All Chapters of เมียสารวัตร NC-20: Chapter 11 - Chapter 20

นายดาบลุกขึ้นยืนตรง ทำความเคารพนายที่เพิ่งลงจากสถานีไปได้ไม่ถึงชั่วโมงด้วยสีหน้างุนงง ทว่าเมื่อเห็นร่างผอมแห้งที่นายหิ้วมาด้วยก็เริ่มจะเข้าใจ ว่าเพราะอะไรสารวัตรที่เลิกงานไปแล้วถึงได้กลับมาอีกครั้ง“สา.. เฮ้ย!” ดาบคมอุทานลั่น ดวงตาเบิกกว้างเหมือนเห็นผี “เอ็ง มะ.. มาได้อย่างไร!”“ว่ายังไงดาบ ไม่เจอนานตีนกาขึ้นมาอีกเส้นหนึ่งแล้วนะ”“เด็กนี่!” ดาบคมชี้หน้าสวย ๆ ที่คุ้นเคย ปลายนิ้วสั่นระริกด้วยความโมโหเจอเด็กคนนี้ทีไรทำเอาดาบแก่ ๆ อย่างเขาไมเกรนขึ้นได้ทุกที อย่าได้หลงระเริงกับใบหน้าสวยหวานน่ารักนั่นเชียว เพราะนิสัยที่แท้จริงต่างจากหน้าตาเหมือนหน้ามือกับหลังเท้า!“สารวัตรครับ ยายเด็กนี่ไปก่อเรื่องอะไรมาอีก ผมว่าจับนอนคุกสักคืนให้สำนึกน่าจะดี”“ดาบ! วันนี้ฉันไม่ได้ผิดนะ”“ใครเชื่อเอ็งก็ออกลูกเป็นหมูแล้ว!” ดาบคมต่อล้อต่อเถียงกับเด็กรุ่นลูกคอเป็นเอ็น “ไปนอนสำนึกในคุกสักคืนแล้วค่อยกลับบ้าน พี่ชายหรือทนายจะมารับล่ะ หรือไม่มีใครอยากมารับเพราะเอือมระอาเต็มทน”“ดาบ!”“พอก่อน ทั้งคู่เลย”ศิลาที่ยืนฟังมานานยกมือห้าม ดาบคมเมื่อนายปรามก็มีท่าทางอ่อนลง กระแอมไอเล็กน้อยแล้วขยับมายืนตรง เมื่อครู่ตกใจแล้

สัปดาห์นี้ในตัวเมืองมีงานรื่นเริง จัดขึ้นอย่างใหญ่โตเป็นประจำทุก ๆ ปี และจะกินเวลาไปสามวันสามคืนเต็ม ๆ ศิลาที่เพิ่งย้ายมาอยู่ที่นี่ได้เพียงครึ่งปีไม่เคยเห็นงานที่ใหญ่ขนาดนี้มาก่อน ดังนั้นเมื่อเสร็จงานที่ต้องทำแล้ว เขาจึงเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดลำลอง ตั้งใจว่าจะลองเที่ยวงานที่ไม่เคยเห็นสักครั้ง แต่ไม่ลืมหยิบเอาปืนพกติดตัวมาด้วยงานใหญ่แบบนี้มักจะเกิดเรื่องน่าปวดหัวขึ้นเสมอ อยากไปเที่ยวนั่นเป็นแค่ข้ออ้าง ความจริงแล้วศิลาต้องการไปตรวจตราความเรียบร้อยตามประสาตำรวจ ถึงแม้จะมีเจ้าหน้าที่ในเครื่องแบบคอยดูแลอยู่แล้ว แต่ถ้ามีนอกเครื่องแบบแฝงตัวอยู่อาจจะได้เห็นอะไรมากขึ้นก็ได้ช่วงนี้ในอำเภอยาเสพติดกำลังระบาดหนัก คนเยอะแบบนี้เป็นช่วงเวลาทองของพวกค้ายาที่ใช้ลักลอบส่งของผิดกฎหมายกัน“สารวัตร จะไปเที่ยวงานประจำปีหรือครับ”ดาบคมร้องถามเมื่อเห็นเจ้านายเดินออกมาจากห้องทำงานในชุดสบาย ๆ วันนี้เขาต้องอยู่เวรที่สถานี แต่พรุ่งนี้จะได้ออกไปตรวจตราที่งานสลับกับตำรวจคนอื่น ๆ นายดาบตื่นเต้นกว่าปกติ ทำงานนอกสถานที่สนุกกว่าทำงานที่เดิม ๆ เป็นไหน ๆสารวัตรหนุ่มพยักหน้ารับเบา ๆ “ครับดาบ”“เที่ยวให้สนุกนะครับ”“ขอบค

