บททั้งหมดของ เจ้าป่า Bad boy : บทที่ 61 - บทที่ 70

ผมขับรถออกมาจากคอนโดด้วยความเร็ว อารมณ์ผมตอนนี้มันรู้สึกโกรธมากที่แอมแปร์เธอคิดจะทำแบบนั้น ต่อให้เธอจะโกรธจะเกลียดผม แต่เธอไม่ควรที่จะไปเอาลูกของเราออก เธอจะฆ่าชีวิตของเด็กคนหนึ่ง เพียงเพราะว่าจะกลับไปขายตัว หึ!! "แม่งเอ้ย ติดเหี้ยอะไรนักหนาวะ" ผมทุบมือลงบนพวงมาลัยรถแรงๆ ในขณะที่รถกำลังติดไฟแดงอยู่ อารมณ์ตอนนี้ผมโมโหทุกอย่างเลยจริงๆ ตอนนี้ผมกำลังจะไปที่บ้านของริน เพราะผมรู้ดีว่าเมียตัวดีของผมอยู่ที่นั่น ตลอดทางที่ผมขับรถ เส้นด้ายเธอโทรมาหาผมไม่ต่ำกว่า30สายได้ แต่ผมเลือกที่จะไม่รับสายเธอ ตอนนี้ผมไม่สนใจอะไรทั้งนั้น @บ้านริน...พอจอดรถได้ผมก็พุ่งตรงเข้าไปในบ้าน เจอป้านมกำลังอุ้มนักรบลูกชายของรินอยู่ "อ้าว คุณป่ามาหาหนูรินหรอคะ" ป้านมเอ่ยทักผมด้วยใบหน้าที่เปี่ยมไปด้วยรอยยิ้ม"แอมแปร์อยู่ไหนครับป้านม" "อ้อ คุยกับคุณหนูอยู่เรือนเล็กด้านหลังนู้นเลยค่ะ" "ขอบคุณครับ" ผมเอ่ยขอบคุณป่านมก่อนจะเดินอ้อมไปที่ด้านหลังคฤหาสน์หลังใหญ่ เดินอ้อมไปสักพักก็เจอกับเรือนเล็ก ที่ป้านมบอก ผมมองเห็นรินกับเมียผมกำลังคุยกัน ผมพยายามระงับอารมณ์โกรธเอาไว้ แต่แม่งผมทำไม่ได้ เธอกำลังจะฆ่าลูกตัวเอง ลูกผม จะใ

"มึงไปกับกูนะ ไปเจอด้ายกับกู ครั้งนี้กูจะพูดทุกอย่างต่อหน้ามึง"พี่ป่ามองหน้าฉันด้วยสีหน้าสำนึกผิด ตอนนี้ทุกอย่างมันสายไปแล้ว สายไปมากจริงๆ"แอมไม่ไป" "แอม กูตั้งใจ..." "พี่ป่ากลับไปเคลียร์กับเธอเถอะค่ะ เสร็จแล้วค่อยมารับแอมกลับไป" จบคำพูดของฉันพี่ป่าก็คลี่ยิ้มกว้างออกมา สีหน้าเขาดูดีใจมาก แววตาที่มองฉันเหมือนคนกำลังมีความหวังแต่เขาคงจะไม่รู้ ว่าถ้าเขากลับมาเขาจะไม่เจอฉันอีก..."มึงพูดจริงๆนะแอม" "มึงไม่โกรธ ไม่เกลียดกูใช่มั้ยแอม ^_^" "ไม่ค่ะ กลับไปได้แล้วแอมอยากพักผ่อน"หมั่บ! พรึ่บ! จู่ๆ เขาก็ขว้าร่างฉันไปกอด และจัดแจงให้ฉันนั่งอยู่บนหน้าตักของเขาเสร็จสรรพ "เจ็บมากมั้ย ขอโทษจริงๆ ต่อไปห้ามพูดแบบนั้นอีกรู้มั้ย" "อย่าพูดว่าอยากมีคนอื่น" พี่ป่าพูดพรางเอามือลูบไล้ตรงหน้าท้องของฉัน "ไหนขอดูหน้าหน่อย" พี่ป่าจับตัวฉันยกขึ้นแล้วจัดท่าให้ฉันนั่งหันหน้าเข้าหาเขา เขาทำราวกับว่าฉันเป็นตุ๊กตายาง อยากจะจับให้ทำอะไรก็ได้งั้นสิ''ขอโทษ..." พี่ป่าใช้นิ้วหัวแม่มือเเตะตรงมุมปากของฉันเบาๆ จากนั้นพี่ป่าก็โน้มใบหน้าลงมาจูบตรงมุมปากของฉัน ฉันค่อยๆหลับตาลงช้าๆ ตอนนี้ฉันอยากจะผลักไสผู้ชายคนนี้

