แชร์

บทที่ 38 เผื่อฉันไม่อยู่

บทที่ 38 เผื่อฉันไม่อยู่

คนโปรดเอาหูแนบที่ประตูห้องนอนตัวเองและฟังเสียงฝีเท้าของอีริค เมื่อครู่เธอได้ยินเสียงประตูเปิดและเสียงเอะอะโวยวายอยู่ชั้นล่าง เสียงคนคนนั้นคุ้นหูมาก แต่ก็ไม่อยากคิดบ้า ๆ ว่านั่นเสียงพาเวล

แกรก..

พรึบ!

คนที่ยืนเอาหูแนบประตูอยู่แทบหงายหลังเมื่ออีริคเปิดประตูพรวดพราดเข้ามาในห้อง เธอไม่ได้ยินเสียงเท้าเขาและไม่รู้ด้วยซ้ำว่าอีริคมาตอนไหน

“ยืนแอบฟังอะไร”

“ปะ เปล่า”

“จับได้ขนาดนี้ยังจะโกหกอีก”

“ก็...”

“ช่างเถอะ แล้วเมื่อคืนเธอนอนที่นี่เป็นยังไงบ้าง เจออะไรไหม”

“อะไรเหรอ”

“ก็...”

น้ำเสียงและสีหน้าของอีริคกำลังทำให้คนโปรดรู้สึกหลอนอยู่ไม่น้อย เธอมองไปทั่วห้องพักแล้วเขยิบเข้าไปกอดแขนแกร่งไว้

“อย่าบอกนะคะว่าห้องนี้มีผี”

“หึหึ รู้ได้ยังไง”

“กรี๊ด!!”

“อ๊า!” อีริคยกมือขึ้นมาปิดหูแทบไม่ทัน เสียงแหลมปรี๊ดของคนโปรดรบกวนโสตประสาทเขามาก ๆ

“อุ๊บ!” ฝ่ามือหนาปิดปากเธอไว้แน่น

“หยุดร้องและมีสติหน่อย”

“ก็โปรดกลัวผี”

“กลัวฉันไม่ดีกว่าเหรอวะ” อีริคส่ายหน้าพรืดหนึ่ง

“...”!

“ตื่นแล้วก็ดี แม่บ้านทำอาหารเช้าเสร็จแล้ว ลงไปกินข้าวให้ตรงเวลาด้วย”

“ค่ะ”

“แล้ววันนี้คุณริคจะไปไหนไหมคะ” ดวงตาใสแป๋วเ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status