวลเนียน ผ่านเนินเนื้อทรวงอกฝั่งหนึ่งไปอีกฝั่งหนึ่ง“คุณ!!...คุณนี่มัน” ไม่รู้จะพูดอย่างไรกับคนตัวใหญ่เจ้าเล่ห์นี่ดี “บ้าที่สุดเลยคุณอันเจโล่ เอาเปรียบกันที่สุดเลย”“พูดง่าย ๆ อย่างนี้สิ น่ารัก” ชายหนุ่มเอ่ยชมพร้อมเคลื่อนมืออุ่นขึ้นมาจับต้นแขนกลมกลึงและรั้งร่างอรชรให้หันมา มือใหญ่จับรั้งคางมนให้แหงนขึ้นมองสบสายตาด้วย“ไม่อยากน่ารักกับคุณ” กฤติกาสวนกลับน้ำเสียงกระเง้ากระงอด ดวงหน้าผุดผาดแดงระเรื่อราวกับกลีบกุหลาบงอง้ำ ปากยู่ย่นเล็กน้อยจึงถูกคนตัวใหญ่ลงโทษด้วยการฉกปากหนาหยักแนบลงมาบนกลีบปากอิ่ม บดคลึงเนิบนาบก่อนจะทวีความหนักหน่วงด้วยความคิดถึงและรสชาติกลีบปากที่แสนหวานเย้ายวนจากตอนแรกตั้งใจจะขัดขืนให้ถึงที่สุด ทว่าเมื่อปากร้อนผ่าวเป็นถ่านไฟนาบลงมาก็ดูดเอาเรี่ยวแรงที่เธอมีไปจนหมด กายอรชรสั่นสะท้านแข้งขาอ่อนเปลี้ยไร้เรี่ยวแรงในฉับพลัน มือบ

มือหนาลูบไล้ไต่ไปฟอนเฟ้นปทุมถันกลมกลึงอย่างหนักหน่วงพอๆ กับบดเบียดริมฝีปากซุกไซ้กุหลาบดอกงาม ลากไล้เรียวลิ้นอุ่นชื้นไปทั่วหุบเหวลี้ลับ กวาดไล้ดื่มด่ำกับความหวานหอมประหนึ่งหมู่มวลดอกไม้เบ่งบานชูช่อล่อภมร“คุณอันเจโล่” กฤติกาวอนเว้าขอเสียงหวานนุ่มให้เขาช่วยคลายความร้อนรุมในเรือนกาย หยัดร่างอรชรขึ้นส่ายรับการปรนเปรอของลิ้นร้าย ที่เร่งเร้าจังหวะกวาดไล้ซอกซอนแอ่นเนื้อนุ่มชุ่มฉ่ำ จนเธอหลุดเสียงหวีดร้องและหายใจรวยรินเธอพร้อมพรั่งสำหรับเขาแล้ว อันเจโล่ยิ้มอย่างเริงร่า รู้สึกเหมือนว่าผิวกายจะเต้นระริกด้วยความตื่นเต้น ปากร้อนผ่าวเลาะเล็มไปบนผิวเนื้อกำมะหยี่อย่างอ่อนโยน“ลูกไก่จ๋า..” “ขา...” กฤติกาขานรับเสียงหวาน มองสบนัยน์ตาเข้มเป็นประกายพร่างพราวหวานเยิ้ม จิกเล็บบนท่อนแขนกำยำที่ยังทำการโลมไล้ทรวงอกเต่งตึงอย่างไม่ยอมให้ได้หยุดพัก อีกมือหรือก็... โอ้..นี่เขาจะทรมานเธอให้ลุกเป็นไฟหรือไรกัน“ขอฉัน..เมกเลิฟกับเธอนะลูกไก่”ถึงเขาไม่ขอ เธอก็ไม่มีเรี่ยวแรงและกำลังเหลือพอจะห้าม ทว่าเมื่อได้ยินคำนี้...มันทำให้เธอรู้สึกภาคภูมิใจ ยินยอมรับเพลิงเสน่หาที่ชายหนุ่มมอบให้อย่างเต็มใจ “ค่ะ” ก่อนฟันขาวขบกัดกลี

