LOGINShare
บทที่ 39
Last Updated:
2024-12-12 19:38:56Related chapters
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 40
คนึงหาทำไข่น้ำหรือเรียกอีกอย่างหนึ่งว่าแกงจืดไข่น้ำ ซึ่งเจียวไข่เสร็จแล้วก็เอามาหั่นให้พอดีคำ แล้วก็นำลงไปใส่หม้อแกงอีกที ..อาหารจานนั้นถูกนำไปวางลงตรงหน้า พร้อมกับข้าวสวยร้อนๆ"มันคืออะไร" เขาไม่เคยเห็นอาหารแบบนี้ ทีแรกคิดว่าเธอจะเจียวไข่เหมือนวันนั้น"ไข่น้ำค่ะ" มันเป็นอาหารที่ยายบอกว่าชอบมาก แต่คนึงหารู้ว่ายายไม่ได้ชอบขนาดนั้น แค่ไม่มีอะไรจะกิน แต่ถ้าจะเจียวไข่ทุกวันมันก็ดูน่าเบื่อ ก็เลยต้องทำอย่างอื่นบ้าง"ทานด้วยกันสิ""ฉันยังไม่หิวค่ะ" ว่าแล้วหญิงสาวก็เดินผ่านหน้าเขาเพื่อที่จะออกไปดูข้างนอกว่าไปถึงไหนกันแล้ว แต่จังหวะที่กำลังจะเดินผ่านก็ถูกคว้าตัวไว้ "อุ๊ย คุณ" หญิงสาวตกใจเพราะเขาดึงตัวเธอไปนั่งลงที่ตัก"ถ้างั้นก็ทานมันด้วยกันนี่แหละ" พูดจบประโยคชายหนุ่มก็ตักขึ้นมาเพื่อที่จะป้อน"ฉันทานเองได้ค่ะ" พอพูดจบหญิงสาวก็นึกขึ้นได้ว่าให้เขาป้อนดีกว่า เธอก็เลยรีบอ้าปากแล้วขยับเข้าไปใกล้ช้อน"ตกลงจะกินเองหรือจะให้ป้อน" มือหนาจับช้อนออกห่างก่อนที่มันจะเข้าปากของเธอใบหน้าหวานแกล้งทำบึ้งตึงขึ้นมา จนชายหนุ่มต้องรีบขยับช้อนเข้ามาใกล้ใหม่อีกครั้ง จังหวะที่คนึงหาอ้าปากเพื่อที่จะให้เขาส่งอาหารเข้
Last Updated : 2024-12-12ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 41
"รอด้วยสิคะพร้อม" วิเวียร์รีบสาวเท้าเดินผ่านหน้าคนึงหาและอัญญารัตน์ที่ยืนมองอยู่ แต่คนึงหาก็เห็นว่าเขาละสายตาจากผู้หญิงคนนี้ไปตั้งแต่ที่มองสบตากับเธอแล้ว เพราะมีอยู่จังหวะหนึ่งที่สายตาคมกรอกมองมาที่เธอ ซึ่งหญิงสาวก็ไม่หลบสายตานั้น"ผู้หญิงคนนี้เป็นใครอีก" อัญญารัตน์หันมาถามเพื่อนที่ยืนอยู่ข้างๆ"แฟนเก่า""แฟนเก่าบอสเหรอ??""อืม""เธอกำลังเจอกับอะไรอยู่เนี่ย ทั้งแฟนเก่าแฟนใหม่ แล้วก็.." อัญญารัตน์รีบหยุดคำพูดตัวเองไว้ก่อนที่จะพูดถึงตำแหน่งของเพื่อน ซึ่งเป็นแค่ผู้หญิงที่เขาเลี้ยงดูไว้คลายอารมณ์"ฉันว่ารอให้พวกเขาขึ้นไปก่อนดีไหม" อัญญารัตน์คว้ามือเพื่อนไว้ก่อน ที่จะเข้าไปในลิฟต์พร้อมกับพวกเขาประตูลิฟต์ได้ถูกปิดลง ซึ่งในนั้นมีอยู่สามคน ใช่แล้วคนึงหาเข้ามาพร้อมพวกเขา สวนอัญญารัตน์ที่ทำงานของเธอไม่ต้องใช้ลิฟต์"วินัดกับลูกหว้าไว้ค่ะ แต่ทำไมลูกหว้ายังไม่มาก็ไม่รู้" วิเวียร์พยายามชวนพร้อมรบคุย แต่ในขณะที่พูดมือเรียวก็ได้คล้องแขนของเขาไว้ โดยที่ไม่สนใจว่าในลิฟต์จะมีคนอื่นอยู่ด้วยแต่มือของพร้อมรบก็ยังอยู่ในท่าเดิม นั่นก็คือล้วงกระเป๋ากางเกงทั้งสองข้าง โดยที่ไม่ได้สนใจคำพูดของวิเวียร์ และไม่ได
Last Updated : 2024-12-12ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 42
