บททั้งหมดของ Once upon a time : คน (เคย) รัก: บทที่ 1 - บทที่ 10

น้อยหน่า"ไปผับกันค่ะ กูหิวผู้ชายแล้ว"ฉันค่อยๆ หันไปมองเพื่อนรักอย่างสมคิดที่ทำท่าสะดีดสะดิ้งอยู่ และสิ้งแรกที่ฉันต้องทำคือฉันขอแนะนำตัวเองก่อนถูกมั้ย ฉันชื่อน้อยหน่าค่ะ อายุ 22 ปี ตอนนี้กำลังฝึกงานอยู่ที่บริษัทนำเข้าสินค้าจากต่างประเทศ ฉันฝึกงานอยู่แผนกจัดซื้อ ส่วนนิสัย ฉันเป็นคนนิ่งๆ แต่พูดเยอะค่ะ เว้นแต่ถ้ามีใครทำให้ไม่พอใจ"เบาได้เบาเพื่อนรัก"ฉันรีบบอกเพื่อนตัวเอง"มึงเบาเนาะอีเวร"ฉันโสดนะคะเผื่อใครยังไม่รู้ ก็มีคนคุยบ้างแต่ยังไม่ถูกใจใครเลย และฉันเองก็ยังไม่อยากมีใครด้วยแหละ อยากอยู่แบบนี้ไปก่อน อยากไปเที่ยวไหนก็ไปอยากจะเมาจนเดินไม่ไหวก็ไม่ต้องมีคนคอยบ่น ฉันว่ามันสบายใจดีออก"ไปค่ะกูคิดถึงผัวกูแล้ว"คิตตี้พูดพรางทำท่าเขิน"บอสหรอคะ"โบว์ถามจนฉันอดยิ้มไม่ได้"บอสพ่อมึงสิอีโบว์ กูหมายถึงพี่โบ๊ทกับพี่คีย์ต่างหาก"พวกฉันสนิทกับเพื่อนของบอสหรือเจ้าของบริษัทที่ฉันฝึกงานอยู่นี่แหละ สนิทแบบเร็วมากอ่ะและผับที่เราไปก็เป็นผับของพี่โบ๊ทเพื่อนรักของบอสนั่นเอง เหล้าฟรีคือฟรีทุกอย่างอ่ะและไม่ต้องห่วงเรื่องความปลอดภัยเลยด้วย เพราะถ้าเมาจนกลับไม่ไหวก็นอนห้องพักข้างบนแค่นั้นเองและวันนี้วันศุกร์คื

น้อยหน่า"นอนกับหน่า"ฉันหันไปถามคนที่เดินอยู่ข้างฉัน ให้ตายเถอะหน้าตายได้อีกพ่อคุณเอ้ย ที่ฉันถามนี่คือฉันไม่ได้ตกใจกับสิ่งที่พี่คีย์บอกฉันหรอกนะ เพราะพี่คีย์ไปนั่งเล่นและนอนที่ห้องฉันบ่อย เวลามาส่งพี่แกน่ะชอบไปนั่งเล่นเกมส์ที่ห้องฉัน และฉันไม่ได้กลัวพี่เขาหรอกเพราะพี่เขาไม่ทำอะไรอยู่แล้ว"ดึกแล้วขี้เกียจขับรถ พี่ต้องการพักผ่อน"ฉันเบะปากกับคำตอบของพี่เขา ต้องการพักผ่อนหรอพี่เขาต้องการแกล้งฉันต่างหากล่ะ"ก็เข็นเอาดิ"ฉันหันไปตอบ"เดี๋ยวจะโดนนะน้อยหน่า"หลังจากนั้นฉันกับพี่คีย์ก็เดินเข้าคอนโดคือกูง่วงจนจะเดินหลับอยู่แล้ว ส่วนคนที่ยืนอยู่ข้างฉันคือนิ่งและจะนิ่งไปไหนวะ ฉันแตะคีย์การ์ดก่อนจะชี้ไปตรงโซฟาเพื่อบอกพี่คีย์"ฝันดีนะคะ"ฉันพูดจบก็เดินเข้าห้องนอนทันทีโดยไม่สนใจพี่คีย์เลย เพราะถ้าพี่เขาอยากจะกินหรือเล่นเกมส์คือเขารู้หน้าที่เขาอยู่แล้ว น้ำเนิ้มไม่ต้องอาบแล้วแหละถ้าใจเราสะอาด"ฝันดีครับ"เสียงที่ฉันได้ยินจากข้างนอกก่อนที่ตาของฉันมันจะปิดลง...เช้าฉันค่อยๆ ลืมตาขึ้นก่อนจะมองไปรอบๆ ห้อง ให้ตายเถอะหกโมงเช้านี่กูตื่นมาทำเวรอะไรวะ วันนี้วันหยุดกูควรจะตื่นบ่ายสองมั้ยล่ะ ฉันดีดตัวขึ้นมานั

