เข้าสู่ระบบแชร์
chapter 45
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-28 20:27:30บทที่เกี่ยวข้อง
บุพเพเล่ห์รักมาเฟีย chapter 46
ปากหนาคลอเคลียเรื่อยมาจนแนบชิดกลีบปากอิ่มนุ่ม ขดขยี้ลงไปอย่างหื่นกระหาย เลาะเล็มกวาดไล้โพรงปากอุ่นนุ่ม เกี่ยวกระหวัดรัดรึงเรียวลิ้นเล็กนุ่ม ฝ่ามือร้อนนวดคลึงอกนุ่มหยุ่น ซึ่งปลายยอดก็ชูชันรับการกระตุ้นของเขาราวกับปลายยอดหญ้าเจอสายฝน ปากหนายกขึ้นเล็กน้อย ปากเธอบอกว่าไม่...แต่กายเธอกลับโหยหาในรสเสน่หาที่เขามอบให้“ฉัน...ทะ...ทำไมคะ ฉันไปเกี่ยวอะไรด้วย” หญิงสาวเอ่ยถามเสียงพร่า หยัดร่างแอ่นขึ้นรับสัมผัสร้อนผ่าว สองเท้าถูไถกับเตียงนุ่มที่ตอนนี้ผ้าปูเตียงหลุดร่นขึ้นมา เพราะสองร่างที่คลุกคลีกันด้วยเพลิงปรารถนาเร่าร้อน“เพราะเธอทำให้ฉันโหยหาปรารถนาที่จะ...” ชายหนุ่มกระซิบข้างใบหูเล็ก “ด้วยตลอดเวลา เธอจะต้องรับผิดชอบที่ทำให้ฉันเป็นอย่างนี้”“บ้า...ที่พูดมานี่เพราะคุณน่ะความต้องการสูงเกินไปต่างหากล่ะ” เพราะชายหนุ่มยอมหยุดโลมไล้ทำให้เธอพอมีเวลาหายใจหายคออย่างโล่งขึ้นและสามารถต่อปากต่อคำกับเขาได้ด้วย“ใครว่า...ฉันไม่เคยเป็นแบบนี้เลยนะ ส่วนใหญ่มีชีวิตอยู่กับงานและงาน ผู้หญิงในชีวิตก็เข้ามาบ้างไม่มาก เพราะต้องการผ่อนคลายความเครียดและความอยากทางร่างกายเท่านั้น แต่พอมาเจอกับเธอ...” อดไม่ได้ที่จะไม่กดแ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-28บุพเพเล่ห์รักมาเฟีย chapter 47
“ตื่นแล้วหรือลูกไก่” อันเจโล่ปิดประตูและก้าวลิ่วๆ ทรุดตัวลงนอนข้างกายนุ่มนิ่ม พาดแขนแกร่งบนเอวคอดกิ่ว “อรุณสวัสดิ์จ้ะลูกไก่น้อย” ชายหนุ่มแนบปากอุ่นระอุบนกลีบปากอิ่มนุ่ม บดคลึงซอกซอนล่วงเข้าไปกวาดไล้ความหวานหอม กระหวัดเกี่ยวรัดกับลิ้นอุ่นนุ่มโดยที่คนตัวเล็กให้ความร่วมมือจูบตอบ พร้อมบดเบียดเรือนกายสาวหอมเย้ายวน จนเขาถึงกับร้อนผ่าวราวกับกระแสเลือดคือลาวาเดือดปุด ๆ ที่ไหลวนเวียน“อืม...ลูกไก่จ๋า อย่างนี้ฉันว่าไม่ต้องเปิดร้าน เรามา...กันดีกว่าไหมจ๊ะ”กฤติกาหัวเราะคิกคัก กลีบปากอิ่มบวมเจ่อและแดงปลั่งยื่นไปข้างหน้า นัยน์ตากลมโตเป็นประกายพราวพร่างหวานและเชิญชวน ทาบผลักเรือนกายแข็งแกร่งให้นอนหงายราบกับพื้นเตียงและยกร่างที่มีผ้าขนหนูผืนเล็กปกปิดเรือนกายขึ้นนั่งคร่อมบนเอวสอบ วาดฝ่ามือบนอกกว้างเกี่ยวดึงเอาชายเสื้อยืดเลิกขึ้น“คุณอันเจโล่ยังมีแรงเหลือที่จะหม่ำลูกไก่ตัวนี้อยู่หรือคะ” นัยน์ตากลมโตข้างหนึ่งหลิ่วลง ฝ่ามือนุ่มนิ่มเคลื่อนไปถึงตุ่มไต่เล็ก ๆ สองตุ่มบนอกกว้าง นิ้วเล็กเรียวคลึงเคล้นเบา ๆ ไม่ได้จะยั่วยุนะ แต่แหม...ใครจะอึดขนาดจะเล่นจ้ำจี้กับเธอข้ามวันข้ามคืนแทบไม่ให้หลับนอนและทานอะไรได้กันล่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-28บุพเพเล่ห์รักมาเฟีย chapter 48
