เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 31 สายใยบาง ๆ
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-28 10:50:33บทที่เกี่ยวข้อง
สามีอุ้มบุญ ตอนที่ 32 สักครั้ง
ตอนที่ 32 สักครั้ง รวีลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยความอ่อนเพลียทั้งร่างกายและจิตใจ ใบหน้าหญิงสาวซีดเซียวอย่างเห็นได้ชัด สายตาพลันมองไปยังคุณวัฒน์ที่นอนฟุบหลับข้างเตียงเธอ มือเขากอบกุมมือเธอไว้แน่น ราวกับไม่ยอมปล่อยให้เธอหนีหายไปไหน ความอบอุ่นจากมือใหญ่หนาแผ่ซ่านสู่มือบางเรียว หญิงสาวรู้สึกใจหวิว ๆ แปลก ๆ ความรู้สึกที่ท่วมท้นอย่างยากจะบรรยาย ทั้งรัก ทั้งเกลียดผสมผสานไปในคราวเดียวกัน รวีน้ำตาคลอแทบจะเอ่อล้นออกมา สายตาที่ฉายแววความรักใคร่ในตัวชายหนุ่มปรากฏชัดเจนในดวงตา ทำให้เธออดจะยื่นมือขึ้นไปลูบเส้นผมแผ่วเบาเหมือนกลัวว่าเขาจะรู้สึกตัวขึ้น แต่ด้วยทิฐิที่มี ประกอบกับสิ่งที่ชายหนุ่มทำไว้กับเธอ หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าลึก แล้วยกมือขึ้นปาดน้ำที่คลอปลายหายตา ก่อนจะดึงมือเธอออกจากการกอบกุม พร้อมขยับกายหันหลังหนี คุณวัฒน์รู้สึกตัวตื่นขึ้น ชายหนุ่มมองหญิงสาวด้วยความห่วงใยอย่างมาก แต่ท่าทีหญิงสาวที่ส่งผ่านมาบ่งบอกให้รู้สึกถึงความรังเกียจในตัวเขามาก ชายหนุ่มถึงกับคอตก เขาหมดแรงและรู้สึกหดหู่อย่างแรง “ทานน้ำไหม เดี๋ยวพี่ไปเอาน้ำให้” ชายหนุ่มถามอย่างเอาอกเอาใจ ห
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-28สามีอุ้มบุญ ตอนที่ 33 ถอยคนละก้าว
ตอนที่ 33 ถอยคนละก้าว หลายวันต่อไป พยาบาลได้พาลูกสาวตัวน้อยเข้ามาหารวี ลูกสาวเธอได้เข้าสู่อ้อมกอดแม่ครั้งแรก เด็กน้อยมองตาแป๋วเหมือนอยากรู้อยากเห็น สายตาจ้องมองไปที่รวีอย่างไม่กระพริบตา เด็กน้อยยิ้มร่าอย่างคนตื่นเต้นดีใจ รวีรีบอุ้มลูกสาวเข้ามากกกอด พร้อมนำลูกน้อยเข้าเต้า “จ๊วบจ๊าบ...จ๊วบจ๊าบ...จ๊วบจ๊าบ...” เด็กน้อยดูดน้ำนมจากอกอย่างมูมมาม รวีเฝ้าดูลูกน้อยในอ้อมอก เธอยิ้มทั้งน้ำตา หยดน้ำไหลลงอาบแก้มด้วยความปิติตื้นใจ เธอมองลูกน้อยในอ้อมกอดอย่างรักใคร่หวงแหน“ลูกแม่...ลูกรักของแม่” รวีพร่ำพูด กระชับตัวลูกสาวเข้าอ้อมอกอุ่นภาพดังกล่าวยิ่งทำให้คุณวัฒน์ที่นั่งมองห่าง ๆ น้ำตาซึมออกมาอย่างไม่รู้ตัว หลายวันมานี้เขามาเฝ้าดูแลเธอไม่ห่าง แม้ว่าหญิงสาวจะไม่ยอมแม้แต่จะมองหน้าเขาเสียด้วยซ้ำ หนำซ้ำยังทำเหมือนเขาเป็นอากาศธาตุที่ไม่มีตัวตนในห้องดังกล่าวอีกด้วย แต่เขาก็ยังหน้าด้านหน้าทนทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นในขณะที่ภาคินเองก็พยายามรั้งอิงฟ้าไม่ให้เธอเข้าไปรบกวนทั้งสองบ่อย ๆ และบางครั้งต้องคอยปรามเวลาที่อิงฟ้าเผลอแขวะคุณวัฒน์ออกมาอย่างหมั่นไส้ก็ตามทีหลังจากให้น้ำนมเสร็จ พยาบาลก็เข้ามา
