บททั้งหมดของ ท่านอ๋องเย็นชาและภรรยาแสนซน: บทที่ 41 - บทที่ 50

สือห่าวกลับบ้านไปดูมารดาพอเปิดประตูก็ถูกน้ำเหนียวๆราดลงทั้งตัว เห็นมารดายืนอยู่มีชายแต่งกายคล้ายนักพรตถือกระบี่ร่ายรำปากก็ท่องภาษาอะไรไม่รู้เรื่องสิ่งที่สาดมาดูเหมือนจะเป็นเลือด"ฮูหยินบุตรชายท่านโดนเสน่ห์ปีศาจจิ้งจอกขอรับ นางยั่วยวนทำเสน่ห์ใส่เขา""ท่านนักพรต ข้ายินดีจ่ายไม่อั้นท่านช่วยกำจัดไอปีศาจให้บุตรชายข้าที นางสารเลวจางซูฉีนั่นคงเป็นหัวหน้าปีศาจ""เจ้าปีศาจปรากฏตัวเดี๋ยวนี้ วันนี้ข้าจะให้เจ้าแสดงร่างจริง "สือห่าวจับข้อมือหมอผีหักทันทีก่อนจะจับโยนออกไปนอกกำแพงบ้าน แล้วหันมาสบตากับมารดา"ท่านทำบ้าอะไรจินฮูหยิน ยังวุ่นวายไม่พอหรือ พี่ชายข้าปางตายเช่นนั้นท่านยังต้องการรอะไรอีกท่านแม่!!!""พวกเจ้าสามคนเจอเสน่ห์นังปีศาจจิ้งจอก เยี่ยอ๋องคนนั้นก็ด้วยข้าช่วยกำจัดพวกนาง ข้าจะทำบ้าอะไรล่ะ สือห่าวไปพาพี่ชายเจ้ากลับมาข้าจะเอาเลือดหมาดำให้เขาอาบ""ท่านแม่ ไปนอนเสียเลิกทำตัวน่าสมเพชได้แล้ว ท่านเชื่อแม่ลูกสกุลหลิงจริงหรือ พวกนางมีแต่สูบเงินท่านหมอผีนั่นก็คงเป็นญาตินางอีกเช่นเคย""หลิงหลงเป็นเด็กดี พี่ชายเจ้าตาต่ำ เจ้าต้องแต่งกับนางสะใภ้คนนี้ข้าต้องการ""ไปนอน! เพราะหมอผีบ้าบอของท่านใครกันบอก

สตรีวัยสี่สิบกว่าใบหน้างดงามสวมชุดสีม่วงกำลังนั่งหลับตามือบางกำลังนวดบ่าให้นางอยู่ ด้านหน้าเป็นสระบัวที่กำลังแข่งกันเบ่งบาน"ซินเอ๋อร์ ได้ข่าวว่าเขากับเจ้าได้เจอกันแล้ว อีกทั้งเขายังตามวอแวเจ้าอีกหรือ""เพคะ ตอนแรกเห็นว่าราชโองการปลดหม่อมฉันมาแล้ว แต่อยู่ๆก็เรียกคืน""ป้ารู้ว่าทำเจ้าลำบาก แต่ซินเอ๋อร์ป้าไม่เห็นสตรีใดเหมาะกับเขาเท่าเจ้าแล้วจริงๆ""ไทเฮา เรื่องสกุลเจียงหม่อมฉันมิอาจข้ามผ่านได้เลย ท่านพ่อทำสิ่งใดผิดเหตุใดฮ่องเต้ถึงต้องขับไสไล่ส่งด้วยเพคะ"เจียงฟางซินน้ำตาคลอ แม้ว่าไทเฮาจะรักและเอ็นดูนาง แต่อย่างไรเล่านางก็ยังตัวคนเดียวอยู่ดี"เด็กดีไม่ร้องๆ ป้ายังอยู่ทั้งคนไม่ให้ฮ่องเต้ทำอะไรเจ้าหรอก"เจียงฟางซินละจากบ่าไทเฮา นั่งคุกเข่าตรงหน้าก่อนจะกอดเอวพระนางซบหน้าร้องไห้สะอื้น หยางไทเฮาลูบหลังปลอบใจนางเจียงฟางซินถูกไทเฮาเรียกเข้าวังแต่เช้า นางเพิ่งกลับมาจากไปสนทนาธรรมที่วัดรั่วสุ่ย มาถึงก็เรียกหาสะใภ้พอรู้ว่าฮ่องเต้ส่งนางไปตำหนักร้างก็ไม่กินข้าวกินปลาประท้วงอยู่หลายวัน จนบุตรชายต้องให้คนมารับนางเข้าวัง"ไทเฮาเพคะ พระชายาเยี่ยอ๋องนางเป็นคนดีมาก ที่สำคัญนางทำให้เขากลายเป็นคนมีรอยยิ้

