All Chapters of ยั่วรักท่านประธาน: Chapter 31 - Chapter 40

"เมื่อกี้คุณชวนฉันไปไหนนะคะ""ไปงานคืนนี้ค่ะ ไปด้วยกันไหม""ที่คุณชวนคงไม่ใช่งานวัดใช่ไหม""งานวัดคืออะไรคะ""ขอโทษค่ะคุณคงไม่รู้จัก" มันคือการเล่นมุก แต่ดูเหมือนอีกคนจะไม่รับมุกเลย"ฉันชวนจริงนะคะ คุณไปกับฉันนะ อยากมีเพื่อนไปด้วย ไปแต่กับพี่ชาย..เออ ไปแต่กับพี่พร้อม ไม่เห็นสนุกเลย""ถึงอยากไปก็คงไปไม่ได้ เพราะฉันไม่มีชุด""ถ้าเรื่องนั้นไม่ต้องเป็นห่วงเลย ทานข้าวเสร็จเดี๋ยวฉันจะพาไปแปลงโฉม""ไปแปลงโฉม?" คนึงหาแกล้งทำเป็นอินโนเซ้นท์ ที่จริงเธอพูดไปเพื่อให้ลูกหว้าชวนอยู่แล้ว เพราะโอกาสที่จะเจอและได้คุยกับเขามันอยู่แค่เอื้อมณ ห้างสรรพสินค้า ห้างนี้ส่วนมากจะมีแต่คนที่กระเป๋าหนักชอบมาเดินกัน ร้านประจำของลูกหว้าอยู่ที่ห้างนี้ ทั้งร้านเสริมสวยและร้านเสื้อผ้าคนึงหาเลือกที่จะไม่กลับเข้าทำงานช่วงบ่าย และเธอก็ไม่ได้ลางาน เพราะไม่รู้จักเบอร์โทรศัพท์ของใครเลยเวลาผ่านไป.."ว้าว..สวย.." ลูกหว้าเห็นชุดที่คนึงหาสวมใส่ มันสวยและเด่นมาก ถ้าไม่บอกว่าเธอเป็นพนักงานในบริษัท คงคิดว่าเป็นลูกคุณหนูมาจากไหนแน่"คุณลูกหว้าก็สวยค่ะ" คนึงหาชมลูกหว้ากลับบ้าง เพราะไม่ว่าเธอจะสวมใส่อะไรก็ดูดีไปหมด"ถ้าฉันไม่รู้จ

"อ้าาา" พร้อมรบยังไม่ทันได้พูดอะไรก็รีบตัดสายไป โดยที่ไม่สนใจอีกแล้วว่าผู้เป็นแม่จะโทรเข้ามาด้วยเรื่องอะไร เพราะตอนนี้โทรศัพท์เครื่องนั้นยังดังไม่ขาดสาย"อื้ออ เจ็บ" ความใหญ่โตของเขาสอดใส่เข้ามาได้เพียงแค่ครึ่ง มันก็สร้างความเจ็บให้เธอมากมาย"ซี๊ดดด เธอยังไม่เคยจริงเหรอ" เขาอดที่จะถามประโยคนี้ไม่ได้..แค่ความเป็นชายของเขาสอดใส่เข้าไปแค่นี้ก็รู้แล้ว เพราะมันไปต่อได้ลำบากมาก แต่เขาก็ชอบที่เธอยังไม่เคยผ่านมือชายใดมาก่อนอะไรกันเขาไม่เชื่อสิ่งที่เราพูดเลยเหรอ คิดว่าผู้หญิงทุกคนใจง่ายเหมือนแม่ตัวเองหรือไง ..ด่าให้เขาแต่ทำไมตัวเองถึงเจ็บขนาดนี้ เพราะนั่นก็คือแม่ของเธอเหมือนกัน"หยุดก่อนไหม" ชายหนุ่มได้ยินเสียงสะอื้นของคนตัวเล็กที่อยู่ในพันธนาการ เพราะคิดว่าเธอคงจะเจ็บ กับการกระทำที่เขากำลังพยายามยัดเยียดความเป็นชายให้กับเธอใบหน้างามส่ายเล็กน้อย ยังไงเธอก็ตั้งใจแล้ว ..อยากให้ถึงวันนั้นเร็วๆ วันที่ผู้หญิงใจร้ายคนนั้นรู้ความจริง ว่าลูกชายที่นางรักนักรักหนา ได้มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับผู้หญิงคนที่นางเคยคลอดออกมาแล้วทิ้งไปแบบไม่ใยดี ความรู้สึกของนางจะเป็นยังไง"อ๊อยย..เสียวจังเลยค่ะ" ความเสียวไม่

