All Chapters of เมียสารวัตร NC-20: Chapter 21 - Chapter 30

รถยนต์สัญชาติตะวันตกแล่นไปตามทางลูกรัง เพราะเมื่อคืนฝนตกผิดฤดู ถนนที่ไม่ได้ดีมากอยู่แล้วจึงเป็นหลุมเป็นบ่อมากขึ้น รถที่ไม่เหมาะกับการวิ่งในถนนแบบนี้จึงโยกเยกไปมา ทำเอาคนที่อยู่ด้านในต้องหยิบยาดมยาหม่องขึ้นจ่อจมูกไม่ขาดสาย“คุณหญิงป้าคะ”“แม่บอกว่าอย่างไรหนูพราวฟ้า” แม้จะเวียนหัวแทบตาย แต่คุณหญิงแจ่มจันทร์กลับไม่ยอมปล่อยผ่านคำเรียกขานที่ไม่รื่นหูของว่าที่ลูกสะใภ้“เอ่อ.. ค่ะ คุณแม่ไหวไหมคะ ให้ลุงยอดหยุดรถก่อนดีกว่านะคะ”“แม่ไม่เป็นไร หนูพราวฟ้านั่นแหละ ไหวหรือเปล่าจ๊ะ แม่พาหนูมาลำบากหรือเปล่า”“ไม่ค่ะ” ใบหน้าสวยหวานก้มงุด เธอส่ายหน้าไปมาเบา ๆ “ฟ้าแค่เป็นห่วงคุณแม่”“โถ แสนดีเหลือเกินแม่คุณ”แจ่มจันทร์ปลาบปลื้มจนหน้าบาน เลือกไม่ผิดจริง ๆ ผู้หญิงที่สวยและเพรียบพร้อมด้วยฐานะทางสังคม และมารยาทอ่อนหวานแบบนี้นี่แหละที่เหมาะกับศิลาไม่ใช่แม่หนูจี๊ดอะไรนั่น“ใกล้ถึงแล้วครับคุณหญิง คุณพราวฟ้า”“งั้นหรือ ขับเร็วหน่อยก็ได้ยอด”“ครับคุณหญิง”คุณหญิงแจ่มจันทร์ยกยิ้มบาง ๆ แต่เมื่อความเร็วมากขึ้นก็รีบยกยาหม่องขึ้นดมแทบไม่ทัน ทว่าถึงจะทุลักทุเลแค่ไหนแจ่มจันทร์ก็ไม่คิดถอยหลังกลับสามเดือนแล้วที่ลูกชายโ

“ตอนผมไปทำงาน แม่ผมทำอะไรคุณหรือเปล่า” ศิลาถามระหว่างที่มองภรรยาจัดที่นอน หนูนาหันมายิ้มให้ ก่อนจะส่ายหน้า“ไม่นะ แม่นายอาจจะยังไม่ชินกับบ้านนอกแบบนี้ เห็นเอาแต่สนใจเรื่องข้าวของเครื่องใช้ เหมือนวันนี้จะมีของมาส่งจากเชียงใหม่ด้วย” รอยยิ้มของหนูนายืนยันว่าไม่มีอะไรจริง ๆ “แต่ถึงมี ฉันก็ไม่ยอมหรอก นายรู้ดีว่าฉันเป็นคนยังไง”“ผมห้ามไม่ได้สินะ”“ถ้าแม่นายไม่ล้ำเส้นเข้ามา ฉันก็จะไม่ยุ่ง แต่ถ้าแม่นายรังแกฉัน ฉันก็จำเป็นต้องตอบโต้”หนูนาไม่ได้พูดเล่น สามวันที่อยู่กับแม่สามีไม่ได้มีปัญหาอะไรมากมาย เพราะคุณหญิงเอาแต่สั่งข้าวของมาไม่หยุด ทั้งที่นอนใหม่ โต๊ะกินข้าว เก้าอี้นั่งเล่น และอีกหลายอย่างจนบ้านเล็ก ๆ คับแคบไปหมด เหมือนว่าคุณหญิงจะปักหลักอยู่ที่นี่ไม่ไปไหนอีกนาน หรือจนกว่าเธอจะยอมเลิกกับศิลาสมใจอยู่จนผมหงอกทั้งหัวเธอก็ไม่เลิก ผู้ชายที่ทำกับข้าวอร่อย แถมเรื่องบนเตียงก็อร่อยแบบนี้จะหาได้จากที่ไหนอีกดวงตากวางเป็นประกายเมื่อนึกถึงเรื่องลามก หนูนาขยับเข้าไปใกล้นายตำรวจหนุ่ม พลางใช้ดวงตาเจ้าเล่ห์มองสำรวจเรือนร่างแข็งแกร่งในชุดนอนอย่างโจ่งแจ้ง“เราเข้านอนกันดีกว่าศาลาวัด” มือเรียวเอื้อมไปดึงมุ