"ท่านยิ้มสักที ได้ๆต่อไปไม่พูดแล้วบรรทมเถอะเพคะ พรุ่งนี้มีประชุมเช้ามิใช่หรือ ทรงชอบเสวยเต้าหู้ผัดกับถั่วงอกวันนี้หม่อมฉันทำเต้าหู้ไว้หลายก้อนเดี๋ยวจะได้ตื่นแต่เช้าทำให้พระองค์เสวยอีกอย่างพริกดองน่าจะใช้ได้แล้วเอาออกมาผัดไข่สักจานเสวยกับข้ามต้มร้อนๆ แตงหวานที่เอามาจากบนเขาตอนนี้กินได้แล้วด้วยหากมาประชุมที่ตำหนักกุ้ยฮวาจะได้แจกเหล่าขุนนางด้วย พระองค์บอกว่าที่นี่ไม่มี ถ้าหากให้ราษฎรปลูกได้ก็มีอาหารเพิ่มดีไหมเพคะ"แตงโมเป็นสิ่งที่จางซูฉีนำออกมาจากมิติ นางลงมือปลูกผักและนำต้นไม้เพาะต้นกล้าไว้ในนั้นเยอะมาก'อืมเจ้าน่ารักเสียจริงๆ นอนเถอะวันนี้ไม่เอาเปรียบเจ้าแล้วไว้ทบทีเดียวคืนพรุ่งนี้แล้วกันเด็กดี"ตาบ้านี่เฮ้อหน้าด้านไม่มีใครเกินจริงๆหนึ่งปีที่เขาไม่อยู่นางอิสระ ไม่ต้องกลัวว่าจะถูกจับได้จึงขึ้นเขาทุกวัน จนเสี่ยวเถาท้องแก่ใกล้คลอดนางไม่อยากไปนานจึงหยุดขึ้นเขา นางจับทุกอย่างที่หาเจอบนภูเขายัดไว้ในมิติจนตอนนี้กลายเป็นทุ่งดอกไม้สวนผลไม้ไปแล้วหนานกงเยี่ยย้ายมานอนกับนางทุกคืน นอกจากมีราชการสำคัญจึงค้างที่หอโอสถหรือไม่ก็ร้านงามเหนือกาลเวลา ไม่กลับตำหนักเหมยฮวาแต่อย่างใดที่นั่นเคยเป็นที่อยู่ข

