Semua Bab หลงไฟมาร: Bab 91 - Bab 100

ตอนที่ 91    “คุณถัง” ปิ่นมุกตัดพ้อ เธอเป็นฝ่ายพลิกกายใหญ่ให้นอนบนเตียงนุ่มเพราะมันคือความต้องการของถังเฟ่ยหลงที่ยินยอมแต่โดยดี กายเล็กเป็นฝ่ายคร่อมร่างใหญ่แทนที่อย่างรวดเร็ว ริมฝีปากคู่สวยจูบไซ้ซอกคอหนาอย่างที่เขาทำ เธอเรียนรู้ได้เร็วเพราะถูกสอนสั่งโดยชายชำนาญ เพลิงสวาทค่อยๆ เผาไหม้สองร่างเปล่าเปลือยจนทั่วร่างชื้นเหงื่อ“ฉันดีกว่านะ ปิ่นมุก” ขาดคำถังเฟ่ยหลงพลิกตัวขึ้นเป็นฝ่ายคุมเกม การขับเคลื่อนเพลิงสวาทเริ่มขึ้นทันทีเมื่อสองกายรวมเป็นหนึ่ง ความต้องการต่อจากนี้ไม่จำเป็นต้องเอ่ยบอกเพราะสองร่างสอดประสานรับส่งกันได้เป็นอย่างดี เสียงครางจึงดังก้องรอบห้อง คนคุมเกมจับจูงคนใต้ร่างข้ามผ่านความหฤหรรษ์ครั้งแล้วครั้งเล่า ก่อนทิ้งตัวหอบซบกายสาวที่หลับใหลไปก่อนหน้าไม่กี่นาทีถังเฟ่ยหลงถอดถอนกายออกจากความชุ่มฉ่ำ นิ้วเรียวยาวเกลี่ยไล้สองแก้มนุ่ม หน้าผากเกลี้ยงเกลาก่อนจะทาบริมฝีปากจูบซับหยาดเหงื่อจนถ้วนทั่วไปหน้าหวาน ครู่ต่อมาจึงได้ทิ้งตัวนอนพร้อมคว้าเอาร่างเปล่าเปลือยเข้ามาซ

ตอนที่ 93  “ยังไม่ไปอีก! อยากเห็นมันตายใช่ไหม ฉันจะได้จัดให้เร็วๆ” ปิ่นสุดาตวาดลั่น เมื่อเห็นเขายังอาลัยอาวรณ์น้องสาวของเธออยู่ ความชิงชังยิ่งมีมากขึ้นถังเฟ่ยหลงค่อยๆ ก้าวถอยหลังทีละก้าว...ทีละก้าว สายตาก็เอาแต่จ้องมองปิ่นมุก ขณะที่ปิ่นสุดาก็ลากปิ่นมุกย้อนขึ้นไปชั้นบน เจ้าของร่างสูงหยุดปลายเท้าลงที่บันไดขั้นแรกทว่าสุดท้ายก็จำใจเดินห่างไปเพราะปิ่นสุดาข่มขู่ นาทีนั้นทุกคนกำลังเฝ้ามองด้วยใจลุ้นระทึก ปิ่นสุดาซ่อนยิ้มร้ายอยู่ในใจแล้วไล่มองคนที่อยู่เบื้องล่างทีละคน...ทีละคน เสียงร้องห้ามก็ดังต่อเนื่องจนเธอต้องตวาดขู่“พี่เปรม ปล่อยปิ่นเถอะค่ะ พี่เปรมอย่าทำแบบนี้เลยนะคะ เราเป็นพี่น้องกันนะคะ” วิงวอนโดยหวังให้พี่สาวได้หวนนึกใบหน้าของบิดามารดาบ้าง ทว่าสิ่งที่ปิ่นมุกคาดคิดกลับผิดถนัดเพราะมันยิ่งเข้าไปกระตุ้นความกรุ่นโกรธของปิ่นสุดาเหมือนเชื้อเพลิงชั้นดีไม่มีผิด ในเมื่อปิ่นสุดาไม่เคยเห็นปิ่นมุกเป็นน้องสาวมาตั้งแต่เกิดประกอบกับมารดาก็ให้ท้ายและสั่งสอนให้เธอจงเกลียดจงชังปิ่นมุกมาตลอด ทำให้ความหวังของปิ่นมุกหมดสิ้นไปปิ่นมุกห

