All Chapters of ยั่วรักท่านประธาน: Chapter 41 - Chapter 50

"รอด้วยสิคะพร้อม" วิเวียร์รีบสาวเท้าเดินผ่านหน้าคนึงหาและอัญญารัตน์ที่ยืนมองอยู่ แต่คนึงหาก็เห็นว่าเขาละสายตาจากผู้หญิงคนนี้ไปตั้งแต่ที่มองสบตากับเธอแล้ว เพราะมีอยู่จังหวะหนึ่งที่สายตาคมกรอกมองมาที่เธอ ซึ่งหญิงสาวก็ไม่หลบสายตานั้น"ผู้หญิงคนนี้เป็นใครอีก" อัญญารัตน์หันมาถามเพื่อนที่ยืนอยู่ข้างๆ"แฟนเก่า""แฟนเก่าบอสเหรอ??""อืม""เธอกำลังเจอกับอะไรอยู่เนี่ย ทั้งแฟนเก่าแฟนใหม่ แล้วก็.." อัญญารัตน์รีบหยุดคำพูดตัวเองไว้ก่อนที่จะพูดถึงตำแหน่งของเพื่อน ซึ่งเป็นแค่ผู้หญิงที่เขาเลี้ยงดูไว้คลายอารมณ์"ฉันว่ารอให้พวกเขาขึ้นไปก่อนดีไหม" อัญญารัตน์คว้ามือเพื่อนไว้ก่อน ที่จะเข้าไปในลิฟต์พร้อมกับพวกเขาประตูลิฟต์ได้ถูกปิดลง ซึ่งในนั้นมีอยู่สามคน ใช่แล้วคนึงหาเข้ามาพร้อมพวกเขา สวนอัญญารัตน์ที่ทำงานของเธอไม่ต้องใช้ลิฟต์"วินัดกับลูกหว้าไว้ค่ะ แต่ทำไมลูกหว้ายังไม่มาก็ไม่รู้" วิเวียร์พยายามชวนพร้อมรบคุย แต่ในขณะที่พูดมือเรียวก็ได้คล้องแขนของเขาไว้ โดยที่ไม่สนใจว่าในลิฟต์จะมีคนอื่นอยู่ด้วยแต่มือของพร้อมรบก็ยังอยู่ในท่าเดิม นั่นก็คือล้วงกระเป๋ากางเกงทั้งสองข้าง โดยที่ไม่ได้สนใจคำพูดของวิเวียร์ และไม่ได

"ทะ..เธอทำอะไร" อัญญารัตน์ได้ยินเสียงก็เลยรีบกลับเข้ามาในครัว สิ่งที่เห็นก็คือ ท่านประธานกำลังบ้วนปากอยู่ที่อ่างล้างถ้วย"ท่านประธานของเธอแค่อยากจะลองชิมปลาร้าเป็นตัวดู""ท่านประธานเนี่ยนะอยากลองกินปลาร้าเป็นตัว?!" มันยิ่งทำให้อัญญารัตน์ตะลึงหนักขึ้นไปอีกพอเขาจัดการกับสิ่งที่อยู่ในปากเรียบร้อย ชายหนุ่มก็รีบเดินออกมา จังหวะที่เดินมาใกล้จะถึงประตูด้านหน้า ต้นสนก็เดินสวนเข้ามาพอดี"ไหนบอสบอกว่าจะค้างที่นี่ไงครับ" พอเห็นว่าเจ้านายเดินไปที่รถต้นสนก็ต้องได้รีบกลับหลังแล้วเดินตาม"ทำไมต้องมีคำถาม" ชายร่างสูงเอื้อมมือไปเปิดประตูแล้วก้าวขึ้นไปนั่ง"ไปอารมณ์เสียมาจากไหนเนี่ย" ต้นสนบ่นพึมพำพร้อมกับรีบขึ้นประจำที่คนขับแล้วก็ถอยรถออกมาคนึงหาไม่ได้เดินตามแต่แค่นี้เธอก็รู้แล้วว่าเขาคงจะโกรธมาก"ท่านไม่ได้อยากชิมเองใช่ไหม" อัญญารัตน์ถามพร้อมกับหันมามองหน้าเพื่อน แบบสงสัยว่าท่านเอาปลาร้าเข้าไปในปากได้ด้วยวิธีไหน"อย่าไปใส่ใจเลย เราไปกินกันดีกว่า" ตัวเองหาเรื่องใส่ตัว ยังพาลมาโกรธเราอีก อุตส่าห์ไม่ยอมอ้าปากแล้วยังบังคับให้อ้าอยู่นั่นแหละเช้าวันต่อมา.. ที่บริษัท"บริษัทเป็นของเธอหรือไง คิดจะขาดงานก็ข