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-28สามีอุ้มบุญ ตอนที่ 34 ยอมใจ
ตอนที่ 34 ยอมใจ หลังจากออกโรงพยาบาล คุณวัฒน์เฝ้าดูแลเธอไม่ห่าง หญิงสาวแทบไม่ได้ขยับกายทำอะไรเลยด้วยซ้ำ เขาดูแลเรื่องอาหารการกินของหญิงสาว คอยดูแลลูกสาวตัวน้อยในเวลางอแง อุ้มปลอบจนลูกสาวหลับคาอกทั้งกลางวันและกลางคืน แม้กระทั่งการเปลี่ยนผ้าอ้อมเด็ก ที่โดยปกติผู้ชายมักจะรังเกียจ แต่เขาก็ทำด้วยความเต็มใจ “แง...แง...แง...” ลูกสาวร้องงอแงทั้งที่เพิ่งดูดนมไปหมาด ๆ คุณวัฒน์ลุกขึ้นจากการหลับไปเพียงไม่กี่ชั่วโมง เขาอุ้มประคองลูกน้อยเข้าในบ่า ปลอบประโลมลูบหลัง ลูบก้นไปมา “มานี่ค่ะ เดี๋ยวรวีดูเอง คุณไปหลับเถอะ พรุ่งนี้คุณมีประชุมเช้าไม่ใช่เหรอคะ” รวีว่าพลางจะดึงลูกสาวมาอุ้มแทน ลูกสาวเธอมักจะงอแงเวลากลางคืนเสมอ จนพ่อแม่แทบไม่ได้นอนพักกันเลยทีเดียว “ไม่เป็นไร พี่ดูได้ รวีไปนอนพักเถอะ เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว” คุณวัฒน์ฝืนตัว พร้อมดันร่างภรรยากลับไปที่เตียง “คนเหนื่อยน่ะคุณ ไม่ใช่ฉัน” รวีแย้ง “งั้นเปลี่ยนเป็นเรียกพี่เหมือนเดิมแทนจะได้รึเปล่า อย่างนี้ค่อยมีกำลังใจขึ้นหน่อย” คุณวัฒน์ยื่นหน้าเข้าหาหญิงสาว ทำสายตากรุ้มกริ่ม
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-28สามีอุ้มบุญ ตอนที่ 35 สัญญาที่ถูกเปิด
ตอนที่ 35 สัญญาที่ถูกเปิด “โอ๊ย...ปวดท้อง...ภาคิน...เราปวดท้อง...เราเจ็บ...เราเจ็บจังเลย” อิงฟ้าร้องโอดโอย มือน้อยกอบกุมท้องใหญ่แน่น น้ำคร่ำเริ่มแตกส่งผลให้มีน้ำและเลือดไหลเจิ่งนองออกมาตามหว่างขา เปรอะเปื้อนคละคลุ้งไปทั่วบริเวณ บุรุษพยาบาลเร่งย้ายเตียงคนไข้เข้าห้องผ่าตัดเป็นการด่วน “สูดหายใจเข้าลึก ๆ ใจดี ๆ ไว้นะ ทุกอย่างจะต้องราบรื่น ทุกอย่างจะต้องปลอดภัย” ภาคินกุมมือหญิงสาวแน่นขณะเคลื่อนเตียงไปยังห้องผ่าตัด พร้อมให้กำลังใจหญิงสาว ยิ่งเห็นหญิงสาวร้องเจ็บปวดทุรนทุราย เขายิ่งรู้สึกสงสารหญิงสาวเป็นที่สุด ภาคินเดินวนไปทั่วด้วยความกังวลอย่างยิ่ง เวลาผ่านไปเพียงชั่วโมงแต่เหมือนผ่านไปเป็นสิบปี เขากระวนกระวายใจอยากรู้ว่าหญิงสาวเป็นอย่างไรบ้าง ปลอดภัยหรือไม่ เขาได้แต่คิดซ้ำไปมาอยู่อย่างนั้น “ภาคิน อิงฟ้าเป็นยังไงบ้าง” รวีและคุณวัฒน์ที่มาถึงรีบถามไถ่ “หมอกำลังทำคลอด” ชายหนุ่มกล่าวโดยไม่หันไปมอง สองมือบีบกำไว้แน่น ลูบถูไปมาอย่างรนราน “นี่ภาคินโทรบอกคุณพ่อรึยัง” รวีถามอีกครั้ง “โทรบอกแล้ว คุณกรภัทรกำลังบินมา” ภา