คีย์"จะเป็นมั้ยเมียพี่น่ะ"ผมถามเสียงดุคนที่ยืนนิ่งอยู่ขี้บ่นเป็นที่หนึ่งแล้วบ่นแค่กับผมนะ ทีกับไอ้โบ๊ทไม่เคยจะบ่นหรอก ทั้งไปกินข้าวทั้งไปเดินซื้อของปากนี่จะฉีกถึงหูอยู่แล้ว แต่พอเจอหน้าผมเท่านั้นแหละสายตานี่แทบจะเหยียบผม"ไม่เป็นอ่ะ ไม่อยากกินน้ำตาแทนข้าว เพราะมันไม่อร่อยเหมือนกินเหล้า"น้อยหน่าตอบผม"เป็นเมียพี่แล้วทำไมหรอหน่า พี่ไม่ดีตรงไหนหรือเพราะว่าพี่ไม่ใช่ไอ้โบ๊ท"ผมถามกลับไป"ก็อาจจะใช่มั้งคะ""แล้วพี่จะคอยดู"ผมบอกก่อนจะเดินเข้าห้องที่ผมกล้าพูดแบบนี้เพราะเราสนิทกันหรอก และอีกอย่างเรื่องระหว่างผมกับน้อยหน่ามันมีทางน้อยมากที่เราจะเป็นแบบนั้น คือหนึ่งเลยน้อยหน่าไม่ได้ชอบผมและสองผมยังไม่ได้รู้สึกอะไรกับน้อยหน่า"อย่ามาชวนหน่าทะเลาะเหมือนคนเป็นแฟนกันนะพี่คีย์ แค่ทุกวันนี้คนที่คอนโดเขาก็เข้าใจผิดกันหมดแล้ว"น้อยหน่าบ่นผม"ทำไม หน่าจะบอกพี่ว่าไม่ให้พี่มาค้างด้วยว่างั้น"ผมถามก่อนจะเดินมาจัดของเข้าตู้เย็นช่วยคนที่ยืนบ่นผมอยู่"ถ้าใช่พี่คีย์จะยอมมั้ยล่ะ"หึ..."ไม่อ่ะ ทำไมพี่ต้องยอมด้วยล่ะ"ผมไหวไหล่ให้ก่อนจะเดินมานั่งดูทีวี"เพื่ออะไรวะ เพื่ออะไรโว้ย!!!"ผมหันไปมองดุน้อยหน่าที่ตะโกนลั่นห