เธอเป็นอะไรกับเขากันแน่ ยามที่ต้องการก็พูดจากออดอ้อนอ่อนหวาน จนเธออ่อนระทวยไปทั้งร่าง หัวใจเปี่ยมล้นด้วยความสุข ทว่าพอสิ้นเสร็จเพลิงปรารถนา เหมือนกับเธอเป็นแค่ผู้หญิงน่ารำคาญที่ต้องผลักไสให้ไปไกล ๆ“ใช่สิคะ ลูกไก่ก็แค่ผู้หญิงใจง่ายที่ยอมทอดตัวให้คุณอันเจโล่เชยชมได้ง่าย ๆ ถึงตอนนี้คุณก็เบื่อผู้หญิงที่ไม่ว่าจะทำอะไรก็พาให้หงุดหงิดน่ารำคาญไปเสียหมดคนนี้แล้ว” น้ำตาไม่รู้มาจากไหนร่วงหล่นอาบสองแก้ม เจ็บจี๊ดที่หัวใจเจ็บปวดชอกช้ำเกินจะทนรับกับพฤติกรรมของอันเจโล่แล้วนะนี่มันเรื่องบ้าเฮงซวยอะไรหนักหนา แค่เขาอารมณ์เสียหลังจากคุยโทรศัพท์กับลูกน้อง เพราะงานที่สั่งการไปยังไม่คืบหน้าเลย ทำให้ต้องมีเรื่องขุ่นข้องหมองใจกับกฤติกาอีก มันมากเกินไปแล้วนะ มาเซ้าซี้ซักหาพระแสงอะไรก็ไม่รู้ เพราะไอ้นิสัยเฮงซวยแบบนี้แหละ ทำให้เขาไม่อยากคบหากับผู้หญิงให้เป็นเรื่องเป็นราว ยกเว้นไว้คลายความกำหนัดบนเตียง มือใหญ่ยกขึ้นลูบต้นคอแกร่ง สีหน้าที่แข็งกระด้างอยู่แล้วก็ยิ่งดุกร้าว นัยน์ตาเปล่งประกายสีแดงเพลิงวาบขึ้นมาเล็กน้อย ยอมรับว่าการที่กฤติกาทำนิสัยน้อยใจง่าย ขี้งอนจนเกิดเหตุ ทำให้เขาหงุดหงิด ไม่ชอบ แต่เพราะแม่ลูกไก
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-29บุพเพเล่ห์รักมาเฟีย chapter 49
นัยน์ตาคมเข้มเลิกขึ้นกรอกไปมา บางเรื่องก็พูดง่ายเหลือเกิน แต่กับบางเรื่องนี้ นอกจากจะพูดยากแล้ว...เขายังอยากจะจับเธอหักคอเธอจิ้มน้ำพริกพอ ๆ กับอยากจับเธอโยนขึ้นเตียงแล้วถอนขนไก่ขย้ำหม่ำเป็นอาหารอย่างไม่มีเวลาหยุดพักเช่นกัน“อื้ออื้อ...ข้อหาฉกาจฉกรรจ์เหลือเกิน ใครจะไปทำอย่างนั้นกับเธอได้ลงคอล่ะลูกไก่ ไม่รู้หรือไงฉันหลงเธอจะแย่อยู่แล้วนะ ร่ำ ๆ อยากกอดรัดชวนเธออยู่แต่ในห้อง...ทั้งวันทั้งคืนนะ หืม...”ชายหนุ่มจับรั้งคางมลให้หันมามอง มองสบกับนัยน์ตากลมใสเศร้าหมองเป็นประกายเว้าวอนอ่อนหวานอย่างกับจะกลืนกินร่างแน่งน้อยจนหมดทั้งเนื้อทั้งตัว “เป็นอย่างนี้แล้ว เธอจะมาบอกว่าฉันไม่สนใจ รำคาญน่ะและไม่ต้องการอีกหรือลูกไก่” แล้วนี่เขาจะมาแก้ตัวกับกฤติกาทำไมกัน นี่มันบ้าชัด ๆ เขาน่าจับยายตัวเล็กจิ๋วนี่หักคอทิ้งด้วยซ้ำ แต่...โธ่เว้ย!!...คนตัวใหญ่หงุดหงิด เขากำลังใจอ่อน...มันไม่ใช่สิ่งที่ดีเลย แม้เขาจะผันตัวมาทำงานถูกกฎหมายแล้ว แต่ประวัติที่ผ่านมาก็คือไอ้ตัวร้าย สร้างศัตรูไว้ทั่วทุกหัวระแหง ใครก็ตามถ้าหากผูกสัมพันธ์กับเขา ไม่ว่าด้วยเรื่องใดก็ตามต้องระวังตัวเองให้ดี แล้วผู้หญิงอย่างกฤติกาหรือจะไปสู้กับศ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-29บุพเพเล่ห์รักมาเฟีย chapter 50