ในห้องนี้กลับมาเป็นปกติตั้งแต่ต้นสนออกไปจากห้องแล้ว และตอนนี้ชายหนุ่มร่างสูงโปร่งก็ได้ยืนทอดสายตาออกไปด้านนอกแบบครุ่นคิด"คุณทำไปแบบนี้ ไม่กลัวว่าเรื่องของเรา..เอ่อ""เรื่องของเราก็ยังจะคงเหมือนเดิม ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง""แต่สิ่งที่คุณทำไปเมื่อสักครู่ ไม่ใช่แค่คุณต้นสนแล้วนะคะที่รู้เรื่องนี้" ..อย่านะคนึงหา อย่าอ่อนแอเด็ดขาด เพราะคำพูดประโยคที่เขาเพิ่งพ่นออกมาจากปาก มันทำให้เธอจุกแน่นในอก ..ความสำคัญของเธอในเวลานี้ คงไม่ต่างจากไม้กันหมา เพราะเขาคงแค่ทำไปเพื่อประชดแฟนเก่า"เรื่องนั้นเดี๋ยวผมจัดการเอง""ค่ะ..ถ้างั้นฉันไปเปลี่ยนกาแฟให้ใหม่นะคะ มันเย็นหมดแล้ว""อืม" เขายังคงไม่หันหน้ากลับมามองที่เธอ จนหญิงสาวเอาเครื่องดื่มนั้นออกจากห้องไป ใบหน้าหล่อคมถึงได้ค่อยๆ หันมามองตาม..เขาจะไม่ยอมเปิดใจให้ผู้หญิงคนไหนอีกแล้ว เพราะผู้หญิงทุกคนเป็นได้แค่ที่ระบายอารมณ์ของเขาเท่านั้น"ฉันขอคุยกับคุณหน่อย" ในขณะที่คนึงหากำลังชงกาแฟอยู่นั้น ลูกหว้าก็ได้เดินเข้ามาหา"คะ" หญิงสาวงงในคำพูดของลูกหว้า เพราะดูมันเปลี่ยนไป"ฉันอยากจะคุยกับคุณ เรื่องพี่พร้อม""ค่ะ""ตอนเที่ยงเจอกันที่ร้านเดิม" จบประโยคลูกหว้าก็เด
Last Updated : 2024-12-12ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 43
"ทะ..เธอทำอะไร" อัญญารัตน์ได้ยินเสียงก็เลยรีบกลับเข้ามาในครัว สิ่งที่เห็นก็คือ ท่านประธานกำลังบ้วนปากอยู่ที่อ่างล้างถ้วย"ท่านประธานของเธอแค่อยากจะลองชิมปลาร้าเป็นตัวดู""ท่านประธานเนี่ยนะอยากลองกินปลาร้าเป็นตัว?!" มันยิ่งทำให้อัญญารัตน์ตะลึงหนักขึ้นไปอีกพอเขาจัดการกับสิ่งที่อยู่ในปากเรียบร้อย ชายหนุ่มก็รีบเดินออกมา จังหวะที่เดินมาใกล้จะถึงประตูด้านหน้า ต้นสนก็เดินสวนเข้ามาพอดี"ไหนบอสบอกว่าจะค้างที่นี่ไงครับ" พอเห็นว่าเจ้านายเดินไปที่รถต้นสนก็ต้องได้รีบกลับหลังแล้วเดินตาม"ทำไมต้องมีคำถาม" ชายร่างสูงเอื้อมมือไปเปิดประตูแล้วก้าวขึ้นไปนั่ง"ไปอารมณ์เสียมาจากไหนเนี่ย" ต้นสนบ่นพึมพำพร้อมกับรีบขึ้นประจำที่คนขับแล้วก็ถอยรถออกมาคนึงหาไม่ได้เดินตามแต่แค่นี้เธอก็รู้แล้วว่าเขาคงจะโกรธมาก"ท่านไม่ได้อยากชิมเองใช่ไหม" อัญญารัตน์ถามพร้อมกับหันมามองหน้าเพื่อน แบบสงสัยว่าท่านเอาปลาร้าเข้าไปในปากได้ด้วยวิธีไหน"อย่าไปใส่ใจเลย เราไปกินกันดีกว่า" ตัวเองหาเรื่องใส่ตัว ยังพาลมาโกรธเราอีก อุตส่าห์ไม่ยอมอ้าปากแล้วยังบังคับให้อ้าอยู่นั่นแหละเช้าวันต่อมา.. ที่บริษัท"บริษัทเป็นของเธอหรือไง คิดจะขาดงานก็ข
Last Updated : 2024-12-12ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 44
