All Chapters of ลิขิตแห่งรัก: Chapter 131 - Chapter 140

ร่างเล็กๆวิ่งไปแล้วไห่เมิ่งหยวนหลั่งน้ำตาเบาๆ ไว้อาลัยให้กับลูกรักของเขา แต่พอเอ่ยถึงหลี่เสี่ยวม่านไห่เมิ่งหยวนก็เงียบทันที เขาให้ศิษย์รักของเขาซ่งจื่อหรูช่วยเป็นแม่สื่อให้ นางรับปากจะช่วยแต่ก็ต้องขึ้นอยู่กับความจริงใจของเขาด้วยหลี่เสี่ยวม่านมารับยาบำรุงไปให้ท่านยายของนางทุกๆสามวัน เดิมทีเขาสามารถจัดยาบำรุงให้นางได้หลายเทียบแต่เช่นนั้นจะได้เห็นหน้านางในดวงใจบ่อยๆได้อย่างไรเล่า ซ่งจื่อเย่วเรียกอาหญิงเสียงหวานก่อนจะมีขนมเต็มปากวันนี้หลี่เสี่ยวม่านมารับยาแล้วจะเลยไปบ้านท่านยายเลย นางเห็นเขาจึงยิ้มให้รอยยิ้มที่ส่งมาให้เขานั้นช่างงดงามเสียจริง ไห่เมิ่งหยวนยอมรับแล้วว่าว่าเหตุใดเหล่าองค์ชาย องครักษ์ และคุณชายทั้งหลายรวมถึงตัวเขา จึงอยากมาเป็นเขยหมู่บ้านหลี่ซานกันทั้งนั้นไม่มีหมู่บ้านไหนจะรวมเอาบุตรหลานหน้าตาดีและงดงามไว้ได้เท่าที่นี่อีกแล้ว สายเลือดสกุลหลี่ตั้งแต่หลี่ฝูเหยามาจนถึงหลี่เป่าเป่า และบุตรของจิงอี้กับหลี่อ้ายเสิ่นนั้นรูปงามทุกคนสกุลหลี่หมู่บ้านหลี่ซานแห่งนี้กว่าสามร้อยชีวิตไม่มีบุตรหลานขี้เหร่จริงๆซ่งจื่อเย่วกินขนมที่อาหญิงนางเอามาให้ นอกจากพี่ใหญ่ก็มีท่านอาเสี่ยวม่านนี่แหล

หลี่ถิงถิงอายุสิบสี่ย่างสิบห้าแล้ว ตอนนี้เป็นเถ้าแก่ร้านเองมีร้านกว่าสิบสาขาและช่วยจ้าวเทียนหยางดูแลหอฮวาเซียง เปิดร้านขายผลไม้อบแห้งรายใหญ่อีกทั้งส่งขายทั่วต้าเหลียง กว่างผิง กุยโจว ตงหนิง อี้โจว เหอหนาน ทั้งห้ามณฑลที่ฮ่องเต้ให้จ้าวเฟยหย่งปกครองนั่นสามารถเพาะปลูกได้ผลดี ต้องยอมรับว่าซ่งจื่อหรูเป็นดาวนำโชคของต้าเหลียงโดยแท้ ไม่ว่าไปที่ใดก็สามารถปรับสภาพแห้งแล้งให้เขียวชะอุ่มเดิมสี่มณฑลเคยจ่ายภาษีปีละแปดหมื่นถึงเก้าหมื่อนตำลึง ตอนนี้สามารถจ่ายได้ถึงสองแสนตำลึง กว่างผิงมีท่าเรือสินค้าห้าแห่งจ่ายภาษีถึงสามแสนตำลึงแน่นอนภาษีนี้ไม่รวมกับของกรมเจ้าท่าที่องค์ชายใหญ่ดูแล เพราะกรมเจ้าท่าสามารถเก็บภาษี ค่าเช่าเรือค่าจอดเดือนนึงๆหลายแสนตำลึง ต้าเหลียงคือแคว้นใหญ่สุดในบรรดาสี่แคว้น สกุลหลี่มีกิจการอู่ต่อเรือ เฉพาะสกุลหลี่กับสกุลเซี่ยสามารถจ่ายภาษีได้กว่าคนละสองแสนตำลึงทีเดียวจ้าวเทียนหยูพอพอใจมาก แม้ต้องเสียบุตรชายหลานชายและบรรดาบุตรขุนนางให้คนสกุลหลี่ แต่ตอนนี้เงินในท้องพระคลังเขามีเกือบห้าสิบล้านตำลึงทอง ส่วนมากจากการค้าขายกับต่างแคว้น เด็กซ่งจื่อหรูนั่นให้เขาจัดการเอง เช่นเกลือ น้ำตาล ธัญพืช