น้อยหน่า"จะให้พี่รักหน่าแทนอย่างนั้นหรอ"ฉันพูดเสียงเบาพรางคิดถึงคำพูดของพี่คีย์เมื่อเช้า พี่คีย์นี่แม่งชอบพูดอะไรแบบนี้อ่ะ แล้วกูจะมานั่งคิดมากทำซากอะไรวะในเมื่อมันไม่มีอะไรที่จะเป็นไปได้เลยเรื่องของฉันกับพี่คีย์น่ะ"หน่าตอนเย็นไปผับ""หน่าไม่ได้อยากเป็นแฟน...........""อีหน่ากูถามมึงได้ยินมั้ยเนี่ย"ฉันสะดุ้งเมื่อคิตตี้ตะโกนใส่หูฉัน ฉันหันไปมองเพื่อนตัวเองที่ยืนจ้องจับผิดฉันอยู่ แล้วเมื่อกี้ฉันหลุดพูดอะไรออกไปหรือเปล่าวะ"มึงไม่ได้อยากเป็นแฟนใคร"คิตตี้ถามฉัน"ไม่มีมึงอ่ะหูฝาดแล้วคิด"ฉันรีบบอกก่อนจะเปิดแฟ้มเอกสารดู"ทำตัวมีพิรุธนะมึงน่ะ แล้วจะไปมั้ยผับ"คิตตี้ถามฉัน"ไปก็ได้"ฉันบอกเพื่อนไป"ไปก็ดีเพราะวันนี้ไอ้เจ้ามันก็ไปด้วย"โบว์เดินมาบอกพรางส่ายหัวเบาๆ"กูสงสารเจ้ามัน แต่กูก็ไม่รู้จะช่วยยังไงอ่ะ"ยิ่งฉันเห็นเพื่อนร้องไห้ฉันก็ยิ่งอยากจะฆ่าไอ้เวรนั่นให้ตายคามือ"ให้เวลามันทำใจหน่อยแล้วกัน คนอกหักก็แบบนี้แหละ"คิตตี้พูดพรางนั่งลงข้างฉัน"เจ็บน่าดูเลยเนาะ"ฉันบอกไป"พูดเหมือนมึงก็อกหักน้อยหน่า"ผับ"จะ...เจ้ากลับคอนโดกับกูนะ"ฉันกำลังห้ามเพื่อนรักอย่างจันทร์เจ้าที่เปิดศึกกับไอ้แฟนเก่าและค

น้อยหน่าเหมือนกำแพงความรู้สึกที่ฉันสร้างขึ้นมาเพื่อปกป้องตัวเองจากพี่คีย์มันกำลังร้าวและมันคงจะพังลงในไม่ช้า ยิ่งพี่คีย์ทำดีกับฉันมากเท่าไหร่มันก็ยิ่งทำให้ฉันคิดเข้าข้างตัวเองทั้งที่จริงมันไม่ใช่ด้วยซ้ำ เพราะพีคีย์ก็ทำกับทุกคนเหมือนกันหลังจากที่ฉันคุยกับพี่คีย์เสร็จฉันก็เดินออกจากห้องทันที เพราะขืนคุยกันไปได้ทะเลาะกันแน่ๆ และฉันเองไม่ชอบการทะเลาะยิ่งกับพี่คีย์แล้วฉันยิ่งไม่อยากทะเลาะตามจริงวันนี้ฉันมีนัดกินข้าวกับคนที่ฉันคุยด้วยอยู่ แต่เพราะพี่เขามีธุระด่วนและอารมณ์ของฉันตอนนี้ก็ไม่อยากเจอใครด้วยแหละ ฉันเลือกที่จะขับรถมาที่ห้างเพราะไม่รู้ว่าจะไปไหน ไปหาเพื่อนพวกมันก็ต้องจับผิดฉันอยู่แล้ว"มาทำอะไรคนเดียวที่ห้างหน่า"ฉันสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงดุ"หน่ามาซื้อของค่ะ"ฉันหันกลับไปมองก่อนจะยิ้มออกมาเมื่อเป็นพี่โบ๊ทที่เข้ามาทักฉัน เรื่องของฉันกับพี่โบ๊ทก็ยังเรื่อยๆ แต่ฉันก็ยังยืนยันคำเดิมอยู่ว่าเป็นพี่น้องกันสบายใจสุด"มาคนเดียว แล้วเพื่อนไปไหน"พี่โบ๊ทถามเสียงดุ"เดี๋ยวก็กลับแล้วค่ะ แล้วนี่พาสาวมาซื้อของหรอคะ"ฉันถาม"ถ้าพี่พาสาวมาคะแนนพี่ก็ลดอ่ะดิ ปกติก็ไม่เคยเพิ่มอยู่แล้ว"พี่โบ๊ทพูดเสียงเบ