เพียงแค่ไอศกรีมแตะปากเท่านั้น อันเจโล่ถึงกับคายทิ้งแทบไม่ทัน ฟองครีมเย็นจัดไม่เท่าไหร่ แต่ไอ้รสชาติเปรี้ยวจี๊ดจนเข็ดฟันกับความขมที่แตะปลายลิ้นนี่นะสิ เขาถึงได้รู้ว่าถูกแม่ตัวเล็กแสบเอาคืนซะแล้ว“ลูกไก่!!” ชายหนุ่มแผดเสียงดังลั่นหาดผสมกับเสียงหัวเราะของคนตัวเล็กที่สะบัดมือเขาออกและรีบวิ่งไปอย่างเร็วรี่“อร่อยใช่ไหมคะคุณเจขา ไอศกรีมรสมะนาวเปรี้ยวจี๊ด...ถึงใจดีไหมคะ” ไอศกรีมรสมะนาวธรรมดานี่แหละไม่ได้มีอะไรแปลกประหลาดเลย แต่เธอแบบว่าอยากให้มันอร่อยถึงใจอันเจโล่ เลยเพิ่มรสชาติให้ไปอีกนิดด้วยมะนาวที่ขอซื้อจากแม่ค้าร้านขายส้มตำ มาบีบใส่เป็นจำนวนถึงสองลูกด้วยกัน แล้วอย่างนี้จะให้ไม่เปรี้ยวและขมได้ไงล่ะ กฤติกาหัวเราะร่วนที่สามารถเอาคืนอันเจโล่ได้ แม้เล็กน้อยก็ตามที“ลูกไก่!! อย่าให้ฉันจับได้นะแม่ตัวแสบ” ไอ้เปรี้ยวจี๊ดน่ะเขายังพอรับไหว แต่นี่มันพ่วงด้วยรสชาติขม ๆ จนติดปลายลิ้นและริมฝีปากด้วยนะสิ อันเจโล่ยกมือปาดปากแรง ๆ สลับถ่มน้ำลายลงพื้นให้คลายความขมที่ติดอยู่ ก่อนยกมือชี้ไปที่คนตัวเล็ก ซึ่งวิ่ง ๆ หยุด ๆ หันมองมาทางเขาหน้าตาระรื่น‘ช่วยไม่ได้นะคะคุณเจขา คุณทำให้ฉันโกรธ เลยต้องเจอดี’ กฤติกาลอย
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-29บุพเพเล่ห์รักมาเฟีย chapter 51
“อะไรนะ ปล่อยให้เจ้านั่นหลุดรอดสายตาไป นายสองคนทำงานประสาอะไรหา...ทำอะไรไม่ได้เรื่องสักอย่าง ให้เฝ้าดูคนแค่นี้ก็ปล่อยให้หลุดรอดสายตาไป แล้วจะไปทำอะไรกิน” อันเจโล่ตวาดเสียงดังลั่น มือที่สอดอยู่ในกระเป๋ากางเกงกำจนแน่น กฤติกาสะดุ้งกับน้ำเสียงกระแทกกระทั้นและแข็งกร้าว รับรู้ถึงรัศมีแห่งความเครียดและเพลิงโทสะที่แผ่กระจายมาอย่างชัดเจนกระจ่างใจ โดยไม่ได้ต้องเห็นหน้าคนพูดด้วยซ้ำ ร่างเล็กรีบหลบแอบจนแทบฝังร่างเข้าไปอยู่ในผนังห้อง แต่กลับเงี่ยหูฟังคำพูดอันเจโล่ด้วยความสงสัย ‘เรื่องอะไรถึงได้ทำให้อันเจโล่โกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยงแบบนี้’“แล้วสืบได้หรือยัง มันนัดส่งของที่ไหน เมื่อไหร่...โธ่เว้ย! ไม่ได้เรื่องสักอย่าง ไล่ออกเสียดีไหม” อันเจโล่ตวาดเสียงดังลั่นกับคำตอบที่ดังมาเข้าหู นัยน์ตาแข็งกร้าวเป็นประกายสีเพลิงสาดทอแสง มือที่สอดอยู่ในกระเป๋ากางเกงกำจนแน่น ในอกร้อนรุ่มราวกับถูกไฟเผาพลาญ อยากขว้างโทรศัพท์ในมือทิ้งไป คลายอารมณ์หงุดหงิดกับการทำงานของลูกน้องที่ไม่ได้ดังใจเขาเลย งานง่าย ๆ แต่กลับทำพลาดซ้ำแล้วซ้ำเล่า ครั้งแล้วครั้งเล่า ไม่น่าเลี้ยงให้เปลืองเงินเดือนเลย“ตามหาตัวให้เจอ สืบให้รู้ทุกอย่างที่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-29บุพเพเล่ห์รักมาเฟีย chapter 52