ซ่งจื่อหรูกำลังออกแบบลวดลายบนผ้า ตอนนี้ไหมฟักตัวเรียบร้อย อีกไม่กี่วันก็สามารถนำมาต้มแล้วสาวเอาไยไหมได้แล้ว บรรดาสตรีต่างพูดคุยหยอกล้อ มือก็ทำงานไปด้วย จินเสี่ยวฮวากับหลี่อ้ายเสิ่นตรวจงานทอที่เพิ่งจะทำเสร็จ"เป๋าเป่า ค่อยๆกินเดี๋ยวสำลัก พี่ไปเมืองหลวงมามีของเล่นมาฝากด้วยเอาไปแบ่งทุกคนเล่นด้วย" หลี่ถิงถิงบอกน้องชาย"พี่หญิงใจดี เป๋าเป่ารักพี่หญิง"หลี่ถิงถิงมักซื้อของเล่นมาฝากเด็กๆในหมู่บ้านกับหลานๆและน้องเสมอ คู่แฝดสกุลหานกับเซี่ยอวิ่นเช่อที่กำลังเล่นเครื่องบินไม้ไผ่ที่ซ่งจื่อหรูทำให้ หานเซียงและจ้าวเหลียนฮวาเล่นอยู่กับเด็กผู้หญิงในหมู่บ้าน จ้าวเฟยเซียนเก้าขวบแล้ว กำลังหัดปักผ้ากับจางอวี้เซียนและมารดาส่วนบุตรสาวคนเล็กของจางอวี้เซียนกับจินเสี่ยวฮวานั่งเล่นอยู่กับสาวใช้และแม่นม"แม่นางจูคนนั้นได้ข่าวว่าอยู่ที่ซงหยูเป็นไม้งามเชียวนะ เจ้าห้าส่งนางไปที่นั่นไม่รู้ว่าลงโทษนางหรืออวยพรนางกันแน่"หลี่อ้ายเสิ่นที่กำลังลงลายผ้าเอ่ยแก่หลานสาว"บุรุษซงหยู ตัวใหญ่ กักขฬะหยาบคาย พวกเขาร่วมรักสตรีไม่เคยถนอม ที่สตรีในเผ่ามีน้อยเพราะพวกนางหนีออกจากเผ่า ใครจะทนได้กันบางครั้งต้องหลับนอนกับบุรุษทีเดียวสี