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-28สามีอุ้มบุญ ตอนที่ 36 พ้นทาง
ตอนที่ 36 พ้นทาง เช้าวันต่อมา คุณกรภัทรไปเยี่ยมลูกสาวแต่เช้า “เป็นยังไงบ้างลูก เจอหลานแล้วหรือยัง” คุณกรภัทรเข้ามาลูบหัวลูกสาวด้วยความรัก พลางปลายหางตาไปมองภาคินเพียงแวบเดียว โดยไม่ทักทายชายหนุ่มสักคำ ภาคินสังเกตเห็นความผิดปกติที่เกิดขึ้นของคุณกรภัทร สายตาที่ดูเย็นชา ท่าทางที่ดูเยือกเย็น ทำให้เขาอดร้อน ๆ หนาว ๆ ไม่ได้ เพียงแต่ชายหนุ่มได้แต่ปลอบใจตัวเองว่าเขาคงคิดมากจนเกินไป “พ่อครับ ทานอะไรมารึยังครับ เดี๋ยวผมให้พยาบาลจัดให้ไหม” ภาคินเอ่ยถามทักทาย คุณกรภัทรได้เพียงแต่ยกฝ่ามือขึ้นปราม โดยไร้ซึ่งเสียงตอบรับใด ๆ ภาคินได้แต่ยืนเก้ออย่างไม่รู้จะทำตัวอย่างไรดี อิงฟ้าเองก็อดสังเกตเห็นไม่ได้ “พ่อคะ วันนี้พ่อเป็นอะไรรึเปล่า ทำไมดูเงียบจัง” หญิงสาวโพล่งถามออกไป “พักผ่อนมาก ๆ เถอะเราน่ะ เดี๋ยววันนี้เขาก็เอาหลานมาให้นมแล้วไม่ใช่เหรอ” คุณกรภัทรเลี่ยงคำถามพร้อมเฉไปเรื่องอื่นแทน แม้เขาจะโกรธลูกสาวตนที่ทำเรื่องงี่เง่าไร้สาระเช่นนี้มากเพียงใด แต่ด้วยความเป็นพ่อ ประกอบกับหลานชายที่น่ารักน่าชังทำใ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-28สามีอุ้มบุญ ตอนที่ 37 แตกสลาย
ตอนที่ 37 แตกสลาย หลายวันมานี้อิงฟ้ารู้สึกใจหายเป็นช่วง ๆ ภาคินหายหน้าหายตาไปเลย เขาไม่ยอมมาหาหรือแม้กระทั่งโทรมาหาเธอเลยด้วยซ้ำ หญิงสาวโทรหาเขาครั้งแล้วครั้งเล่าแต่แม้แต่มือถือก็ปิดเครื่องตลอด ทำให้หญิงสาวร้อนใจ กระวนกระวายอย่างเห็นได้ชัด เกิดอะไรขึ้นกับชายหนุ่มกันแน่!!! “พ่อคะ แล้วภาคินล่ะ” อิงฟ้าถามพ่อเธอในวันหนึ่ง “อย่าไปสนใจเลยลูก นี่ดูซิตัวน้อยอ้อนใหญ่แล้ว” คุณกรภัทรบอกปัด ทำทีสนใจหลานชายตรงหน้า ชายแก่เอื้อมมือสัมผัสแก้มยุ้ย ๆ ของหลานชาย ลูบไล้ไปมา หยอกล้อกับหลานชายตรงหน้าแทน หญิงสาวมองหน้าพ่อตนเองอย่างสับสนบอกไม่ถูก ชายหนุ่มไม่เคยห่างกายเธอไปนานขนาดนี้เลย แถมไม่ยอมบอกกล่าวอะไรด้วย หลังจากไม่ได้คำตอบใด ๆ เธอหันความสนใจมาหาลูกน้อยที่อยู่ตรงหน้า เด็กชายอ้อแอ้ ๆ ร้องหาอกอุ่น หญิงสาวขยับตัวพร้อมประคองลูกน้อยเข้าเต้า “จ๊วบ..จ๊าบ...จ๊วบ..จ๊าบ..” เด็กน้อยโหยหาน้ำนมและอ้อมกอดอบอุ่น ดูดกลืนน้ำนมอย่างมูมมาม หญิงสาวมองลูกน้อยอย่างรักใคร่ ท่าทีของลูกชายทำให้เธอลืมความคิดฟุ้งซ่านและพุ่งความสนใจหาแต่ตัวเด็กน้อยตรงหน้า หล
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-28สามีอุ้มบุญ ตอนที่ 38 หัวใจที่บอบช้ำ
