All Chapters of ยั่วรักท่านประธาน: Chapter 61 - Chapter 70

"คนึง" อัญญารัตน์ออกมาจากลิฟต์ก็เห็นว่าคนึงหากำลังยืนคุยอยู่กับใครบางคนที่คุ้นตาคณิตรีบออกมาเมื่อเห็นว่าไม่ได้อยู่กับเธอแค่สองต่อสอง เพราะนางไม่อยากให้ใครรู้เรื่องนี้"เธอเป็นอะไรไหม" อัญญารัตน์รีบวางของไว้ แล้วมาเช็คดูร่างกายของเพื่อน"ฉันไม่เป็นอะไร" ขณะพูดกับเพื่อนแต่สายตาของเธอยังมองไปที่ลิฟต์ ความฝันของเธอได้สลายไปในชั่วพริบตา เพราะเธอเคยคิดในแง่ดีว่าแม่อาจจะประสบอุบัติเหตุความจำเสื่อม หรืออะไรก็ได้ที่จำเธอไม่ได้ แต่ฟังจากสิ่งที่นางพูดมาแล้วมันไม่ใช่เลย นางจงใจที่จะทิ้งครอบครัวมา"คนนี้ใช่ไหมคือผู้หญิงใจร้ายคนนั้น" อัญญารัตน์เพิ่งเห็นหน้าชัดๆ ก็วันนี้"อืม" คนึงหาตอบเพื่อนออกไปได้แค่เสียงในลำคอ เพราะตอนนี้มันจุกแน่นในอก"แล้วนางมาทำไม""มาไล่ฉัน""ไล่?? เป็นแม่คนภาษาอะไร" อยากจะพูดมากไปกว่านี้ แต่ยังไงก็เป็นแม่ของเพื่อน อัญญารัตน์ก็เลยหยุดคำพูดไว้แค่นี้ "มากินข้าวกันดีกว่า""ฉันอิ่มแล้ว""ฉันรู้ว่าเธอยังไม่อิ่ม"14 : 30 น. ก๊อก ก๊อก แกร็ก~ คนที่มาเปิดประตูห้องของท่านประธานก็คือต้นสน ส่วนคนที่มาเคาะประตูก็คือ.."ฉันอยากจะคุยกับท่านประธาน""ครับ.." ต้นสนรีบหลบออกจากทางเพื่อให้อั

ต้นสนขับรถผ่านมาแล้วสองจังหวัด ใช้เวลาหลายชั่วโมงพอสมควร ถึงปั๊มน้ำมันแห่งหนึ่งก็เลยหยุดเพื่อที่จะเติมน้ำมัน"คุณอัญคะเข้าห้องน้ำกันดีกว่าค่ะ""คุณลูกหว้าอย่าเรียกอัญว่าคุณได้ไหมคะ..มันยังไงยังไงอยู่" ถูกเรียกคุณจากเจ้านายทีไรรู้สึกขนลุกทุกที"คุณอัญเป็นเพื่อนพี่สาว ถ้างั้นลูกหว้าขอเรียกพี่อัญแล้วกันนะคะ""พี่อัญเลยเหรอคะ..""ได้ไหมคะ""ดะ.. ได้ค่ะตามสบายเลยค่ะคุณลูกหว้า""เราไปเข้าห้องน้ำดีกว่าค่ะ จะได้แวะซื้ออะไรมาทานด้วย"ในระหว่างที่กำลังเติมน้ำมัน สายตาต้นสนก็มองตามผู้หญิงที่เขามีความสัมพันธ์ลึกซึ้งด้วย ไม่ใช่ว่าเพิ่งเคยมีอะไรกับผู้หญิง เขาก็ผ่านสนามรบนี้มาพอสมควร และในบริษัทนั้น ไม่ใช่เธอคนแรกที่เขามีอะไรด้วย เพราะผู้หญิงหลายคนเห็นว่าตำแหน่งของเขาสูงพอที่จะดันเรื่องงานให้ได้ ต่างก็ยินยอมมอบร่างกายให้เติมน้ำมันเสร็จ ต้นสนก็ขับรถมาจอดรอที่หน้าร้านสะดวกซื้อในปั๊มน้ำมัน เพื่อรอสาวๆ ที่กำลังเลือกซื้อของอยู่"ถ้าคุณเหนื่อยเดี๋ยวผมขับเปลี่ยนก็ได้นะ""ผมยังไหวครับ"พอได้ของแล้วทั้งสองสาวก็กลับมาที่รถอัญญารัตน์รีบเดินอ้อมไปทางที่ลูกหว้านั่งก่อนหน้านั้น เพราะเธออยากจะหลบรัศมีสายตาคนขับ