"มีเรื่องอะไร" พร้อมรบถามออกไปเมื่อเห็นว่าต้นสนวางสายไปแล้ว"งานเข้าครับบอส" ต้นสนไม่ได้บอกว่างานเข้าเรื่องอะไร แต่เขายันกายลุกขึ้นจากเก้าอี้ที่นั่งอยู่ ซึ่งตอนนี้ในที่ประชุมก็ได้มากันครบแล้ว "ผมขอไปทำธุระก่อนนะครับ""ผมถามว่าเรื่องอะไร" พร้อมรบยังไม่ละความสนใจกับเรื่องนั้นแต่ที่ต้นสนไม่บอกเพราะคิดว่ามันคงไม่สำคัญเท่ากับเรื่องที่กำลังจะประชุมกัน "อุบัติเหตุนิดหน่อยครับ""กาแฟค่ะพี่พร้อม" จังหวะนี้ลูกหว้าก็ได้เอากาแฟวางลงตรงหน้าของท่านประธานพอดี"เลื่อนการประชุมไปเป็นช่วงบ่าย" พร้อมรบลุกขึ้นแล้วเดินออกไปจากที่ประชุมก่อนต้นสนเลยด้วยซ้ำ ทิ้งให้ทุกคนที่กำลังรอประชุมต่างก็มองหน้ากันไปมา"เดี๋ยวก่อนค่ะ นั่นพี่พร้อมจะไปไหนคะ" ลูกหว้าไม่ทิ้งความสงสัยรีบวิ่งตามหลังออกมาแต่พร้อมรบก็ไม่สนใจ มาถึงลิฟท์เขาก็กดลงไปที่ชั้นล่าง"ให้ผมไปคนเดียวก็ได้นะครับบอส""พวกเขาจะรีบไปไหนกันนักหนา ถึงขนาดเลื่อนการประชุมเลยเหรอ" พอประตูลิฟต์ปิดลงลูกหว้าก็ได้แต่ยืนบ่นพึมพำอยู่คนเดียว"เมื่อกี้ดอกอ้อได้ยินว่ามีรถของใครเกิดอุบัติเหตุไม่รู้ค่ะ" ดอกอ้อที่แอบฟังอยู่ว่าพวกเขาคุยอะไรกันก็ได้รีบเดินตามออกมา"รถใครเกิดอุบ
Last Updated : 2024-12-12ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 45
มือเรียวผลักร่างหนาให้นอนลงข้างล่างอย่างง่ายดาย ขาข้างหนึ่งก็ได้ก้าวข้ามสะโพกแกร่งแล้วจับเจ้าสิ่งนั้นสอดใส่มันกลับเข้ามาที่เดิม ถึงแม้ว่าเขาจะหลั่งน้ำออกไปแล้ว แต่ความเป็นชายของเขามันยังพร้อมรบอยู่เสมอการประชุมกับตัวเธอในเวลานี้สิ่งใดจะสำคัญมากกว่ากัน คนึงหาก็เลยลงทุนทำในสิ่งที่ไม่คิดว่าตัวเองจะได้ทำ..นั่นก็คือเป็นฝ่ายกระทำโชคดีที่ด้านในของเธอมีน้ำหล่อลื่นที่เขาทิ้งไว้ ท่อนเอ็นลำนั้นก็เลยถูกจับส่งเข้าไปได้โดยไม่ยากลำบาก"ซี๊ดดดอ้าาา เก่งจัง" ไฟในตัวเขาจับจุดติดได้เร็วมาก พอมันเข้าไปได้ที่มือแกร่งก็เริ่มจับสะโพกงามโยกช่วยเบาๆ"อ่ะ อ่ะ อื้ออ" เสียงครางกระเส่าค่อยๆ ดังขึ้น จนทำให้คนที่เป็นเบี้ยล่างเริ่มจะทนไม่ไหว ช่วยเธอให้โยกเร็วขึ้น แต่หญิงสาวก็ไม่คิดจะให้เขาเสร็จเร็ว ถึงแม้ตอนนี้ร่างกายของเธอมันเริ่มจะต่อต้าน เพราะความเสียดสีมันทำให้เธอเสียวไม่ต่างจากเขาเลย แต่เธอจำเป็นต้องได้หยุดไว้ก่อน ถ้าเสร็จในครั้งนี้คงหยุดเขาลำบากแน่ ร่างระหงค่อยๆ อ่อนระทวยลงไปทับหน้าอกแกร่ง เพื่อหยุดการกระแทกนั้นไว้"หือ" ดวงตาคมมองต่ำลงมาดูใบหน้างามที่แนบอยู่แผ่นอกกว้างของตัวเองบนโซฟานั้น "เล่นแบบนี้เลยเหรอ"
Last Updated : 2024-12-12ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 46
