บทที่ 36 ยกให้

บทที่ 36 ยกให้

วันต่อมา @สนามม้า

“นั่งอยู่ที่นี่นานแค่ไหนแล้วเนี่ย พี่ว่าเข้าห้องดีกว่าไหมคนสวย เดี๋ยวฝนก็ตกแล้ว” ใช่ วันนี้ทั้งวันท้องฟ้าอึมครึมมาก ไม่มีแม้แสงแดดสาดส่องลงมา กลิ่นไอฝนคละเคล้ามากับสายลมที่พัดโกรกใบหน้าคนโปรดเรื่อย ๆ เหตุผลที่เธอมานั่งอยู่ตรงนี้เพราะรออีริคกลับมาหาอยู่ นี่เขาก็เงียบหายไปตั้งแต่เมื่อวานแล้ว ไม่มีข่าวคราวจากลูกน้องหรือใครให้เธอได้คลายกังวลเลย

“พี่ซินเข้าไปก่อนเลยค่ะ โปรดว่าจะนั่งอยู่ตรงนี้อีกนิด”

“...” ซินซินมองไปตามสายตาของหญิงสาว เมื่อรู้จุดประสงค์ที่แท้จริงของคนโปรดแล้วเธอจึงนั่งลงข้าง ๆ กับคนโปรด “ริคมันก็เป็นแบบนี้แหละ หายไปบ้าง ทำงานแบบบ้าคลั่งบ้าง จนบางทีก็ลืมนึกถึงคนข้างหลัง เพราะแบบนี้มันถึงไม่เอาตัวเองไปผูกมัดกับใคร พี่เคยถามมันนะว่าทำไมไม่มีแฟนสักที มันก็ตอบกลับมาว่าไม่อยากเอาตัวเองไปผูกมัดกับใคร และไม่ชอบให้ใครเป็นเจ้าชีวิต”

“โปรดควรถอยออกมาจากจุดนั้นไหมคะ จุดที่ทำให้คุณริคไม่สบายใจ”

“นี่เราไม่รู้จริงเหรอว่าตัวเองอยู่จุดไหนของวงโคจรชีวิตของริคมันน่ะ”

“...”?

“หึหึ เด็กน้อยของพี่” เธอรู้สึกเอ็นดูคนโปรดเหมือนน้องสาวจริง ๆ “ไร้เดียงสาจริง ๆ ถึงว่