All Chapters of Habol Ang Secretary Wife: Chapter 71 - Chapter 80

KASALUKUYANG ARAW LESLIE’S POVPag-uwi ko noong gabing iyon, ang maraming mga shopping bag ay wala na sa kwarto ko. Naintindihan ni Kian ang gusto ko at proud ako sa sarili ko na panindigan ang sarili ko. Tumulong na ang mga maid sa pag-aayos ng mga gamit ko na dala ni Travis kaninang umaga. Mas komportable na tuluyan na ngayon ang kwarto. Alam kong nauna akong umalis sa trabaho dahil wala akong nakitang bakas ni Kian sa paligid ng bahay. Parang noon; kahit sa iisang bahay lang kami nakatira noong secretary pa niya ako, kahit kailan ay hindi kami sabay umuwi. Ihahatid muna ako ng driver niya sa bahay bago siya susunduin sa opisina mamaya. Kaya kadalasan ay darating si Kian pagkaraan ng isa o dalawang oras. Ilang beses kong sinuri ang oras ngayong gabi at sa tuwing nahuhuli ko ang aking sarili na ginagawa ito, sinasaway ko ang aking sarili dahil sa pagiging tanga. Hindi na ako kasal sa kanya pero mahirap tanggalin ang kaugalian. Kasalukuyan akong nasa kusina, tinutulungan

"Ah." Ito ay isang simpleng tunog mula sa kanya ngunit ang kahulugan sa likod nito ay malinaw. Nag-iba ang ekspresyon ng mukha niya at pinili ang pagkain. Napagtanto ko na dahil nabanggit ko ang kanyang ama. "Pasensya na, hindi ko dapat siya binanggit." Humingi ako agad ng tawad pero umiling lang si Leslie at binigyan ako ng ngiti.“Ayos lang.” Pilit niyang binabalewala pero hindi ko talaga matiis. Ibinaba ko ang tinidor ko. "Hindi, Leslie, hindi. Hindi mo maiiwasan ng habambuhay ang iyong ama. Kailangan ninyong dalawa na mag-usap." Hindi ko binanggit ang parte kung saan ang tatay niya ay problemado talga sa nangyayari at kung paanong literal siyang umiyak pagkatapos ng laro namin kahapon. “Ayokong makita siya. At least, hindi ngayon.” Pagkatapos ay tumingin siya sa akin, nakikiusap, "Sana maintindihan mo ako, Travis." Hindi ako nakikipagtalo. Naiintindihan ko kung gaano siya nasasaktan. Kung gaano kahirap para sa kanya na tanggapin siya ng buo sa kanyang buhay. Sinabiha

Hinawakan ko ang aking purse, handa nang maglakad palabas ng opisina kasama si Dianne, ngunit bumukas ang pinto bago ko ito marating at pumasok si Travis. Napanganga ang bibig ko habang tiningnan ko siya. Mukha siyang magulo at hindi katulad ng tipikal na businessman na kasama ang kaninang hapon. Magulo na ngayon ang kanyang kadalasang naka-gel na buhok, malamang dahil sa paghawak ng kanyang mga daliri sa kanyang buhok sa buong araw. Nawala siguro ang suit niya sa isang lugar dahil ang suot niya ay isang puting shirt lang na may halos tatlong maluwag na butones, at itim na pantalon. Higit sa kanyang hitsura, ang kanyang mga mata ay nagsasabi ng isang mas malinaw na kuwento kung ano ang kanyang nararamdaman. Ang mga ito ay pula at madilim, dala ang pinaghalong kalungkutan at pagkapagod. Nagpaalam na umalis si Dianne at nagmamadali akong lumapit kay Travis. "Pasensya at hindi ako tumawag." Sabi niya sa napakatahimik na boses. Ipinilig ko ang ulo ko, sinisigurado ko sa kanya na ayos

“Hubarin mo yang damit mo. Lahat ng mga ito.” utos ko. "Boss, gusto ko yan." Ngumisi siya at hinubad ang lahat hanggang sa tumayo siya sa harapan ko na hubo't hubad. Ang aking mga mata ay dumaan sa kanyang hubad na katawan at hinihintay ko ang unang kislap ng pagnanasa na hindi kailanman dumarating. Sa halip, inilarawan ko ang hubad na katawan ng ibang tao. Leslie. Umiling ako para itaboy ang imahe. Malamang na ito ang alak sa aking dugo. Humakbang ang seksi na babae at dahan-dahang lumuhod sa harapan ko na may nakapraktis na mapang-akit na tingin sa kanyang brown na mga mata. Baka baliw na ako, ang mga brown na mata ay naging pamilyar na hazel na nasa harapan ko. Nang kumurap ako, bumalik sa normal ang kanyang mga mata at sa loob-loob ko ay nagmumura ako sa katotohanang palagi kong nakikita ang lahat tungkol kay Leslie. Sinimulang tanggalin ng babae ang aking sinturon at hinayaan ko siya. Sabay hila niya pababa ng pantalon at boxers ko, dinilaan ang labi niya ng makita ako.

“Bakit hindi? Ginagawa ito lagi ng mga tao. Nanay lang ito ng baby, wag na kayong gumawa ng malaking bagay tungkol dito." Ito ay rason para mas lalo siyang magalit habang nakatingin siya sa akin na para bang iniisip niyang hampasin ako sa ulo. "Iyan ay kawalang-galang sa inosenteng babae na iyong binuntis, masaya kami ni Travis na wala siya rito upang marinig ang mga masasakit na salita, kaya kailangan mo humingi ng tawad ngayon." Tumingin ako sa kanya, nakataas ang kilay ko sa isang simpleng tanong na ‘seryoso ka ba?’ Ang hindi niya nakangiting mukha ang sagot na seryoso talaga siya at nagbuntong hininga ako, pinunasan ang bibig ko. Tapos na ang hapunan kasama ang aking ina. "Sige, humihingi ako ng paumanhin." Sabi ko, nakataas ang mga kamay bilang pagsuko. Umiling siya sa akin, hindi pa rin humahanga. “Hindi ako makapaniwala kung gaano kasama ang pagtrato mo sa mabuting babae na walang ginawang masama. Hindi naman ang pera mo ang hinahabol niya tulad ng secretary na iyon na d