"อะไรนะ?!!" อัญญารัตน์กลับมาถึงบ้านก็ไม่เห็นรถของคนึงหา แปลกใจก็เลยถามเพื่อนออกไป คำตอบที่ได้คือเกิดอุบัติเหตุตั้งแต่เมื่อเช้านี้ "แล้วเธอเป็นอะไรไหม""ไม่ได้เป็นอะไรหรอก""ฉันไม่น่าทิ้งเธอให้ขับรถไปคนเดียวเลย ถ้าเป็นอะไรฉันจะทำยังไงเนี่ย""เธอไม่ต้องตกใจขนาดนั้น ฉันไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย""แล้วท่านประธานรู้เรื่องหรือยัง""รู้แล้ว""ท่านว่ายังไงบ้าง"พูดมาถึงตรงนี้ใบหน้างามแดงก่ำขึ้นมาทันตาเห็น เพราะคิดถึงเรื่องเมื่อตอนเที่ยง แต่ป่านนี้เขายังไม่กลับมาเลย ไหนบอกว่าจะรีบกลับมาไง"เธอไม่ได้เป็นอะไรแน่นะ""ไม่ได้เป็นอะไรค่ะคุณเพื่อน""ฉันจะไม่ยอมปล่อยให้เธอขับรถไปคนเดียวอีกแล้ว""ขอบใจนะอัญที่เป็นห่วง""ฉันต่างหากที่ต้องขอบใจเธอ แทนที่เงินก้อนนั้นเธอจะได้เก็บไว้ใช้เอง""ฉันจะเก็บไว้ทำไม ไม่มีเรื่องอะไรต้องให้ใช้เงินสักหน่อย แต่ถ้ามีเดี๋ยวฉันขอใหม่เอาก็ได้"อัญญารัตน์ไม่รู้จะขอบคุณยังไง เพราะซึ้งในน้ำใจของเพื่อนมากดึกๆ ของคืนเดียวกันนั้น"ไหนบอกว่าจะกลับมาไง ป่านนี้ยังไม่กลับมาอีก" คนึงหาออกมารออยู่ที่หน้าบ้าน แต่รอจนดึกดื่นเขาก็ยังไม่มา ก็เลยกลับเข้าไปเช้าวันต่อมา"รถราคาแพงหรือจะสู้เจ้
Last Updated : 2024-12-12ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 47
"ว้าวว" ชุดที่คนึงหาเลือกและลองสวมใส่ มันทำให้เพื่อนรักอย่างอัญญารัตน์ถึงกับตกตะลึง "ฉันก็รู้แหละว่าเธอสวย แต่ไม่คิดว่าเธอจะสวยได้ขนาดนี้""เดี๋ยวฉันก็ตัวลอยหรอก ชมอยู่ได้"ติ๊ก~ เสียงข้อความดังขึ้นที่เครื่อง ชายหนุ่มซึ่งกำลังนั่งทานข้าวเย็นกับลูกค้าก็ได้หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเลื่อนดูมันคือยอดเงินที่ถูกรูดออกไป ถ้าเป็นคนไม่มีฐานะหน่อยคงจะแทบหมดตัว แต่เขาก็แค่ดูเท่านั้นแล้วเก็บมันกลับคืนไว้ที่เดิมตัดกลับมาที่คู่เดิม..บนรถ"แล้วเธอจะซื้อให้ฉันด้วยทำไมเนี่ย" คนึงหาไม่ได้ซื้อมาเฉพาะของตัวเอง แต่ยังจัดให้กับอัญญารัตน์จนครบเซ็ตด้วย"เผื่อวันไหนเธออยากจะออกงานบ้างไง""ให้ฉันไปกับเธอไหมล่ะ""ไม่ต้องหรอกฉันไปเองได้" เพราะงานนี้ไม่อยากจะให้เพื่อนเดือดร้อนไปด้วย เธอคิดว่าคงจะไม่ได้เดินออกมาอย่างนางพญาแน่ทั้งสองกลับมาถึงบ้านก็เห็นว่ารถของเขาจอดอยู่ก่อนหน้านั้นแล้ว"ไปไหนกันมา" คนที่ถามก็คือต้นสน เพราะเดินออกมาเปิดประตูบ้านให้"ท่านประธานมานานแล้วเหรอคะ" คนึงหาลงจากรถได้ก็เลยถามดู"มาได้สักพักแล้ว""ฉันว่าเธอรีบเข้าไปเถอะ ของในรถเดี๋ยวฉันเอาลงให้""ขอบใจนะ" ทั้งสองกระซิบกระซาบพูด เพราะเรื่องนี้จะให
Last Updated : 2024-12-12
Latest chapter
ยั่วรักท่านประธาน ตอนพิเศษยั่วรักท่านประธาน
น้ำตาค่อยๆ คลอออกจากเบ้า เมื่อเห็นหน้าหลานชายคนแรก นางเป็นได้ทั้งย่าและยายของเด็กคนนี้ พ่อของเด็กก็คือลูกชายที่นางเลี้ยงมา และแม่ของเด็กก็คือลูกสาวแท้ๆ ของนางเอก"ยังเจ็บอยู่ไหมลูก""ไม่เจ็บแล้วค่ะ" คนึงหารู้ซึ้งก็วันนี้ ตอนที่อยู่ในห้องคลอด ถึงแม้ว่าจะกุมมือสามีไว้ แต่ขณะที่เจ็บมากๆ ก็อดไม่ได้ที่จะคิดถึงแม่ ถึงแม้แม่จะคลอดแล้วทิ้งเธอไป