บทที่ 24 อ่อนไหว

บทที่ 24 อ่อนไหว

20:00

อีริคนั่งอยู่ปลายเตียงนอน โดยคนโปรดนอนห่มผ้าอยู่บนเตียง เธอมองแผ่นหลังกำยำตาพร้อมกะพริบปริบ ๆ จนอีริคเอี้ยวหน้ากลับมามอง

“ทำไมยังไม่นอนอีก หรือต้องให้กล่อมแล้วตีก้นเหมือนเด็ก”

“...”!

“เธอหลับตอนไหนฉันก็กลับตอนนั้น นั่นเป็นข้อตกลงที่เธอขอมา”

“แต่โปรดนอนไม่หลับนี่คะ”

“นั่นปัญหาของเธอนะ”

คำพูดไร้เยื่อใยของอีริคทำเอาเธอรู้สึกน้อยใจนิด ๆ แต่ก็เข้าใจได้ว่าเขาคงไม่ชอบรออะไรนาน ๆ แบบนี้ แต่เธอดันนอนไม่หลับเนี่ยสิ จิตใจว้าวุ่นไปหมด ไม่สงบนิ่งเลย

“คุณอีริคกลับไปก่อนก็ได้นะคะ โปรดโอเค” เขาไม่จำเป็นต้องทำตามที่เธอขอด้วยซ้ำ แต่ก็ยังทำ ตอนนี้เธอทั้งรู้สึกดีและรู้สึกว้าวุ่นกับความรู้สึกตัวเองมาก ยิ่งคำพูดของอีริคที่ว่า 'ความรักไม่มีในโลก' วนเวียนอยู่ในหัวแล้ว ยิ่งทำให้รู้สึกสับสน

“นอนเถอะ” คราวนี้เขาหันหน้ามาพูดเสียงเรียบ น้ำเสียงน่าฟังกว่าเมื่อหลายนาทีก่อนมาก คนโปรดพยักพเยิดหน้าเข้าใจแล้วดึงผ้าห่มมาคลุมศีรษะ แต่ความรู้สึกเหมือนอีริคกำลังเดินอ้อมมาที่ฝั่งเธอนอน ด้วยผ้าห่มไม่ได้หนาขนาดนั้นเธอจึงมองเห็นเงาดำกำลังโน้มลงมาหา

พรึบ!

คนโปรดเปิดผ้าห่มออกจากใบหน้า ทำให้เห็นว่าอีริคโน้ม