บททั้งหมดของ เจียงหย่าเสวี่ย จิตรกรหัตถ์สวรรค์: บทที่ 31 - บทที่ 40

บทที่ 31 การต่อรองทางเมืองหลวงส่งมือสังหารจำนวนมากมาเพิ่มอย่างลับๆ ทางแม่ทัพซู่หลิงและเหล่าองครักษ์ต่างก็เร่งค้นหาร่างของชินอ๋องอยู่ในป่าอย่างเร่งด่วน ส่วนชายปริศนาที่เจียงหย่าเสวี่ยและป้าจวงช่วยชีวิตและเก็บมาได้ กำลังพักรักษาตัวอยู่ในเรือนไม่ได้รับรู้ถึงการตามหาและตามล่าตัวเองแต่อย่างใดวันนั้นหลังจากที่ป้าจวงและเจียงหย่าเสวี่ยกลับมาจากดูที่ดินพร้อมเก็บชายหนุ่มปริศนาผู้บาดเจ็บสาหัสและความจำเสื่อมมาด้วย 1 คน ตอนนี้เขาพักอยู่ที่เรือนรับแขกที่มีเหลืออยู่ 1ห้องพอดี หลังจากที่เจียงหย่าเสวี่ยเข้าไปดูอาการของเขาและเห็นว่าไข้ลดลงแล้ว เพียงแต่ว่าแผลที่ศีรษะยังน่าเป็นห่วงอยู่นางจึงให้เขาพักผ่อน และให้อาหานค่อยดูแล จากนั้นทั้งสามก็ปรึกษากันว่า ตอนนี้ถึงเวลาที่พวกนางต้องไปชำระเงินและจัดการเรื่องการตั้งตระกูลตามที่ได้แจ้งให้ท่านเจ้าเมืองทราบไว้ก่อนหน้านี้ ให้เรียบร้อยเสียที วันนี้พวกนางจึงจะเข้าไปทำสัญญาซื้อขายที่ดินกับทางเมืองอวี้ไห่และเจียงหย่าเสวี่ยยังบอกกับท่านแม่ของนางว่านางต้องการภูเขาด้านหลังนั้นเพิ่มและได้ให้ท่านแม่ดูเหตุผลที่นางอยากได้ ซึ่งเมื่อเห็นไข่มุกหลากสีสันส่องประกายอยู่ ท่านแม่พ

บทที่ 33 รับคนพิการและเด็กทำงานด้วยยามเช้าของวันที่อากาศสดใส ลุงจงนายทหารผ่านศึกผู้พิการจากสงคราม มายืนแอบมองการจ้างงานของตระกูลเฟิงอย่างลับๆ หัวใจของเขาหนักอึ้ง จากการถูกปฏิเสธเมื่อวานนี้ แม้จะพยายามแล้ว แต่เมื่อเจ้าหน้าที่ศาลาว่าการเห็นว่าเขาพิการพวกเขาจึงไม่ให้เขาลงชื่อทำให้ลุงจงผิดหวังมากพอสมควร แต่ทว่านี่ก็เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นกับเขาเสมอมา นั้นคือการถูกปฎิเสธนั้นเอง และที่ยืนอยู่กับเขาเป็นกลุ่มเด็กชายที่มีอายุประมาณ 8 - 10 ปี เจ้าหน้าที่ก็บอกว่าพวกเขาเด็กไปเลยไม่ให้ลงชื่อเช่นกันแต่ว่าทางเจ้าหน้าที่ก็ไม่ได้ปิดโอกาสเขาบอกว่าหากว่าพรุ่งนี้พวกเขาลองไปดูก็ได้ ไม่แน่ว่าทางนายจ้างอาจจะมีงานอย่างอื่นให้พวกเขาทำ ตอนนี้ไม่ว่าใครก็ต้องการงานต้องการเงินทั้งนั้นพวกเขาหน้าที่ก็ไม่อยากที่จะตัดโอกาสใครแต่พวกเขาก็ไม่อยากจะตัดสินใจโดยพลการ กลุ่มลุงจงและเด็กๆ 10 กว่าคนจึงยืนมองพวกชาวบ้านที่ต่อแถวรับอาหารอยู่ไกลๆ ไม่ได้เข้าไปวุ่นวายถึงแม้ว่าพวกเขาจะแอบกลืนน้ำลายเมื่อเห็นคนงานที่ได้มีรายชื่อต่างก็กัดกินซาลาเปาไส้เนื้อกันอย่างเอร็ดอร่อยเฟิงหยวนเจี๋ยนายท่านเจ้าตระกูลเฟิง เดินไปมาด้วยความกระตือรือร้น ใ