แต่แม่ก็คงทรมานไม่ต่างกัน ในระหว่างที่อุ้มท้องและเบ่งคลอด"คุณได้ชื่อหลานหรือยังล่ะ" วิวัฒน์ถามภรรยาเก่าที่เอาแต่เช็ดน้ำตา ทั้งสองยังพูดคุยกันตลอดมา แต่จะคุยแค่เรื่องลูกและหลาน เพราะความสัมพันธ์ฉันสามีภรรยาได้ขาดสะบั้นไปแล้ว"จะให้ฉันตั้งชื่อเหรอคะ""ใช่ครับคุณแม่" คนที่ตอบก็คือพร้อมรบ "คนึงบอกว่าจะรอให้แม่เป็นคนตั้งชื่อหลานให้" ในขณะที่พูดมือหนาของสามีก็กุมมือภรรยาไว้ตลอดเวลาคณิตมองดูลูกสาวที่นอนอยู่บนเตียงแล้วส่งยิ้มให้ทั้งน้ำตา"ยายบอกว่า ชื่อคนึงหา เป็นชื่อที่แม่ตั้งไว้ให้ค่ะ" คนึงหาเอ่ยพูดกับแม่เบาๆ ..ถึงแม้ชื่อนี้มันจะดูเศร้า แต่มันก็เป็นสิ่งเดียวที่เธอรู้สึกผูกพันกับแม่มาก หญิงสาวคิดว่าแม่อาจจะตั้งคล้องจองกับชื่อของท่านที่ชื่อคณิตแต่จริงๆ แล้ว
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 121 ตอนจบ
สองวันผ่านไป.. ก่อนที่จะกลับคนึงหาพาแม่มาไหว้ยายกับพ่อ ที่จริงคณิตก็มาไหว้ตั้งแต่วันถัดมาที่มาถึงแล้ว และนางก็มาทุกวัน ถึงแม้จะคิดได้ก็สายไปแล้ว ชีวิตที่เหลืออยู่ คณิตได้แต่สาบานกับตัวเองไว้ว่าจะไม่ทำตัวเหมือนแต่ก่อน โชคดีเท่าไรแล้วที่นางยังมีโอกาสได้กลับตัว ก่อนที่ทุกอย่างมันจะสายมากไปกว่านี้"คุณพ่อกับคุณยายต้องเข้าใจแน่ค่ะ คุณแม่อย่าคิดมากนะคะ"หึ..คณิตได้แต่ขำในใจ นางอายุขนาดนี้แล้ว ยังต้องให้ลูกเป็นคนคอยสอน เกิดมานางเคยมีดีอะไรบ้าง และนางก็ไม่คิดว่าลูกสาวที่นางทิ้งไป จะเป็นคนดีและกตัญญูได้ถึงเพียงนี้ ..ขอบคุณนะคะแม่ที่เลี้ยงคนึงหามาได้ดีขนาดนี้"ไปกันค่ะแม่" ก่อนที่จะเดินออกมาคนึงหาก็ได้หันไปคุยกับยายและพ่อว่าถ้ามีโอกาสจะพาแม่มาหาพวกท่านอีกพอทุกคนเสร็จธุระก็ออกมาที่รถตู้คันหรู ซึ่งมีต้นสนทำหน้าที่เป็นคนขับ[กรุงเทพฯ] ขับรถอยู่หลายชั่วโมงก็ได้มาถึงที่วิลล่าพอมาถึงก็เห็นลูกหว้าเตรียมของรอรับแม่กับพี่สาวและพี่ชายไว้แล้ว เพราะเธอติดต่อกับคนึงหาตลอดเวลา"คิดถึงคุณแม่จังเลยค่ะ" หญิงสาวเดินเข้าไปโอบกอดแม่ไว้ คนึงหาแอบมองที่น้องกับแม่กอดกัน เพราะลูกหว้าได้รับความอบอุ่นจากแม่แบบนี้เสมอ
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 120
ดวงตางามหลบสายตาคมที่มองแบบมีเลศนัย "คุณจะสอนยังไง" ลูกหว้าไม่ใช่คนที่ใฝ่หาเรื่องพวกนี้ ก็เลยไม่รู้ว่าถ้าจะช่วยผู้ชายต้องทำยังไง"ใช้ปาก"ยิ่งได้ยินคำพูดแบบนี้เธอก็ยิ่งอายไปกันใหญ่ ก็รู้แหละว่าการใช้ปากคือเอาไอ้นั่นเข้ามาในปากของตัวเอง เหมือนกับที่เขาใช้ลิ้นให้เธอ "เออ""ถ้าไม่ ก็ไม่เป็นไรนะครับ" โลกันตร์ไม่คิดจะบังคับเธออยู่แล้ว เพราะมันเป็นอะไรที่บางคนอาจจะรับไม่ได้หญิงสาวพยักหน้าเล็กน้อยเพื่อเป็นการตอบว่าจะช่วยเขา ..