“ผู้กำกับท่านไปราชการที่กรุงเทพฯ สามวัน มีเรื่องอะไรสำคัญแจ้งที่สารวัตรศิลาได้เลยจ่าอ้วน”ขายาวชะงักทันทีเมื่อได้ยินชื่อตนเองในบทสนทนา เท้าที่เกือบเหยียบเข้าไปในสถานีถอยกลับ ศิลายืนนิ่งเงียบเพื่อรอฟังว่าลูกน้องทั้งสองจะพูดถึงเรื่องอะไร แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเขา“จะดีหรือดาบคม สารวัตรศิลาเพิ่งแต่งงานไปได้ไม่นาน ช่วงดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์แบบนี้เราควรให้สารวัตรกับคุณนายได้อยู่ด้วยกันมากกว่า อีกอย่าง คดีนี้ก็ไม่ใช่คดีใหญ่อะไร ไม่ต้องถึงมือสารวัตรก็ได้”“อืม มันก็จริง” ดาบคมคล้อยตามเพื่อน “ทุกวันนี้สารวัตรงานยุ่งจนแทบจะไม่มีเวลากินข้าวอยู่แล้ว ถ้าจ่าบอกว่ามันเป็นแค่เรื่องเล็ก ๆ ก็แจ้งให้ผู้กองแทนไทรู้ก็พอ อย่าไปรบกวนสารวัตรศิลาเขาเลย”“รบกวนอะไร ดาบคม จ่าอ้วน”“เหวอ! สารวัตร” นายดาบที่อายุอานามเข้าเลขห้ามาหลายปีตกใจจนแทบหงายหลัง “มาไม่ให้สุ้มให้เสียง ถ้าคนแก่หัวใจวายตายขึ้นมาจะทำอย่างไรครับสารวัตร โธ่!”“ดาบกำลังเปลี่ยนเรื่อง”คนแก่กว่าได้แต่ยิ้มแหย ดาบแก่ ๆ อย่างเขาน่ะแก่แค่ตัว แต่เรื่องไหวพริบสู้สารวัตรสืบสวนมือหนึ่งอย่างศิลาไม่ได้เลย“ดาบคม จ่าอ้วน บอกเรื่องทุกอย่างมาให้หมด ทุกเรื่อง.. อย่า