ตอนที่ 38 หัวใจที่บอบช้ำ หลังจากที่ภาคินเดินออกจากโรงพยาบาลด้วยความเหม่อลอยเหมือนดั่งวิญญาณหลุดออกจากร่าง เขาตัดสินใจที่จะเดินออกจากชีวิตหญิงสาวแต่โดยดี เขารู้ดีว่าอิงฟ้าเป็นคนอ่อนไหว และใจอ่อน การที่จะรอให้เธอเอ่ยปากไล่เขาไปจากชีวิตนั้นยิ่งทำให้เธออึดอัดและลำบากใจอย่างมาก เขาไม่อยากทำร้ายหญิงสาวไปมากกว่านี้ ชายหนุ่มกลับไปยังคอนโดที่พัก เขาเดินไปโดยรอบบริเวณ ที่แห่งนี้ที่ที่มีความทรงจำมากมาย ข้างเตียงที่หญิงสาวเดินจูงเขาเข้ามาพร้อมยื่นหน้าจูบเขาเป็นครั้งแรก ค่ำคืนร้อนแรงที่เขาลงโทษเธอโทษฐานเมามายอย่างหนัก เตียงนุ่มที่เขาและเธอนอนประคองกอดกันทุกค่ำคืน ห้องครัวที่หญิงสาวพยายามทำอาหารแม้ว่าจะไม่อร่อยก็ตามเพื่อเอาใจเขา โซฟาที่เขาและเธอนั่งโอบกอด พูดคุยหยอกล้อเล่นกันเป็นประจำ ชายหนุ่มยิ้มออกมาทั้งน้ำตาอาบแก้ม เขาจะไม่มีเธออยู่ในชีวิตอีกต่อไปแล้ว เขาจะไม่ได้พบลูกชายที่น่ารักของเขาอีกแล้ว ความฝันที่จะโอบกอดจูงมือหญิงสาวไปจนแก่เฒ่า เฝ้าดูลูกน้อยเติบใหญ่หายไปจนหมดสิ้น ชายหนุ่มสิ้นหวัง พลันทรุดเข่าล้มลง พร้อมก้มหน้า ร้องไห้ออกมาอย่างหนัก
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-28สามีอุ้มบุญ ตอนที่ 39 วันที่ได้พบเจอ
ตอนที่ 39 วันที่ได้พบเจอ หลายเดือนผ่านไป อิงฟ้าวุ่นวายอยู่กับการดูแลลูกชายตัวน้อย เด็กน้อยไม่ค่อยงอแงมากนัก เขาคงรู้ว่าแม่ทุกข์ใจมากพอแล้ว เด็กน้อยเลี้ยงง่ายดาย แค่เพียงป้อนนม และหลับปุ๋ยลงไป ในขณะเดียวกัน เธอเองพยายามอย่างหนักที่จะตามหาภาคิน “รวี เป็นไงบ้าง ได้ข่าวภาคินบ้างรึยัง” อิงฟ้าคอยเช็ค ถามไถ่เพื่อนเสมอ รวีและคุณวัฒน์พยายามที่จะติดต่อเพื่อน ๆ ของภาคินเพื่อหาที่อยู่ชายหนุ่ม แต่เพื่อนของเขากลับไร้คำตอบใด ๆ เนื่องจากชายหนุ่มก็ขาดการติดต่อกับทุก ๆ คนเช่นเดียวกัน “ใจเย็น ๆ นะ เราพยายามอยู่ อีกสักพักก็คงเจอ” รวีได้แต่เลี่ยงตอบเพื่อนไปทุกครั้ง เธอและสามีเองก็จนปัญญาจะตามหาชายหนุ่มเช่นเดียวกัน ในขณะที่คุณกรภัทรเอง เขาพยายามอย่างหนักที่จะช่วยดูแลลูกสาวและหลานชาย เพื่อแบ่งเบาเธอให้คลายทุกข์ลง แต่ภาพที่เห็นตลอดหลายเดือน ยิ่งทำให้เขารู้สึกผิด ลูกสาวที่เคยร่าเริงสดใส ตอนนี้มีแต่หน้าตาที่เศร้าหมอง บางครั้งเหม่อลอย บางครั้งร้องไห้ออกมา แม้เขาจะพยายามทำทุกวิถีทาง แต่ก็ไร้ผลให้เธอกลับมามีชีวิตชีวาเช่นเดิม ชายแก่เริ่มคิดได้ว่าคงมีเพี
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-28
บทล่าสุด
สามีอุ้มบุญ บทส่งท้าย Part 5 รุกฆาต รวีและคุณวัฒน์ (ตอนจบ)
