All Chapters of BAD GUY ของเล่นใต้อาณัติ NC20++: Chapter 21 - Chapter 30

บทที่ 20 ประมูลเพชรวันต่อมาแหล่งกบดานของธวัตร...ชายร่างสูงนั่งสูบบุหรี่อยู่ในห้องเช่าเก่า ๆ แถวชานเมือง หลังจากหนีตายจากเงื้อมืออีริค เขากับลูกน้องคนสนิทก็มากบดานอยู่ที่นี่ และมักจะย้ายที่อยู่ในทุกสิบวันเพื่อไม่ให้อีริคจับได้“เรื่องของที่ให้ผมไปหามาคืนอีริค ผมหามาได้แค่นี้นะครับเสี่ย มันหายากจริง ๆ แถมคนของอีริคก็อยู่ทุกที่เลย ถ้าถูกจับไปตอนนี้คงหนีไม่พ้นตายเป็นศพให้หนอนแดกที่บ้านไอ้ริคแน่”“แล้วมึงจะให้กูทำยังไงวะฮะ!” ธวัตรตะคอกลูกน้อง “อีนั่นมันทำให้ไอ้บ้านั่นหลงก็ดีสิ หรือมันถูกฆ่าทิ้งไปแล้วก็ไม่รู้”“ผมว่าเราต้องออกไปสืบดูครับเสี่ย ให้ลูกน้องกับสายของเราไปสืบดู”“งั้นมึงก็ไปจัดการให้เรียบร้อย”“ครับ”เสี่ยธวัตรแสยะยิ้มอย่างมีความหวัง หากคนโปรดยังสำนึกในบุญคุณที่เขาเลี้ยงเธอมาอยู่บ้าง ก็น่าจะตอบแทนบุญคุณนี้ได้โดยไม่มีข้อกังขาสองวันต่อมาหญิงสาวร่างผอมเพรียวในชุดเดรสสีขาวเดินกลับไปกลับมาระหว่างห้องโถงกับระเบียง เพราะกำลังจัดสวนเล็ก ๆ เอาไว้นั่งเล่นและนั่งกินข้าวกับอีริคอยู่“ของขวัญอีกชิ้นกำลังจะมาถึง เอาไว้ตรงไหนดีนะ” ไม่รู้ว่าเธอทำอะไรให้อีริคพึงพอใจ เขาถึงได้ให้รางวัลเธอเยอะ

บทที่ 22 บอกรัก NC“เมื่อกี้คุณริคเรียกโปรดว่าโปรดเหรอคะ” ดวงตากลมโตโอบล้อมด้วยแพขนตางอนยาวกะพริบถี่ ๆ มองหน้าอีริค“น่าแปลกตรงไหน คิ้วขมวดเข้าหากันยุ่งแล้ว”“โปรดแค่แปลกใจค่ะ ว่าคุณริคเรียกโปรดด้วยชื่อเล่น”“เธอชื่อคนโปรดไม่ใช่ไง?”“ค่ะ”อีริคแสยะยิ้มแล้วยกมือขึ้นมาดีดหน้าผากคนโปรดอย่างเย้าหยอก“เลิกทำหน้างงใส่ฉัน”“...” คนตัวเล็กเม้มปาก “วันนี้คุณริคมีเวลาให้โปรดเยอะจังเลยค่ะ”“ไม่ชอบหรือไง เห็นพาเวลบอกว่าเธอถามหาฉันตลอด พอมาหาแล้วอยากให้ฉันกลับเหรอ”“เปล่านะคะ” ทั้งยกมือขึ้นมาและส่ายหน้าพัลวัน “โปรดแค่สงสัย กลัวทำคุณริคเสียเวลาค่ะ”“หึหึ ฉันรู้จักเวลาตัวเองดี”“งั้น...นั่งอยู่แบบนี้สักพักนะคะ” คนโปรดโน้มใบหน้าไปใกล้ใบหน้าคมคาย รวบรวมความกล้าประกบปากจูบปลายคางบึกบึน แล้วซบหน้าลงกับคำลอหนา อย่างออดอ้อน “โปรดแค่อยากอยู่ใกล้คุณริค อยากให้คุณริครู้สึกดีที่มีโปรดอยู่ข้าง ๆ และจะมะ อุ๊บ!” ฝ่ามือหนาเลื่อนมาปิดปากเธอเพื่อไม่ให้พูดต่อ ก่อนอีริคจะส่ายหน้าเบา ๆทั้งสองตกอยู่ใต้ภวังค์ของความเงียบ คนโปรดเม้มปากและซุกหน้ากับลำคอหนาของอีริคต่อ ขณะที่ฝ่ามือหนาลูบแผ่นหลังบอบบางเบา ๆ เขาทอดสายตามองไป