เห็นเท่านั้นแหละ โลกันตร์รีบคว้าผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำไปเพื่อทำความสะอาด เพราะทำงานมาทั้งวันชายหนุ่มใช้เวลาอาบน้ำอยู่เพียงไม่นานก็ออกมา ส่วนหญิงสาวที่นั่งอยู่ปลายเตียงถึงกับหน้าแดงก่ำ เมื่อเห็นเจ้ามังกรลำใหญ่มือแกร่งเอื้อมไปจับมือเรียวของเธอให้ขึ้นมาสัมผัสกับท่อนเอ็นอุ่น เขาใช้อุ้งมือของเธอเพื่อรูดมันขึ้นลง เพื่อให้เธอชินมือก่อน"ไม่ต้องอายผมนะ เราแต่งงานกันแล้ว" เห็นเธอหน้าแดงก็อดเอ็นดูไม่ได้ แต่ตอนนี้มันไม่ใช่เวลาแบบนั้น เพราะเขาเริ่มเสียวซ่านเมื่อถูกมือเรียวกำแน่นขึ้นลูกหว้าเผยอปากขึ้นเมื่อเจ้าของท่อนเอ็นขยับมันเข้ามาใกล้แบบไม่ต้องให้บอก"อ๊าา เสียวจัง" เข้าไปได้แ
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 119
"แต่ลูกหว้า.." เธอเป็นลูกผู้หญิงที่คิดจะฆ่าท่าน แถมไม่ใช่เลือดเนื้อเชื้อไขของท่านอีก แล้วเธอจะกล้ากลับไปได้ยังไง"ลูกจะทิ้งตาแก่ไว้ที่บ้านแบบนั้นคนเดียวได้ลงคอเหรอ""คะ?" ลูกหว้าไม่สามารถที่จะกลั้นน้ำตาไว้ได้ ทำไมท่านช่างดีกับเธอนัก ทั้งที่รู้ว่าเธอไม่ใช่ลูกแท้ๆ แต่ท่านก็ยังไม่เคยทำร้ายจิตใจของเธอเลยแม้แต่นิด"กลับบ้านเรานะลูก""ค่ะ คุณพ่อ" หญิงสาวโผล่เข้าไปกอดชายสูงวัยที่เลี้ยงเธอมาตั้งแต่คลอด ลูกหว้าไม่อยากรู้เลยด้วยซ้ำว่าใครเป็นพ่อแท้ๆ ของเธอ ขอแค่มีท่านคนเดียวก็พอแล้วเย็นวันเดียวกัน.. ที่คฤหาสน์เสรีวิวัฒน์ชายหนุ่มได้แต่ยืนมองคฤหาสน์หลังใหญ่ ที่ครั้งหนึ่งแม่ของเขาเคยอยู่ที่นี่ แต่ต้องหอบลูกในท้องออกจากบ้านของสามีไป เพราะความไม่รู้จักพอ ของคนที่ได้ชื่อว่าเป็นพ่อ"เข้าบ้านกันค่ะ" มือเรียวเอื้อมไปกุมมือของสามีแล้วพูดกับเขาเบาๆ และมันก็ทำให้โลกันตร์ตื่นจากภวังค์ที่กำลังคิดอยู่คนร่างหนาเดินตามหญิงสาวตัวเล็กๆ ที่จูงแขนของเขาให้เดินเข้ามาในบ้านหลังใหญ่"ยินดีต้อนรับกลับบ้านทั้งสองคนเลยนะลูก" คนหนึ่งลูกชายในไส้ อีกคนลูกสาวที่เลี้ยงมากับมือ ไม่รู้ว่าจะเป็นความโชคดีหรือโชคร้ายกับสิ่งที่พบ
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 118
คนึงหาโทรกลับไปหารัตนาเพื่อวานให้ทำความสะอาดบ้านไว้รอ เพราะเธอจะพาแม่กลับไปส่วนพร้อมรบไม่ทิ้งให้พวกเธอกลับไปเพียงลำพังแน่ เขาก็เลยให้โลกันตร์อยู่ดูงานช่วยพ่อไปก่อนส่วนลูกหว้าอยากจะไปกับแม่และพี่สาว แต่ถ้าเธอไป สามีก็จะตามไปด้วย ลูกหว้าก็เลยจำเป็นต้องได้อยู่ที่นี่ไปก่อน แล้วค่อยตามไปอีกทีเมื่องานบริษัทเบาลงแล้วต้นสนทำหน้าที่ขับรถตู้คันที่เคยเป็นของคณิตมาก่อน เพราะถ้าเดินทางด้วยรถส่วนตัวก็จะสะดวกหน่อยขับรถอยู่หลายชั่วโมง ก็กลับมาถึงที่หมู่บ้านในช่วงเย็นหลายคนในหมู่บ้านที่ได้ยินข่าวว่าคณิตจะกลับมาต่างก็มารอรับ และทุกคนก็พูดแบบยินดีที่เห็นคณิตกลับมาบ้านเกิด"แม่นอนห้องนี้ได้ไหมคะ"คณิตมองดูบรรยากาศเก่าๆ บ้านหลังเก่า ห้องเก่าที่นางเคยนอนกับสามีพ่อของคนึงหา นางถึงกับกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่"ไม่เป็นไรนะคะแม่ คนเราไม่จำเป็นต้องดีเสมอไป แต่ขอให้คิดได้ก็พอแล้ว" คนึงหาไม่รู้จะปลอบใจแม่ยังไง กลัวว่าอาการเดิมของแม่จะกลับมา"นอนได้สิจ๊ะ แต่ก่อนแม่ก็เคยนอนที่นี่แหละ"ในระหว่างที่ทั้งสองคุยกันอยู่ในห้อง ด้านนอกก็กำลังคุยเช่นกัน..."