“พี่หนูนา อีกไม่กี่วันพ่อราชันกับแม่ใบบัวก็จะกลับมาแล้วนะจ๊ะ พี่จะบอกพ่อกับแม่ว่ายังไง”“ก็บอกตามความจริง”“ความจริงที่พี่จะหย่ากับสารวัตรศิลางั้นหรือ”ปื๊ดมีสีหน้าเป็นกังวลยิ่งกว่าคนกำลังจะหย่า กินไม่ได้นอนไม่หลับตั้งแต่พี่สาวขับรถเต่าคันโปรดกลับมาบ้านเมื่อสามวันก่อนส่วนหนูนาน่ะหรือ นอกจากจะไม่ฟูมฟายอะไรแล้ว ยังเอาแต่นั่งกินของเปี้ยวของดองตลอดเวลา หรือไม่ก็นั่งอ่านหนังสือฟังเพลงอย่างมีความสุข ไม่เหมือนคนที่กำลังจะหย่าเลยสักนิด“ใครบอกว่าข้าจะหย่า”“ก็พี่ไงเล่า!”“ข้าเคยบอกเหรอ” คนถามหน้าเหลอหลา เหมือนจำไม่ได้จริง ๆ ว่าเคยพูดไว้ “จำไม่เห็นได้เลย”“พี่หนูนา นี่ไม่ใช่เรื่องล้อเล่นนะจ๊ะ พี่ไม่รู้เลยเหรอว่าตอนนี้สารวัตรศิลาย่ำแย่แค่ไหน ฉันได้ยินมาว่าสารวัตรไม่กลับบ้านมาสามวันแล้วนะ”“คนนั้นเขาบ้างานอยู่แล้ว”“แต่วันนี้คงต้องกลับแล้วแหละจ้ะ” ปื๊ดถอนหายใจเฮือกใหญ่ รู้สึกเหมือนตัวเองแก่กว่าเดิมเพราะปัญหาของพี่สาว “สารวัตรศิลาโดนพักงานหนึ่งเดือน เห็นมีคนลือกันว่าสารวัตรรับสินบนจากพวกค้ายา”“เป็นไปไม่ได้!” ร่างเล็กลุกขึ้นยืนทันที ดวงตากวางวาวโรจน์จนแม้แต่ปื๊ดยังไม่กล้าพูดแทรก “ศาลาวัดไม่มีทาง

