Lahat ng Kabanata ng Billionaire found his Soulmate: Kabanata 51 - Kabanata 60

Tahimik ang biyahe papunta sa Siargao, at tanging ang tunog ng mga gulong sa aspalto ang maririnig sa loob ng sasakyan. Si Zach ang nagda-drive habang si Jhaira ay nakasandal sa bintana, mahimbing na natutulog. Ang mukha niya’y payapa, para bang walang anumang iniintindi sa mundo.Kanina lang ay puno ng kulit si Jhaira, halos di napapagod sa kakakuwento tungkol sa kanilang plano sa Siargao. At kahit nang biruin siya ni Zach tungkol sa kanilang “quickie” na dapat mangyayari sa kotse, napuno ng tawa ang loob ng sasakyan. Pero sa huli, tinulugan lang siya ni Jhaira, at tila wala na itong pakialam sa pangako niyang iyon.Napangiti si Zach habang pasulyap-sulyap sa natutulog na dalaga. Tila ba hindi siya makapaniwalang ang babaeng ito ay tahimik at maamo kapag natutulog. Ang isang kamay niya’y maingat na nasa manibela, habang ang isa’y bahagyang nakalapat sa hita ni Jhaira, na parang sinisiguradong hindi siya magigising sa bawat liko ng sasakyan.“You’re something else,” bulong ni Zach, isa

JHAIRA POVAng gabi na iyon ay tila isang panaginip na ayaw ko nang magising mula rito. Nasa loob kami ng maliit na sala ng beach house, magkatabi sa isang mababang sofa habang ang liwanag ng lampara ay nagbibigay ng malambot na glow sa paligid. Si Zach ay nakayakap sa akin, ang kamay niya ay mahigpit na nakapulupot sa baywang ko habang ang ulo ko ay nakapatong sa balikat niya. Hindi kami nag-uusap ng marami, pero hindi ko iyon kailangang marinig para maramdaman kung gaano ako kahalaga sa kanya.Habang tumatakbo ang oras, naririnig ko ang banayad na hampas ng alon sa dalampasigan. Minsan, sisimulan ni Zach na magkwento tungkol sa mga karanasan niya noong bata pa siya, ang mga lugar na napuntahan niya, at ang mga pangarap na gusto pa niyang abutin. Hindi ko mapigilang ngumiti habang nakikinig, lalo na kapag lumalalim ang boses niya na tila isang panatag na musika sa gabi."What are you thinking?" tanong niya, hinaplos ang buhok ko habang bahagya akong tumingala sa kanya."Wala naman,"

Jhaira's POVTahimik akong sumakay sa sasakyan ni Arjay, ang isip ko'y mistulang natatabunan ng mga alaala ng eksena kanina—ang lolo ni Zach, si Diane, si Risa. Hindi ko alam kung anong itinatago nila, pero malinaw na mayroong hindi tama. Pilit kong pinapakalma ang sarili ko, ngunit ang pag-aalala ay tila nakabaon sa dibdib ko, mabigat at mahirap pakawalan.Mula sa gilid ng mata ko, nakita ko si Arjay. May kakaibang tensyon sa kilos niya—ang mga kamay niya sa manibela ay masyadong mahigpit, at ang mga mata niya ay tila hindi mapakali. Napansin niya sigurong nakatingin ako, kaya bigla siyang nagsalita."Uh, Jhaira, okay ka lang ba?" tanong niya, bahagyang kinakabahan ang boses.Tumango ako nang mahina, ngunit ramdam kong hindi ako mukhang maayos. "Oo... ayos lang," sagot ko, bagamat malinaw na may bigat ang boses ko."I... uh, I wanted to say sorry about last time," dagdag niya, sinulyapan ako saglit. "Hindi ko alam kung paano ko hihingiin ang tawad, but... I was just overwhelmed. I di

Sa isang madilim na silid, dahan-dahang dumilat si Jhaira. Nanatili siyang nakahiga habang hinahanap ang anumang pamilyar na bagay sa paligid. Ngunit wala siyang makita—ang mga mata niya ay natatakpan ng tila makapal na piraso ng tela. Sa halip, ang pandinig lamang niya ang gumagana, at ang malamig na simoy ng hangin ang tanging nadarama niya sa balat."Nasaan ako...?" mahina niyang bulong, pilit na nilalabanan ang takot.Sa kabila ng katahimikan, bigla niyang narinig ang pamilyar na boses ng isang lalaki. Si Arjay."Ano ba, hindi ba pwedeng ikaw ang mag-adjust?!" galit na sabi ni Arjay, halatang nagtatalo ito sa kung sino man ang kausap niya."Ikaw ang may sabit dito, Arjay," sagot ng babae sa matalim na tono, halatang hindi rin nagpapatalo. "Huwag mo akong idadamay sa mga kagaguhan mo! I'm not going down with you kapag nalaman ng lahat kung anong ginagawa mo!"Nanginginig na napakapit si Jhaira sa gilid ng kama. Kahit hindi niya lubos na maaninag ang mukha ng babae, tila pamilyar an

Hindi siya makagalaw. Nanginginig ang buong katawan niya habang nakatitig kay Arjay, na walang malay sa sahig. Ang dugo sa ulo nito ay tumulo sa malamig na tiles, at ang basag na bote sa kanyang kamay ay tila mas mabigat pa kaysa sa buong mundo. Pakiramdam niya’y hindi siya makahinga—parang hinigop ng takot at pagkabigla ang lahat ng hangin sa paligid.“Anong nagawa ko...” bulong niya, nanginginig ang tinig habang ang mga luha ay tuluyan nang bumagsak sa kanyang pisngi. Hindi niya inakalang magagawa niya iyon, pero wala siyang ibang paraan para makaligtas.Habang nagpupumilit na kumalma, mabilis niyang kinapa ang bulsa ng kanyang shorts, umaasang nandoon ang kanyang cellphone. Wala. Ang kaba niya’y biglang dumoble.“Nasaan ang cellphone ko?!” tanong niya sa sarili, ang mga kamay ay tarantang naghanap sa bawat sulok ng silid. Napatingin siya sa lamesa malapit sa kama, at doon niya nakita ang telepono niya—nakapatong sa ibabaw ng mga papel. Tumakbo siya papunta roon, ngunit sa gitna ng