หัวคิ้วเข้มขมวดเขาหากัน เมื่อหนุ่มร่างเล็กเหมือนรู้ว่ากำลังถูกจับตามองเลยหันหน้ามาให้เธอจังงังอีกหน ใช่...นั่นเป็นริวาโก้จริง ๆ แต่ทำไมชายหนุ่มถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ?“เพื่อนเก่า” ทำไมเขาฟังแล้วมันรู้สึกแปลก ๆ กับไอ้คำว่าเพื่อนเก่าของหญิงสาวจังเลย เพื่อนเก่าในความหมายของผู้หญิงนี่มักหมายถึง...แฟนเก่า แปลกที่เมื่อได้รู้ว่ากฤติกาเคยสนใจผู้ชายคนอื่น มันทำให้เขารู้สึกไม่พอใจ เหมือนความรู้สึกภายในใจที่เคยมั่นคงแข็งแกร่งในเสน่ห์อันเปี่ยมล้นตัวเองถูกเขย่าจนสั่นคลอน“คะ...” หญิงสาวแหงนหน้ามองคนพูด คิ้วโก่งได้รูปเลิกขึ้นเมื่อเริ่มรับรู้ถึงน้ำเสียงที่เปลี่ยนไป คำพูดอันเจโล่ฟังแล้วเหมือนเขาจะ...ไม่ ๆ เธอจะคิดเองเออเองไม่ได้ ต้องได้ยินจากปากเขาให้ชัดเจนเต็มสองหู ไม่ว่าจะหึงหรือ...รัก ที่ทำให้เธอรู้สึกกระดี๊กระด๊ากระปรี้กระเปร่าเหมือนปลากระดี่ได้น้ำ ถามว่ารู้สึกยังไงกับสิ่งที่ได้เห็น บอกไม่ถูกเหมือนกัน มันก่ำกึ่งอยู่ระหว่างเสียความรู้สึกกับ เสียดายความรู้สึกดี ๆ ที่ให้ไป ซึ่งแตกต่างกับตอนที่รู้ว่าอันเจโล่มีเรื่องปกปิดโดยสิ้นเชิง สิ่งที่เธอรู้สึกในตอนนั้นก็คือก้อนเนื้อที่เรียกว่าหัวใจเหมือนมีเข็มน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-29บุพเพเล่ห์รักมาเฟีย chapter 53
“ไม่เห็นจะเกี่ยวเลยนี่น่าลูกไก่ ฉันกับเธอเราแค่จูบกัน ไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย” คนตัวใหญ่เอ่ยล้อเลียน“เอ๊ะ...หรือว่าเธออยากให้ทำอย่างอื่นล่ะ...ลูกไก่” ถามเสียงทุ้มและมองลึกไปในดวงตากลมโต ก่อนคลี่ยิ้ม ไล้ปลายนิ้วบนกลีบปากอวบอิ่มแดงระเรื่อและบวมเจ่อ ตอนนี้แม่ลูกไก่น้อยกลายเป็นคนมีไฟพิศวาสสูง...ลิ่ว ที่เขาชอบยิ่งนัก เรือนกายคึกคะนอง อยากกระหน่ำฝังร่างในหุบเหวลี้ลับอุ่นระอุอย่างเร่าร้อนไม่ยอมหยุดเสียแล้วสิ เปลี่ยนไปกินอาหารบนห้องนอนดีกว่า...อาหารคาวหวานรสเลิศ“ได้สิ...ฉันจะลงโทษลูกไก่ที่ทำให้ฉันใจเสีย นึกว่าถูกฟันแล้วทิ้ง ทั้งคืนเลยนะ...” ชอบที่เมื่อล้อกฤติกาแล้วดวงหน้าผ่องพรรณของเธอแดงระเรื่อ นัยน์ตาเป็นประกายวาวจ้าน่ามองเป็นยิ่งนัก แต่แม้คลอเคลียหยอกล้อกับแม่ลูกไก่น้อย ทว่าสายตากลับเหลือบมองไปที่สองหนุ่มซึ่งกำลังเล่นน้ำอยู่ที่ชายหาดเป็นระยะไม่คลาดคลา ซึ่งคล้ายจะรู้ตัวแล้วว่าถูกมอง เพราะหนุ่มผมยาวร่างเพรียวเดินขึ้นมาจากน้ำ สองมือเท้าสะเอว กวาดสายตามองไปรอบบริเวณ“คุณเจนะ...หน้าไม่อาย” ทุบมือไปบนอกกว้างเบา ๆ พลางตวัดค้อนส่งให้อีกครั้ง“ของอย่างนี้ เขาว่าด้านได้ อายอดนะลูกไก่” ปลายนิ้วยาวไล้ล
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-29
บทล่าสุด
บุพเพเล่ห์รักมาเฟีย chapter 90 (จบ)