มือเรียวผลักร่างหนาให้นอนลงข้างล่างอย่างง่ายดาย ขาข้างหนึ่งก็ได้ก้าวข้ามสะโพกแกร่งแล้วจับเจ้าสิ่งนั้นสอดใส่มันกลับเข้ามาที่เดิม ถึงแม้ว่าเขาจะหลั่งน้ำออกไปแล้ว แต่ความเป็นชายของเขามันยังพร้อมรบอยู่เสมอการประชุมกับตัวเธอในเวลานี้สิ่งใดจะสำคัญมากกว่ากัน คนึงหาก็เลยลงทุนทำในสิ่งที่ไม่คิดว่าตัวเองจะได้ทำ..นั่นก็คือเป็นฝ่ายกระทำโชคดีที่ด้านในของเธอมีน้ำหล่อลื่นที่เขาทิ้งไว้ ท่อนเอ็นลำนั้นก็เลยถูกจับส่งเข้าไปได้โดยไม่ยากลำบาก"ซี๊ดดดอ้าาา เก่งจัง" ไฟในตัวเขาจับจุดติดได้เร็วมาก พอมันเข้าไปได้ที่มือแกร่งก็เริ่มจับสะโพกงามโยกช่วยเบาๆ"อ่ะ อ่ะ อื้ออ" เสียงครางกระเส่าค่อยๆ ดังขึ้น จนทำให้คนที่เป็นเบี้ยล่างเริ่มจะทนไม่ไหว ช่วยเธอให้โยกเร็วขึ้น แต่หญิงสาวก็ไม่คิดจะให้เขาเสร็จเร็ว ถึงแม้ตอนนี้ร่างกายของเธอมันเริ่มจะต่อต้าน เพราะความเสียดสีมันทำให้เธอเสียวไม่ต่างจากเขาเลย แต่เธอจำเป็นต้องได้หยุดไว้ก่อน ถ้าเสร็จในครั้งนี้คงหยุดเขาลำบากแน่ ร่างระหงค่อยๆ อ่อนระทวยลงไปทับหน้าอกแกร่ง เพื่อหยุดการกระแทกนั้นไว้"หือ" ดวงตาคมมองต่ำลงมาดูใบหน้างามที่แนบอยู่แผ่นอกกว้างของตัวเองบนโซฟานั้น "เล่นแบบนี้เลยเหรอ"