ไม่ได้เจอกันนานเลยนะคะพี่ต้น" จะไม่ให้ทักก็คงไม่ได้ แต่รัตนาก็รู้แล
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 117
"คุณแม่คะ" ลูกหว้าหันมองตามสายตาของโลกันตร์ไป ก็เห็นว่าเขากำลังมองแม่ของเธออยู่"ผมไปนะ" คำพูดนี้โลกันตร์พูดกับภรรยาก่อนที่จะหันหลังให้ ทำไมเขาถึงทำไม่ได้ เขาเองไม่ใช่เหรอที่เป็นคนพูดว่ามันคงเป็นเวรกรรมที่พวกท่านทำร่วมกันมา พอคิดได้แค่นั้น ชายหนุ่มร่างสูงก็ค่อยๆ หันกลับมาอีกครั้ง และสายตานั้นก็หันมองเห็นเธอกำลังเช็ดน้ำตาอยู่พอดี"คุณร้องไห้ทำไม"ลูกหว้าไม่ได้ขอร้องให้เขาหยุด เพราะคงไม่กล้าไปขอร้องเขาอภัยให้แม่ของเธอได้ ท่านทำกับครอบครัวของเขาไว้มากมายเหลือเกินชายหนุ่มรีบเดินกลับมาหาภรรยา มือหนาเอื้อมไปโอบเธอเข้ามาแนบอกตัวเองไว้"ไม่ร้องนะครับ"ที่ลูกหว้าร้องไห้เพราะไม่คิดว่าเขาจะหันกลับมา แต่พอเห็นเขาเดินกลับมาปลอบ มันยิ่งทำให้เธอเชื่อว่าผู้ชายคนนี้แคร์เธอมาก"แม่ขอคุยกับคุณโลกันตร์หน่อยได้ไหม""เอาไว้คุยวันหลังแล้วกันครับ" โลกันตร์พูดโดยที่ไม่หันไปมองนางเลยด้วยซ้ำ"แม่จะรอนะ""ไปพักดีกว่า" โลกันตร์มองต่ำลงมาพูดกับคนที่เขากำลังกอดอยู่ โดยที่ไม่สนใจประโยคนั้นของแม่เธอเลย"ไหนคุณบอกว่าจะกลับไปบริษัทไงคะ""ไม่กลับไปแล้ว" เรื่องงานเขาไม่ได้เป็นห่วงเลย สิ่งที่เป็นห่วงก็คือเธอกับลูกลูกหว้
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 116
คนึงหาลุกขึ้นแล้วรีบเดินเข้าไปดูแม่ เพราะเธอได้ยินเสียงที่ท่านหัวเราะ"แม่คะ" แต่พอเดินอ้อมไปก็เห็นว่าท่านหลับตาอยู่ หรือว่าท่านจะฝัน ..ถ้าไม่ฝัน ท่านขำที่เธอหยอกเย้ากับสามีงั้นเหรอ..แต่ก็ไม่น่าจะใช่ คนึงหาก็เลยจับผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัวให้ แล้วมองหน้าท่านอยู่แบบนั้นครู่หนึ่ง ถึงเดินกลับไปหาสามีที่กำลังนั่งมองมาเช่นกัน"ฉันยังไม่ได้ถามคุณเลย ว่าคุณแม่ชอบทานอะไร" ที่คนึงหาถามสามีก็เพราะว่าเธอจะได้หาอาหารได้ถูกปากของท่าน"ท่านชอบกินอาหารที่รสไม่จัด" ในขณะที่พูดมือหนาได้ลูบไล้ผมสลวยของภรรยาเบาๆ ไปด้วย แล้วพร้อมรบก็บรรยายให้ฟังไปเรื่อยๆ ในใจของเขาก็อดไม่ได้ที่จะสงสารเธอ แต่ถือว่าเป็นความโชคดีของเขาอย่างหนึ่ง ถ้าเธอไม่พบชะตากรรมแบบนี้ เขาและเธอคงจะไม่ได้เจอกัน"ขอบคุณค่ะ" หญิงสาวก็ดีใจไม่ต่างกันที่มาเจอเขา ถึงแม้การเจอกันจะไม่เหมือนคนทั่วไป เพราะเธอใช้ความสวยยั่วยวนจนได้ทั้งตัวและหัวใจของเขามาครอง"คุณไม่ต้องขอบคุณผมหรอก มีอะไรก็ถามผมมาได้เลย" ถึงแม้เขาจะเป็นลูกเลี้ยง แต่พร้อมรบก็รู้จักดีว่านางชอบหรือไม่ชอบอะไร เพราะเขากลัวว่านางจะไม่รัก ก็เลยต้องได้สังเกตเอาน้ำตาค่อยๆ ไหลลงเป็นสายจนเปรอะเปื้