หนูนาได้สติอีกครั้งตอนที่แผ่นหลังสัมผัสกับเตียงนุ่มนิ่ม พร้อมกับริมฝีปากอุ่นกดจูบลงมาเบา ๆ บนเนินอก ที่ตอนนี้เหลือเพียงชั้นในสีอ่อนโอบอุ้มสองเต้าชูชันเอาไว้“มะ ไม่ได้!”ผลั่ก!ดวงตากวางเบิกโพลง พลันมือทั้งสองข้างรีบผลักร่างใหญ่ออกห่างอย่างรวดเร็ว ศิลาที่ถูกผลักกระเด็นได้แต่มึนงง เขาทำอะไรผิดอย่างนั้นเหรอ“ไม่ได้! วันนี้ไม่ได้..”“ครับ ไม่ได้ก็ไม่ได้” ศิลาไม่เอาแต่ใจ แม้จะแปลกใจกับท่าทางแปลก ๆ ของหนูนามากก็ตาม “ผมขอโทษ คุณรีบใส่เสื้อเถอะ”นายตำรวจยื่นเสื้อที่ถอดเองกับมือให้ภรรยา คนตัวเล็กรีบคว้าไปสวมใส่ ศิลามองภาพนั้นด้วยความเจ็บลึก ๆ ในอก หนูนาทำเหมือนรังเกียจกัน ทั้งปฏิเสธ ทั้งทำท่าทางไม่อยากให้แตะต้อง“คิดอะไรของนาย” หนูนาหรี่ตาลง “วันนี้ฉันแค่ไม่พร้อม ไม่ได้เป็นอย่างที่นายคิดหรอก”หนูนาไม่ได้รังเกียจศิลา แต่ที่ต้องห้าม ก็เพราะเธอยังไม่ได้ปรึกษาหมอเลยว่าเวลาที่ตั้งครรภ์แบบนี้ จะสามารถหลับนอนกับสามีได้หรือเปล่าก็สารวัตรน่ะดุน้อยเสียเมื่อไหร่ ทั้งยังกินจุ กินเท่าไหร่ไม่รู้จักอิ่ม ถ้าได้เริ่มแล้วเธอไม่เคยได้นอนเร็วเลยสักครั้ง“มานั่งนี่มา”ศิลาเดินไปนั่งข้างภรรยาเหมือนลูกหมาแสนเชื่อง

มีหนูนาอยู่ด้วยดีกว่าจริง ๆเป็นเวลากว่าเจ็ดวันแล้วที่ศิลารวบรวมข้อมูลของพ่อค้ายาได้เพิ่มเติม โดยที่มีหนูนาคอยช่วยเหลือจนได้ข้อมูลเพิ่มขึ้นกว่าที่เคยมี แผนการแสดงละครได้ผล หนูนาถูกจับตามองน้อยลง แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่สามารถวางใจได้เต็มที่ เพราะยังหาหนอนตัวนั้นไม่เจอ ศิลาจึงได้แต่ปรามหนูนาว่าอย่าเอาตัวเองเข้าไปเสี่ยงศิลาปิดเรื่องที่กำลังทำเป็นความลับ ไม่บอกใครแม้กระทั่งผู้กำกับปฐพี ในเวลานี้เขาไม่ไว้ใจใครทั้งนั้น ยกเว้นหนูนาสารวัตรศิลามั่นใจว่าถ้าเป็นคนนี้ เขาจะสามารถเชื่อใจได้ เพราะเธอได้พิสูจน์ให้เขาเห็นแล้ว“ศาลาวัด”คิดถึงปุ๊บก็มาปั๊บ ร่างเล็กเดินเข้ามาในห้องพร้อมกับแก้วกระเบื้องที่มีควันลอยฟุ้ง กลิ่นโกโก้หอม ๆ ทำให้หัวคิ้วเข้มขยับคลายลง“ฉันชงโกโก้มาให้ กินหน่อยสิ จะได้ไม่เครียด”“ขอบคุณครับ”“ฉันบอกให้นายพักนายก็ไม่ฟังอยู่ดี อย่างนั้นเติมพลังสักหน่อย กองทัพต้องเดินด้วยท้องนะ”“คุณเลยชงโกโก้มาให้ผม?”“อืม”ศิลาวางแก้วโกโก้ที่พร่องไปเพียงเล็กน้อยลง ก่อนจะคว้าเอวเล็กเข้ามากอดแทน“ที่จริงถ้าอยากให้ผมมีพลัง ไม่จำเป็นต้องชงโกโก้ให้เลย” ศิลาเงยหน้าขึ้นสบตาภรรยา ก่อนจะซบใบหน้ากับหน้าท้อง