บทที่ 24 อ่อนไหว20:00อีริคนั่งอยู่ปลายเตียงนอน โดยคนโปรดนอนห่มผ้าอยู่บนเตียง เธอมองแผ่นหลังกำยำตาพร้อมกะพริบปริบ ๆ จนอีริคเอี้ยวหน้ากลับมามอง“ทำไมยังไม่นอนอีก หรือต้องให้กล่อมแล้วตีก้นเหมือนเด็ก”“...”!“เธอหลับตอนไหนฉันก็กลับตอนนั้น นั่นเป็นข้อตกลงที่เธอขอมา”“แต่โปรดนอนไม่หลับนี่คะ”“นั่นปัญหาของเธอนะ”คำพูดไร้เยื่อใยของอีริคทำเอาเธอรู้สึกน้อยใจนิด ๆ แต่ก็เข้าใจได้ว่าเขาคงไม่ชอบรออะไรนาน ๆ แบบนี้ แต่เธอดันนอนไม่หลับเนี่ยสิ จิตใจว้าวุ่นไปหมด ไม่สงบนิ่งเลย“คุณอีริคกลับไปก่อนก็ได้นะคะ โปรดโอเค” เขาไม่จำเป็นต้องทำตามที่เธอขอด้วยซ้ำ แต่ก็ยังทำ ตอนนี้เธอทั้งรู้สึกดีและรู้สึกว้าวุ่นกับความรู้สึกตัวเองมาก ยิ่งคำพูดของอีริคที่ว่า 'ความรักไม่มีในโลก' วนเวียนอยู่ในหัวแล้ว ยิ่งทำให้รู้สึกสับสน“นอนเถอะ” คราวนี้เขาหันหน้ามาพูดเสียงเรียบ น้ำเสียงน่าฟังกว่าเมื่อหลายนาทีก่อนมาก คนโปรดพยักพเยิดหน้าเข้าใจแล้วดึงผ้าห่มมาคลุมศีรษะ แต่ความรู้สึกเหมือนอีริคกำลังเดินอ้อมมาที่ฝั่งเธอนอน ด้วยผ้าห่มไม่ได้หนาขนาดนั้นเธอจึงมองเห็นเงาดำกำลังโน้มลงมาหาพรึบ!คนโปรดเปิดผ้าห่มออกจากใบหน้า ทำให้เห็นว่าอีริคโน้ม

