Semua Bab ภรรยา(ไม่)ไร้เสน่หา: Bab 61 - Bab 70

ติณณ์แวะไปหาพ่อที่ห้องทำงาน ตั้งแต่รู้ว่ากำลังจะมีหลาน พ่อก็ออกอาการเห่อหลานอย่างออกนอกหน้า ‘หลานของฉันเป็นยังไงบ้าง แข็งแรงดีไหม แล้วจะคลอดเมื่อไรนะ’‘แข็งแรงดีครับ หมอยังชมเลย อีกสามเดือนก็คลอดแล้ว’‘ว่าแต่ช่วงนี้แกเข้ามาทำงานเกือบทุกวันเลยนะ ฉันบอกแล้วว่าถ้าแกมีลูก แกจะมีเป้าหมายชีวิตมากขึ้น’‘ความคิดของพ่อล้าสมัยจริงๆ’‘แต่มันยังใช้กับแกได้’ติณณ์ยิ้มกับตัวเอง คิดจะเถียงพ่อ แต่เถียงไม่ออก เพราะไม่รู้ว่าทุกวันนี้ที่เขาใช้ชีวิตอย่างเป็นระเบียบมากขึ้น โดยเข้ามาดูแลงานของครอบครัวบ่อยครั้งขึ้น จัดเวลาให้ทั้งสองงานได้อย่างสมดุลจนไม่ได้ยินเสียงบ่นของพ่อแล้ว เป็นผลมาจากการที่เขามีเจ้าแตงโมเข้ามาในชีวิตหรือเปล่า“ไม่นะ ไม่น่าจะใช่...”พยายามจะค้าน แต่กลับไม่มั่นใจในคำตอบของตัวเองเสียอย่างนั้น พลันเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น ติณณ์เงยหน้าขึ้นไปมอง ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกับประตูถูกเปิดผลัวะเข้ามา“สวัสดีค่ะพี่ติณณ์ แคทมาทำธุระแถวนี้ นึกถึงพี่ติณณ์ก็เลยแวะมาหา”

ห้องทำงานของติณณ์ได้ต้อนรับสาวสวยที่แวะมาหาสัปดาห์ละสามวัน หรือพูดได้ว่าเธอมาทุกวันที่เขาเข้ามาทำงาน แรกทีเดียวเลขาฯ ก็พยายามสกัด แต่กลับไม่เป็นผล เมื่ออีกฝ่ายใช้วิธี ‘บังเอิญพบ’ เขาบริเวณชั้นจอดรถหรือแม้กระทั่งในลิฟต์...สุดท้ายเจ้าหล่อนก็เดินเข้าไปในห้องทำงานพร้อมกับเขา โดยที่เลขาฯ หน้าห้องได้แต่มองตามตาปริบๆ“สรุปว่ายังไง? แบบนี้หมายถึงคุณติณณ์อนุญาตให้คุณแคทเข้าห้องทำงานเองใช่ไหม”สาวสวยมากความสามารถ อีกทั้งยังมีอัธยาศัยดี...ตอนแรกเธอก็ชอบอยู่หรอกนะ แต่พอมาคิดอีกที เจ้านายของเธอไม่ใช่ผู้ชายโสด เขามีเมียแล้ว แถมเมียก็กำลังท้องอยู่ด้วย การมีผู้หญิงเทียวมาหาอย่างนี้ มันไม่ใช่เรื่องดีแน่นอน...ยิ่งเธอต้องเห็นทุกครั้ง มันก็พานให้รู้สึกอึดอัดใจเมียของเขายังไม่มาเลย แต่แฟนเก่ามาเฝ้าเช้าเฝ้าเย็น มันชักจะยังไงๆ แล้วนะ แบบนี้เรารายงานเรื่องนี้กับใครได้บ้างไม่ต้องมีใครรายงาน...คุณจงกลก็รับรู้การเคลื่อนไหวของคัทลียาตั้งแต่วันแรกที่เจ้าตัวมาหาติณณ์ เรื่องแบบนี้มันแพร่สะพัดดีนักเชียว แต่หากคิดว่านางลำบากใจที่จะตักเตือนทั้งสองคนซึ่งอยู่ในฐานะลูกเขย