“ใคร...มันเป็นใครกล้ามาอยู่ห้องลูกไก่” คิ้วเข้มขมวดมุ่นเข้าหากัน “ทำอย่างนี้ได้ยังไงลูกไก่ ไหนสัญญาแล้วไง เธอจะรอฉันน่ะ” ชายหนุ่มแสร้งถามทั้งที่ก็รู้ดีว่าไม่มีผู้ชายคนไหนเข้าใกล้แม่ลูกไก่น้อยของเขาได้ในระยะห้าเมตร ด้วยเขามีผู้ช่วยมือดีคอยดูแลให้อยู่ ซึ่งถ้าหากเธอรู้ละก็...มีหวังคนส่งข่าวคงกลายเป็นกระสอบทรายไม่แพ้เขานัยน์ตาเข้าสีเทาปนเขียวขี้ม้าเป็นประกายแพรวพราวระยับอย่างน่าสงสัยเป็นอย่างยิ่ง “เป็นใครแล้วคุณยุ่งอะไรด้วยละ ไม่ได้เป็นอะไรกับฉันสักหน่อย” ตอบกลับอย่างยียวน คอยจับตามองคนตัวใหญ่ที่เต็มไปด้วยพิรุธมากมาย “อีกอย่างถ้าฉันแต่งงานมีสามีเป็นตัวเป็นตน มันผิดแปลกตรงไหน คนมันสวยนี่น่า” หญิงสาวเอ่ยพร้อมเชิดหน้าขึ้นสูงอันเจโล่เกือบจะกลั้นหัวเราะเอาไว้ไม่ไหว นี่คงไม่รู้สิน่าว่าเขารู้การเคลื่อนไหวของเธอตลอดเวลานะ “ไม่จริง ก็ไหน...” แสร้งเอ่ยถามอย่างร้อนรน แต่กลับหลุดบางอย่างออกไปจนคนตัวเล็กจับพิรุธมองมาอย่างจ้องจับผิด“ไหนอะไร” กฤติกายกมือเท้าสะเอว จ้องเข้าไปในดวงตาซ่อนความเจ้าเล่ห์ไว้ไม่มิด “บอกมานะ ไม่งั้นลูกไก่โกรธจริง ๆ ด้วย” เธอพยายามขู่เสียงเข้มให้อีกฝ่ายกลัว ทว่าแปลกยิ่งนักที่อั
บุพเพเล่ห์รักมาเฟีย chapter 89
“ใคร...มันเป็นใครกล้ามาอยู่ห้องลูกไก่” คิ้วเข้มขมวดมุ่นเข้าหากัน “ทำอย่างนี้ได้ยังไงลูกไก่ ไหนสัญญาแล้วไง เธอจะรอฉันน่ะ” ชายหนุ่มแสร้งถามทั้งที่ก็รู้ดีว่าไม่มีผู้ชายคนไหนเข้าใกล้แม่ลูกไก่น้อยของเขาได้ในระยะห้าเมตร ด้วยเขามีผู้ช่วยมือดีคอยดูแลให้อยู่ ซึ่งถ้าหากเธอรู้ละก็...มีหวังคนส่งข่าวคงกลายเป็นกระสอบทรายไม่แพ้เขานัยน์ตาเข้าสีเทาปนเขียวขี้ม้าเป็นประกายแพรวพราวระยับอย่างน่าสงสัยเป็นอย่างยิ่ง “เป็นใครแล้วคุณยุ่งอะไรด้วยละ ไม่ได้เป็นอะไรกับฉันสักหน่อย” ตอบกลับอย่างยียวน คอยจับตามองคนตัวใหญ่ที่เต็มไปด้วยพิรุธมากมาย “อีกอย่างถ้าฉันแต่งงานมีสามีเป็นตัวเป็นตน มันผิดแปลกตรงไหน คนมันสวยนี่น่า” หญิงสาวเอ่ยพร้อมเชิดหน้าขึ้นสูงอันเจโล่เกือบจะกลั้นหัวเราะเอาไว้ไม่ไหว นี่คงไม่รู้สิน่าว่าเขารู้การเคลื่อนไหวของเธอตลอดเวลานะ “ไม่จริง ก็ไหน...” แสร้งเอ่ยถามอย่างร้อนรน แต่กลับหลุดบางอย่างออกไปจนคนตัวเล็กจับพิรุธมองมาอย่างจ้องจับผิด“ไหนอะไร” กฤติกายกมือเท้าสะเอว จ้องเข้าไปในดวงตาซ่อนความเจ้าเล่ห์ไว้ไม่มิด “บอกมานะ ไม่งั้นลูกไก่โกรธจริง ๆ ด้วย” เธอพยายามขู่เสียงเข้มให้อีกฝ่ายกลัว ทว่าแปลกยิ่งนักที่อั
บุพเพเล่ห์รักมาเฟีย chapter 88
“ยิ้มนะลูกไก่ ให้กำลังใจฉันไปทำหน้าที่ของตัวเอง เอาชนะพวกมารและจะได้รีบกลับมาหาเธอ” บอกไม่ถูกเหมือนกันว่าเขาตั้งใจเอ่ยคำนี้หรือเปล่า แต่เอ่ยออกไปแล้วก็ไม่ได้เสียใจ เมื่อเห็นรอยยิ้มดีใจของแม่เนื้อนุ่มหวาน“คุณเจ” หัวใจถึงกับโป่งพองราวลูกโป่งอัดแก๊ส จนลอยลิ่วไปบนฟากฟ้าสีครามสดใส ก่อนดวงหน้าผ่องพรรณจะหมองหม่นลงเมื่อเสียงประกาศเตือนดังมาอีกครั้ง ที่ทำให้เธอตัดสินใจทำอย่างแสงกล้าพูด...