บททั้งหมดของ ฮูหยินผู้อวบอ้วนผู้นี้เป็นของท่านนะเจ้าคะ: บทที่ 1 - บทที่ 10

องค์หญิงหลี่น่านั่งรอสามีตั้งแต่แม่สื่อพานางมา จนนางกินขนมและผลไม้รองท้องจนเสร็จและนั่งฟังเสียงแขกเหรื่อสนทนากันอย่างสนุกสนาน เสียงหัวเราะและเสียงบรรเลงพิณในงานเลี้ยง เสียงการดื่มอวยพรที่ดูครึกครื้นไม่น้อย เสียงหัวเราะอย่างครื้นเครงในงานเลี้ยง สองนางกำนัลที่แอบออกไปดูบรรยากาศด้านนอกกลับมาบอกว่าข้างนอกครึกครื้นเหลือเกิน นางขยับร่างกายไปมาด้วยความปวดเมื่อยเนื้อตัว แม้เปลี่ยนท่าทางการนั่งมาทุกท่าก็ยังไม่มีวี่แววของเจ้าบ่าวที่จะเข้ามาในห้องหอ นางนั่งรอบนเตียงวิวาห์โดยยังอยู่ในชุดที่เต็มยศของเจ้าสาว จนกระทั่งเสียงทุกอย่างด้านนอกค่อยๆเงียบลงไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งทุกอย่างเงียบสนิทลง ไม่มีแม้แต่เสียงบ่าวไพร่ที่กำลังช่วยกันเก็บข้าวของหลังจากงานเลี้ยงเสร็จสิ้นแล้ว ทุกอย่างในจวนแม่ทัพเงียบสนิทโดยสิ้นเชิง องค์หญิงหลีน่าหันไปมองสองนางกำนัลที่ง่วงนอนจนทนไม่ไหว นั่งหลับบนเก้าอี้กลมที่อยู่กลางห้องนั้น คนหนึ่งฟุบลงกับโต๊ะกลมนั้น อีกคนหนึ่งนั่งสัปหงกหัวโยกไปมาดูน่าเวทนา องค์หญิงหลี่น่าที่ทนต่อไปไม่ไหวจึงได้เรียกทั้งสองเบาๆ “ เหม่ยอี้เพ่ยอี้ มาช่วยข้าเปลี่ยนอาภรณ์ก่อน ข้าอยากจะอาบน้ำและเข้านอนแล้ว ปวดเม

“ อ้อ !! ลืมบอกไป ข้าคือหูหลินซวงหลานสาวแม่นมหู ที่เป็นแม่นมของท่านแม่ทัพมาตั้งแต่ยังเล็กๆ ที่จริงข้าเองก็ควรจะได้แต่งงานกับเขาเพราะข้าปรนนิบัติดูแลท่านพี่มาหลายปีแล้ว แต่ในเมื่อมีหญิงที่เขามิได้พึงใจบังคับให้เขาจำต้องแต่งงานรับนางเป็นฮูหยินเอกเสียแล้วข้าคงต้องเสียสละเป็นฮูหยินรองกระมัง แต่น่าเสียดายที่นายของเจ้าคงจะเป็นฮูหยินเพียงแค่ตำแหน่งเท่านั้น หญิงที่สามีไม่ปรารถนา ไม่อยากจะร่วมหอ รูปร่างก็อ้วนใหญ่เช่นนั้นยังจะหลงไหลบุรุษจนบีบบังคับให้เขาจำต้องแต่งงานด้วยอีก ช่างหน้าไม่อายจริงๆ ท่านพี่ก็ออกจะหล่อเหลาปานนั้นท่าทางก็องอาจผึ่งผาย แต่จำต้องมีเมียอัปลักษณ์เช่นนี้ บุรุษใดจะทนได้กัน นายของเจ้ารู้หรือไม่ ท่านพี่ดื่มเหล้าเมามายมาหลายวันแล้ว เขาต้องทนทุกข์ที่จำต้องแต่งงานกับหญิงที่เขาไม่ได้รักไม่ได้ชอบ แถมยังรังเกียจเสียด้วยซ้ำ ” หูหลินซวงเอ่ยขึ้นด้วยใบหน้าที่บึ้งตึงอย่างไม่ค่อยจะพอใจ “ วาจาสามหาวยิ่งนัก หญิงที่เจ้ากล้าด่าทอเป็นถึงองค์หญิงของแคว้นชิงแห่งนี้ หากข้านำคำพูดของเจ้าไปทูลฮองเฮาหัวของพวกเจ้ามีเท่าไหร่ก็คงจะไม่พอให้ตัดเป็นแน่ เป็นแค่หลานสาวแม่นมในจวนแม่ทัพ มาอาศัยเขาอยู่มิไ

