Semua Bab ผู้หญิงขายตัว: Bab 91 - Bab 100

มือหน้าของพี่ซันลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างของฉัน มันทำให้ฉันอดที่จะมีอารมณ์ร่วมกับพี่ซันไม่ได้จริงๆเสื้อผ้าของเราทั้งคู่ถูกถอดออกแล้วโยนทิ้งข้างเตียงอย่างไม่ใยดี นิ้วเรียวของพี่ซันกำลังชักเข้าออกตรงน้องสาวฉันรัวๆ ฉันต้องเอามือขึ้นมาปิดปากตัวเองไว้เพราะกลัวว่าจะร้องครางเสียงดังแล้วลูกจะตื่น"รัดนิ้วพี่แน่นมากริน" พี่ซันโน้มใบหน้ามากระซิบที่หูฉันเสียงกระเซ่า"ระ รินเสียว อ๊า~" พี่ซันชักนิ้วเข้าออกรูเสียวของฉันรัวๆ"ถึงตาพี่แล้วนะ"พี่ซันชักนิ้วออกแล้วก็จับขาฉันแยกออกจากกัน พี่ซันเอาท่อนเอ็นถูๆตรงร่องเสียว ก่อนจะค่อยๆกดท่อนเอ็นดันเข้ามา"อื้อ ระ รินเจ็บพี่ซัน"ฉันจิกแขนพี่ซันจนเป็นรอย เพราะมันรู้สึกเจ็บแล้วก็แสบตรงน้องสาวมากๆกึด! กึด! พรวด! ท่อนเอ็นอันใหญ่ของพี่ซันถูกยัดเข้ามาจนมิด"อ๊า แน่นฉิบ~"ฉันกำผ้าปูที่นอนแล้วเม้มปากแน่น เพราะมันเจ็บมากจริงๆ ฉันไม่ได้มีอะไรกับพี่ซันเกือบปีนึงได้มั่งตรับ ตรับ ตรับ~ พี่ซันกระแทกท่อนเอ็นเข้ามารัวๆ ตอนนี้ฉันรู้สึกเสียวๆปนกับเจ็บนิดๆ"บะ เบา ดะ เดี๋ยวลูกตื่น อ๊ะ อ๊าง~""อื้ม ซี๊ด~"ยิ่งเหมือนห้ามยิ่งยุพี่ซันกระแทกท่อนเอ็นเข้ามารัวกว่าเดิม เสียงเนื้อกระทบ

เรื่องเล่าจากภวริน....ย้อนกลับไปสามปีที่แล้ว ตอนที่มหาวิทยาลัยเปิดเทอมได้อาทิตย์แรก ฉันเรียนปีสองนะเพราะปีหนึ่งฉันเรียนที่อังกฤษแล้วก็ย้ายมาที่ไทย ส่วนพี่ซันอยู่ปีสามขอบอกว่าพี่ซันตามติดฉันยิ่งกว่าอะไร คือถ้าว่างต้องมาหาฉัน ไม่ไปอยู่กับเพื่อน แต่มันก็เป็นเรื่องปกติของเขานั่นแหละ เรามีลูกด้วยกันแล้วนิมันก็ไม่แปลกที่เราจะตัวติดกันอยู่มหาวิทยาลัยขอบอกว่าพี่ซันฮอตมาก ฮอตยิ่งกว่าตอนเรียน ม.ปลายซะอีก ขนาดพวกชะนีรู้ว่าพี่ซันมีลูกแล้วพวกนางยังโนสนโนแคร์ จ้องจะงาบอย่างเดียวสักวันฉันจะจิกหัวพวกมันมาตบรายบุคคล ยุ่งกับใครไม่ยุ่งมายุ่งกับผัวของอีริน ถึงพี่ซันจะไม่สนใจพวกนางก็เถอะ แต่ฉันไม่ชอบให้มาอ่อย ผัวใครๆก็รักฉันถูกพี่ซันสั่งห้ามไม่ให้ใส่กระโปรงสั้นห้ามใส่เสื้อรัดหน้าอก คือฉันใส่ชุดนักศึกษากระโปรงยาวถึงตาตุ่ม แถมเสื้อไซซ์เอ็กซ์แอล อยากร้องไห้มาก แต่ก็ขัดไม่ได้"ริน กินข้าวไหมเดี๋ยวพี่ไปซื้อมาให้""ไม่เอารินไม่หิว""กินพี่ไหม ^_^"ไม่พูดเปล่าค่ะ มือหน้าของพี่ซันวางตรงขาฉันแล้วก็ลูบไปมา"บ้า นี่มันมหาลัยนะ" ฉันมองหน้าพี่ซันแบบดุๆ"งั้นไปโรงแรมกัน^_^""พี่ซัน..." ฉันเรียกชื่อพี่ซันเสียงแข็ง

