Tahimik ang biyahe papunta sa Siargao, at tanging ang tunog ng mga gulong sa aspalto ang maririnig sa loob ng sasakyan. Si Zach ang nagda-drive habang si Jhaira ay nakasandal sa bintana, mahimbing na natutulog. Ang mukha niya’y payapa, para bang walang anumang iniintindi sa mundo.Kanina lang ay puno ng kulit si Jhaira, halos di napapagod sa kakakuwento tungkol sa kanilang plano sa Siargao. At kahit nang biruin siya ni Zach tungkol sa kanilang “quickie” na dapat mangyayari sa kotse, napuno ng tawa ang loob ng sasakyan. Pero sa huli, tinulugan lang siya ni Jhaira, at tila wala na itong pakialam sa pangako niyang iyon.Napangiti si Zach habang pasulyap-sulyap sa natutulog na dalaga. Tila ba hindi siya makapaniwalang ang babaeng ito ay tahimik at maamo kapag natutulog. Ang isang kamay niya’y maingat na nasa manibela, habang ang isa’y bahagyang nakalapat sa hita ni Jhaira, na parang sinisiguradong hindi siya magigising sa bawat liko ng sasakyan.“You’re something else,” bulong ni Zach, isa
Jhaira povTahimik akong nakaupo sa isang rattan chair sa harap ng beach house, ang araw unti-unting lumulubog sa malayong karagatan. Nakayapak ang mga paa ko, bahagyang nilalaro ang buhangin. Maganda ang tanawin, ngunit ang utak ko ay abala sa paghihintay kay Zach.Kanina pa ako dito, pero hindi ko maiwasang mapangiti sa ideya na siya mismo ang nangisda para sa hapunan namin. Isang bagay na bihira mong makita sa isang tulad niya—parang eksena sa pelikula. Tinawagan ko pa siya kanina, pero hindi sinagot ang tawag ko. Ang sweet mo nga, pero ang tagal mo naman!Napabuntong-hininga ako at tumingin sa malayo. Sa wakas, sa di kalayuan, nakita ko siyang papalapit. May hawak siyang mahabang kahoy na may nakatali roon na ilang isda—malalaki, tila ba nag-effort talaga siya para makakuha ng marami.Napangiti ako sa tuwa, pero maikli lang iyon. Ang mata ko'y mabilis na lumipat sa isang grupo ng mga babae na nasa tabi ng dagat. Ang ilan sa kanila'y lumalangoy pa, habang ang iba'y masyadong abala
JHAIRA POVAng gabi na iyon ay tila isang panaginip na ayaw ko nang magising mula rito. Nasa loob kami ng maliit na sala ng beach house, magkatabi sa isang mababang sofa habang ang liwanag ng lampara ay nagbibigay ng malambot na glow sa paligid. Si Zach ay nakayakap sa akin, ang kamay niya ay mahigpit na nakapulupot sa baywang ko habang ang ulo ko ay nakapatong sa balikat niya. Hindi kami nag-uusap ng marami, pero hindi ko iyon kailangang marinig para maramdaman kung gaano ako kahalaga sa kanya.Habang tumatakbo ang oras, naririnig ko ang banayad na hampas ng alon sa dalampasigan. Minsan, sisimulan ni Zach na magkwento tungkol sa mga karanasan niya noong bata pa siya, ang mga lugar na napuntahan niya, at ang mga pangarap na gusto pa niyang abutin. Hindi ko mapigilang ngumiti habang nakikinig, lalo na kapag lumalalim ang boses niya na tila isang panatag na musika sa gabi."What are you thinking?" tanong niya, hinaplos ang buhok ko habang bahagya akong tumingala sa kanya."Wala naman,"
