All Chapters of Habol Ang Secretary Wife: Chapter 81 - Chapter 90

"Malamang na kumalat ang balita." Isang tao sa aking team, isang batang blonde na babae na tinatawag na Renee, ang bumasag sa katahimikan sa mesa mula nang makarating kami dito. Tinitigan ko ang aking pagkain, natikman at walang ibang nararamdaman kundi ang walang lasa na nagpapawala sa akin ng gana.“Paano ito nakalabas? Ang mga tao lang sa team natin ang nakakaalam ng nangyari." May taong nagsalita. Ang iba ay sumasang-ayon sa isang tango ng ulo at tunog ng pagsang-ayon. "Shit, si Daphne." Umiling si Dianne, mahigpit na hinawakan ang kanyang tinidor na para bang sasaksakin niya ang mga mata ng isang tao gamit ito. "Baka nga ginawa niya ito, pero paano niya nalaman?" Tanong ng ibang nasa table kay Dianne habang nakikinig lang ako. Hindi pa ako nagtagal dito pero alam ko kung sino si Daphne na patuloy na sumusulpot. Ang aming team ay hindi lamang ang design team sa kumpanya. May dalawa pang may mga manager at ako lang ang overall head. Gayunpaman, isa si Daphne sa mga manager na

KIAN’S POVNgayong gabi ay isa sa mga gabing iyon na sana ay hindi na nangyari ang arrangement kay Beverly. Isa sa mga gabing iyon ay gusto kong dumiretso sa bahay sa halip na manatili kay Beverly ng mahigit tatlong oras. Sinimulan kong suriin ang oras sa minutong nakarating ako dito, napakabagal ng paggalaw nito, na tila may habang-buhay pa akong hihintayin sa halip na ang karaniwang tatlong oras. Ngayon, pinag-uusapan ni Beverly ang tungkol sa hindi pa isinisilang na sanggol at ang uri ng buhay na inaasahan niya para dito. Bahagya akong nakikinig pero tumango ako na para bang may pakialam ako sa sinasabi niya. Katulad ng dati, nadidistract ako sa ibang bagay. At hindi nakakagulat na ang aking ex-wife ang nag-distract sa akin at nag-aalala sa parehong oras. Matapos ang kaguluhan ng aking tiyuhin sa bahay ng aking ina, gumawa ako ng sarili kong mga natuklasan sa pamamagitan ng maliit na impluwensyang mayroon ako sa kumpanya kung saan siya nagtatrabaho. Lumalabas na ang sunog s

Alam kong bago ko siya tinawagan na hindi siya madaling susuko, hindi pagkatapos ng paraan ng paghihiwalay namin ng landas walong taon na ang nakakaraan. Baka mahirap itong paniwalaan, pero nakilala ko si Andre matagal na bago ko nakilala si Mike, na siyang naging best friend ko sa buong panahon sa business school.Ngunit ayaw kong tandaan kung paano kami nagkahiwalay dahil hindi pumayag si Andre sa pagiging magkaibigan namin ni Mike. "Sige, ano ang kailangan para makipag negosyo sa kumpanyang iyon?" Nagsisisi akong itanong ang katanungan na ito sa oras na lumabas ito sa mga labi ko, dahil alam ko na binigyan ko ng bala ang baliw na utak niya upang humanap ng paraan para gamitin laban sa akin. Hindi ako magtataka kung hilingin niya sa akin na magpadala ng isang video ko na nakaluhod, na nagsusumamo na tulungan niya ako. Ganun siya kabaliw. “Wala. Dahil nakikita ko na ito ay malaking problema para sayo, ang pinakamalaking kasiyahan ko ay ang hindi pagpayag sa gusto mo." Tugon niy

“Alam ko, alam ko. Pero nagkakamali ka, hindi ako pumunta dito dahil lang gusto ko. May mahalagang bagay na kailangan kong pag-usapan natin."Humalukipkip siya, hindi pa rin nakangiti ang mukha, "Kung ganun, sabihin mo.""Nabasa ko ang mga email mo kagabi." Pag-amin ko at lalong lumalim ang pagkunot ng noo niya. “Ano?” “Hindi ko naman sinasadya, okay? Nakatulog ka sa dining table at napadaan lang ako.” "Hindi iyon imbitasyon o dahilan para manghimasok ka ang aking espasyo." Ang sabi niya, ang boses niya ay puno ng irita para sa akin at sa mga kilos ko. “Tama ka. Pasensya na, hindi ko na dapat binasa ang email mo." Sabi ko, tinitigan siya ng mata at hinihiling na sana ay ang poot sa kanyang mga mata ay bumalik sa karaniwang pagmamahal nito. Parang patay na ang parte na sobrang mahal na mahal niya ako at hindi ko maitatanggi kung paano ako dinudurog nito. "Iyan ba ang dahilan kung bakit ka pumunta dito?" Tanong niya, hindi tinatanggap ang paghingi ko ng tawad.“Hindi naman

LESLIE’S POVNakakaramdam ako ng pagiging relax sa unang pagkakataon sa loob ng apat na araw. Hindi dahil sa sapat na ang tulog ko kundi dahil sa wakas ay maganda na ang mga bagay-bagay. Ngayon ang araw ng trip kasama si Kian upang makipagkita kay Andre Sanders. Hindi pa rin ako makapaniwala na makikipagkita talaga ako personal sa kanya at hindi lang isang representative ng kumpanya niya. Kahit na nasasabik na ako tungkol dito, nag-alinlangan pa rin ako kay Kian dahil hindi ko siya kilala na gagawin niya ang anumang bagay para sa sinuman maliban kung makikinabang siya mula dito. Kaya naman, sinabi ko sa kanya na sabihin kay Andre na icontact ako mismo o at least sumagot sa aking mga email na may aktwal na sagot ng tao at hindi isang robotic na sagot. Na-contact ako ni Andre nang gabi ring iyon sa pamamagitan ng email. Ito ay isang simpleng mensahe na may isang kumikindat na emoji, sinabi na inaabangan niya na makipagkita sa akin sa susunod na araw. Napasigaw ako nang husto sa