เย็นวันเดียวกันนั้น.. วันเดียวกับที่พวกเขาไปวัดกันมา"คุณรัตน์ครับ""คะ//คะ" เสียง'คะ'นี้ดังขึ้นพร้อมกัน แต่ทุกคนไม่ได้สังเกต เพราะอัญญารัตน์หันไปขานรับพร้อมกับที่ต้นสนเรียกรัตนา ที่จริงคนที่บ้านของเธอไม่ได้เรียกอัญ..แต่เรียกรัตน์.. เพราะมันคือประโยคหนึ่งที่อยู่ในชื่อของเธออัญญารัตน์ต้องรีบหันไปมองทิศทางอื่น เมื่อเข้าใจแล้วว่าคนที่ต้นสนเรียกไม่ใช่เธอ แต่เป็นรัตนาเพื่อนของคนึงหา"ผมอยากจะไปตลาด แต่ไม่รู้ว่าต้องไปทางไหน" ต้นสนเป็นอีกคนที่ไม่ได้ยินตอนที่เธอตอบรับมา แต่ก็เห็นนะว่าหันมามอง เขาคิดว่าที่หันมาคงเพราะอยู่ดีๆ เขาพูดขึ้น"ได้สิคะ เดี๋ยวรัตน์จะพาไปค่ะ" ตอนที่ต้นสนไปส่งรัตนาที่บ้าน ทั้งสองพอที่จะได้พูดคุยกันอยู่บ้าง และรัตนาก็บอกให้ต้นสนเรียกชื่อเล่นเธอ"แล้วคนอื่นไม่ไปด้วยเหรอคะ" รัตนาหันไปถามกลุ่มเพื่อน "คุณอัญไปด้วยไหมคะ" หันไปพอดีสบตากับอัญญารัตน์ รัตนาก็ลองถามดู"ไม่ค่ะ" จังหวะนั้นต้นสนเดินไปรอที่รถก่อนแล้ว"คนึงแกจะเอาอะไรไหม แล้วคุณล่ะคะจะเอาอะไรไหมคะ" รัตนาก็เลยหันไปถามทุกคน พอเสร็จเรื่องก็รีบเดินตามต้นสนมาที่รถอัญญารัตน์รู้สึกอึดอัดมาก ที่ต้องอยู่แบบนี้ แต่จะทิ้งเพื่อนไ

"ฉันไม่มีวันให้เธอกลับไปคนเดียวแน่!" มันคือคำพูดของคนึงหา เธอไม่มีวันปล่อยเพื่อนกลับไปคนเดียวแบบนี้อยู่แล้ว"มีอะไรกัน" พร้อมรบได้ยินเสียงก็เลยออกมาดู ส่วนลูกหว้าก็ตามออกมาเช่นกัน"ก็ยัยอัญน่ะสิคะ ขอกลับบ้าน""บ้านคุณอัญอยู่ที่ไหนคะ" ลูกหว้าเป็นคนถามอัญญารัตน์ก็เลยบอกออกไป และเธอก็ยืนกระต่ายขาเดียวว่าจะกลับบ้านก่อนและทันใดนั้น โทรศัพท์ของพร้อมรบก็ดังขึ้นเขายกมันขึ้นมาดู..แล้วก็แปลกใจ "คุณพ่อ?" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับมองหน้าน้องสาว แล้วมองไปดูหน้าคนึงหา>>{"ครับพ่อ"} {"เสร็จธุระทางนั้นหรือยัง ถ้าเสร็จแล้วก็กลับมา"}>>{"อะไรนะครับ"} ชายหนุ่มงงกับคำพูดของผู้เป็นพ่อ เพราะคำพูดของท่านเหมือนกับรู้ว่าเขากำลังทำอะไร และอยู่ที่ไหน {"พาน้องๆ กลับมาได้แล้ว"}>>{"น้องๆ ? ? "} มันยิ่งสร้างความสงสัยให้กับพร้อมรบ"เดี๋ยวลูกหว้าจะเล่าให้ฟังเองค่ะ" ลูกหว้าพูดพร้อมกับยิ้มแห้งให้กับพี่ชายและพี่สาว เพราะเธอรู้เรื่องทั้งหมดแต่ก็ถูกผู้เป็นพ่อห้ามไว้ยังไม่ให้พูดอะไรจากที่กำลังคุยเรื่องของอัญญารัตน์อยู่ ตอนนี้กลับมาเรื่องของพวกเขาอีกแล้ว อัญญารัตน์ก็เลยถอยออกมาก่อนหญิงสาวเดินออกมาจากบ้านของคนึงหาโดย

เห็นว่าเธอไม่พูดอะไรก็เริ่มได้ใจ จากที่ลูบคลำช่วงบนตอนนี้เลื่อนลงมาที่ช่วงล่างหญิงสาวสะดุ้งเพราะมือของเขาเย็นมาก พอล้วงมันเข้ามาได้นิ้วแกร่งก็เริ่มขยี้เม็ดเสียวโดยไม่ให้เธอได้ตั้งตัวในขณะที่นิ้วแกร่งขยับวนอยู่นั้น สายตาทั้งสองได้สบกันเข้า จนหญิงสาวต้องได้หลบตาคมคู่นั้นเพราะความเอียงอาย แต่เขาก็ไม่ปล่อยให้เธออายนาน ..มือหนาเชยคางเรียวให้หันกลับมา พร้อมกับแนบริมฝีปากลงไปแบบนิ่มนวล"อืออ" หญิงสาวเริ่มจะทนนิ้วของเขาไม่ไหว เพราะนอกจากมันจะวนอยู่ที่เม็ดรัญจวนแล้ว บางจังหวะเขายังส่งมันเข้าไปในร่องคับแคบ เพื่อเช็คดูว่าด้านในพร้อมหรือยังพอเขารู้แล้วว่าเธอพร้อม ชายหนุ่มก็รีบจัดการกับสิ่งกีดขวางช่วงล่างของเธอออก เพื่อที่จะแยกขาเรียวออกให้กว้างหน่อย เพราะพื้นที่ในเต้นท์มันแคบมาก แต่สำหรับความเป็นชายของเขาแล้ว ต้นสนแค่รูดซิปลงแล้วก็ควักมันออก"อ้าา" จังหวะที่กำลังส่งมันเข้าไปในร่างกายของอีกฝ่าย ชายหนุ่มก็กลั้นเสียงไม่อยู่เพราะความฟิตแน่นมือเรียวถูกยกขึ้นมาปิดปากตัวเองไว้ เพราะกลัวว่าจะเผลอส่งเสียงออกไป เนื้อที่กางเต็นท์ถูกจัดเรียงไว้เป็นระเบียบไม่ห่างกันนัก ถ้ามีเสียงเล็ดลอดออกมาแน่นอนว่าเต็นท