Jhaira povPagkarating namin sa condo, parang nagbago ang ihip ng hangin. Naging abala na ulit si Zach sa trabaho, at sa paglipas ng mga araw, mas lalo kong napansin ang pagbabago. Late na siya palaging nakakauwi, minsan pa nga ay hindi na kami halos nagkakasabay kumain. Ang dating masigla naming kwentuhan habang magkatabi sa dining table ay napalitan ng tahimik na gabi, kung saan ako lang ang naiwan.Minsan, magigising ako sa kalagitnaan ng madaling araw, at maririnig ko ang ingay ng pinto. Si Zach, papasok sa kwarto nang dahan-dahan para hindi ako magising, o kaya nama'y biglang umaalis ng walang pasabi. Para bang nasanay na siya sa ganitong takbo ng araw namin—parang may tinatago, o baka naman ako lang ang nag-iisip ng ganito.Isang madaling araw, naalimpungatan ako nang marinig kong naglalakad siya papunta sa pinto. "Zach?" bulong ko, pero hindi niya ako narinig. Sinilip ko siya mula sa kwarto habang nagmamadali siyang magbihis. Ilang saglit lang, umalis siya, at naiwan ako sa tan
Jhaira's POVTahimik akong sumakay sa sasakyan ni Arjay, ang isip ko'y mistulang natatabunan ng mga alaala ng eksena kanina—ang lolo ni Zach, si Diane, si Risa. Hindi ko alam kung anong itinatago nila, pero malinaw na mayroong hindi tama. Pilit kong pinapakalma ang sarili ko, ngunit ang pag-aalala ay tila nakabaon sa dibdib ko, mabigat at mahirap pakawalan.Mula sa gilid ng mata ko, nakita ko si Arjay. May kakaibang tensyon sa kilos niya—ang mga kamay niya sa manibela ay masyadong mahigpit, at ang mga mata niya ay tila hindi mapakali. Napansin niya sigurong nakatingin ako, kaya bigla siyang nagsalita."Uh, Jhaira, okay ka lang ba?" tanong niya, bahagyang kinakabahan ang boses.Tumango ako nang mahina, ngunit ramdam kong hindi ako mukhang maayos. "Oo... ayos lang," sagot ko, bagamat malinaw na may bigat ang boses ko."I... uh, I wanted to say sorry about last time," dagdag niya, sinulyapan ako saglit. "Hindi ko alam kung paano ko hihingiin ang tawad, but... I was just overwhelmed. I di
Sa gitna ng mabilis na takbo ng sasakyan, pilit na binabalikan ni Zach ang usapan nila ng kanyang ina kanina. The urgency in her voice kept playing in his head. "Your lolo wants to talk to you," she said. Ngunit ngayon, habang papalapit siya sa mansyon, tila may kung anong bigat ang pumipigil sa kanya.Pagdating niya sa mansyon, agad siyang sinalubong ng mga bantay. "Sir Zachary, good afternoon po," bati ng isa, ngunit bahagya lamang siyang tumango.Pagbukas niya ng pinto, naabutan niya ang kanyang lola na nakaupo sa sala, nanonood ng lumang pelikula sa telebisyon. She looked calm, almost too calm, compared to the storm brewing in his chest."Lola," tawag niya habang papalapit."Zachary! Oh, it's nice to see you, apo," bati nito, ngumiti nang magiliw."Where's Lolo?" tanong niya agad, hindi na nag-abalang umupo.Napakunot ang noo ng matanda. "Your lolo? He's not here, apo. He left this morning to visit the company. Bakit, may problema ba?"Napatigil si Zach. "Wait, what? Sabi ni Mom,
Sa isang madilim na silid, dahan-dahang dumilat si Jhaira. Nanatili siyang nakahiga habang hinahanap ang anumang pamilyar na bagay sa paligid. Ngunit wala siyang makita—ang mga mata niya ay natatakpan ng tila makapal na piraso ng tela. Sa halip, ang pandinig lamang niya ang gumagana, at ang malamig na simoy ng hangin ang tanging nadarama niya sa balat."Nasaan ako...?" mahina niyang bulong, pilit na nilalabanan ang takot.Sa kabila ng katahimikan, bigla niyang narinig ang pamilyar na boses ng isang lalaki. Si Arjay."Ano ba, hindi ba pwedeng ikaw ang mag-adjust?!" galit na sabi ni Arjay, halatang nagtatalo ito sa kung sino man ang kausap niya."Ikaw ang may sabit dito, Arjay," sagot ng babae sa matalim na tono, halatang hindi rin nagpapatalo. "Huwag mo akong idadamay sa mga kagaguhan mo! I'm not going down with you kapag nalaman ng lahat kung anong ginagawa mo!"Nanginginig na napakapit si Jhaira sa gilid ng kama. Kahit hindi niya lubos na maaninag ang mukha ng babae, tila pamilyar an