[ Talk แอมแปร์ ]เช้าวันใหม่...สวัสดีชีวิตใหม่ ฉันลืมตาตื่นขึ้นมาจากเตียงเพราะ มีคนมากดกริ่งหน้าบ้านรัวๆ ตอนแรกฉันใจหล่นวูบไปเลยเมื่อได้ยินเสียงกริ่งหน้าบ้านรัวขนาดนี้ เพราะคิดว่าเป็นพี่ป่า แต่พอแอบมองผ่านหน้าต่างแล้วไม่ใช่พี่ป่า ฉันก็ถอนหายใจออกมาแบบโล่งอกทันที แล้วลงไปเปิดประตูให้คนที่มากดกริ่ง คงจะเป็นคนที่รินบอกว่าจะมาทำความสะอาดบ้านให้ "สวัสดีดีค่ะ หนูชื่อวีนัส มาทำความสะอาดบ้านให้เจ้ค่ะ ^_^" เด็กสาวเอ่ยแนะนำตัว ดูท่าจะเรียนหมอปลายอยู่เลยมั้งเนี่ย แถมยังเรียกฉันว่าเจ้อีก "ไม่ต้องงงค่ะเจ้ พอดีจริงๆแล้วพี่รินจ้างแม่หนู แต่แม่หนูป่วย หนูเลยมาแทน ^_^" "อะ อ้อๆ เข้ามาสิ" ฉันเปิดทางให้เธอเข้ามาภายในบ้าน "เจ้สวยจัง ผิวข๊าวขาว ^_^" ดูท่าแล้วเธอจะเป็นคนพูดเก่ง ยิ้มเก่ง คล้ายฉันสมัยที่ยังขายตัวอยู่เลย "อายุเท่าไหร่เราอะ" ฉันเอ่ยถามเด็กผู้หญิงเจ้าของรอยยิ้มที่แสนจะสดใสออกไป โลกของเธอดูจะมีแต่ความสุขเนอะ ต่างกับฉันจัง "หนูอายุ16ค่ะ ^_^" ฉันสตั้นไปนิดหน่อยเมื่อเธอบอกว่าเธออายุ16 เพราะตอนแรกฉันคิดว่าเธอน่าจะอายุสักประมาณ 17-18 นี่เธอเด็กมากเลยนะเนี่ย "เริ่มทำความสะอาดเลยนะ เดี๋ยวพี่

