All Chapters of Hindi Matanggihang Asawa ng Bilyonaryo: Chapter 11 - Chapter 20

(ARIELLE’S POV) *****Makalipas ang tatlong araw*****“Magnadang umaga, Arielle,” ngumiti si Doctor Wade sa akin ng pumasok siya sa kuwarto. “Natutuwa akong ipaalam sa iyo na okay ka na at fit na para madischarge. Kailangan na lang pirmahan ng asawa mo ang discharge slip, at puwede ka ng umuwi.”Agad na napangiti ang mukha ko. “Salamat, Doctor Wade.”Tumango siya at tumalikod para lisanin ang kuwarto. “Ingat ka, Arielle. Maging maayos sana ang pagpapagaling mo sa bahay.”Si Ashley, na nakaupo sa tabi ko sa kama, ay ngumiti at hinawakan ang kamay ko. “Babalik ka na rin sawakas sa bahay, Arielle. Masaya ako para sa iyo.”Ngumiti ako pabalik. “Masaya din ako, Ashley.”Sa oras na iyon, pumasok si Jared dala ang maliit na paper bag, “Good morning, Love. May dala akong almusal para sa iyo.”“Salamat.” Sagot ko na parang wala lang.Nakakailang ang nakalipas na tatlong araw. Para kaming estranghero sa isa’t isa. Bihira ko siya makita, maliban na lang sa routine checkup niya na hindi

(ARIELLE’S POV)Naguguluhan ko na tinignan si Jared, umaasa na bibigyan niya ako ng paliwanag, pero isinawalangbahala lang niya ako.Tang ina? Huwag mo sabihin na pagbibigyan niyang tumira si Sofia sa bahay namin ng hindi ipinapaalam sa akin at hindi ako kinakausap tungkol dito?“Kasunduan?” Inulit ko, sa pagkakataong ito, mas madiin ang boses ko at nanghihingi ng paliwanag. “Sabihin mo, anong kasunduan, Jared.”“Ingat ka sa tono mo, wifey.” Sumingkit ang mga mata ni Jared sa akin bago tinignan si Sofia. “Pinagusapan na natin ito kanina.”“Pinagusapan ang ano?” paubos na ang pasensiya ko. “Hindi ka puwede mag-imbita na lang ng tao na titira dito ng hindi ako kinakausap muna. Asawa mo ako!”Tumayo si Sofia, ang kamay niya ay nasa tiyan pa din niya. Para makakuha siguro ng simpatya. “Jared, sabihin mo sa kanya,” sambit niya, hawak ang kamay niya. “Napagkasunduan natin na puwede ako tumira dito hanggang sa makabangon na ako sa sarili kong mga paa, at makakuha ng sarili kong lugar na

(ARIELLE’S POV)Alam ko na ang gagawin ko ay mali, dahil kontra ito sa prinsipyo ko, pero hindi ko mapigilan ang aking sarili. Gumalaw ng kusa ang mga kamay ko habang tinatype ko ang password. Sinabi ni Jared sa may sasakyan na ang password ay pangalan ko, tama? Well, oras na para malaman.Tinype ko ang pangalan ko, at nagulat ako, dahil nabuksan ang phone. Pinindot ko ang message box, at nakita ko ang message ni Sofia.“Hoy, tapos ka na ba maligo?”“Puwede mo ba ako samahan kapag tapos ka na?”“Bakit hindi ka sumasagot? Gising ba si Arielle?”“Hindi mo ba ako pinapansin?”“Jared!!!!”“Hindi ako makatulog. Bumaba ka, lumabas tayo at panoorin ang mga bituwin, tulad noong ginagawa natin noong teenagers pa tayo.”“Nangako ka sa hardin ng ospital na mag stargazing tayo, naalala mo?”Galit ko na minute ang phone at inilagay ito muli sa couch. Gaano ba kawalanghiya si Sofia? dapat tulog na siya, at hindi tinetext ang lalakeng may asawa na para mag stargaze kasama siya.Bumalik ako

(ARIELLE’S POV)Natapos ang trabaho, at naghihintay na sa labas ng restaurant si Jared para ihatid ako pauwi.“Ang Mr. Perfect mo ay nandito na,” anunsiyo ni Rebecca, nakasilip ang ulo niya sa pinto ng opisina ko.“Umalis ka na, Rebecca,” sagot ko habang nakangiti.“Sige, sige,” natawa si Rebecca at umalis.Nagmamadali akong nag-impake ng gamit dahil ayaw ko paghintayin sa labas si Jared. Habang naglalakad palabas, nakita ko siyang nakasandal sa sasakyan niya, hinihintay ako.“At kumusta ang trabaho ngayon, Mrs. Smith?” tanong niya, sa oras na nakalapit ako sa kanya.“Hectic pa din tulad ng dati.”“Hindi ka naman titig kapag sinabi ko, hindi ba?” biro niya habang kinukuha ang handbag ko.“Hindi sa mundong ito,” sagot ko. Ang trabaho ko ay buhay ko, at hindi ko maisip ang buhay ng wala ito.“Heto, hayaan mo akong tulungan ka na sumakay,” sambit niya, nakaabot ang kamay niya. Kinuha ko ito at naupo sa driver’s seat.Naupo si Jared sa tabi ko, isinuot niya ang seatbelt niya. In

(ARIELLE’S POV)Hanga!Iyon ang naramdaman ko ng dumating kami ni Jared sa hotel. Habang nakatingin ako mula sa loob ng sasakyan, hindi ko mapigilan na mapahinga ng malalim. Ang building ay literal na kumikislap sa dashboard light na nagpapailaw nito.Natawa si Jared ng patayin niya ang makina ng sasakyan. Bumaba siya at binuksan ang pinto para sa akin. Tinanggap ko ang kamay na inabot niya bilang suporta noong bumaba ako.Hindi ko mapigilan habang tinitignan ko ang mga detalye ng paligid ng hotel ng maayos. Ang gusali ay mataas, mainaw ito at kumikislap ang salamin. Ang entrance ay malawak na arko, may dekrasyon ng kumikintab na fountains at metikulosong maintained na mga flower lawns. Overall, ang labas ng hotel ay sinasabi kung gaano ito kayaman at kasopistikada.“Hindi… hindi ko alam na pagmamayari ng pamilya ninyo ang hotel na ito,” nautal ako, hindi ko mapigilan ang gulat ko.“Point of correction, nasa ilalim ito ng Smiths corporation, pero akin ito,” sambit ni Jared, may k