บทที่ 35 คนสำคัญของอีริค

บทที่ 35 คนสำคัญของอีริค

อีริคเดินมาหยุดอยู่หน้าห้องทรมาน ก่อนจะก้มมองข้อมือตัวเอง หัวใจแกร่งกระตุกวูบอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน เมื่อสร้อยข้อมือหายไป

“พาเวล!” เสียงเข้มตะโกนเรียกลูกน้อง ขณะที่พาเวลกำลังจะลงมือปลิดชีพลูกน้องเสี่ยธวัตร เขาเงยหน้ามองออกไปนอกประตูแล้วให้ลูกน้องจัดการต่อ เมื่อเดินออกมาแล้วก็เห็นว่าอีริคกำลังจะขับรถออกไปข้างนอก เขาจึงวิ่งไปขวางทางรถไว้ได้ทัน

“จะไปไหนครับนาย”

“ขึ้นรถกับกู”

“ครับ” พาเวลรีบขึ้นมาบนรถ จากนั้นอีริคก็รีบขับมุ่งหน้าไปที่ไหนก็ไม่ทราบได้ ทว่าขับมาไกลพอสมควรแล้วพาเวลถึงได้รู้ว่าอีริคกลับมาที่เดิมที่เพิ่งจัดการกับลูกน้องเสี่ยธวัตรไป เหล่าลูกน้องเขาที่กำลังเก็บกวาดสถานที่อยู่ต่างมองมาที่เจ้านายด้วยความมึนงง

พาเวลมองท่าทางร้อนใจของอีริคแต่ก็ไม่กล้าถามอะไรมาก

“นายกลับมาทำไมครับ”

“สร้อยข้อมือ” อีริคเท้าเอวมองไปที่พื้น

“สร้อยข้อมือ” มาถึงตอนนี้เขาถึงร้องอ๋อในใจดังมาก เมื่อข้อมืออีริคว่างเปล่า “มันหายเหรอครับ”

“อืม”

“ก็แค่สร้อยข้อมือธรรมดานี่ครับ สนใจทำไม” พาเวลลอบยกยิ้มกับปฏิกิริยาของอีริคหลังจากที่เขาพูดจบประโยคนั้น “นายซื้อใหม่ได้เป็นร้อย ๆ เส้น”

“ไม่เหมือน