บททั้งหมดของ สามีอุ้มบุญ: บทที่ 31 - บทที่ 40

ตอนที่ 31 สายใยบาง ๆ หลายเดือนมานี้ ภาคินวิ่งวุ่นกับเรื่องการเจรจาขอหย่าของรวีกับคุณวัฒน์ โดยหลังจากที่คุณวัฒน์ทราบเรื่องที่รวีตั้งท้อง เขาพยายามอย่างหนักที่จะงอนง้อหญิงสาว และไม่ยอมหย่าขาดจากเธอ หลายครั้งที่คุณวัฒน์พยายามนัดเจอทั้งสองแต่สุดท้ายการพูดคุยก็ล้มเหลวไปเสียทุกครั้ง “รวี ผมจะไม่มีวันยอมหย่าจากคุณ คุณก็รู้ผู้หญิงพวกนั้นก็แค่ทางผ่าน ผมไม่เคยคิดจะจริงจังกับใครนอกจากคุณคนเดียว ผมขอโทษ ผมเสียใจ เราพอจะมีทางเริ่มต้นใหม่อีกครั้งได้ไหม ผมสัญญาว่าผมจะปรับปรุงตัว ผมจะมีแต่คุณเพียงคนเดียว ผมจะรักคุณ รักลูกของเรา ได้โปรด ได้โปรดให้โอกาสอีกสักครั้ง” คุณวัฒน์ทั้งโวยวาย ทั้งอ้อนวอน ทั้งขอร้องรวี “คนเจ้าชู้อย่างคุณ ยังไงก็คงไม่เปลี่ยน ฉันเสียน้ำตามามากพอแล้ว วันนี้ฉันจะไม่ยอมเสียน้ำตาให้คุณอีก ถ้าคุณรักฉันอย่างที่คุณว่าจริง ๆ คุณก็ควรจะหย่าขาดจากฉัน ให้ฉันได้มีความสุขกับลูก และกับตัวเอง” รวีกล่าวขึงขันเสียงหนักแน่น “ใจเย็น ๆ ทั้งสองคนนะครับ ผมว่าเราควรเจรจากันดี ๆ ดีกว่า อย่าให้ถึงขั้นต้องขึ้นโรงขึ้นศาลกันเลยนะครับ รวีเองก็เริ่มท้องโตขึ้นมาก

ตอนที่ 33 ถอยคนละก้าว หลายวันต่อไป พยาบาลได้พาลูกสาวตัวน้อยเข้ามาหารวี ลูกสาวเธอได้เข้าสู่อ้อมกอดแม่ครั้งแรก เด็กน้อยมองตาแป๋วเหมือนอยากรู้อยากเห็น สายตาจ้องมองไปที่รวีอย่างไม่กระพริบตา เด็กน้อยยิ้มร่าอย่างคนตื่นเต้นดีใจ รวีรีบอุ้มลูกสาวเข้ามากกกอด พร้อมนำลูกน้อยเข้าเต้า “จ๊วบจ๊าบ...จ๊วบจ๊าบ...จ๊วบจ๊าบ...” เด็กน้อยดูดน้ำนมจากอกอย่างมูมมาม รวีเฝ้าดูลูกน้อยในอ้อมอก เธอยิ้มทั้งน้ำตา หยดน้ำไหลลงอาบแก้มด้วยความปิติตื้นใจ เธอมองลูกน้อยในอ้อมกอดอย่างรักใคร่หวงแหน“ลูกแม่...ลูกรักของแม่” รวีพร่ำพูด กระชับตัวลูกสาวเข้าอ้อมอกอุ่นภาพดังกล่าวยิ่งทำให้คุณวัฒน์ที่นั่งมองห่าง ๆ น้ำตาซึมออกมาอย่างไม่รู้ตัว หลายวันมานี้เขามาเฝ้าดูแลเธอไม่ห่าง แม้ว่าหญิงสาวจะไม่ยอมแม้แต่จะมองหน้าเขาเสียด้วยซ้ำ หนำซ้ำยังทำเหมือนเขาเป็นอากาศธาตุที่ไม่มีตัวตนในห้องดังกล่าวอีกด้วย แต่เขาก็ยังหน้าด้านหน้าทนทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นในขณะที่ภาคินเองก็พยายามรั้งอิงฟ้าไม่ให้เธอเข้าไปรบกวนทั้งสองบ่อย ๆ และบางครั้งต้องคอยปรามเวลาที่อิงฟ้าเผลอแขวะคุณวัฒน์ออกมาอย่างหมั่นไส้ก็ตามทีหลังจากให้น้ำนมเสร็จ พยาบาลก็เข้ามา

