บทที่ 28 จุดอ่อน

บทที่ 28 จุดอ่อน

หลายนาทีต่อมา

คนโปรดร้องไห้จนสะอึกสะอื้นจนตัวเองหลับใหลไปในอ้อมแขนแกร่งของอีริค ในเวลาต่อมา อีริคนั่งมองใบหน้าแดงซ่านของคนที่นอนหลับปุ๋ยอยู่บนเตียงด้วยความรู้สึกหลายอย่าง ก่อนจะยื่นมือไปเกลี่ยผมออกจากใบหน้าเธออย่างเบามือที่สุด

“เฮ้อ~” อีริคถอนหายใจออกพรืดหนึ่ง ก่อนจะลุกขึ้นเดินออกไปจากห้องพัก “เฝ้าเธอไว้ให้ดี และถ้าเธอถามหาฉันบอกไปว่าออกไปทำธุระข้างนอก ให้เธอพักอยู่ในนี้จนกว่าฉันจะสั่งให้พากลับ”

“ครับนาย” ลูกน้องหนุ่มตอบรับคำสั่งเสียงเข้ม อีริคปรายตามองบานประตูเพียงนิดแล้วเดินออกมา

หลายชั่วโมงต่อมา

คนโปรดปรือตาหนักอึ้งขึ้น มองไปรอบห้องที่แสนคุ้นเคยด้วยอาการมึนศีรษะเล็กน้อย ปกติที่ลืมตาขึ้นมาเธอต้องเจอกับอีริคที่นั่งอยู่บนเก้าอี้เข้ามุมตัวนั้น ทว่าตอนนี้ในห้องเงียบกริบ มีเพียงเธอคนเดียวและไร้เงาอีริค

“คุณริคไปไหน” หญิงสาวพึมพำเสียงอ่อน มองหาอีริคอยู่พักใหญ่กระทั่งแม่บ้านที่คอยดูแลเธอเปิดประตูนำอาหารเย็นเข้ามาให้คนโปรด “ป้าคะ คุณริคไปไหนเหรอคะ"

“คุณริคออกไปทำธุระข้างนอกมั้ง” เธอตอบแบบขอไปที เพราะไม่รู้แจ้งว่าเจ้านายนั้นออกไปทีี่ไหน

“อ๋อค่ะ” คนโปรดไม่ได้ถามอะไรเซ้าซี้กว่