All Chapters of Billionaire found his Soulmate: Chapter 111 - Chapter 120

Isang malalim na buntong-hininga ang pinakawalan ni Jhaira habang nakasandal sa headboard ng kama. Kulang pa rin ang tulog niya kahit halos buong araw lang siyang nagpapahinga. May bigat pa rin sa katawan niya, parang pagod na pagod siya kahit wala naman siyang ginagawa.Dahan-dahan siyang napalingon sa tabi niya. Naroon si Zach, nakaupo sa gilid ng kama, abala sa laptop niya habang may kunot sa noo. Hindi niya alam kung ilang beses na nitong inayos ang baso ng tubig sa bedside table, tinakpan ang bintana para hindi siya masyadong maarawan, at siniguradong nasa tamang temperatura ang aircon.Napangiti siya nang kaunti. Ang laki ng lalaki pero parang mas aligaga pa kaysa sa kanya."Kaya mo ba talagang magtrabaho nang nasa bahay ka lang?" tanong niya, marahang idinampi ang palad sa noo nito. "Parang mas ikaw ang stress kaysa sa akin, ah."Zach turned to her, at kitang-kita niya ang pag-aalalang hindi nito maitago. "I can manage. Besides, I’d rather be here than at the office while you’re

Masakit.Iyon lang ang nararamdaman ko. Isang matinding kirot sa buong katawan, parang hinihila pa ako pabalik sa isang malalim na bangungot. Para bang kahit gising na ako, nananatili pa rin akong nakakulong sa dilim.Dahan-dahan akong gumalaw, pero sa unang pilit kong pagbangon, bumagsak lang ulit ako sa malamig at magaspang na kalsada.Napasinghap ako. Saka ko lang naramdaman ang basang likido na dahan-dahang gumuguhit sa aking sentido, pababa sa aking pisngi. Dugo.Humihingal ako, pinipilit isiping buhay pa ako.Buhay pa ako.Napapikit ako ng mariin. Ramdam ko ang pagkibot ng bawat himaymay ng katawan ko, pero wala akong magawa kundi tiisin ang sakit.Hanggang sa may narinig akong tunog.Isang impit na pag-iyak.Dahan-dahan akong napadilat, ang paningin ko'y malabo pa, pero pinilit kong ibalik ang ulirat ko. I needed to know where I was. Kung nasaan na ako matapos ang matinding banggaan.At nang maipwesto ko ang sarili ko, doon ko lang napansin—wala na ako sa loob ng sasakyan.Napa

"Ako ang nagtulak sa kotse. Ako ang dahilan kung bakit nasa coma ngayon ang mama mo..."Nakita niya kung paano bahagyang natigilan si Zach. Pansamantala, parang huminto ang paghinga nito. Ngunit hindi nagbago ang paghawak nito sa kanya—banayad pa rin, puno ng init, puno ng pagkalinga."Jhaira..."Nilunok niya ang pag-aalinlangan at pilit itinuloy ang sasabihin."Ako ang nagtulak sa sasakyan..." Mahina ang tinig niya, halos hindi marinig. "I didn't help her."Hinawakan ni Zach ang kanyang mukha gamit ang parehong kamay. Hinaplos ng hinlalaki nito ang pisngi niyang basa ng luha, pinapawi ang bawat patak na hindi tumitigil sa pagbagsak. Hindi ito nagalit. Hindi ito sumigaw. Hindi nito tinulak palayo ang kanyang mga kamay.Tinitigan lang siya nito.Maitim at malalim ang titig ng lalaki—hindi niya mabasa, hindi niya mawari kung ano ang iniisip nito. Pero isang bagay ang sigurado—hindi ito nagtatanim ng galit sa kanya.Hanggang sa marahang bumuntong-hininga si Zach. Hinawakan nito ang kanya

"Anak, kumain ka na ba?"Malambing ang tinig ni Jaem habang marahang bumukas ang pinto ng kwarto ni Jhaira. May dala siyang tray ng pagkain—isang bagay na bihira niyang gawin noon, pero mula nang malaman niyang buntis ang anak niya, hindi na siya mapakali kapag hindi ito natututukan.Napatingin si Jhaira sa ina. Matamlay ang ngiti niya habang bahagyang umayos ng upo sa kama. "Hindi pa po, Ma… parang wala akong gana."Mabilis ang naging kilos ni Jaem. Nilapag niya ang tray sa bedside table at naupo sa gilid ng kama. Walang pag-aalinlangan niyang hinawakan ang kamay ng anak, marahang hinimas iyon, para bang gusto niyang iparamdam kung gaano siya nag-aalala."Jhaira, you can’t skip meals," mahinahong sabi niya, pero may bahid ng pag-aalala sa tono. "Hindi lang ikaw ang pinapakain mo, anak, pati ang baby mo."Napayuko si Jhaira, marahang tinapik ang tiyan niya. Ilang linggo pa lang, pero parang ang dami nang nagbago sa kanya. Hindi lang sa katawan, kundi pati sa emosyon niya. Madalas siya

Malamig ang simoy ng hangin sa loob ng sasakyan, pero hindi iyon sapat para pakalmahin si Jhaira. Pawis na pawis siya kahit na halos sagad na sa lamig ang aircon. Nanginginig ang mga kamay niyang mahigpit na nakahawak sa laylayan ng kanyang damit, habang ang puso niya ay parang binabayo ng napakabilis na tibok."Diyos ko, please… huwag namang mapahamak si Zach..."Napapikit siya ng mariin, pilit nilalabanan ang matinding takot na bumabalot sa kanyang sistema. Hindi niya alam kung bakit ganoon na lang ang kaba niya—pero hindi niya rin alam kung paano niya iyon pipigilan.Naiisip niya pa lang ang posibilidad na nasaktan si Zach nang malubha, parang gusto na niyang mawalan ng malay.Kailangan niyang makita ito. Kailangan niyang marinig mismo mula kay Zach na ayos lang siya.Bumagal ang sasakyan, hudyat na narating na nila ang ospital. Sa sobrang pagka-atat, hindi na niya hinintay na pagbuksan siya ng driver. Agad niyang binuksan ang pinto at bumaba, halos hindi na iniinda kung sumasakit