หลี่ม่านม่านอยากฉีกเนื้อสตรีตรงหน้า ปะการังสีฟ้าหรือว่ากันว่ามีเงินแสนตำลึงยังหาไม่ได้ แต่ท่านอ๋องกลับมอบให้นางแพศยานี่ครั้งเดียวห้าต้นมิหนำซ้ำตอนแรกบอกว่าจะให้นาง ไม่ถึงครึ่งถ้วยชากลับพลิกลิ้นบอกว่านางถือไม่ไหวให้พระพุทธรูปมาแทน ความหมายคืออย่าทำอะไรเกินตัว ให้กลับไปสวดมนต์ไหว้พระที่บ้านเสีย นังจางซูฉีนังแพศยา ก่อนจะฝืนใจเอ่ยลา"หลี่ม่านม่านขอบพระทัยพระยาที่เมตตาเพคะ หม่อมฉันสุขภาพไม่ดีนักคงต้องขอตัวกลับตำหนักใหญ่ก่อน ท่านอ๋องมอบหมายงานมากนักแค่กๆหากท่านอ๋องมาหาคงต้องรบกวนพระชายาปรนนิบัติแทนหม่อมฉันแล้วเพคะ ม่านม่านทูลลา""วางไว้เถอะข้าจะรับใช้ท่านอ๋องให้ดีสมกับที่เจ้าฝากฝัง ขอบใจเจ้าแล้วที่ลำบากมาหาไกลถึงเพียงนี้ เสี่ยวเถามอบของขวัญให้พระชายารองสักหน่อย ปะการังสีฟ้านั่นก็ได้ท่านอ๋องมอบมาให้หลายต้นนักดูเหมือนจะมีห้าต้น ชายารองเจ้าถือไหวหรือไม่ แต่เอ่อดูเหมือนจะสร้างความลำบากให้เจ้าเสียแล้วถ้าเช่นนั้นก็เอาของขวัญชิ้นเล็กหน่อยดีกว่า เอ่อเสี่ยวจูเจ้าไปห้องสมบัติเอาพระพุทธรูปหยกออกมาที ได้ยินว่าชายารองเป็นคนโอบอ้อมจิตใจเมตตา มอบพระพุทธรูปให้แก่นางน่าจะเหมาะสมกว่า"หลี่ม่านม่านอยากฉีกเนื

หนานกงอินหยุดอยู่ข้างหลังนางมือหนึ่งโอบเอวนางไว้ อีกมือยื่นหนังสือมาข้างหน้า เจียงฟางซินเข่าแทบทรุดหากเขาไม่กอดไว้ จบแล้วจบกันเขาหาเจอได้อย่างไร มีลมหายใจกระซิบที่ข้างหู" หาหนังสือเล่มนี้อยู่หรือฮองเฮาของข้า อยากเรียนรู้ทำไมถึงไม่บอกข้าหืม ข้าสอนเจ้าได้นะเด็กดี""ฝ่าบาทปล่อยหม่อมฉันก่อนไหมเพคะ ทรงงานมาเหนื่อยๆเดี๋ยวหม่อมฉันให้คนเตรียมน้ำให้อาบดีไหมเพคะ"เจียงฟางซินสั่นจริงๆจนหนานกงอินรู้สึกได้ เขารั้งเอวนางให้นั่งตักก่อนจะค่อยๆพลิกหน้าหนังสือ แล้วอ่านให้นางฟังอย่างตั้งใจ"อืม อ่านว่าอะไรนะ อ้อปีศาจสาวเห็นบัณฑิตหนุ่มก็ตกหลุมรักและเสน่หาในตัวเขา นางจึงจำแลงเป็นสตรีรูปงามก่อนจะนั่งอยู่ข้างเขาบนเตียง บัณฑิตหนุ่มตกอยู่ในภวังค์สตรีคนนี้งามนัก สตรีนางนั้นเอ่ยกับเขาว่า คุณชายท่านเหนื่อยล้าจากการอ่านตำราหรือเจ้าคะ ให้ข้าช่วยผ่อนคลายดีไหมเจ้าคะ บัณฑิตหนุ่มพยักหน้า ปีศาจสาวก็ค่อยๆปลดอาภาณ์ของตนออก เบื้องหน้าบัณฑิตปรากฏเต้าเต่งตึงสองข้างปลายถันสีหวานชูชันชวนให้น่าดื่มกินยิ่งนัก"เจียงฟางซินอยากเอามืออุดหู หนานกงอินท่านเลิกอ่านเถอะข้าขอร้อง เจียงฟางซินร้องไห้ในใจแต่ทำอะไรไม่ได้จริงๆ หนานกงอินยังค