Sa madilim na sulok ng kwarto, nanatili si Jhaira na nakaupo sa malamig na sahig, ang mga kamay ay mahigpit na nakagapos sa likod. Ang bawat hibla ng kanyang katawan ay nanginginig, hindi lamang dahil sa lamig kundi dahil sa takot sa susunod na maaaring mangyari. Sa kabila ng pagod, patuloy siyang umaasa na may darating upang iligtas siya. Ngunit sa oras na iyon, tila wala siyang ibang maaasahan kundi ang sarili.Narinig niya ang malakas na tunog ng pagbukas ng pinto. Agad siyang napatingin, ang puso niya'y tila napako sa kaba. Si Arjay ang pumasok, lasing na lasing, at halatang wala na ito sa tamang katinuan. Amoy alak ang buong silid nang sumara ang pinto sa likuran nito."Ang tahimik mo naman, Jhaira," aniya habang pabagsak na naupo sa gilid ng kama. "Hindi ba dapat magpasalamat ka? Kasi ako, ako ang pumili sa'yo! Hindi mo na kailangan pang maghirap! Hindi ba 'yun ang gusto mo?"Hindi umimik si Jhaira. Nanatili siyang tahimik habang pinipilit na pigilan ang pagtulo ng kanyang luha.
Habang nakaupo sa harapan ng vanity mirror, hindi maiwasan ni Jhaira ang kabang dumadaloy sa kanyang katawan. Ang kanyang mga daliri ay bahagyang nanginginig habang hinahaplos ang makinis na tela ng suot niyang puting dress.Maya-maya pa'y bumukas ang pinto at sumilip si Jaem. "Anak, handa ka na ba?"Saglit na tumingin si Jhaira sa ina bago marahang tumango. Hindi siya sigurado kung handa na nga ba talaga siya, pero wala na siyang magagawa. Kailangan niyang humarap sa kanila."Let's go, sweetheart," wika ni Jaem bago siya hinawakan sa kamay at inakay palabas ng kwarto.Sumakay sila sa sasakyan, at habang binabaybay nila ang daan papunta sa engrandeng venue, lalong lumakas ang kaba sa dibdib ni Jhaira. Ramdam niyang lumalamig ang kanyang mga palad. Hindi lingid kay Jaem ang pag-aalalang iyon kaya marahan nitong hinaplos ang kamay niya, hinihimas-himas iyon sa paraang nagpapakalma."You'll be alright, anak. Nandito lang ako," mahinahong sabi ni Jaem, puno ng kasiguraduhan ang tinig nito
Habang maghahatinggabi na, tahimik na naglalakad si Jhaira sa paligid ng kwarto, paulit-ulit na tumitingin sa mga damit na nakasampay sa open wardrobe na nasa gilid ng kama. Ang bawat piraso ng damit na naroon ay mukhang mamahalin — tila gawa ng mga sikat na designer at sinadyang ipasuot sa kaniya. Ngunit sa bawat silip niya, parang lalong lumiliit ang kumpiyansa niya sa sarili.Pinadala kasi ito ng ina niya kanina sa mga maids at sinabing siya na daw ang mamili ng damit na isusuot niyaPinulot niya ang green dress at idinikit sa katawan habang nakatingin sa salamin. "Parang... masyado akong maputi para dito," bulong niya sa sarili, sabay tiklop ulit sa damit. Kinuha niya naman ang red dress, ngunit nang ilapat niya ito sa sarili, naisip niya kung magiging masyado itong masigaw para sa okasyon. Sa huli, ang puting damit na lang ang natira sa kama—isang napakanipis at fitted dress na may eleganteng hiwa sa gilid. Ngunit ang tela nito ay tila masyadong mapangahas sa kanyang paningin.Na