เอ่ยบอกเขาให้รู้ความจริงในใจ ดีกว่าเก็บเอาไว้ในอกพร้อมความเจ็บช้ำ ได้บอกรักแม้ต้องผิดหวัง ยังดีกว่าไม่ได้บอกให้เขารู้กฤติกาจับมือใหญ่ มองเข้าไปในแววตาเข้ม “ลูกไก่มาเพราะมีเรื่องสำคัญอยากบอกคุณเจค่ะ...” สูดลมหายใจเข้าปอด รวมรวมความกล้า“ลูกไก่...รักคุณเจค่ะ” กฤติกาเอ่ยเสียงเข้มและหนักแน่นอันเจโล่เต็มตื้นกับคำรักที่ได้ยินจนหัวใจคล้ายลูกโป่งที่ถูกสูบแก็สอัดไปจนเต็มลอยพุ่งขึ้นบนฟากฟ้าในทันควัน “ลูกไก่!” สมควรเป็นเขาที่ต้องเอ่ยบอกคำนี้ออกไปก่อน แต่นี่คนตัวเล็กกลับ...เขายอมแพ้ใจเธอจริงๆ แขนกำยำสอดรวบกอดร่างเล็กแนบอก“ฉันไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี คงมีแค่คำนี้...ขอบใจนะลูกไก่ที่รักคนนิสัยไม่ดีอย่างฉัน” คำเล็ก ๆ ที่มีอาน
บุพเพเล่ห์รักมาเฟีย chapter 87
อันเจโล่ผ่อนลมหายใจออกจากปอดแผ่วเบา แม้อยากยืดเวลาออกไปแม้แค่เสียววินาที เพื่อให้ตัวเองได้เฝ้ารอด้วยความหวังอีกครั้ง ทว่าสุดท้ายแล้วเขาก็จำต้องยอมรับความจริง กฤติกาไม่มาร่างหนาผุดลุกจากเก้าอี้ที่นั่งด้วยเท้าที่หนักอึ้งจนแทบเดินต่อไม่ไหว ในหัวใจราวกับถูกเศษแก้วแตกที่ฝังอยู่ในก้อนเนื้อบาดเฉือนทุกการหายใจ เหมือนโลกที่ยืนอยู่แปรปรวน แผ่นดินไหวโยกทำให้เขายืนทรงตัวไม่อยู่ จนต้องเฝ้าถามย้ำกับตัวเองอีกครั้ง เป็นอะไรไป?“นายครับ”“มีอะไร”“จะเปลี่ยนใจก็ยังทันนะครับ” กลับไปคราวนี้ศึกหนักหนาสาหัสรอนายอยู่ แล้วก็ไม่รู้จะใช้เวลานานเท่าไหร่ ถึงสามารถเคลียร์เรื่องราวให้มันจบลงไปด้วยดี เขาอยากให้นายได้มีเวลาอยู่กับกฤติกาอีกหน่อย ได้เก็บช่วงเวลานี้ไว้เป็นกำลังใจยามที่ต้องต่อสู้กับเรื่องร้าย“ฉันไม่เป็นไร” อาการเขาคงหนักมากจริงๆ แม้กระทั่งลูกน้องยังสังเกตเห็นได้“จะให้คุณ...”“อย่าเลย” รู้ว่าเดโก้จะเสนออะไร เขาเองก็เคยคิดแวบ ๆ แต่คิดแล้วคิดอีกหลายตลบอยู่ ส่วนหนึ่งก็เพื่อความปลอดภัยของกฤติกา แต่อีกส่วนก็มาจากตัวเองที่ดันปากหนักเองช่วยไม่ได้ ถ้าเอ่ยปากชวนแม่เนื้อนุ่มไปด้วยนะ ป่านนี้ก็มีเธอข้างกายเรียบร้
บุพเพเล่ห์รักมาเฟีย chapter 86
“ลูกไก่” เอ่ยเรียกเสียงแหบพร่า ฝ่ามือหนาไล้ลูบอย่างแผ่วเบาอ่อนโยน ริมฝีปากร้อนผ่าวทาบทับจุมพิตไต่เลื่อนเคลื่อนไปบนผิวกายเนียนนุ่มลื่นราวกับแพรไหมอย่างเชื่องช้า“ขา...” กฤติกาขานรับ เพียงแค่มองสบนัยน์ตากับอีกฝ่ายก็รู้แล้วว่าเขาต้องการสิ่งใด ไม่จำเป็นต้องเอ่ยด้วยคำพูดอีกแล้ว... “เมื่อไหร่คะคุณเจ” เธออยากรู้ มีเวลานานเท่าไหร่ในอ้อมแขนแกร่งนี้“พรุ่งนี้” ตอบกลับเสียงพร่าแหบราวกับในอกถูกก้อนหินไร้น้ำหนักกดทับอยู่“เร็วจังเลยนะคะ” เปรยเสียงแหบแห้ง อยากขอเขาว่าอย่างเพิ่งไปได้ไหม อยู่กับเธออีกสักวันได้ไหม แต่กฤติกาก็พูดไม่ออก ด้วยรู้ถึงความอึดอัดใจของอีกฝ่าย คงทำได้แค่...