All Chapters of ฮูหยินคนงามของคุณชายอยาง: Chapter 61 - Chapter 70

ตำหนักเยี่ยนฟางสตรีวัยห้าสิบต้นๆสวมอาภรณ์หรูสีม่วงทอง กำลังใช้กรรไกรค่อยตัดกิ่งต้นไม้แคระในกระถางอย่างใจเย็น ใบหน้าสวยแฝงไว้ด้วยความเย่ยหยิ่งเล็บปลอมสีทองที่ยาวสวย อีกทั้งมงกุฎหงส์ที่สวมใส่อยู่นั้นบ่งบอกถึงฐานะของนางเป็นอย่างดีนางคือซ่งไทเฮา ผู้ที่อยู่หลังม่านมานานหลายปีตั้งแต่หยางตงอวี้ขึ้นครองราชย์ตอนสิบเจ็ด"ทูลไทเฮาเพคะ กัวฮองเฮาขอเข้าเฝ้าตอนนี้รออยู่ด้านนอกเพคะ""นางมีเรื่องอะไรกัน ""จะทรงพบพระนางหรือไม่เพคะ มิเช่นนั้นให้หม่อมฉันแจ้งนางว่าไทเฮาไม่พบดีหรือไม่เพคะ""ไม่ต้อง ข้าจะไปพบนาง"ซ่งไทเฮาส่งกรรไกรให้สาวใช้ จากนั้นก็เดินออกไปบรรดาสาวใช้ต่างออกไปด้านนอกจนหมดเหลือเพียงแม่นมคนสนิทของนางกับคนของกัวฮองเฮา"หม่อมฉันถวายพระพรไทเฮาเพคะ ขอทรงพระเจริญหมื่นปีหมื่นๆปี""ตามสบายเถอะ มีอะไรจึงมาพบข้า ช่วงนี้ฮ่องเต้เคลื่อนไหวอะไรบ้าง""ตำหนักคุณหณิงเงียบยิ่งนัก ฝ่าบาทเอาแต่ตรวจฎีกาทั้งวัน บางคืนก็บรรทมที่ห้องทรงอักษร หม่อมฉันได้ยินมาว่าเรื่องที่ธัญพืชล้นตลาดนั้น ท่านชายเล็กของรุ่ยอ๋องหาทางช่วยเขาได้แล้วเพคะ""เด็กลู่เปียวคนนั้นนะหรือ เกเรไปวันๆจะไปเอาความรู้จากไหนมากัน เห็นว่าขอพระราชทา

ดึกแล้วบบรรยากาศเงียบสงัดมีเพียงเสียงแมลงดังหริ่งๆ ไป๋อซู่ฮวายังนอนไม่ไหลับ นางเป็นห่วงสามี หยางหนิงเฉิงไปหลายวันแล้ว ยังไม่กลับมาแม้จะรู้ว่าเขามีวรยุทธสูงส่งแต่นางก็อดห่วงไม่ได้แสงตะเกียงยังไม่ดับทำให้จี้ฮุ่ยซินและลู่ไห่ถงต้องเดินมาดู ก๊อกๆๆๆเสียงเคาะประตูดังมา ปี้เหลียนที่มานอนเป็นเพื่อนจึงลุกไปเปิดก็เห็นพระชายาทั้งสองคนจึงหลบทางให้พวกนางเข้ามา"ฮวาเอ๋อร์เหตุใดยังไม่นอนอีกเล่า นี่ก็ดึกมากแล้วระวังสุขภาพด้วย""นั่นสิ พี่สะใภ้พูดถูกดึกป่านนี้ไม่ห่วงตนเองก็กังวลบุตรในครรภ์สักหน่อยเถอะหลานสะใภ้""ท่านแม่ อาสะใภ้ข้าเป็นห่วงท่านพี่ อยากนั่งรอเผื่อท่านพี่จะกลับคืนนี้เจ้าค่ะ ท่านพี่ไปหลายวันแล้ว"ไป๋ซู่ฮวาตาเรื่อๆ จี้ฮุ่ยซินลืมไปเลยว่านางติดกลิ่นหยางหนิงเฉิงบุตรชาย จึงเดินเขาไปนั่งลงบบนเตียงกับนาง รั้งนางมากอด"ฮวาเอ๋อร์แม่ลืมไปว่าเจ้าชินกลิ่นเฉิงเอ๋อร์สินะนอนเถอะเด็กดี แม่อยู่ตรงนี้แล้ว"ด้านนอกบุรุษตัวโตที่เพิ่งมาถึงก็อมยิ้มกับตัวเอง เมียเขาติดเขาถึงเพียงนี้ แต่ก็น่าสงสารนัก ไม่รู้เลยว่าไปทำธุระสามคืนนางนอนอย่างไร เพราะมีแค่เขาที่อยู่ข้างๆแล้วทำให้นางสามารถนอนหลับสนิทได้ หยางหนิงเฉิงเอ่ย