Mahimbing ang tulog ni Jhaira habang banayad na sumasagi ang sikat ng araw sa bintana ng kanyang kwarto. Ang malamig na hangin mula sa aircon ay tila pinapanatili siyang komportable, ngunit may kakaibang pakiramdam siyang hindi siya pamilyar sa paligid niya. Nang tuluyan siyang magmulat ng mata, bumungad sa kanya ang malinis at eleganteng disenyo ng kwarto—puting kurtina, malambot na kama, at isang abot-langit na cabinet na gawa sa mamahaling kahoy."Nasaan ako?" mahina niyang tanong sa sarili habang bumangon at tinitigan ang paligid. Agad siyang tumayo, hindi alintana ang suot niyang oversized na shirt na mukhang hindi sa kanya. Sa bawat hakbang palabas ng kwarto, tila sumisikip ang dibdib niya, hindi niya maipaliwanag kung bakitSaka niya lang nalalaa na nasa kuwarto na pala siya ng mansyon ng kaniyang ina, parang kailan lang kasi at nawala na agad sa isipan niya. Nag-ayos siya ng damit at lumabas sa kwartoSa hallway, nakasalubong niya ang isang kasambahay na may dalang timba at mo
Mahimbing ang tulog ni Jhaira sa loob ng yate habang mahigpit siyang niyayakap ni Zach. Ang banayad na alon ng dagat ay tila nagpapatulog pa lalo sa kanya, ngunit kahit ganoon, ang mahigpit na yakap ni Zach ay tila nagpoprotekta sa kanya mula sa lahat ng kaguluhan sa mundo. Dahan-dahang nagmulat ng mata si Jhaira nang maramdaman niyang binubuhat na siya ng lalaki."Hmm..." mahinang ungol niya habang isiniksik ang mukha sa dibdib nito, tila ayaw pang magising. Ramdam niya ang init ng katawan ni Zach, isang pakiramdam na nagbibigay sa kanya ng kakaibang seguridad."Aalis na tayo?" tanong niya nang bahagya siyang magising, ang boses niya'y paos pa mula sa mahabang tulog.Hinaplos ni Zach ang buhok niya bago siya halikan sa noo. "Babalik na tayo," mahinang sagot nito, puno ng lambing. Sa kabila ng malalaking kamay ni Zach, maingat siyang ibinaba sa passenger seat ng sasakyan, parang iniingatan niyang huwag magising nang tuluyan si Jhaira. Inayos pa niya ang incline ng upuan nito para mas
Napapikit ng mariin si Jhaira at hingal na hingal habang patuloy ang mga bayo ni Zach sa kaniyang likuran, kung kaninang tanghali ay nasa may lamesa sila ngayon nag-iba na ang posisyon at ang kanilang lugar. Kasalukuyan silang nasa deck ng yate at nasa kalagitnaan sila ng dagat, hindi niya mawari kung naka ilang beses na sila ni zach ngunit sa nakikita niyang mga nagkalat na condom sa sahig ay alam niyang naka ilang litro na sila ng tamod na nailabas "O-ohhh Z-zachhh--ughhhh" hindi maubos ubos ang mga ungol niya habang mahigpit na nakakapit sa unan na nagsisilbing suporta para makakuha siya ng lakas Ang paglabas masok nang tumitindig na pagkalalaki ni zach ay nagdadala ng panginginig sa kaniyang buong katawan lalo na sa hita, idagdag pa na ang kamay ng binata ay minamasahe ang isa niyang dibdib at ang isa nitong kamay ay nasa kaniyang bewang upang iposisyon siya. Ang labi ni zach ay nasa kaniyang leeg, abala ito sa paghalik at pagdila sa kaniyang balat na nagpapadagdag ng kalibugan
Tahimik si Jhaira, halos hindi makahinga, habang unti-unting bumabalik ang lakas niya mula sa nangyari. Naririnig niya ang mabilis na tibok ng puso niya, pero mas nararamdaman niya ang bigat ng damdamin ni Zach na nakasubsob pa rin sa kanyang leeg. Ang mga braso nito ay mahigpit pa ring nakayakap sa kanyang bewang, na para bang natatakot itong mawala siya muli.Nanginginig ang mga daliri niya habang dahan-dahan niyang hinaplos ang buhok ni Zach. Pakiramdam niya’y parang humupa na ang unos, ngunit naroon pa rin ang mabigat na tensyon sa pagitan nila. Hindi siya nagsalita; tanging mahihinang buntong-hininga ang pumuno sa pagitan nila.Narinig niya ang malalim na paghinga ni Zach, na para bang sinusubukan nitong kumalma. Ramdam niya ang pag-alog ng balikat nito, at unti-unti nitong iniangat ang mukha mula sa kanyang leeg. Ang mga mata nito’y mapupungay, puno ng emosyon na hindi kayang itago ng kahit gaano katigas na anyo.“I’m sorry…” mahina at halos pabulong ang boses ni Zach. Pero kahi