จนลืมไปว่าตนเองแอบปีนหลังคาเรือนฮูหยินของตนเองอยู่ พลันหูของเขาก็ได้ยินเสียงพูดคุยมาจากด้านล่าง “ องค์หญิงเพคะ แช่น้ำนานไปแล้วนะเพคะขึ้นมาจากน้ำเถิด เดี๋ยวจะไม่สบายเอาได้ ” เพ่ยอิงที่เดินมายืนข้างถังน้ำใบใหญ่พร้อมกับหยิบผ้าเช็ดกายมากางออกเพื่อรอให้องค์หญิงผู้เปลี่ยนโฉมจนกลายเป็นหญิงที่งดงามชวนตะลึงของนางขึ้นมาจากถังน้ำที่กำลังแช่เสียที หญิงงามรูปร่างอวบอิ่มขาวผ่องจนชวนตะลึงค่อยๆลุกขึ้นยืนในถังน้ำใบใหญ่นั้น บุรุษที่แอบดูฮูหยินของตนเองอยู่บนหลังคา เลือดแทบจะไหลออกมาจากจมูกโด่งคม เขาจ้องร่างอวบอิ่มของนางตาแทบไม่กระพริบหัวใจแกร่งกระตุกอย่างแรง แก้มสากของเขาแดงกำขึ้นมาทันที ตาก็จับจ้องมองหญิงงามด้านล่างที่มิได้รู้เรื่องอันใด นางก้าวออกจากถังอาบน้ำใบใหญ่แล้วยืนให้สองนางกำนัลเช็ดกายอวบจนแห้งแล้ว ทาเครื่องประทินผิวหอมกรุ่นให้นาง แล้วหยิบเสื้อคลุมบางเบาสีขาวเพียงตัวเดียวให้นาง เมื่อเสร็จขั้นตอนเรียบร้อย ร่างอวบอิ่มขาวผ่องจนชวนตะลึงยิ่งดูเย้ายวนเหลือเกิน จนคนที่แอบจ้องมองร่างอวบอิ่มของนางอยู่บนหลังคาแทบจะลืมหายใจ ร่างของนางสวมใส่อาภรณ์บางเบาสีขาวนั้น มันมองเห็นรายละเอียดของร่างอวบชัดเจน ตา

เมื่อรถม้าแล่นมาถึงหน้าวังหลวง คนที่ต่างหมางเมินกันก็เดินลงจากรถม้าแล้วก็เดินตามกันเข้าไปในประตูวังหลวง แม่ทัพหนุ่มเดินก้าวฉับ ๆตรงไปที่ในท้องพระโรงที่มีงานเลี้ยงต้อนรับองค์ชายจากแคว้นต้าเหนิงที่มาเยือน องค์หญิงหลีน่าก็เดินทอดน่องตามเขาไปทิ้งระยะห่างกันพอสมควร นางเดินเยื้องกรายอย่างเฉฺิดฉายสง่างามขึ้นกว่าเดิมผิดตาไปมาก จนนางกำนัลและขันทีที่เดินสวนมาต่างจ้องมองอย่างตกตะลึง องคหญิงหลีน่ารับการทำความเคารพอย่างอ่อนช้อยของทั้งนางกำนัลและขันทีเหล่านั้นแล้วก็ออกเดินตามบุรุษร่างสูงสง่าหลังตรงด้านหน้าไปเรื่อย ๆจนมาถึงท้องพระโรงที่มีการจัดการเลี้ยง เมื่อทั้งสองเดินเข้าไปที่ประตูชั้นในสุดขันทีก็ร้องขานชื่อของทั้งสองว่ามาถึงแล้ว “ องค์หญิงซีหลีน่าและราชบุตรเขยแม่ทัพไป๋เฟยหลงมาถึงแล้ว ” จากนั้นทั้งสองก็เดินเข้าไปในงานเลี้ยงโดยเดินตามกันเข้าไปและทิ้งระยะให้ห่างกันเล็กน้อยไม่ให้ผู้อื่นผิดสังเกตุจนเกินไป เมื่อองค์หญิงหลีน่าและแม่ทัพไปเดินไปทรุดนั่งลงตรงที่ประจำตำแหน่งที่มีการจัดเตรียมเอาไว้แล้ว เมื่อทรุดนั่งลงแล้วก็มีนางกำนัลนำป้านน้ำชามาวางลงตรงหน้าของทั้งสองและรินน้ำชาให้ทั้งคู่แล้วถอยออกไปด้านหล

เมื่อทำรอยไว้จนพอใจแล้ว ก็ไล้เลียเนินอกอวบใหญ่ของนาง มือหนาปัดสาปเสื้อสีขาวเนื้อผ้าโปร่งบางเบาจนมองทะลุเห็นเนื้อแท้ของร่างอวบอิ่มขาวผ่องของนาง ที่มีอิทธิพลต่อเจ้าลูกชายด้านล่างของเขาเหลือเกิน ตอนนี้มันคับจนตึงแน่นอยากจะออกมาผงาดเต็มทีแล้ว ต่อไปเขาจะไม่ยอมให้นางใส่ชุดนอนตัวนี้ให้ผู้ใดเห็นอย่างเด็ดขาด เขาจะเก็บเอาไว้ดูเพียงผู้เดียวเท่านั้น แล้วยิ่งนึกถึงชุดโชว์ร่องอกของนางในวันนี้ใบหน้าของเขาบึ้งตึงขึ้นมาทันที นางอยากจะเปิดเผยเนื้อตัวให้ผู้ใดเห็นกัน หรือเจ้าองค์ชายนั่นที่มันมองนางตาหวานเยิ้มแทบจะตลอดเวลานั่น แม่ทัพหนุ่มครุ่นคิด ขณะที่ก้มลงไล้เลียผลอิงเถาของนางที่มันสั่นระริกเหมือนรอคอยเขาอยู่ ทันทีที่ลิ้นสากร้อนที่ชุ่มชื่นของเขาสัมผัสเข้ากับผลอิงเถาของนาง ร่างอวบก็ร้องครวญครางออกมาอย่างเสียวซ่านยิ่งนัก “ อ๊าย อ๊าา อ๊าา อ๊ายย ไม่นะ อย่าทำข้า ไม่นะ อ๊าย อ๊าาา ” องค์หญิิงน้อยพยายามดิ้นรนหนีออกจากใต้ร่างแข็งแกร่งของแม่ทัพหนุ่ม แต่มีหรือที่เสือหิวที่กำลังจะตะครุบเหยื่อเนื้อหวานเช่นนางจะปล่อยนางให้รอดเงื้อมมือของเขาไป เขาอ้าปากครอบลงบนอกอวบใหญ่ของนางแล้วดูดดื่มผลอิงเถาของนางอย่างดูดดื่มย