บทส่งท้าย Part 5 รุกฆาต รวีและคุณวัฒน์ (ตอนจบ) คุณวัฒน์ผละจากริมฝีปากบาง ก่อนจะซุกไซ้เข้าหาลำคอระหง สูดดมกลิ่นหวานละมุนของเนื้อสาว รวีตัวอ่อนระทวยกับรสสัมผัส หญิงสาวแอ่นหน้าออกด้วยความซ่านเสียว ชายหนุ่มยังคงฟ้อนเฟ้นอย่างถวิลหา ความปรารถนาในตัวเธอเร่าร้อน รุกล้ำ มือไม้ปาดป่ายไปตามแผ่นหลังนวล อีกมือโอบกระชับเอวกิ่วเข้าแนบชิดกายใบหน้าเริ่มซุกซน ดอมดม เลื่อนต่ำลงมายังหน้าอกอูมนุ่ม ที่เบียดผ่านชุดคว้านคอวี เหมือนท้าทายให้เขาเร่งเร้าสัมผัส“อย่า...อย่าค่ะ” รวีที่เริ่มสติพร่ามัว เขาพยายามปรามชายหนุ่มก่อนจะเริ่มเลยเถิดไปใหญ่ชายหนุ่มหาได้สนใจคำปรามไม่ ลิ้นร้อนเลียไล้ไปตามร่องอก ซอกซอนไปตามขอบชายชุดอย่างหิวโหย“อ่าาา....อ่าาา...” หญิงสาวครางออกมาอย่างควบคุมร่างกายไม่อยู่ มือน้อยกอบกุมไหล่หนา ก่อนจะจิกเล็บลงบนเนื้อเพื่อคลายความเสียวซ่านที่มีชายหนุ่มละใบหน้าขึ้น มองหญิงสาวอีกครั้ง ดวงตาฉ่ำปรือด้วยฤทธิ์ปรารถนาทีมี ก่อนจะช้อนตัวอุ้มหญิงสาวขึ้นแนบอกใหญ่รวีทำได้เพียงซุกหน้าลงบนอกอุ่น มือสองโอบรอบลำคอเขาแน่น เหมือนกลัวร่างจะล่วงหล่นลงมาชายหนุ่มอุ้
สามีอุ้มบุญ บทส่งท้าย Part 4 ได้ไหม รวีและคุณวัฒน์
บทส่งท้าย Part 4 ได้ไหม รวีและคุณวัฒน์ ณ ริมหาดทรายขาว คุณวัฒน์จัดงาน outing ประจำปีของบริษัท เพื่อเป็นการขอบคุณสำหรับการทำงานหนักของทุกคนมาตลอดทั้งปี กิจกรรมกลางแจ้งที่ถูกจัดขึ้นเพื่อเชื่อมสัมพันธ์ของคนในทีม “ต่อไปเราจะแข่งทานป๊อกกี้ กติกา คู่ไหนที่ขนมยาวน้อยที่สุดเป็นผู้ชนะ ขอเชิญคุณวัฒน์ให้เกียรติร่วมแข่งขันด้วยนะคะ” พิธีกรสาวประกาศกิจกรรมขึ้น “วี๊ดดด...วี๊ดดด...กรี๊ดดด...กรี๊ดดด” เสียงเชียร์ดังสนั่น ทุกคนต่างลุ้นว่าเจ้านายที่น่าเกรงขามจะเลือกใครเป็นคู่ หญิงสาวหลายคนพยายามสบสายตาเชิญชวน เผื่อหวังว่าชายหนุ่มจะเลือกตน คุณวัฒน์ได้โอกาสเหมาะ ชายหนุ่มดึงแขนรวีมาแนบข้างกาย เขาอยากใช้โอกาสนี้แนบชิดหญิงสาวให้มากขึ้น ช่วงที่ผ่านมาเธอเอาแต่หลบหน้า และหลีกเลี่ยงเขาตลอดเวลา แม้ว่าเขาจะพยายามใกล้ชิดเธอเพียงใด รวีก็เอาแต่ทำท่าทีเมินเฉย เชิดใส่เขาไปเสียทุกครั้ง “กรี๊ดดด...กรี๊ดดด...” เสียงเชียร์ดังไม่หยุด พนักงานสาวหลายคนต่างพากันรู้สึกอิจฉารวีไม่ได้ทีเดียว “หนึ่ง...สอง...สาม...เริ่ม...” เสียงนกหวีดดัง
สามีอุ้มบุญ บทส่งท้าย Part 3 อะไรยังไง รวีและคุณวัฒน์
บทส่งท้าย Part 3 อะไรยังไง รวีและคุณวัฒน์ รวีลืมตาตื่นขึ้นในตอนเช้า หญิงสาวชันตัวขึ้นด้วยอาการปวดหัวอย่างที่สุด เสียงน้ำไหลดังออกมาจากห้องน้ำ หญิงสาวเบิ่งตามองโดยรอบ รูปถ่ายคุณวัฒน์ที่ตั้งอยู่บนหัวเตียงบ่งบอกว่าตอนนี้เธอนอนอยู่ในห้องส่วนตัวของชายหนุ่ม หญิงสาวหลับตาพร้อมเม้มริมฝีปากแน่น เธออยากจะกัดลิ้นตัวเองตายไปตรงหน้า รู้สึกอับอายเหลือเกินที่เมามายไร้สติเช่นนี้ หญิงสาวลุกขึ้นสำรวจร่างกาย เสื้อผ้าเมื่อคืนยังอยู่ครบถ้วนบนตัวเธอ “เฮ่อออ....” เสียงถอนหายใจเบา ๆ อย่างโล่งใจ ก่อนจะจัดระเบียบร่างกาย แล้วรีบหนีออกจากห้องนั้นทันที คุณวัฒน์นุ่งผ้าเช็ดตัวหลวม ๆ เดินออกมาจากห้องน้ำ ชายหนุ่มหันซ้ายหันขวามองหาหญิงสาวไปโดยรอบ แต่ก็ไร้วี่แววหญิงสาวในห้องแล้ว เขามองไปยังเตียงนอนที่มีสภาพยู่ยี่ ก่อนจะยิ้มอย่างนึกขันหญิงสาวอย่างเสียไม่ได้คุณวัฒน์นึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืนก่อน หลังจากขับรถถึงคอนโด ชายหนุ่มจัดการอุ้มร่างบางเข้ากับตัว ก็จะพามายังห้องนอนของเขา หญิงสาวหลับสนิทด้วยฤทธิ์น้ำเมา เธอครางเบา ๆ พร้อมขยับร่างเข้าซบหากายแกร่ง“ยั่วพี่เหลือเกิน แม่กระต
สามีอุ้มบุญ บทส่งท้าย Part 2 ความรักที่เริ่มต้นของรวีและคุณวัฒน์
บทส่งท้าย Part 2 ความรักที่เริ่มต้นของรวีและคุณวัฒน์ หลังจากวันนั้นมา คุณวัฒน์ก็มีท่าทีเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด เขาไม่ค่อยหยอกล้อหญิงสาวเล่นเหมือนเช่นเดิม กลับทำท่าเฉยเมยใส่เสียด้วยซ้ำในขณะที่รวีนั้น เธอเองกลับรู้สึกหวั่นไหวแปลก ๆ ทุกครั้งที่เธอเจอหน้าเขา หัวใจเธอเต้นรัวแรง อ้อมแขนที่ปกป้องหญิงสาวในวันนั้น ยิ่งทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นหัวใจเป็นอย่างมาก“รวี วันนี้ผมมีนัดลูกค้า จะออกไปเลย คุณกลับบ้านเลยก็ได้นะ” คุณวัฒน์เดินออกมาพร้อมบอกหญิงสาวเสียงเรียบ“ให้รวีไปด้วยไหมคะ คุณวัฒน์” รวีเอ่ยถามเมื่อเห็นชายหนุ่มต้องไปรับรองลูกค้า“ไม่ต้อง ต่อไปคุณไม่ต้องไปกับผมแล้ว เดี๋ยวผมให้คนอื่นไปแทน” คุณวัฒน์เสียงดังเข้มใส่ ก่อนจะเดินจากไปทันทีชายหนุ่มหงุดหงิดทุกครั้งที่เห็นหน้าหญิงสาว ยิ่งนึกถึงภาพในวันนั้น ที่หญิงสาวอยู่ในอ้อมกอดของคนอื่น แม้ว่าจะไม่เต็มใจก็ตาม เขารู้สึกหัวเสีย รู้สึกหึงหวง และรู้สึกโหยหาหญิงสาวอย่างที่ไม่เคยเป็นกับใครมาก่อนรวีเองได้แต่ทำหน้าหงอย เธอไม่เข้าใจว่าชายหนุ่มเป็นอะไรไป ทำไมต้องหงุดหงิดใส่เธอทุกครั้งที่เจอกัน รวีถอนใจแรงออกมาในค่ำคืนหนึ่ง บริษัทจัดงานเลี้ยงขึ
สามีอุ้มบุญ บทส่งท้าย Part 1 การเจอกันของรวีและคุณวัฒน์
บทส่งท้าย Part 1 การเจอกันของรวีและคุณวัฒน์ รวีก้าวเดินเข้าที่ทำงานฉับ ๆ ด้วยความั่นใจในตัวเองอย่างสูง วันนี้เป็นวันเริ่มงานเลขาวันแรกของเธอ หญิงสาวพุ่งตรงเข้าไปรายงานตัวกับฝ่ายบุคคล ก่อนที่หัวหน้าฝ่ายบุคคล จะพาเธอไปแนะนำกับเจ้านายของเธอ หัวหน้าฝ่ายบุคคลเคาะประตูสองถึงสามครั้ง ก่อนจะแง้มเปิดประตูห้องทำงานเข้าไป “สวัสดีค่ะ ดิฉันพาเลขาคนใหม่ของคุณวัฒน์มาแนะนำตัวค่ะ” หญิงสาวคนดังกล่าวรายงาน “สวัสดีค่ะ รวีนะคะ ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยค่ะ” รวีเริ่มประหม่า ความมั่นใจที่มีเริ่มหดหาย เธอแนะนำตัวเองอย่างเก้ ๆ กัง ๆ คุณวัฒน์เงยหน้าขึ้นจากกองเอกสาร เขาส่งสายตากรุ้มกริ่ม ลามเลียมองสำรวจไปทั่วเรือนร่างหญิงสาวตรงหน้า ชายหนุ่มหน้าตาคมสันต์ รูปร่างสูงโปร่ง สวมเสื้อเชิ้ตขาว ปลดกระดุมสองเม็ด เผยให้เห็นแผงอกรำไร หญิงสาวสะท้านวาบไปทั้งตัวกับสายตาที่จ้องมองมายังเธอ เขาเป็นผู้ชายที่ดูภูมิฐาน ท่าทีเจ้าชู้กรุ้มกริ่มยิ่งเพิ่มเสน่ห์ในตัวชายหนุ่มยิ่งนัก “ถ้างั้นดิฉันขอตัวก่อนนะคะ” หัวหน้าฝ่ายบุคคลกล่าวลา ก่อนจะถอนตัวออ
สามีอุ้มบุญ ตอนที่ 41 เซอร์ไพร์ส ( จบบริบูรณ์ )
ตอนที่ 41 เซอร์ไพร์ส ( จบบริบูรณ์ ) หลังจากทั้งสองปรับความเข้าใจกันแล้ว ภาคินได้เดินทางกลับพร้อมอิงฟ้า รวีและคุณวัฒน์ เขาต้องการไปขอขมาคุณกรภัทรกับเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้น ภาคินเข้าไปพบคุณกรภัทรในห้องเพียงลำพังสองคน “คุณกรภัทรครับ ผมอยากขอโทษกับทุกสิ่งที่ผมได้ล่วงเกินไปครับ” ภาคินกล่าวด้วยน้ำเสียงประหม่าเมื่อเผชิญหน้ากับพ่อตาของเขา “พ่อหนุ่ม เออ...ไม่ใช่แล้วซิ ต้องเรียกว่าลูกเขย ไม่ต้องขอโทษขอโพยอะไรแล้ว ฉันมันคนแก่แล้ว หูตาคงมองไม่รอบด้านจนลืมคิดถึงความจริงที่เห็นอยู่ตรงหน้า เอาเป็นว่าต่อไปพ่อขอฝากลูกสาวให้เราช่วยดูแลด้วยแล้วกันนะ” คุณกรภัทรเอ่ยออกมา ภาคินยิ้มกว้างออกมาทันที “ครับพ่อ ผมสัญญาครับ ผมจะดูแลแก้วตาดวงใจของพ่อเป็นอย่างดี” ภาคินให้คำมั่น “พ่อครับ ผมอยากขอร้องให้พ่อช่วยเรื่องหนึ่ง” ภาคินร้องขอพ่อหญิงสาว “ว่ามา นายต้องการอะไร” ชายหนุ่มยิ้มกว้างออกมา “อิงฟ้า รวีกำลังจะแต่งงานกับคุณวัฒน์ แกเป็นเพื่อนเจ้าสาวให้เรานะ” รวีโทรหาอิงฟ้า บอกเล่าการขอแต่งงานของ
สามีอุ้มบุญ ตอนที่ 40 หวาน
ตอนที่ 40 หวาน รวีและคุณวัฒน์ช่วยกันประคองอิงฟ้า และภาคินเข้าไปในสำนักงานกฎหมายของชายหนุ่ม ป้าแม่บ้านรีบนำกล่องปฐมพยาบาลมาให้เป็นการด่วน ร่องรอยถลอกปอกเปิก มีเลือดซึมเป็นบริเวณ ตามแขนของภาคิน เป็นริ้ว ๆ อิงฟ้ารับยามา หญิงสาวบรรจงทาไปโดยรอบบาดแผลดังกล่าว “โอ๊ย...” ชายหนุ่มทำเสียงอุทานอย่างคนเรียกร้องความเห็นใจ อิงฟ้าตกใจรีบก้มลงเป่าบาดแผลให้บรรเทาอาการเจ็บ เมื่อเธอเงยหน้าขึ้นมองชายหนุ่ม สายตาที่มองมาทำให้รู้ว่าเธอตกหลุมพรางเขาเข้าให้แล้ว “นี่แน่ะ...” หญิงสาวแกล้งกดยาลงบนบาดแผลแรงขึ้นอย่างหมั่นไส้ “โอ๊ยยย...” ชายหนุ่มร้องเสียงหลงด้วยคราวนี้เจ็บบาดแผลของจริง “เจ็บจริง ๆ เหรอ มานี่มา อยากแกล้งเราดีนัก” อิงฟ้าก้มลงเป่าอีกครั้ง พร้อมกับบ่นอุบอิบ ๆ ชายหนุ่มยิ้มกว้างออกมา พร้อมก้มลงจุมพิตศีรษะหญิงสาวอย่างเอ็นดู สูดดมกลิ่นหอมละมุนเข้าไปเต็มปอด “ชื่นใจจัง” ชายหนุ่มเพ้อออกมาอย่างลืมตัว รวีและคุณวัฒน์ที่ยืนเก้ ๆ กัง ๆ ทำตัวไม่ถูก มองหน้ากันไปมา เหมือนกำลังเป็นก้างขว