บทที่ 26 ไว้ใจความใกล้ชิดทำให้คนโปรดเผลอนั่งเหม่อและมองหน้าอีริค ความคิดในหัวกำลังตีกันวุ่นวายไปหมดจนกระทั่งสัมผัสจากฝ่ามือหนาวางลงบนศีรษะเธอเบา ๆ“คะ?” คนโปรดรีบหันกลับมามองคนข้าง ๆ“เหม่ออะไร นั่งอยู่ด้วยกันแท้ ๆ ยังเหม่อได้อีกเหรอ”“ขอโทษค่ะ พอดีโปรดรู้สึกมวนท้องนิดหน่อย น่าจะไม่ได้กินข้าวเที่ยงมั้งเลยรู้สึกแบบนี้” เธอรีบแก้ต่างเมื่อถูกจับตามอง “ว้าว น้ำซุปร้อนแล้วค่ะ กินเถอะ”“มันร้อนนานแล้วต่างหาก เธอกำลังคิดเรื่องที่พาเวลพูดงั้นเหรอ”“...”!“หึหึ ใช่จริง ๆ สินะ”“คุณริคทำอะไรพี่พาเวลหรือเปล่า”“ฉันจะทำอะไรมันได้ มันเป็นลูกน้องฉันนี่”“...”“ฉันไม่ชอบพูดอะไรที่ทำให้ไม่เจริญอาหาร ไม่พูดถึงมันดีกว่า” เขาคีบหมูที่ลวกสุกแล้วมาพักในถ้วย จากนั้นก็ตักไข่แดงดองซีอิ๊วมาราดหมูก่อนจะตักเข้าปาก คนโปรดอมยิ้มหวาน“ชอบกินแบบนี้เหรอคะ คุณริคกินได้น่าอร่อยมากเลย”“มั้ง” ตอบแบบขอไปที“คุณริค”“ถ้าเรียกอีกครั้ง ฉันจะหยุดกินแล้วจับเธอกินแทน”“...”! คนโปรดปิดปากเงียบกริบ แต่ก็พลอยยิ้มตามอีริค นี่คงเป็นมุมสบาย ๆ ที่เขาไม่เคยแสดงให้ใครเห็นมาก่อนสินะ “โปรดอยากกินเต้าหู้ปลา” พูดจบอีริคก็คีบเต้าหู้ปลาในน

บทที่ 28 จุดอ่อนหลายนาทีต่อมาคนโปรดร้องไห้จนสะอึกสะอื้นจนตัวเองหลับใหลไปในอ้อมแขนแกร่งของอีริค ในเวลาต่อมา อีริคนั่งมองใบหน้าแดงซ่านของคนที่นอนหลับปุ๋ยอยู่บนเตียงด้วยความรู้สึกหลายอย่าง ก่อนจะยื่นมือไปเกลี่ยผมออกจากใบหน้าเธออย่างเบามือที่สุด“เฮ้อ~” อีริคถอนหายใจออกพรืดหนึ่ง ก่อนจะลุกขึ้นเดินออกไปจากห้องพัก “เฝ้าเธอไว้ให้ดี และถ้าเธอถามหาฉันบอกไปว่าออกไปทำธุระข้างนอก ให้เธอพักอยู่ในนี้จนกว่าฉันจะสั่งให้พากลับ”“ครับนาย” ลูกน้องหนุ่มตอบรับคำสั่งเสียงเข้ม อีริคปรายตามองบานประตูเพียงนิดแล้วเดินออกมาหลายชั่วโมงต่อมาคนโปรดปรือตาหนักอึ้งขึ้น มองไปรอบห้องที่แสนคุ้นเคยด้วยอาการมึนศีรษะเล็กน้อย ปกติที่ลืมตาขึ้นมาเธอต้องเจอกับอีริคที่นั่งอยู่บนเก้าอี้เข้ามุมตัวนั้น ทว่าตอนนี้ในห้องเงียบกริบ มีเพียงเธอคนเดียวและไร้เงาอีริค“คุณริคไปไหน” หญิงสาวพึมพำเสียงอ่อน มองหาอีริคอยู่พักใหญ่กระทั่งแม่บ้านที่คอยดูแลเธอเปิดประตูนำอาหารเย็นเข้ามาให้คนโปรด “ป้าคะ คุณริคไปไหนเหรอคะ"“คุณริคออกไปทำธุระข้างนอกมั้ง” เธอตอบแบบขอไปที เพราะไม่รู้แจ้งว่าเจ้านายนั้นออกไปทีี่ไหน“อ๋อค่ะ” คนโปรดไม่ได้ถามอะไรเซ้าซี้กว่