"มีอะไรกันหรือเปล่าครับ" คนที่ถามออกมาก็คือต้นสน และต้นสนก็พอจะเดาออกว่ามันกำลังเกิดเรื่องอะไรขึ้น"ก็ผู้ช่วยของดอกอ้อคนเก่านี้สิคะ ถูกย้ายลงไปข้างล่างแล้ว แต่บอกว่ามีคำสั่งให้ย้ายกลับขึ้นมา ทั้งๆ ที่ตำแหน่งนี้มีคนทำไปแล้ว..แล้วใครจะย้ายคุณเธอขึ้นมาล่ะคะ" ประโยคสุดท้ายดอกอ้อตวัดสายตามองมาที่คนึงหา"ทำไมต้องทำให้มันเป็นเรื่องวุ่นวายด้วย ไหนๆ ก็กลับขึ้นมาแล้ว" ประโยคนี้พร้อมรบท่านประธานเป็นคนพูดออกมาเองเหมือนกับตัดรำคาญเรื่องจุกจิกของผู้หญิง "ผู้จัดการเข้าไปหาผมในห้องด้วย เราจะคุยเรื่องราคากันต่อ""ตกลงเมื่อกี้ท่านประธานหมายความว่ายังไงคะคุณเกตุแก้ว" พอท่านประธานเดินกลับเข้าห้อง ดอกอ้อก็ได้หันไปถามเกตุแก้ว"ก็หมายความอย่างที่ท่านพูดนั่นแหละ" เกตุแก้วทำงานอยู่ที่นี่มาก็นาน..นานเท่ากับท่านประธานที่มารับตำแหน่งนี้เลยก็ว่าได้ แต่ไม่เคยเห็นว่าท่านจะมาสนใจอะไรเรื่องพวกนี้ ถึงแม้ท่านจะพูดไปเหมือนตัดรำคาญ แต่ทำไมเกตุแก้วจะดูไม่ออก ว่านั่นมันคือการช่วยให้เธอคนนี้ได้ทำงานที่ชั้นนี้ต่อ"ถ้างั้นแสดงว่า ดอกอ้อมีคนช่วยสองคนน่ะสิคะ" ดอกอ้อพูดพร้อมกับเดินตามเกตุแก้วไปที่โต๊ะทำงาน ส่วนคนึงหา รีบเดินเข้า