หนูนานั่งเหม่อตั้งแต่เช้า งานที่ทำไม่คืบหน้า ดินสอถูกหมุนไปมาอย่างไร้ประโยชน์ เธอถอนหายใจหลายครั้ง แต่ไม่ว่าจะทำยังไงก็สลัดเรื่องในหัวออกไปไม่ได้เสียที“ศาลาวัด”ร่างเล็ก ๆ เดินเข้ามาหาพร้อมเสียงเนือย ๆ ศิลาเงยหน้าขึ้นจากหนังสือ มองภรรยาที่เดินอย่างไร้เรี่ยวแรงมานั่งตรงหน้า“คุณดูมีเรื่องไม่สบายใจ”“ก็.. คงจะแบบนั้น” ดวงหน้ารูปไข่ขยับขึ้นลงเบา ๆ “ฉันคิดถึงบ้าน คิดถึงพ่อ คิดถึงแม่ คิดถึงพี่ช้างกับปื๊ด”ศิลาวางหนังสือลง เขาหันมาสนใจภรรยาเต็มตา ดวงหน้าสวยหวานดูเหนื่อยล้า เขาคิดว่าเรื่องเมื่อคืนจะทำให้หนูนาเขินอายจนเข้าหน้ากันไม่ติด ทว่าเธอกลับเอาแต่เหม่อลอยตั้งแต่ตื่นนอนจนถึงตอนนี้ เหมือนลืมไปแล้วด้วยซ้ำว่าเมื่อคืนพวกเราทำอะไรกันบ้างถึงจะทำทีว่ากำลังอ่านหนังสือเล่มโตอย่างขะมักขเม้น แต่ศิลาไม่มีสมาธิแม้แต่นิดเขาเอาแต่เหลือบตามองหนูนาจนรำคาญตัวเอง“งั้นให้ผมไปส่ง.”“ไม่ต้อง!”สารวัตรหนุ่มเลิกคิ้วสูง ท่าทางของหนูนาดูตื่นตระหนกเกินเหตุ แค่เขาบอกว่าจะไปส่งมันทำให้เธอตกใจขนาดนี้เชียวหรือศิลาขมวดคิ้วมุ่น ทำไมคน ๆ นี้ถึงได้มีแต่เรื่องให้น่าสงสัยเต็มไปหมดถึงในอกจะเต็มไปด้วยความสงสัย แต่ศิลากล

ร่างเปลือยเปล่าใต้ผ้าห่มผืนหนาเริ่มรู้สึกตัวเมื่อพระอาทิตย์ขึ้นตรงหัว ดวงตากวางค่อย ๆ เปิดขึ้นอย่างเกียจคร้าน และเมื่อขยับตัว เสียงร้องแหบแห้งก็ดังออกมาจากริมฝีปากบวมช้ำเบา ๆ“อู้ยย ซู้ดดด”นี่เธอโดนรถสิบล้อเหยียบมาหรือเปล่า ทำไมมันเจ็บมันปวดไปทั่วทั้งตัวขนาดนี้ขยับได้เพียงนิดเดียวหนูนาก็กลับไปนอนแบ็บอย่างหมดท่า นานเป็นสิบนาทีกว่าร่างเล็กจะยอมขยับกายอีกครั้ง โชคดีที่ครั้งนี้ไม่ได้เจ็บจนลุกไม่ไหวเหมือนครั้งแรก แต่อาการร้าวไปทั้งตัวยังคงหลงเหลืออยู่หนูนาสำรวจร่างกายตัวเองเป็นอย่างแรก ใบหน้าหวานเหยเกเมื่อเห็นร่องรอยมากมายที่สามีทิ้งไว้ให้ดูต่างหน้าตั้งแต่เนินอกไปจนถึงซอกขาอ่อนด้านใน เธอเห็นร่องรอยสีช้ำหลายจุดกระจายไปทั่ว จางบ้างเข้มบ้างปะปนกันไป แต่ส่วนมากเป็นรอยสีเข้ม บางจุดมีรอยฟันขึ้นจาง ๆ เมื่อลองแตะดูก็พบว่ามันไม่ได้เจ็บเท่าไหร่“หมาบ้าศาลาวัด”ทั้งดูดทั้งกัดจนเธอลายพร้อยไปทั้งตัวเหมือนตุ๊กแก นี่ตั้งใจจะไม่ให้เธอออกไปข้างนอกเลยหรือเปล่านึกถึงเรื่องเมื่อคืนใบหน้านวลก็แดงซ่านขึ้นมา เธอได้นอนตอนไหนนะ? ถ้าจำไม่ผิดน่าจะเป็นตอนที่ไก่เริ่มขัน พร้อมกับแสงอาทิตย์จาง ๆ ที่โผล่พ้นขอบฟ้าหร