บทที่ 35 นายทหารผ่านศึกจงซีเหยียนท่ามกลางแสงแดดยามบ่าวที่ร้อนแรงลุงจงหรือชื่อเต็มคือจงซีเหยียนกำลังนั่งพักผ่อนอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ หลังจากที่เขาเพิ่งฟื้นตัวจากพิษงูอย่างน่าอัศจรรย์เพราะว่ายาวิเศษที่นายหญิงน้อยนั้นบอกว่าฉีดเข้าไปในร่างกายของเขา ความจริงแล้วนายหญิงน้อยนั้นให้เขากลับบ้านไปพักผ่อนและเงินค่าจ้างของวันนี้ก็ยังจะให้เขาอยู่ แต่ว่าเขาบอกว่าเขาดีขึ้นแล้วเขาขอนั่งดูชาวบ้านทำงานเถิดหากว่ามีงานเล็กๆ อะไรที่ไม่ต้องใช้แรงมากเขาอยากจะทำ เขาไม่อยากจะเอาเปรียบตระกูลของนางหญิง เฟิงหย่าเสวี่ยนั้นเมื่อเห็นว่าเขาไม่เป็นอะไรและยังไม่อยากกลับจึงให้คนพาเขาไปนั่งที่ใต้ต้นไม้ใหญ่ที่อยู่ไม่ไกลและให้เสี่ยวลิ่วเอาเสื่อไปปูและนั่งเล่นกับท่านลุงคนนี้ได้ จะว่าไปเขาถือเป็นคนที่ช่วยชีวิตเจ้าเสี่ยวลิ่วก็ให้พวกเขาไปนั่งรออยู่ด้วยกันก็แล้วกันใต้ต้นไม้ใหญ่ตอนนี้มีลมพัดมาเย็นสบาย จงซีเหยี่ยนนั่งถอนใจระลึกถึงอดีตครั้งยังหนุ่ม ที่เขาเคยเป็นนายกองทหารในกองทัพ ช่วงเวลาที่เต็มไปด้วยการต่อสู้เพื่อปกป้องบ้านเมืองของตนเอง รอยยิ้มบาง ๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา แม้แต่ตอนที่เขาหลับตา เสียงกลองรบยังคงก้องอยู่ในหู เสียงดา

บทที่ 37 ข่าวลือเรื่องมังกรทองแห่งตระกูลเฟิงหลังจากเหตุการณ์นั้น ชาวเมืองอวี้ไห่ต่างก็ร่ำลือถึงคุณหนูเฟิงหย่าเสวี่ยแห่งตระกูลเฟิงผู้ที่ปกป้องชาวบ้านไว้จากหายนะครั้งใหญ่ บางคนเล่าขานว่านางเป็นเทพธิดาที่ถูกส่งมาจากสวรรค์เพื่อปกป้องเมืองนี้ บ้างก็กล่าวถึงความงดงามของเฟิงหย่าเสวี่ย ราวกับเทพธิดาที่มาเยือนโลก ภาพที่แสนกล้าหาญและเสียสละของนาง ที่ยืนอยู่ตรงหน้าชายหาดเพียงลำพังภาพนั้นมันทั้งโดดเดี่ยวและยิ่งใหญ่ในสายตาของพวกเขาที่อยู่ในเหตุการณ์ เพื่อที่จะปกป้องพวกเขาซึ่งยังคงตราตรึงใจความทรงจำ นางมีใบหน้าที่งดงามดุจภาพวาด ดวงตาคมสวยที่ส่องประกายราวกับดวงดาว เส้นผมยาวสลวยดั่งไหมทอง ทำให้ชาวเมืองต่างพูดถึงนางด้วยความชื่นชมและศรัทธาคืนนั้นชาวเมืองอวี้ไห่แทบไม่มีใครนอนหลับสักคน ด้วยความตื่นเต้นและความประทับใจในสิ่งที่เกิดขึ้น ทุกคนต่างพูดคุยถึงเหตุการณ์และคุณหนูเฟิงหย่าเสวี่ย จนกระทั่งรุ่งเช้า ผู้คนเกือบทั้งเมืองต่างก็พุ่งมาที่ที่ดินเปล่าของตระกูลเฟิง บ้างก็ต้องการจะช่วยนางทำงานโดยไม่ต้องให้ค่าจ้าง บ้างก็อยากจะเห็นหน้าคนของตระกูลเฟิงที่หลายคนร่ำลือถึงความงามและความสามารถของนาง"เจ้าว่าคุณหนูเฟิ

บทที่ 39 ขิงราข่าแก่วันนั้นหลังจากที่ทุกคนได้ไปเที่ยวชมคฤหาสน์หลังใหม่ต่างก็ชื่นชอบและมีความสุขมากที่จะได้ย้ายเข้าไปอยู่ เฟิงหย่าเสวี่ยนั้นได้บอกท่านแม่ ท่านน้าหลินเหมยและป้าจวง ให้เลือกเรือนที่พวกนางชอบ ส่วนป้าจวงนั้นนึกขึ้นได้ว่าที่บ้านเช่าในเมือง ยังมีชายความจำเสื่อมที่พวกนางเก็บมาได้อยู่ นางจึงได้บอกว่าเดี๋ยวนางจะไปรับเขามาที่คฤหาสน์ด้วย ป้าจวงเลือกนำรถม้าคันเล็กที่คุณหนูเล็กวาดขึ้นมาใหม่ออกไปรับเขา ส่วนเฟิงหย่าเสวี่ยนั้นก็ให้เสี่ยวลิ่วไปเลือกเรือนที่เขาอยากได้เช่นกัน และนางก็จะได้เตรียมการผ่าตัดให้เขาด้วย โดยภายในคฤหาสน์นั้น เฟิงหย่าเสวี่ยได้ วาดห้องพยาบาลขึ้นมาให้เหมือนกับโรงพยาบาลเล็กๆ ที่มีทุกอย่างแม้แต่ห้องผ่าตัดเครื่องไม้เครื่องมือครบครัน การผ่าตัดนิ้วให้เสี่ยวลิ่วนั้นถือเป็นการผ่าตัดเล็กนางไม่ห่วงมากนัก แต่อย่างไรก็จะต้องทำให้ดี นางบอกท่านแม่ว่าจะทำการผ่าตัดให้เสี่ยวลิ่ว ท่านแม่และคนอื่นๆ จึงได้มานั่งรอด้านหน้าเรือนนี้ นางให้เสี่ยวลิ่วตามเข้ามาในห้องจากนั้นก็เตรียมตัวสำหรับที่จะทำการผ่าตัด เสี่ยวลิ่วนั้นทั้งตื่นเต้นและเศร้าไปด้วยที่เขาจะต้องจากลากับเจ้าเสี่ยวลิ่วตัวจริงแล้