บทที่ ๑๙ สัญญาลูกผู้ชาย

ร่างเปลือยเปล่าใต้ผ้าห่มผืนหนาเริ่มรู้สึกตัวเมื่อพระอาทิตย์ขึ้นตรงหัว ดวงตากวางค่อย ๆ เปิดขึ้นอย่างเกียจคร้าน และเมื่อขยับตัว เสียงร้องแหบแห้งก็ดังออกมาจากริมฝีปากบวมช้ำเบา ๆ

“อู้ยย ซู้ดดด”

นี่เธอโดนรถสิบล้อเหยียบมาหรือเปล่า ทำไมมันเจ็บมันปวดไปทั่วทั้งตัวขนาดนี้

ขยับได้เพียงนิดเดียวหนูนาก็กลับไปนอนแบ็บอย่างหมดท่า นานเป็นสิบนาทีกว่าร่างเล็กจะยอมขยับกายอีกครั้ง โชคดีที่ครั้งนี้ไม่ได้เจ็บจนลุกไม่ไหวเหมือนครั้งแรก แต่อาการร้าวไปทั้งตัวยังคงหลงเหลืออยู่

หนูนาสำรวจร่างกายตัวเองเป็นอย่างแรก ใบหน้าหวานเหยเกเมื่อเห็นร่องรอยมากมายที่สามีทิ้งไว้ให้ดูต่างหน้า

ตั้งแต่เนินอกไปจนถึงซอกขาอ่อนด้านใน เธอเห็นร่องรอยสีช้ำหลายจุดกระจายไปทั่ว จางบ้างเข้มบ้างปะปนกันไป แต่ส่วนมากเป็นรอยสีเข้ม บางจุดมีรอยฟันขึ้นจาง ๆ เมื่อลองแตะดูก็พบว่ามันไม่ได้เจ็บเท่าไหร่

“หมาบ้าศาลาวัด”

ทั้งดูดทั้งกัดจนเธอลายพร้อยไปทั้งตัวเหมือนตุ๊กแก นี่ตั้งใจจะไม่ให้เธอออกไปข้างนอกเลยหรือเปล่า

นึกถึงเรื่องเมื่อคืนใบหน้านวลก็แดงซ่านขึ้นมา เธอได้นอนตอนไหนนะ? ถ้าจำไม่ผิดน่าจะเป็นตอนที่ไก่เริ่มขัน พร้อมกับแสงอาทิตย์จาง ๆ ที่โผล่พ้นขอบฟ้า

หร