สองหนุ่มสาวก้าวขึ้นมาบนสำนักงานเขตด้วยท่าทางเร่งรีบ พวกเขากลายเป็นจุดสนใจของประชาชนที่มาใช้บริการกันอย่างเนืองแน่น เพราะความสวยหล่อและความมีชื่อเสียงของคนทั้งคู่ อีกทั้งไม่มีใครคาดคิดว่าจะได้เจอพวกเขาในสถานที่แห่งนี้ภัสสรากวาดสายตามองหาน้องสาว เมื่อเกือบชั่วโมงก่อน เธอได้รับสายจากเจ้าตัวว่าขอให้มาเป็นพยานในการจดทะเบียนสมรส ภัสสราจึงตามมาเมื่อเห็นว่ามีช่วงเวลาว่างมากพอ หากเมื่อคนที่อยู่ใกล้ๆ รู้เรื่องเข้า เขาก็อาสามาเป็นพยานด้วยอีกคน โดยที่ไม่มีใครร้องขอเขาเลยเรื่องมันก็เป็นอย่างนี้แหละ...ภัสสราอยากป่าวประกาศให้เจ้าของสายตาหลายคู่ที่มองมาแล้วหันไปซุบซิบได้เข้าใจถึงสาเหตุที่ทำให้เธอกับเขาเข้ามาในแผนกจดทะเบียนสมรสในเวลาใกล้เที่ยงของวันนี้ “พี่ภัสทางนี้ค่ะ” เสียงของขวัญรดาทำให้ทั้งสองคนหันไปมอง ก่อนจะตรงปรี่ไปหาคนท้องที่นั่งบนเก้าอี้รอคิวหน้าห้องทำการ“ใกล้จะถึงคิวขวัญพอดี ขอบคุณคุณเอเดนที่เสียสละเวลามาเป็นพยานให้ขวัญกับคุณติณณ์ด้วยนะคะ ฉุกละหุกหน่อยค่ะ ขวัญกับคุณติณณ์มาถึงที่นี่แล้วถึงได้รู้ว่าเราต้องมีพยานมาด้วย ขวัญเลยต้องโทร.ไปบอกพ

หากแค่หันหลังกลับมา วีรยาก็เย็นวาบไปทั้งตัว...ชัชชัยกำลังเล็งปืนมาที่เธอ“แค่กูลั่นไก มึงก็ตายห่า”วีรยายืนนิ่งงัน กลั้นลมหายใจและไม่ตอบโต้เขา...ปืนจ่อหน้าผากอย่างนี้ ใครไม่กลัวตายบ้างล่ะ มัจจุราชคงยืนขนาบข้างเธอแล้วเวลาผ่านไปแค่ไม่กี่วินาที แต่วีรยารู้สึกเหมือนนานชั่วกัปชั่วกัลป์ กระทั่งปืนกระบอกนั้นลดต่ำลง ลมหายใจที่กลั้นเอาไว้จึงค่อยๆ ผ่อนออกมา สัญชาตญาณของการเอาชีวิตรอดกำลังพุ่งพล่านอยู่ในอกวีรยาฉวยโอกาสที่มีอยู่น้อยนิดเข้าไปนั่งในรถ เธอรีบสตาร์ตรถ มือที่กำพวงมาลัยรถกำลังสั่นระริก หางตาชำเลืองแลชัชชัยอย่างหวาดกลัว ก่อนที่รถญี่ปุ่นคันกะทัดรัดจะพุ่งทะยานผ่านประตูรั้วออกไปจากบ้านพักริมทะเลหลังนั้น รถญี่ปุ่นคันสีแดงแล่นห่างจากบ้านพักริมทะเลได้ประมาณสองกิโลเมตรในทิศทางตรงเข้าสู่ตัวเมือง คนขับสาวเห็นสภาพร่อแร่ของผู้ชายที่นั่งข้างๆ เธอก็รู้สึกสงสารเขาจับใจ“คุณเต้ยอดทนไว้นะ วีกำลังจะพาคุณไปหาหมอ”“หนีก่อน...อย่าวางใจเขา”เสียงแหบห้าวดังแผ่วเบา วีรยาได้ยินไม่ชัด แต่เธอไม่ได้ถามเขาซ้ำ เพราะใจของเธอกำลัง

นายชัชชัยเสียชีวิตในห้องฉุกเฉินของโรงพยาบาลในสองวันต่อมา ลูกและภรรยาต่างก็เสียใจ แต่ขณะเดียวกันพวกเขาก็รู้สึกโล่งใจไปด้วย...จบสิ้นกันสักทีในส่วนความรับผิดชอบที่มีต่อเหยื่อและครอบครัวนั้น หน่วยงานที่นายชัชชัยสังกัดอยู่ได้ออกมากล่าวขอโทษและแสดงความเสียใจอย่างสุดซึ้ง อีกทั้งพร้อมแสดงความรับผิดชอบโดยไม่มีการโต้แย้งใดๆ ทั้งสิ้นภรรยาและลูกทั้งสองคนของนายชัชชัยก็ไม่ทอดทิ้งใคร นอกจากคำขอโทษที่มีต่อทุกคน พวกเขายังคงให้ความช่วยเหลือผ่านหน่วยงานที่ออกหน้ามาดูแลผู้เคราะห์ร้าย แม้แต่ปกรณ์ซึ่งเป็นสามีของผู้หญิงที่นายชัชชัยเคยชุบเลี้ยง เขาเป็นหนึ่งในผู้ที่ได้รับบาดเจ็บ ลูกและภรรยาของนายชัชชัยก็ให้ความช่วยเหลือเขาเช่นเดียวกัน ในขณะนี้ปกรณ์ยังคงพักรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาล โดยมีวีรยาคอยดูแลอย่างไม่ยอมห่าง ซึ่งอาการของเขาก็ดีขึ้นเรื่อยๆไม่มีใครอยากเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์นี้...เป็นอย่างที่ลูกชายของนายชัชชัยคาดไว้จริงๆ ไม่มีญาติของนายชัชชัยมาร่วมงานศพของเขาสักคน ในงานคงมีแต่ภรรยาและลูกที่จัดการทุกอย่างให้เสร็จสิ้นอย่างเร่งรีบและรวบรัดเท่านั้น ขวัญรดาทำบุญไปให้นายช