"แยกขาออกนิดหนึ่ง" มือหนาลูบคลำขึ้นมาจนถึงต้นขา..เธอไม่ยอมให้เขาล่วงล้ำเข้าไปลึกกว่านั้น แต่ชายหนุ่มก็ไม่ยอมเช่นกัน เพราะตอนนี้แอลกอฮอล์ในร่างกายกำลังช่วยกระตุ้นอารมณ์ ถ้าห้องน้ำว่างคงจะลากเธอเข้าไปกินในนั้นแล้วใบหน้างามส่ายเล็กน้อยเพื่อเป็นการเตือนสติ เพราะที่แห่งนี้มันไม่เหมาะ แต่เธอหารู้ไม่ว่าถ้าทำในนี้ยิ่งท้าทาย ถึงแม้เรียวขานั้นจะไม่แยกออก แต่ก็ไม่ได้เกินความสามารถ เพราะมันไม่ได้แนบชิดกัน เพียงไม่นานนิ้วกลางของเขาก็สอดแทรกผ่านขอบกางเกงชั้นในเข้าไปจนถึงเม็ดที่ไวต่อความรู้สึก แล้วเขาก็สะกิดมันเบาๆ"อืออ" ตอนนี้ทั้งสองไม่ได้จูบแต่ก็มองสบตาในระยะที่ใกล้มาก เสียงครางออกมาจากลำคอระหง มันยิ่งทำให้เลือดในกายของชายหนุ่มเพิ่มสูงขึ้น จากที่สะกิดเม็ดเสียว เขาก็ส่งนิ้วเข้าไปในร่องถึงแม้ว่าจะยากหน่อย แต่ก็ไม่เกินความสามารถของเขาอีกนั่นแหละ นิ้วแกร่งวนไปมาอยู่ในร่องคับแคบจนคนที่เป็นเจ้าของเรือนร่างต้องค่อยๆ แยกขาออกจากกันเพื่อให้เขาทำมันได้ถนัด เพราะไม่ใช่แค่เขา ตอนนี้เธอก็ถูกแอลกอฮอล์ควบคุมร่างกายเช่นกันดวงตาของทั้งสองยังสบกันโดยไม่มีใครยอมลดละ มันยิ่งทำให้หัวใจของเธอเต้นแรงมากขึ้น ถึงแม้ว่า

ไม่ได้นะคนึงหา เธออย่าลืมว่าเธอมาที่นี่เพราะอะไร ..คนึงหาได้แต่พร่ำบอกตัวเองว่าห้ามถอย ต้องเดินหน้าต่อไป ไม่ว่าข้างหน้าจะมีขวากหนามเธอจะหยุดอยู่แค่นี้ไม่ได้"เที่ยงแล้ว คุณลูกหว้าจะไปทานข้าวที่ไหนคะ" เธอหาโอกาสมาคุยกับลูกหว้าอีกครั้ง ช่วงเวลาใกล้เที่ยง"วันนี้ลูกหว้ามีนัดค่ะ จะไปทานข้าวกับคุณแม่""ไปทานข้าวกับคุณแม่เหรอคะ คุณแม่ของคุณลูกหว้าใช่ไหมคะ""ใช่ค่ะ มีอะไรหรือเปล่าคะ" ลูกหว้าถามกลับบ้าง เพราะดูเหมือนคนึงหาจะสนใจ เรื่องของเธอมากเกินไปแล้ว"คนึงบอกตามตรงนะคะ ว่าคนึงมาทำงานที่นี่ยังไม่ถึงเดือน ก็เลยไม่ค่อยมีเพื่อน" หญิงสาวมองต่ำลงไม่กล้าสบตาของคู่สนทนา แต่นี่มันก็คือเล่ห์เหลี่ยมของเธออีกอย่าง เพื่อไม่ให้คนที่กำลังคุยด้วยจับได้"วันนี้ลูกหว้ามีนัดกับคุณแม่จริงๆ ค่ะ เอาไว้พรุ่งนี้ลูกหว้าจะทำตัวให้ว่างนะคะ" ลูกหว้าเป็นคนขี้ใจอ่อนแบบนี้เสมอ"ค่ะ" ถ้าลูกหว้าสังเกตดูดีๆ ตอนนี้นัยน์ตาคนึงหาได้เปลี่ยนไปเวลาผ่านไป"มีอะไรเหรอ" อัญญารัตน์ถามขึ้นเมื่อเห็นว่าคนึงหา ให้ขับรถมาจอดรอ"เดี๋ยวฉันเล่าให้ฟัง รอก่อนแป๊บหนึ่ง" ในขณะที่พูดสายตาคนึงหาก็มองไปที่ประตูทางเข้าของบริษัท เพราะส่วนมากรถคนที