หวัดดี ฉันชื่อแอมแปร์ ที่ฉันบอกว่าฉันเคยขายตัวมาก่อน ฉันพูดจริงๆ ตอนฉันอายุ15ปี บ้านฉันล้มละลาย พ่อแม่ฉันฆ่าตัวตาย ญาติพี่น้องไม่มีใครเอื้อมมือมาช่วยสักคน แต่เรื่องมันผ่านมาหลายปีแล้วแหละ ฉันไม่อยากคิดอะไรมากให้มันปวดหัวหรอก นิสัยฉันเป็นที่ไม่ค่อยชอบคิดเล็กคิดน้อย เพราะมันจะมำให้ชีวิตไม่มีความสุข ฉันมีเพื่อนสนิทคนนึงและคนเดียว ชื่อ ริน เราสองคนสนิทกันมากไปไหนไปกัน เพราะเราขายตัวเหมือนกัน แต่ปัจจุบันนางมีลูกมีสามีแล้ว พูดแล้วก็เศร้า เหลือแค่ฉันแล้วสินะ ที่ยังหาผัวไม่ได้ ไม่สิ! ฉันก็กำลังจะมีผัวเหมือนกัน พี่ป่าไง ^_^ ณ คลับชื่อดังใจกลางเมือง...ฉันมักจะมานั่งดื่มคนเดียวประจำ เพราะคู่ซี้ของฉันมันมีครอบครัวไปแล้ว "หนู..." เสียงดังขึ้นมาจากด้านหลังของฉัน ฉันรับรู้ได้ทันทีว่านี่คือเสียงของป๋า เขาคือเจ้าของโรงเรียนที่ฉันเคยเรียนตอน ม.ปลาย เขาเคยรับเลี้ยงฉันจนกระทั่งฉัน จบ ม.6 ฉันมารู้ทีหลังว่าป๋ามีภรรยาแล้วฉันก็เลยเลิกติดต่อ เพราะตอนนั้นฉันก็รู้สึกดีกับป๋าเหมือนกัน ฉันเลยรีบดับไฟตั้งแต่ต้นลม หมับ! ป๋าเอามือมาจับมือฉัน "ป๋า ปล่อยหนู อย่ามาทำแบบนี้" "ป๋าขอโทษ ป๋าจะเลิกกับเธอ เรากลับมา