ใช้เวลาที่มีอยู่ให้มีค่าที่สุด เก็บเอาไว้เป็นความทรงจำในวันต้องจากร้างห่างลากัน“ฉัน...” ถ้าเธอพูดอะไรนอกจากนี้สักคำ เขาคงรู้สึกดีกว่าการได้รับรอยยิ้มแห้งๆ นัยน์ตาหวานเศร้าอมโศกอย่างนี้นิ้วยาวเล็กยื่นไปทาบบนปากหนา “ไม่เป็นไรค่ะ ลูกไก่รู้ว่าคุณเจจำเป็น แค่...คืนนี้ เรา...” ปวดร้าวไปหมดทั้งทรวงจนพูดไม่ออก“ฉันรู้...คืนนี้ จนถึงเวลานั้น” ไม่อยากพูดถึงเวลาจำต้องลาจาก “เราจะมีกันและกันใช่ไหมลูกไก่”“ค่ะ...เราจะมีกันและกัน” กฤติกา
บุพเพเล่ห์รักมาเฟีย chapter 85
“ว่าไงอันเจโล่ จะบอก หรือจะให้ลูกไก่เจ็บมากกว่านี้”“อย่านะคุณเจ อย่า...‘บอก’” กลายเป็นเสียงกรีดร้องแทน เมื่อบาดแผลถูกกดเปิดออกจนเลือดไหลซึมออกมา“ลูกไก่!” กัดฟันกรอด อยากลุกขึ้นไปช่วยแม่หวานใจจนตัวสั่น แต่เพราะถูกจับเอาไว้เลยต้องทนเห็นแม่เนื้อนุ่มร้องไห้ด้วยความเจ็บปวด จะไม่สัญญาใด ๆ ทั้งสิ้น แต่มีโอกาสพาตัวเองหลุดรอดไปเมื่อไหร่ ริวาโก้ต้องรับผิดชอบในความเจ็บของลูกไก่น้อย แน่นอน!“ว่าไงอันเจโล่ หรือจะให้ฉัน...” ไม่ได้ยินดีกับความเจ็บปวดของใคร แต่มันจำเป็น“ได้” กัดฟันกรอดขณะตอบอีกฝ่าย “ฉันยอมบอก แต่แกห้ามทำร้ายลูกไก่”“ไม่นะคุณเจ! ยะ...อย่า...” กฤติการ้องห้ามก่อนเสียงจะขาดหายไป ด้วยเจ็บและหน้ามืด พ่วงด้วยความรู้สึกเย็นยะเยือกไปทั้งร่าง แต่กลับรู้สึกเหมือนมีเหงื่อผุดไหลข้างขมับและแผ่นหลัง“อย่าคิดตุกติกนะอันเจโล่ แกทำเมื่อไหร่ เตรียมตัวเห็นลูกไก่กลายเป็นคนที่มีร่างที่ไร้วิญญาณแน่นอน” ไม่ได้ขู่แม้แต่นิดเดียว เอาจริงทุกคำพูดด้วย เขายอมทำทุกอย่างทุกทางเพื่อให้อันเจโล่และครอบครัวประสบกับความหายนะ แก้แค้นให้กับตัวเองและทุกๆ คนที่ถูกกระทำจากครอบครัวนี้ให้สาสม!อันเจโล่มองดวงหน้าผุดผาดขาวซีด
บุพเพเล่ห์รักมาเฟีย chapter 84
อันเจโล่หน้าตึง ไม่ใช่ว่าเขาไม่รู้ บิดามีเบื้องลึกเบื้องหลังอันไม่ดี แต่ไม่ว่าจะยังไง ท่านก็คือบิดาผู้ให้กำเนิด “พ่อฉันไปทำอะไรแก อย่าพูดใส่ความคนอื่นลอย ๆ ถ้าหากไม่มีหลักฐาน” พ่อเขาคงไม่ได้ไปฆ่าไปแกพ่อแม่หรือผู้มีพระคุณของอีกฝ่าย ให้ต้องตามมาจองล้างจองพลาญตอนโต อย่างกับนิยายน้ำเน่าหรอกนะฮึ...ริวาโก้ปาดเหงื่อบนหน้า หันไปยิ้มหยันใส่พ่อลูกชายสุดแสนเลิศประเสริฐศรี ที่ถึงตอนนี้ยังให้ความรักและเคารพไอ้พ่อเลว ๆ ที่ทำร้ายลูกตัวเองลับหลังได้ลงคอ อยากรู้นักถ้าได้รู้ความจริง คู่ควงของตัวเองลับหลังถูกคนเป็นพ่อลากเข้าห้อง ปู้ยี้ปู้ยำไปไม่รู้สักกี่คนต่อกี่คน อันเจโล่รับได้หรือเปล่าชายหนุ่มพาร่างเพรียวเดินคล้ายคนเมา ทรงตัวไม่ได้ไปหยุดและค่อย ๆ ทรุดตัวลงนั่งเบื้องหน้าอันเจโล่ นิ้วยาวไล้บนแก้มตอบเรื่อยลงมาถึงคางบึกบึน ก่อนลากเลยไปถึงจอนหูอีกฝั่ง โน้มใบหน้าไปแนบกับหู หลับตา ซึมซับเอาความอับอายและเจ็บปวดจากการถูกผู้ชายวัยคราวพ่อสั่งให้ถูกน้องจับเอาตัวขึ้นรถ ลากเข้าโรงแรมแล้วทำอย่างกับว่าเขาเป็นผู้หญิงขายเรือนร่าง น้ำตาอุ่น ๆ เอ่อล้นคลอหน่วยตา“พ่อแกข่มขืนฉัน!”“แกเอาเรื่องบ้าบอเฮงซวยอะไรมาใส่ความพ่อฉ