Nakatitig si Jhaira kay Zachary, ang kabog ng puso niya'y parang kanyon na sumasabog sa bawat segundo. Nakapako ang tingin niya sa lalaking nasa harap niya—seryoso ang ekspresyon, tila ba nagkukubli ng damdaming hindi niya mabasa. Ang mga mata nito’y matalim, ngunit may bahagyang lambing na tila pilit itinatago.Hindi niya magawang magsalita agad. Nangingibabaw ang galit, pagkagulat, at kirot na nararamdaman niya. Parang kailan lang, ang balitang nakita niya tungkol kay Zachary ay tila isang sibat na tumama sa kanyang pusoTahimik na nakatitig si Zach sa kaniya, ang mukha nito’y seryoso, ngunit may kakaibang lalim ang tingin. Halos hindi siya makahinga habang nakikita ang ekspresyon ng lalaki. Ang mga mata nito’y tila nangungusap, ngunit hindi niya mabasa. Ramdam niya ang unti-unting pagbilis ng tibok ng kanyang puso, ngunit sa kabila ng lahat, nangingibabaw ang galit sa kalooban niya.Huminga nang malalim si Jhaira, pilit pinipigilan ang luha na gustong kumawala sa kanyang mga mata.
Sa malamlam na liwanag ng ospital, nagmulat si Zach ng mga mata. Hindi pa man lubos na gising, agad niyang naramdaman ang bigat ng kanyang ulo. Sa gilid ng kama, napansin niyang nakasubsob si Diane, ang mukha nito ay nakatago sa mga braso habang natutulog. Kumunot ang noo ni Zach, bakas ang inis sa mukha. Napaungol siya nang mahina, marahang hinilot ang kaniyang sentido habang sinusubukang alalahanin kung paano siya napunta roon.Naaalala niya ang huling pagkakataong kasama niya si Uno. Nahilo siya, unti-unting nawalan ng lakas, at tuluyang nawalan ng malay. Ngunit bago pa niya mas mawari ang lahat, ginising siya ng tunog ng galaw ni Diane."Zach! Gising ka na!" masayang wika ni Diane, ngunit agad na napalitan ng pag-aalala nang mapansin nitong tinatanggal ni Zach ang mga nakakabit na suwero sa kaniya. "Anong ginagawa mo?!""Stop touching me," malamig na tugon ni Zach habang iwawaksi ang kamay ng dalaga. Tumayo siya mula sa kama, walang pakialam sa pag-aalala nito."Zach, hindi ka pa
Pagkatapos ng pangyayaring iyon ay nag-iba nag ihip ng hangin kay Jhaira at naramdaman ito ng kaniyang inaKinabukasan, mas lalong napansin ni Jaem ang kakaibang kilos ni Jhaira. Hindi ito masyadong nagsasalita, at kahit sinubukan niyang magkwento habang nag-aagahan, nanatiling tahimik ang anak. Para bang lumulutang ang isipan nito. Hindi na niya matiis ang ganitong sitwasyon.Pagkatapos kumain, sinubukan ni Jaem kausapin si Mang Cesar. “Mang Cesar, napapansin ko lang na parang malalim ang iniisip ni Jhaira. Alam niyo ba kung anong nangyayari sa kanya? I'm worried about my daughter” tanong niya habang nag-aayos ng mga papeles sa sala.Umiling si Mang Cesar, halatang naaawa rin sa dalaga. “Pasensya na po, Madam. Hindi po niya nabanggit kahit ano. Tahimik lang po siya nitong mga araw na ito.”Nagpasalamat si Jaem sa sagot ng butler, ngunit mas lalong lumalim ang pag-aalala niya. Alam niyang hindi magiging madali ang relasyon nilang mag-ina, lalo na’t ngayon pa lang sila nagkakasama. Ngu