ตอนที่ 35 สัญญาที่ถูกเปิด “โอ๊ย...ปวดท้อง...ภาคิน...เราปวดท้อง...เราเจ็บ...เราเจ็บจังเลย” อิงฟ้าร้องโอดโอย มือน้อยกอบกุมท้องใหญ่แน่น น้ำคร่ำเริ่มแตกส่งผลให้มีน้ำและเลือดไหลเจิ่งนองออกมาตามหว่างขา เปรอะเปื้อนคละคลุ้งไปทั่วบริเวณ บุรุษพยาบาลเร่งย้ายเตียงคนไข้เข้าห้องผ่าตัดเป็นการด่วน “สูดหายใจเข้าลึก ๆ ใจดี ๆ ไว้นะ ทุกอย่างจะต้องราบรื่น ทุกอย่างจะต้องปลอดภัย” ภาคินกุมมือหญิงสาวแน่นขณะเคลื่อนเตียงไปยังห้องผ่าตัด พร้อมให้กำลังใจหญิงสาว ยิ่งเห็นหญิงสาวร้องเจ็บปวดทุรนทุราย เขายิ่งรู้สึกสงสารหญิงสาวเป็นที่สุด ภาคินเดินวนไปทั่วด้วยความกังวลอย่างยิ่ง เวลาผ่านไปเพียงชั่วโมงแต่เหมือนผ่านไปเป็นสิบปี เขากระวนกระวายใจอยากรู้ว่าหญิงสาวเป็นอย่างไรบ้าง ปลอดภัยหรือไม่ เขาได้แต่คิดซ้ำไปมาอยู่อย่างนั้น “ภาคิน อิงฟ้าเป็นยังไงบ้าง” รวีและคุณวัฒน์ที่มาถึงรีบถามไถ่ “หมอกำลังทำคลอด” ชายหนุ่มกล่าวโดยไม่หันไปมอง สองมือบีบกำไว้แน่น ลูบถูไปมาอย่างรนราน “นี่ภาคินโทรบอกคุณพ่อรึยัง” รวีถามอีกครั้ง “โทรบอกแล้ว คุณกรภัทรกำลังบินมา” ภา

ตอนที่ 37 แตกสลาย หลายวันมานี้อิงฟ้ารู้สึกใจหายเป็นช่วง ๆ ภาคินหายหน้าหายตาไปเลย เขาไม่ยอมมาหาหรือแม้กระทั่งโทรมาหาเธอเลยด้วยซ้ำ หญิงสาวโทรหาเขาครั้งแล้วครั้งเล่าแต่แม้แต่มือถือก็ปิดเครื่องตลอด ทำให้หญิงสาวร้อนใจ กระวนกระวายอย่างเห็นได้ชัด เกิดอะไรขึ้นกับชายหนุ่มกันแน่!!! “พ่อคะ แล้วภาคินล่ะ” อิงฟ้าถามพ่อเธอในวันหนึ่ง “อย่าไปสนใจเลยลูก นี่ดูซิตัวน้อยอ้อนใหญ่แล้ว” คุณกรภัทรบอกปัด ทำทีสนใจหลานชายตรงหน้า ชายแก่เอื้อมมือสัมผัสแก้มยุ้ย ๆ ของหลานชาย ลูบไล้ไปมา หยอกล้อกับหลานชายตรงหน้าแทน หญิงสาวมองหน้าพ่อตนเองอย่างสับสนบอกไม่ถูก ชายหนุ่มไม่เคยห่างกายเธอไปนานขนาดนี้เลย แถมไม่ยอมบอกกล่าวอะไรด้วย หลังจากไม่ได้คำตอบใด ๆ เธอหันความสนใจมาหาลูกน้อยที่อยู่ตรงหน้า เด็กชายอ้อแอ้ ๆ ร้องหาอกอุ่น หญิงสาวขยับตัวพร้อมประคองลูกน้อยเข้าเต้า “จ๊วบ..จ๊าบ...จ๊วบ..จ๊าบ..” เด็กน้อยโหยหาน้ำนมและอ้อมกอดอบอุ่น ดูดกลืนน้ำนมอย่างมูมมาม หญิงสาวมองลูกน้อยอย่างรักใคร่ ท่าทีของลูกชายทำให้เธอลืมความคิดฟุ้งซ่านและพุ่งความสนใจหาแต่ตัวเด็กน้อยตรงหน้า หล

ตอนที่ 39 วันที่ได้พบเจอ หลายเดือนผ่านไป อิงฟ้าวุ่นวายอยู่กับการดูแลลูกชายตัวน้อย เด็กน้อยไม่ค่อยงอแงมากนัก เขาคงรู้ว่าแม่ทุกข์ใจมากพอแล้ว เด็กน้อยเลี้ยงง่ายดาย แค่เพียงป้อนนม และหลับปุ๋ยลงไป ในขณะเดียวกัน เธอเองพยายามอย่างหนักที่จะตามหาภาคิน “รวี เป็นไงบ้าง ได้ข่าวภาคินบ้างรึยัง” อิงฟ้าคอยเช็ค ถามไถ่เพื่อนเสมอ รวีและคุณวัฒน์พยายามที่จะติดต่อเพื่อน ๆ ของภาคินเพื่อหาที่อยู่ชายหนุ่ม แต่เพื่อนของเขากลับไร้คำตอบใด ๆ เนื่องจากชายหนุ่มก็ขาดการติดต่อกับทุก ๆ คนเช่นเดียวกัน “ใจเย็น ๆ นะ เราพยายามอยู่ อีกสักพักก็คงเจอ” รวีได้แต่เลี่ยงตอบเพื่อนไปทุกครั้ง เธอและสามีเองก็จนปัญญาจะตามหาชายหนุ่มเช่นเดียวกัน ในขณะที่คุณกรภัทรเอง เขาพยายามอย่างหนักที่จะช่วยดูแลลูกสาวและหลานชาย เพื่อแบ่งเบาเธอให้คลายทุกข์ลง แต่ภาพที่เห็นตลอดหลายเดือน ยิ่งทำให้เขารู้สึกผิด ลูกสาวที่เคยร่าเริงสดใส ตอนนี้มีแต่หน้าตาที่เศร้าหมอง บางครั้งเหม่อลอย บางครั้งร้องไห้ออกมา แม้เขาจะพยายามทำทุกวิถีทาง แต่ก็ไร้ผลให้เธอกลับมามีชีวิตชีวาเช่นเดิม ชายแก่เริ่มคิดได้ว่าคงมีเพี