ตอนที่ 95  ที่โรงพยาบาลหน้าห้องผู้ป่วย พิธานกำลังผุดลุกผุดนั่งไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบ หลังจากพาปิ่นมุกมาถึงโรงพยาบาล ทีมแพทย์ก็เร่งรักษาจนตอนนี้ผ่านไปแล้วร่วมชั่วโมงก็ยังไม่มีหมอหรือพยาบาลคนไหนออกมาแจ้งข่าวแม้แต่คน พิธานจึงได้แต่ชะเง้อมองด้วยความเป็นห่วงและกระวนกระวายไปสารพัดรวมถึงห่วงเพื่อนรักที่ตนเพิ่งจะตัดขาดหลังจากรู้ข่าวว่าเกิดพายุฝน ขณะที่ถังเฟ่ยหลงก็ตามมาไม่ทันเพราะเรือเกิดขัดข้องแล้วยังเจอพายุฝนกระหน่ำเข้าอีกระหว่างรอซ่อมเรือจนจินเหลียงตามมาทัน จินเหลียงจึงขอร้องให้คุณถังกลับบ้านพักไปก่อนเพราะกลัวว่าจะไปไม่ถึงฝั่งหลังจากฝนเทกระหน่ำลงมาไม่ลืมหูลืมตาแม้ใจของถังเฟ่ยหลงจะห่วงแสนห่วงแสนปิ่นมุกมากแค่ไหน แต่สุดท้ายเขาก็ไม่สามารถฝ่าฝันภัยธรรมชาติไปได้ จนต้องกลับมาบ้านพักแทนด้วยสีหน้าเครียดขรึม ใครหลายคนต่างเข้าหน้าไม่ติด เมื่อมาถึงห้องพักได้ก็เข้าไปเก็บตัวเงียบ ทั้งกู่ฉินและจินเหลียงได้แต่พากันเดินวนอยู่หน้าห้องพักเจ้านายหนุ่มด้วยสีหน้าทุกข์ใจ ทั้งเป็นห่วงเจ้านายหนุ่ม เป็นห่วงคนที่ถูกพายุซัดหายไป กระทั่งมีคนงานขึ้นเข้ามาเรียกเ

ตอนที่ 97    “อย่าขยับมากสิปิ่นมุก ถ้าฉันทนไม่ไหวเธอเสร็จฉันบนรถแน่”      ถังเฟ่ยหลงกระซิบเสียงสั่นกระเส่า เขาเหลือบสายตามองลูกน้องทั้งสามคนด้านหน้าเล็กน้อย ดีหน่อยที่วันนี้เอารถคันใหญ่ออกมาทำให้ระยะห่างพอได้อยู่ คิดได้ดังนั้นริมฝีปากร้อนก็เข้าครอบครองยอดถันสีสวยดูดเม้มอย่างเร่าร้อนโดยไม่ให้เจ้าของได้ทันตั้งตัวปิ่นมุกรีบยกมือตะปบปากตัวเองไว้แน่นกันไม่ให้ส่งเสียงร้อง จะขยับหนีก็ไม่กล้าทำ เพราะหากทำเช่นนั้นลูกน้องของเขาต้องรู้แน่ๆ ว่าเจ้านายของตัวเองกำลังทำอะไรกับร่างกายเธอ ก่อนที่มือเล็กจะทุบอักๆ บนไหล่กว้างหลังจากเขาดูดเม้มราวกับคนตายอดตายยากมานาน“อย่าเพิ่งห้ามฉัน ขออีกนิดเดียว” ถังเฟ่ยหลงงึมงำชิดยอดทรวงสีสวย แล้วก็ตั้งหน้าตั้งตาดูดกลืนราวกับคนบ้ากาม ปิ่นมุกก็ได้แต่นั่งนิ่งไม่กล้าขยับเขยื้อน เธอกัดริมฝีปากตัวเองจนแน่นเพื่อให้หลุดเสียงครางออกมา ‘เขามันพวกบ้ากามชัดๆ’“คุณถัง พอ...พอแล้ว” เพราะความซาบซ่านจู่โจมจนเกือบปลดปล่อยเสียงค

ตอนที่ 99             ตลอดสองสัปดาห์ที่ปิ่นมุกถูกพามาอยู่ในบ้านพักบนเนินเขาที่รอบบ้านรายล้อมด้วยแมกไม้น้อยใหญ่ ส่วนด้านทางด้านหลังของบ้านพักถูกสร้างขึ้นให้เป็นธารน้ำตก และสิ่งนี่ก็ทำให้เธอคลายความเหงาเศร้าไปได้มากเพราะบางวันเธอก็ถูกทิ้งให้อยู่เพียงลำพังและเย็นวันนี้ก็เช่นกันที่ปิ่นมุกต้องนั่งมองน้ำตกด้วยอารมณ์เหงาหงอย เธอคิดถึงบ้าน คิดถึงทุกคน โดยที่ไม่รู้เลยว่าพี่สาวแท้ๆ ได้จากโลกนี้ไปแล้ว         ส่วนถังเฟ่ยหลงวันนี้ก็ได้ออกไปพบพิธานหลังจากฝ่ายนั้นพยายามติดต่อและอยากพบมาหลายครั้งเพื่อถามข่าวคราวของปิ่นมุก ทั้งสองนัดพบกันที่บ้านพักของตระกูลถังในตัวเมืองเชียงใหม่ บรรยากาศภายในห้องรับแขกตึงเครียดไม่น้อยเพราะความสัมพันธ์ของทั้งสองไม่เหมือนเดิม“ไอ้ใหญ่ ถามจริงๆ เถอะว่ะ แกจับน้องปิ่นมาทำไม” พิธานตั้งคำถาม“ไม่มีอะไร” ถังเฟ่ยหลงตอบเสียงเรียบๆ พลางยกน้ำชา