“ตื่นแล้วหรือลูกไก่” อันเจโล่ปิดประตูและก้าวลิ่วๆ ทรุดตัวลงนอนข้างกายนุ่มนิ่ม พาดแขนแกร่งบนเอวคอดกิ่ว “อรุณสวัสดิ์จ้ะลูกไก่น้อย” ชายหนุ่มแนบปากอุ่นระอุบนกลีบปากอิ่มนุ่ม บดคลึงซอกซอนล่วงเข้าไปกวาดไล้ความหวานหอม กระหวัดเกี่ยวรัดกับลิ้นอุ่นนุ่มโดยที่คนตัวเล็กให้ความร่วมมือจูบตอบ พร้อมบดเบียดเรือนกายสาวหอมเย้ายวน จนเขาถึงกับร้อนผ่าวราวกับกระแสเลือดคือลาวาเดือดปุด ๆ ที่ไหลวนเวียน“อืม...ลูกไก่จ๋า อย่างนี้ฉันว่าไม่ต้องเปิดร้าน เรามา...กันดีกว่าไหมจ๊ะ”กฤติกาหัวเราะคิกคัก กลีบปากอิ่มบวมเจ่อและแดงปลั่งยื่นไปข้างหน้า นัยน์ตากลมโตเป็นประกายพราวพร่างหวานและเชิญชวน ทาบผลักเรือนกายแข็งแกร่งให้นอนหงายราบกับพื้นเตียงและยกร่างที่มีผ้าขนหนูผืนเล็กปกปิดเรือนกายขึ้นนั่งคร่อมบนเอวสอบ วาดฝ่ามือบนอกกว้างเกี่ยวดึงเอาชายเสื้อยืดเลิกขึ้น“คุณอันเจโล่ยังมีแรงเหลือที่จะหม่ำลูกไก่ตัวนี้อยู่หรือคะ” นัยน์ตากลมโตข้างหนึ่งหลิ่วลง ฝ่ามือนุ่มนิ่มเคลื่อนไปถึงตุ่มไต่เล็ก ๆ สองตุ่มบนอกกว้าง นิ้วเล็กเรียวคลึงเคล้นเบา ๆ ไม่ได้จะยั่วยุนะ แต่แหม...ใครจะอึดขนาดจะเล่นจ้ำจี้กับเธอข้ามวันข้ามคืนแทบไม่ให้หลับนอนและทานอะไรได้กันล่

นัยน์ตาคมเข้มเลิกขึ้นกรอกไปมา บางเรื่องก็พูดง่ายเหลือเกิน แต่กับบางเรื่องนี้ นอกจากจะพูดยากแล้ว...เขายังอยากจะจับเธอหักคอเธอจิ้มน้ำพริกพอ ๆ กับอยากจับเธอโยนขึ้นเตียงแล้วถอนขนไก่ขย้ำหม่ำเป็นอาหารอย่างไม่มีเวลาหยุดพักเช่นกัน“อื้ออื้อ...ข้อหาฉกาจฉกรรจ์เหลือเกิน ใครจะไปทำอย่างนั้นกับเธอได้ลงคอล่ะลูกไก่ ไม่รู้หรือไงฉันหลงเธอจะแย่อยู่แล้วนะ ร่ำ ๆ อยากกอดรัดชวนเธออยู่แต่ในห้อง...ทั้งวันทั้งคืนนะ หืม...”ชายหนุ่มจับรั้งคางมลให้หันมามอง มองสบกับนัยน์ตากลมใสเศร้าหมองเป็นประกายเว้าวอนอ่อนหวานอย่างกับจะกลืนกินร่างแน่งน้อยจนหมดทั้งเนื้อทั้งตัว “เป็นอย่างนี้แล้ว เธอจะมาบอกว่าฉันไม่สนใจ รำคาญน่ะและไม่ต้องการอีกหรือลูกไก่” แล้วนี่เขาจะมาแก้ตัวกับกฤติกาทำไมกัน นี่มันบ้าชัด ๆ เขาน่าจับยายตัวเล็กจิ๋วนี่หักคอทิ้งด้วยซ้ำ แต่...โธ่เว้ย!!...คนตัวใหญ่หงุดหงิด เขากำลังใจอ่อน...มันไม่ใช่สิ่งที่ดีเลย แม้เขาจะผันตัวมาทำงานถูกกฎหมายแล้ว แต่ประวัติที่ผ่านมาก็คือไอ้ตัวร้าย สร้างศัตรูไว้ทั่วทุกหัวระแหง ใครก็ตามถ้าหากผูกสัมพันธ์กับเขา ไม่ว่าด้วยเรื่องใดก็ตามต้องระวังตัวเองให้ดี แล้วผู้หญิงอย่างกฤติกาหรือจะไปสู้กับศ