ซ่งจื่อหรูไปแล้ว หวังซื่อเดินมาจับมือเขา หลี่ต้าโจวโอบไหล่นางก่อนจะร้องไห้ออกมา เขาติดค้างนางยังไม่เคยเอ่ยขอโทษนางสักคำ" เจียเอ๋อร์ข้าขอโทษนะ ข้าอ่อนแอไร้ความสามารถไม่อาจปกป้องเจ้าได้ ทำให้เจ้ากับลูกๆลำบาก""ท่านพี่ ข้าไม่โกรธท่าน หากข้าใส่ใจท่านสักนิดเอาใจใส่ท่านมากหน่อย ไม่อาแต่ใจอยากจะเอาแต่เอาชนะบ้านเดิม บางทีเราสองคนอาจไม่ต้องมานั่งขอโทษกันอย่างนี้ เด็กๆจะเป็นฝั่งเป็นฝาแล้ว เรามาทำหน้าที่พ่อแม่ให้สมบูรณ์เถอะ"หวังซื่อตบหลังมือสามีเบาๆ หลี่ต้าโจวกอดหวังซื่อแน่นเขาจูบนางกลางศาลา นางเพิ่งจะอายุสี่สิบกว่าตอนนั้นนางเหมือนยายแก่ หลังจากเหตุการณ์เลวร้ายผ่านไปนางกลับมาสดใสเป็นสาวอีกครั้ง ที่ผ่านมาเป็นอดีตจากนี้ไปเขาจะปกป้องนางที่เป็นคู่ชีวิตให้ดี หลี่เหิง หลี่หานเดินมาเห็นนภาพนี้ก็จับมือกันทั้งคู่มองหน้า หลี่ม่านอวี้คงดีใจพวกเขาจะเขียนจดหมายไปบอกน้องสามวันนี้หลี่หานแต่งงานทุกคนยุ่งตั้งแต่เช้าเนื่องจากตอนนี้เขาเป็นขุนนางแล้วพิธีการจึงวุ่นวายเล็กน้อย กว่าจะผ่านพิธีมาได้เล่นเอาหูเจียวเจียวเหนื่อยจนแทบยืนไม่ไหว ทุกคนโตแล้วคงมีแค่ซ่งจื่อหรูที่รุ่นเดียวกันจึงนั่งเล่นเป็นเพื่อนนาง ตอนที่พี่รอ

เกาหยวนกลับมาแจ้งข่าวแล้วซ่งจื่อหรูรับรู้ วันนี้นางนัดกับจางอวี้เซียนเอาไว้เพื่อวางแผนเดินทาง เมื่อไปถึงกลับไม่พบแต่จางอวี้เซียนจ้าวเฟยหย่ง จ้าวเฟยหรง เซี่ยหนานอิน หลี่ไหลฝู หลี่ซ่งเต๋อ หลี่ฝูเหยา และจ้าวเทียนหยาง ต่างก็อยู่ในห้องรับรอง ซ่งจื่อหรูกลืนน้ำลาย ก่อนจะเดินทำตัวลีบมาในห้อง" ท่านพี่ เสด็จพ่อ ท่านอา ท่านลุง ท่านปู่ พวกท่านอยู่ที่นี่ องค์ชายห้าพระองค์ก็มาด้วย"ซ่งจื่อหรูเอ่ยตะกุกตะกัก"เหตุใดทำอะไรไม่บอก อันตรายแค่ไหนรู้หรือไม่ ไม่ใช่ข้าไม่รู้ว่าคนนั้นชั่วร้ายเพียงใด น้องหญิงเจ้าผิดสัญญาหรือไม่ที่ว่ามีอะไรจะไม่ปิดบัง" จ้าวเฟยหรงหน้าตึงทันทีดุนางด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบ"จื่อหรูหลานรู้ไหม หากไม่ใช่เพราะฝ่าบาทเป็นห่วงจนให้องครักษ์เงาส่วนพระองค์มาคุ้มครองเจ้าพวกเราคงไม่รู้ หากเจ้าเกิดเรื่องจะทำเช่นไร อารองต้องรีบเอาน้องเจ้าไปซ่อนก่อนที่คนเหล่านั้นจะลงมือ"หลี่ซ่งเต๋อดุนางอีกคน" ท่านพี่ข้าสำนึกผิดแล้ว ท่านปู่ ท่านอา ท่านลุง เสด็จพ่อข้าขออภัยเจ้าค่ะ แค่อยากให้แน่ใจว่ามันใช่จริงๆ ตั้งใจจะบอกทีหลังๆจากพิสูจน์แน่ชัด""ช่างเถอะ ตอนนี้ก็รู้แล้วมาวางแผนกันเถอะ ม่อเหยียนคนนี้ทะเยอทะยานนัก ว