หยางหนิงเฉิงอนกอดไป๋ซู่ฮวาอยู่ เขาจูบศรีษะของนางก่อนจะถอนหายใจเบากลัวนางตื่น แต่ไป๋ซู่ฮวาอยู่กับเขามาจนรู้นิสัยเขาดี นางรู้สึกได้ว่าเขามีเรื่องในใจ"ท่านพี่ มีเรื่องในใจหรือเจ้าคะท่าอยากระบายหรือไม่""ฮวาเอ๋อร์ พี่มีบางอย่างอยากบอกกับเจ้า รอให้ถึงพรุ่งนี้ก่อนหวังว่าเจ้าจะไม่เสียใจนะคนดี""ท่านพี่ เรื่องร้ายแรงมากหรือเจ้าคะ เหตุใดถึงบอกเลยไม่ได้กัน""ไม่ร้ายแรงหรอก ด้านนึงเป็นข่าวดีส่วนอีกเรื่องเป็นเรื่องที่คาดไม่ถึงนะ นอนเถอะคนงามของพี่ ลูกคงง่วงมากแล้ว หรือว่าอยากให้พี่เข้าไปกล่อมเจ้าตัวน้อยในครรภ์เจ้าให้ ของพี่พร้อมแล้วนะเมียจ๋า""หยางหนิงเฉิงท่านมันคนลามกจริงๆเลย ข้าง่วงแล้วง่วงมากด้วย"หยางหนิงเฉิงหัวเราะในลำคอ มันพร้อมรบจริงๆ อยู่ใกล้เมียสาวไม่ได้เลยตั้งชันตลอดเวลา แต่เขาไม่อยากรังแกนางมากนัก แค่ที่นางอุ้มท้องลูกให้เขาก็เหนื่อยพอแล้ว เขาอยากมีลูกหลายๆคน แต่นางท้องครั้งนึงทำเอาเขาปวดใจ อาการแพ้ท้องนางน่าสงสารเหลือเกินโรงเตี้ยมทางด้านไป๋จิงถิงกับโจวซิ่มเหม่ยที่กำลังพักผ่อนอยู่ก้ไม่รู้ว่าจะเผชิญหน้าบุตรสาวอย่างไร ทั้งคู่ไม่รู้เลยว่าบ้านใหญ่และบิดา มารดาของเขาจะกระทำเรื่องเลวร้ายกั