บุพเพเล่ห์รักมาเฟีย chapter 83
“จะไปไหนลูกไก่ มานี่เลยยายตัวดี” ยื่นมือไปอย่างเร็วจนคว้าเอาเส้นผมหนานุ่มดึงกลับมาอย่างไม่ปรานีปราศรัย วงหน้าแดงปลั่งด้วยเพลิงโทสะ นัยน์ตาฉายแววเกรี้ยวกราดกฤติการ้องโอ๊ยดังลั่น สองมือจับผมบนศีรษะ ดวงหน้าผ่องพรรณเหยเกบิดเบี้ยวเพราะความเจ็บจากแรงกระตุก พลางสาวก้าวเท้าถอยกลับไปด้านหลังอย่างเร็วรี่ เพราะถ้าขืนดันทุรังไป จะทำให้ตัวเองต้องเจ็บตัวมากขึ้น“ปล่อยฉันนะริวาโก้” กฤติกาพูดเมื่อทนไม่ไหว เจ็บจนน้ำตาแทบไหล เมื่อพูดไปแล้วริวาโก้กระตุกจนในหูได้ยินเสียงดังกราว ราวกับเส้นผมจะหลุดร่วงออกมาทั้งแผง“อย่าทำอะไรลูกไก่นะไอ้ริวาโก้”“ตัวมึงเอง มึงยังเอาไม่รอดเลย ยังจะมาห่วงคนอื่น” หัวเราะใส่หน้า พลางสอดมือมาจับกุมลำคอระหง “ถ้ากูจะหักคอสวย ๆ นี่ทิ้ง มึงจะทำอะไรกูหา...ไอ้อันเจโล่”“ไอ้เลว!” อันเจโล่ฮึดฮัด แต่ทำอะไรไม่ได้ เพราะตัวเองก็ถูกคุมอยู่ จนแขนแทบจะหักออกเป็นสองท่อน “ถ้ากูหลุดไปได้ มึง...พลั่ก!!” พูดไม่ทันจบหมัดหนัก ๆ ก็สวนเข้ามาที่มุมปากเสียก่อน ชายหนุ่มเหลียวไปมองคนที่ทำให้เขาเจ็บด้วยนัยน์ตาดุร้ายราวกับเสือลำบาก ที่พร้อมสู้ไม่เหลียวหลังหนีอีกแล้ว“เอาตัวเองให้รอดก่อนดีกว่าไหมคุณอันเจโล่
บุพเพเล่ห์รักมาเฟีย chapter 82
“ลูกไก่ไม่เป็นอะไรค่ะ แต่คุณเจน่ะสิ รู้อยู่แล้วว่าคนพวกนั้นเขาต้องการอะไร ยังจะ...” ถ้าเธอไม่บ้าจนเพี้ยนฟังอะไรผิดพลาดไปจนจนกลายเป็นความสะเพร่า ปล่อยให้ตัวเองถูกจับเอาตัวมาเพื่อต่อรองกับอันเจโล่ละก็ ป่านนี้ชายหนุ่มจัดการพวกตัวร้ายพวกนี้จนหมอบราบคาบแก้วไปแล้วบ้าจริง...กลีบปากอิ่มนุ่มขบเม้มเข้าหากัน ก้มหน้าหมองเศร้าด้วยความรู้สึกผิด น้ำตาอุ่นร้อนเอ่อล้นคลอเบ้า เพราะเสียใจที่ตัวเองกลายเป็นต้นเหตุให้อันเจโล่ต้องเพลี่ยงพล้ำ แล้วยังกลายเป็นตัวภาระให้ชายหนุ่มต้องคอยกังวลในความปลอดภัยอีก“ร้องไห้ทำไมล่ะลูกไก่” อันเจโล่จับรั้งปลายคางมนให้แหงนขึ้นมองสบตาด้วย นิ้วยาวร้อยไกล่เกลี่ยกดซับหยดน้ำที่เอ่อล้นไหลซึมลงมาตามร่องแก้ม “หรือกลัวฉันเป็นอันตรายฮึ”“แต่ถ้าไม่มีลูกไก่สักคน คุณเจก็คงไม่...”อันเจโล่รีบยกมือปิดปากคนตัวเล็ก ศีรษะทุยสะบัดส่ายเบาๆ “ถึงไม่มีเธอ ริวาโก้ก็ต้องหาทางเล่นงานฉันจนได้นั่นแหละ เพียงแค่ประจวบเหมาะเล็กน้อยเท่านั้นเอง ไม่เป็นไรหรอกเรื่องขี้ปะติ๋ว ฉันรับมือได้สบายมาก” แม้จะกังวล ด้วยสถานการณ์ตอนนี้ไม่สู้ดีเอาเสียเลย หนทางหนีแทบปิดตาย ด้วยเมื่อมองไปรอบทิศทั่วทุกทางก็ล้วนแล้วแต่ท้อ