สามีอุ้มบุญ ตอนที่ 39 วันที่ได้พบเจอ
ตอนที่ 39 วันที่ได้พบเจอ หลายเดือนผ่านไป อิงฟ้าวุ่นวายอยู่กับการดูแลลูกชายตัวน้อย เด็กน้อยไม่ค่อยงอแงมากนัก เขาคงรู้ว่าแม่ทุกข์ใจมากพอแล้ว เด็กน้อยเลี้ยงง่ายดาย แค่เพียงป้อนนม และหลับปุ๋ยลงไป ในขณะเดียวกัน เธอเองพยายามอย่างหนักที่จะตามหาภาคิน “รวี เป็นไงบ้าง ได้ข่าวภาคินบ้างรึยัง” อิงฟ้าคอยเช็ค ถามไถ่เพื่อนเสมอ รวีและคุณวัฒน์พยายามที่จะติดต่อเพื่อน ๆ ของภาคินเพื่อหาที่อยู่ชายหนุ่ม แต่เพื่อนของเขากลับไร้คำตอบใด ๆ เนื่องจากชายหนุ่มก็ขาดการติดต่อกับทุก ๆ คนเช่นเดียวกัน “ใจเย็น ๆ นะ เราพยายามอยู่ อีกสักพักก็คงเจอ” รวีได้แต่เลี่ยงตอบเพื่อนไปทุกครั้ง เธอและสามีเองก็จนปัญญาจะตามหาชายหนุ่มเช่นเดียวกัน ในขณะที่คุณกรภัทรเอง เขาพยายามอย่างหนักที่จะช่วยดูแลลูกสาวและหลานชาย เพื่อแบ่งเบาเธอให้คลายทุกข์ลง แต่ภาพที่เห็นตลอดหลายเดือน ยิ่งทำให้เขารู้สึกผิด ลูกสาวที่เคยร่าเริงสดใส ตอนนี้มีแต่หน้าตาที่เศร้าหมอง บางครั้งเหม่อลอย บางครั้งร้องไห้ออกมา แม้เขาจะพยายามทำทุกวิถีทาง แต่ก็ไร้ผลให้เธอกลับมามีชีวิตชีวาเช่นเดิม ชายแก่เริ่มคิดได้ว่าคงมีเพี
สามีอุ้มบุญ ตอนที่ 38 หัวใจที่บอบช้ำ
ตอนที่ 38 หัวใจที่บอบช้ำ หลังจากที่ภาคินเดินออกจากโรงพยาบาลด้วยความเหม่อลอยเหมือนดั่งวิญญาณหลุดออกจากร่าง เขาตัดสินใจที่จะเดินออกจากชีวิตหญิงสาวแต่โดยดี เขารู้ดีว่าอิงฟ้าเป็นคนอ่อนไหว และใจอ่อน การที่จะรอให้เธอเอ่ยปากไล่เขาไปจากชีวิตนั้นยิ่งทำให้เธออึดอัดและลำบากใจอย่างมาก เขาไม่อยากทำร้ายหญิงสาวไปมากกว่านี้ ชายหนุ่มกลับไปยังคอนโดที่พัก เขาเดินไปโดยรอบบริเวณ ที่แห่งนี้ที่ที่มีความทรงจำมากมาย ข้างเตียงที่หญิงสาวเดินจูงเขาเข้ามาพร้อมยื่นหน้าจูบเขาเป็นครั้งแรก ค่ำคืนร้อนแรงที่เขาลงโทษเธอโทษฐานเมามายอย่างหนัก เตียงนุ่มที่เขาและเธอนอนประคองกอดกันทุกค่ำคืน ห้องครัวที่หญิงสาวพยายามทำอาหารแม้ว่าจะไม่อร่อยก็ตามเพื่อเอาใจเขา โซฟาที่เขาและเธอนั่งโอบกอด พูดคุยหยอกล้อเล่นกันเป็นประจำ ชายหนุ่มยิ้มออกมาทั้งน้ำตาอาบแก้ม เขาจะไม่มีเธออยู่ในชีวิตอีกต่อไปแล้ว เขาจะไม่ได้พบลูกชายที่น่ารักของเขาอีกแล้ว ความฝันที่จะโอบกอดจูงมือหญิงสาวไปจนแก่เฒ่า เฝ้าดูลูกน้อยเติบใหญ่หายไปจนหมดสิ้น ชายหนุ่มสิ้นหวัง พลันทรุดเข่าล้มลง พร้อมก้มหน้า ร้องไห้ออกมาอย่างหนัก