หยางหนิงเฉิงจัดการไป๋ซีฮวนลูกพี่ลูกน้องของไป๋ซู่ฮวาเรียบร้อยก็ตรงไปยังรถม้าของตนเองทันที เขาออกมาแต่เช้าเพื่อจะรับมารดากับบิดาของภรรยากลับหมู่บ้าน ไม่คิดว่าจะมาเจอเศษเดนน่ารังเกียจของสกุลไป๋ที่ยังเหลืออยู่แค่พ่อค้าเล็กๆกับมือปราบปลายแถวสองคนกล้าที่จะร่วมมือกันกลั่นแกล้งพ่อตาแม่ยายเขาหรือ คำตัดสินบนบัลลังก์นั้นเพียงแค่เอ่ยไปลอยๆเท่านนั้น ของจริงอยู่ระหว่างทางที่พวกมันต้องเดินทางไปรับโทษต่างหาก ใครใช้ให้พวกเจ้าล่วงเกินเมียข้าครั้งแล้วครั้งเล่าไม่รู้จักหลาบจำกันรถม้าของหยางหนิงเฉิงมาถึงหมู่บ้านเรียบร้อยแล้ว รถม้าอีกคันของไป๋จิงถิงกับภรรยาก็ตามมา ไป๋ซู่ฮวาเห็นสามีลงจากรถม้าก็จะลุกไปหา เนื่องจากนางท้องแก่มากแล้วหยางหนิงเฉิงจึงดีดตัวมาหานางทันที นางยังไม่ทันลุกขึ้นเลยเขาก็มาถึงแล้ว ไป๋ซู่ฮวาเช็ดเหงื่อให้เขาอย่างเบามือ"ท่านพี่ไปในตำบลแต่เช้าท่านได้ทานอะไรหรือยังเจ้าคะ หิวหรือไม่ข้าไปเตรียมมื้อเช้าให้ท่านก่อนนะ""ฮวาเอ๋อร์เจ้าไม่ต้องลำบากหรอก ให้คนอื่นเตรียมเถอะเจ้าท้องแก่เพียงนี้อย่าเหนื่อยนักเลยคนดี แล้วน้องชายเจ้าซูหยางเล่าเขาอยู่ที่ใด วันนี้ข้ามีข่าวดีจะมาบอกเจ้าสองคนพี่น้อง""ข่าวอันใ

ไป๋จิงถิงเลือกกลับไปพักที่บ้านเดิมของสกุลไป๋ ทางด้านชาวบ้านที่ได้ข่าวว่าเขายังไม่ตายก็รีบมาหาถามไถ่ข่าวคราว โจวซิ่วเหม่ยนั่งคุยอยู่กับบรรดาสตรีในหมู่บ้าน มีเพียงภรรยาท่านผู้นำหมู่บ้านเท่านั้นที่นางไม่สนทนาด้วยโจวซิ่วเหม่ยรู้มาคร่าวๆว่านางดูถูกดูแคลนบุตรสาวของตนยิ่งนัก ยิ่งตอนเกิดเรื่องก็ยังทับเสี่ยวฮวาของนาง ตอนนี้บุตรสาวตั้งครรภ์อยู่ นางหารายได้ให้คนในหมู่บ้านไม่น้อย ซุนซื่อเองก็ยังอาศัยหาเงินจากการค้าที่บุตรสาวของนางนำการค้ามาสู่หมู่บ้านเมื่อพบปะคนเก่าคนแก่เรียบร้อยแล้วต่างก็แยกย้ายไปทำมื้อเย็น ไป๋ลู่ที่ตอนนี้กำลังนั่งร้องไห้ซบอกพี่ชายอยู่ไป๋จิงถิงได้แต่ลูบหลังให้นางอย่างอ่อนโยน อาหลี่ต้องเดินเข้าไปกอดภรรยาเอาไว้ก่อนจะทั้งปลอบทั้งขู่นาง"ลู่ลู่ อย่าร้องอีกเลยพี่รองกลับมาก็ดีแล้วมิใช่หรือ เจ้ากำลังตั้งครรภ์จะทำให้ลูกในท้องเป็นอันตรายได้นะ"" ฮือๆ ท่านพี่ข้าดีใจนี่ข้าคิดว่าสกุลไป่ของข้าจะเหลือกันแค่สองคนพี่น้องเสียแล้ว ตอนนี้พี่รองกลับมาแล้วข้าเลยดีใจเจ้าค่ะ"ไป๋เจินพาเเถียนไฉ่หลินมาพบพี่ชายกับพี่สะใภ้ แนะนำว่านางคือภรรยา ไป๋จิงถิงกับโจวซิ่วเหม่ยยิ้มให้กัน น้องๆมีครอบครัวแล้ว ดูท่า