ภายในห้องนอนของฉัน....พี่ป่าอุ้มฉันมาวางบนเตียง ฉันเอามือขึ้นคอพี่ป่าไว้แน่นไม่ยอมปล่อย ยังไงวันนี้ฉันก็ต้องเผด็จศึกให้ได้ "เอามือมึงออกจากคอกู" พี่ป่าพูดพรางดึงมือฉันออก "ไม่ ป่าจ๋าเป็นของแอมเถอะน่ะๆ" ฉันสงยิ้มหวานให้พี่ป่า พรึ่บ! ฉันดึงพี่ป่าลงมานอนราบบนเตียงจากนั้นฉันก็ขึ้นค่อมตัวพี่ป่าทันที"นี่มึงหลอกกูว่าเจ็บขาใช่มั้ยวะ" "ใช่ค่ะ แอมโกหก^_^" ฉันคลี่ยิ้มหวานให้พี่ป่า "เชี้ย! ปล่อยกู กูจะไปหาเมียกู" พี่ป่าดันฉันออกจากตัวแล้วลุกขึ้นจากเตียงแต่มีหรอคนอย่างอีแอมจะยอมปล่อยไปง่ายๆ ฉันถอดเสื้อผ้าออกด้วยความเร็ว ฉันรีบวิ่งไปดักหน้าพี่ป่า ตอนนี้ร่างกายฉันไม่มีเสื้อผ้าสวมใส่เลยซักชิ้น ผู้ชาย ร้อยทั้งร้อยเห็นผู้หญิงเปลือยขนาดนี้ไม่เอาให้มันรู้ไปสิ พี่ป่ามองหน้าฉันแล้วขบกรามแน่น พร้อมกับเบือนหน้าหนีฉันไปทางอื่น ฉันเดินเข้าไปสวมกอดพี่ป่า ฉันรักเขาจริงๆแล้วฉันก็อยากได้เขา มีแฟนแล้วไงฉันไม่แคร์ บางทีพี่ป่าอาจจะโกหกฉันก็ได้ เพราะฉันไม่เคยเห็นพี่ป่ามีแฟนเลย จะมีก็อีพวกชะนีควงแค่วันเดียว ฉันดันร่างพี่ป่าไปติดกำแพงห้อง ก่อนจะกดริมฝีปากจูบพี่ป่าอย่างเร้าร้อน พี่ป่าจูบฉันตอบเหมือนกัน พรึ่บ!

[ Talk แอมแปร์]ฉันกำลังนั่งหัวเสียอยู่ในห้อง คิดถึงเรื่องเมื่อครู่ทีไรก็อยากจะกรี๊ดออกมาดังๆ ให้กับความโง่ของตัวเอง ก๊อกๆ เสียงเคาะห้องดังขึ้น "ใครมาตอนนี้ คนยิ่งอารมณ์ไม่ดีอยู่" ฉันบ่นพึมพำเบาๆ ก๊อกๆ เสียงเคาะห้องเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ จนฉันรำคาญ "โอ้ย!! จะเคาะอะไรนักหนา วันนี้หงุดหงิดโว้ยพรุ่งนี้ค่อยมาใหม่" ฉันจะโกนออกไปดังๆ ให้คนที่เคาะห้องได้ยิน ฉันเลิกขายตัวแล้วนะ ห้องก็ไม่ใช่ห้องเดิมที่เคยอยู่ตอนขายตัว ไม่รู้ใครมาเคาะ "ถ้าไม่เปิดกูกลับ" เสียงคนที่อยู่หน้าห้องพูดขึ้น พี่ป่า !! ฉันตาโตขึ้นมาทันทีที่รู้ว่าคนอยู่หน้าห้องคือพี่ป่า ฉันรีบลุกขึ้นแล้วเดินไปเปิดประตูห้อง มันดีใจจนบอกไม่ถูก ใครจะไปคิดว่าเขาจะกลับมาแกร็ก! ประตูห้องถูกเปิดออก เผยให้เห็นใบหน้าบึ้งตึงของคนที่ยืนอยู่หน้าห้อง พี่ป่าเดินแทรกตัวเข้ามาในห้อง ฉันรีบปิดประตูล็อคกลอนทันที "นึกว่าจะไม่....""ถอดเสื้อผ้าออก" ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดจบพี่ป่าก็พูดสวนขึ้นมาซะก่อน ฉันคลี่ยิ้มหวานออกมาทันที "รีบหรอคะ^_^" ฉันยกมือขึ้นคล้องคอพี่ป่า พี่ป่ากดยิ้มตรงมุมปากก่อนจะกดจูบลงมาที่ริมฝีปากของฉัน เขาขยี้จูบฉันอย่างหนักหน่วง จนฉัน