"ว้าวว" ชุดที่คนึงหาเลือกและลองสวมใส่ มันทำให้เพื่อนรักอย่างอัญญารัตน์ถึงกับตกตะลึง "ฉันก็รู้แหละว่าเธอสวย แต่ไม่คิดว่าเธอจะสวยได้ขนาดนี้""เดี๋ยวฉันก็ตัวลอยหรอก ชมอยู่ได้"ติ๊ก~ เสียงข้อความดังขึ้นที่เครื่อง ชายหนุ่มซึ่งกำลังนั่งทานข้าวเย็นกับลูกค้าก็ได้หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเลื่อนดูมันคือยอดเงินที่ถูกรูดออกไป ถ้าเป็นคนไม่มีฐานะหน่อยคงจะแทบหมดตัว แต่เขาก็แค่ดูเท่านั้นแล้วเก็บมันกลับคืนไว้ที่เดิมตัดกลับมาที่คู่เดิม..บนรถ"แล้วเธอจะซื้อให้ฉันด้วยทำไมเนี่ย" คนึงหาไม่ได้ซื้อมาเฉพาะของตัวเอง แต่ยังจัดให้กับอัญญารัตน์จนครบเซ็ตด้วย"เผื่อวันไหนเธออยากจะออกงานบ้างไง""ให้ฉันไปกับเธอไหมล่ะ""ไม่ต้องหรอกฉันไปเองได้" เพราะงานนี้ไม่อยากจะให้เพื่อนเดือดร้อนไปด้วย เธอคิดว่าคงจะไม่ได้เดินออกมาอย่างนางพญาแน่ทั้งสองกลับมาถึงบ้านก็เห็นว่ารถของเขาจอดอยู่ก่อนหน้านั้นแล้ว"ไปไหนกันมา" คนที่ถามก็คือต้นสน เพราะเดินออกมาเปิดประตูบ้านให้"ท่านประธานมานานแล้วเหรอคะ" คนึงหาลงจากรถได้ก็เลยถามดู"มาได้สักพักแล้ว""ฉันว่าเธอรีบเข้าไปเถอะ ของในรถเดี๋ยวฉันเอาลงให้""ขอบใจนะ" ทั้งสองกระซิบกระซาบพูด เพราะเรื่องนี้จะให

"คนึงหา พร้อมพิรุณ" คำนี้ออกจากปากของนายวิวัฒน์ เพราะนามสกุลนี้ วิวัฒน์รู้จักดี ทันใดนั้นสายตาที่เริ่มจะเหี่ยวย่นของชายวัยกลางคน ก็ได้กรอกมองไปหยุดอยู่ที่ภรรยา"คุ้นชื่อนี้บ้างไหมคะ" สายตาคนึงหาก็ไปหยุดอยู่ที่นางเช่นกัน"มันเรื่องอะไรกันแน่คะคุณแม่" ลูกหว้าก็รู้ดีว่ามันเป็นนามสกุลของแม่เธอ และไม่ได้รู้แค่ลูกหว้า พร้อมรบก็รู้เช่นกัน"เอาไงดีครับบอส" ต้นสนที่ยืนอยู่ด้านหลังโน้มตัวลงมาถามผู้เป็นนายที่นั่งอยู่เก้าอี้ ซึ่งตอนนี้เขาทำได้แค่มองดูว่าเธอจะทำอะไร"คุณแม่รู้จักผู้หญิงคนนี้เหรอคะ" ลูกหว้าเห็นสายตาคนึงหาที่มองแม่ ก็ดูเหมือนว่าจงใจจะพูดคำนี้กับแม่ของเธอ"แม่ไม่รู้จัก"ประโยคเดียวที่ออกจากปากของแม่..ผู้ที่ทิ้งเธอมาตั้งแต่แบเบาะ และมันก็ทำให้เธอที่ตั้งใจฟังถึงกับจุกแน่นในอก ..คนึงหารีบกลืนน้ำตาให้มันไหลกลับลงไปที่เดิม เพราะเธอจะอ่อนแอไม่ได้"ไม่รู้จักไม่เป็นไรค่ะ เพราะเรื่องนั้นมันไม่สำคัญเท่ากับเรื่องนี้" กระดาษในมือเรียวได้ถูกคลี่ออกให้เต็มแผ่น เพื่อที่จะให้คนเห็นว่ามันคือกระดาษอะไร"ฉันรู้สึกอาการไม่ค่อยดี ก็เลยไปตรวจดู และผลออกมาก็เป็นอย่างที่เห็นนี่แหละค่ะ" กระดาษแผ่นนั้นถูกยื่น