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 115
"ไม่ได้!" พร้อมรบยืนกรานปฏิเสธสิ่งที่คนึงหาขอมาโดยไม่ต้องใช้เวลาคิดแม้แต่นิด"ฉันขอพาแม่ไปนะ""ถ้าคุณไป ผมก็จะไปด้วย""แล้วบริษัท รวมทั้งคนที่นี่ล่ะ พวกเขายังต้องการคุณอยู่""คุณไม่ต้องการผมแล้วงั้นเหรอ""ฉันอยากใช้เวลา อยู่กับท่าน" คนึงหาหมายถึงอยากใช้เวลาอยู่กับแม่ให้มากกว่านี้ ไม่ว่าแม่จะเคยทำยังไงกับเธอมาก่อน ยังไงเธอก็ยังเห็นนางเป็นแม่แต่ยังไงพร้อมรบก็ไม่ยอมปล่อยให้เธอกลับไปอยู่ที่บ้านกับแม่ ถึงแม้ว่าเธอจะให้เหตุผลอะไรมาก็ตามโลกันตร์&ลูกหว้าชายหนุ่มนั่งกุมมือของคนรักที่นอนหลับใหลไม่ได้สติอยู่บนเตียงผู้ป่วย ดวงตาคมมองสายน้ำเกลือที่ถูกส่งผ่านเข้าไปในร่างกายของเธอ"ผมขอโทษ ทำไมผมถึงเป็นคนที่เห็นแก่ตัวแบบนี้" โลกันตร์หวนคิดถึงคำที่แม่เคยสอน "แม่ครับ ผมเกือบเผลอทำร้ายลูกกับเมียของผมแล้ว" ทันใดนั้นด้านหลังของเขาก็เกิดลมพัดวูบหนึ่ง จนชายหนุ่มต้องหันกลับไปมอง ..จะว่าลมจากเครื่องปรับอากาศก็คงไม่ใช่"แม่ใช่ไหมครับ แม่ใช่ไหม แม่กลับมาอยู่กับผมได้ไหม" ชายหนุ่มเอ่ยพูดขึ้น เพราะตอนนี้เมียของเขากำลังท้องอยู่ เผื่อว่าจะเป็นการเปิดทางให้แม่ได้กลับมาอยู่กับเขาอีกครั้ง ที่จริงโลกันตร์ไม่เชื่อเรื
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 114
"อื้ออ พอก่อนค่ะ เดี๋ยวพี่พร้อมก็เข้ามาแล้ว""จะพอได้ยังไง คุณก็พูดเป็นเล่นไป" เซ็งเป็ดเซ็งไก่มันเป็นแบบนี้นี่เอง โลกันตร์เพิ่งรู้ซึ้งในคำนี้ แต่เขาก็ไม่คิดที่จะหยุดหรอกถ้าไม่ถึงฝั่งฝันก่อน"อ๊อยย.. คุณโลกันตร์คะ""ขอเสร็จก่อนไม่ได้หรือครับ""เร็วๆ นะ" เมื่อเห็นแววตานั้นเธอก็รู้สึกเห็นใจขึ้นมา ก็เลยปล่อยให้เขาทำต่อแล้วโลกันตร์จะไปรออะไร "ซี๊ดด อ่าา" เพราะตอนนี้เขาต้องรีบทำเวลา"อือ อ่ะ อ่ะ" ลูกหว้าเริ่มหายใจรวยรินร่างกายสั่นสะท้านไปด้วยแรงกระแทก เมื่อท่อนเอ็นลำยาวขยับเร็วขึ้น"ใกล้แล้วคุณทนอีกนิดนะครับ" ในขณะที่พูดมือหนาก็ได้บีบเคล้นหน้าอกอวบอิ่ม เพื่อกระตุ้นอารมณ์ของเธอไปด้วยปล่อยมือจากหน้าอกโลกันตร์ก็จับขาเรียวขึ้นมาพาดไหล่ แล้วโน้มลำตัวลงไปเพื่อที่จะให้ท่อนเอ็นเข้าไปได้ลึกกว่านี้ "ซี๊ดดด..เสียวจัง""โอ๊ย"ชายหนุ่มร่างหนาทนความเสียวของตัวเองไม่ไหวก็เลยเผลอกระแทกแรง แต่เขาคิดว่าเธอคงจะใกล้ ยิ่งเธอร้องโอดโอยเขาก็ยิ่งเร่งความเร็ว"เจ็บ" หญิงสาวพยายามกัดฟันไว้แล้วแต่ก็ทนความเจ็บไม่ไหว ตอนนี้มันตึงหน่วงไปถึงมดลูก"เจ็บเหรอ" ท่อนเอ็นอุ่นที่ฝังอยู่ในร่างกายของอีกฝ่ายค่อยๆ ถอดออกมา"โอ๊ยย