[Talk แอมแปร์]วันต่อมา... วันนี้วีนัสเธอจะเข้ามาทำความสะอาดบ้าน แล้วก็มาคอยทำอาหารให้ ช่วงเย็นๆ รินจ้างให้น้องมาเป็นแม่บ้านให้ฉัน แต่วีนัสเรียน ก็เลยว่างมาแค่ช่วงเย็นๆ วันนี้ทั้งวันฉันก็ไม่ได้ทำอะไรหรอก ก็นั่งๆนอนนอน และพยายามจะไม่จับโทรศัพท์ เพราะฉันไม่อยากเห็นอะไรอีกแล้ว เมื่อคืน เส้นด้ายเธอส่งข้อความมาอีก เป็นรูปภาพ แต่ฉันตัดสินใจที่จะไม่กดเข้าไปดู ส่วนพี่ป่า ฉันบล็อกเขาไปแล้ว ฉันไม่อยากรับข้อความอะไรจากเขาอีกแล้ว เขามันก็แค่คนโกหกหลอกลวง ฉันรู้สึกผิดกับตัวเองจริงๆที่เผลอไปรักเขาจนหมดใจ ทั้งที่เขาไม่เคยดีกับฉัน เรื่องดีๆที่เขาเคยทำก็แค่หลอกฉันก็เท่านั้น ฉันมันโง่ ฉันท้องได้ห้าเดือนแล้วนะ พึ่งจะครบกำหนดห้าเดือนวันนี้เอง ท้องฉันเริ่มออกแล้ว รู้สึกว่ากางเกงเริ่มคับๆแล้ว เดี๋ยวฉันว่าจะไปหาซื้อชุดคลุมท้องด้วย "เจ้ สวัสดีค่ะ^_^" วีนัสเดินเข้ามาในบ้าน เธอแต่งตัวด้วยชุดนักเรียน ม.ปลาย ดูน่ารักสมวัยมากๆ "เดี๋ยวหนูไปทำความสะอาดบ้านให้ก่อนนะเจ้" ฉันพยักหน้าตอบเธอ ก่อนที่วีนัสเธอจะเดินสวนกับฉันไป เธอมองฉันด้วยสายตาแปลกๆ เหมือนกำลังสงสัยอะไรสักอย่าง "มีอะไรรึเปล่า ?" ฉัยเอ่ยถามขึ้น"

@บ้าน...ภายในบ้านตอนนี้ทั้งพี่ป่าแล้วก็ขุนเขา อยู่ในบ้าน เขาสองคนกำลังนั่งอยู่ตรงโซฟาตัวใหญ่ ส่วนฉันก็นั่งอยู่ตรงโซฟาอีกตัว ตรงข้ามเขาสองคน"เดี๋ยวหนูไปเอาน้ำมาให้นะคะ" วีนัสพูดขึ้น "ไม่ต้อง เดี๋ยวเขาสองคนก็กลับ'' ฉันพูดขัดขึ้นก่อนที่วีนัสจะเดินไปหยิบน้ำ "ใครจะกลับ ?" พี่ป่าพูดสวนขึ้นทันควัน จากนั้นก็ทำหน้าตากวนประสาทใส่ฉัน "มีอะไรจะพูด ก็พูด แต่ถ้าจะพูดเรื่องเดิมๆ แอมไม่อยากฟัง" "กูจะอยู่ที่นี่กับมึง" "ไม่ค่ะ" "ถ้างั้นก็กลับไปกับกู""ไม่มีทาง"''เอ่อ นะ น้ำ...ต้องไปเอามั้ยคะ" วีนัสเอ่ยถามอีกครั้ง แล้วก็ทำท่าทางแบบงงๆ ''ไม่ต้องหรอก กลับบ้านไปก่อนก็ได้" "งั้นหนูขอตัวนะเจ้ เดี๋ยวพรุ่งนี้มาใหม่ ^ ^" ฉันพยักหน้าตอบวีนัส "กลับแล้วนะคะ ^ ^'' วีนัสหันไปบอกพี่ป่ากับขุนเขาด้วย เสร็จแล้วเธอก็เดินออกจากบ้านไป "ใครวะ ?" ขุนเขาเลิกคิ้วถามฉัน "รินจ้างมาทำความสะอาด แล้วก็มาดูแลฉัน" "อ้อๆ ปากดีชะมัด แม่งฉันชวนคุยตลอดทาง" ขุนเขาบ่นๆ ก่อนจะลุกขึ้นเดินเข้าไปในครัว ทำตัวราวกับเป็นบ้านของตัวเอง "มึงนอนห้องไหน ?" หลังจากที่ขุนเขาเดินเข้าไปในครัวแล้วพี่ป่าก็พูดถามฉัน ฉันคิดผิดจริงๆ ที่ยอมให้