All Chapters of ท่านอ๋องเย็นชาและภรรยาแสนซน: Chapter 21 - Chapter 30

จากนั้นนางก็หลับไปจนกระทั่งซีอานจนเข้าเขตถึงหมู่บ้านเหมาซานรถม้าจอดตรงบ้านอิฐหลังหนึ่ง เป็นบ้านไม่ใหญ่มากมีห้าห้องหนึ่งหลัง สามห้องอีกหนึ่งหลัง เว่ยถิงเรียกหลินผู่เย่ว"คุณหนูถึงแล้วขอรับตื่อเถอะ แม่นมหม่ามารับท่านแล้ว"หลินผู่เย่วลืมตา เห็นร่างของหญิงชายชราสองคนเดินมาหาปาดน้ำตา เรียกหานาง"คุณหนูท่านมาแล้ว บ่าวรอตั้งแต่เมื่อวานคิดว่าปีนี้ท่านอาจมาไม่ได้เสียอีก""ท่านย่าหม่าท่านปู่หม่า คิดถึงข้าหรือไม่"หลินผู่เย่วเดิไปกอดคนชราทั้งสอง แม่นมหม่าลูบหัวนางอย่างรักใคร่ ก่อนจะมองไปยังอีกคนที่ลงมาจากรถม้า"คุณหนูไม่ทราบว่าเขาคือ""คุณชายน้อยสวีไค่เฉิงน่ะ บุตรชายท่านป้าสวีท่านย่าหม่าจำได้หรือไม่" แม่นมหม่านึกอยู่นาน"อ้อที่แท้คุณชายน้อยใจดีคนนั้น จำบ่าวได้หรือไม่เจ้าคะ ตอนนั้นบ่าวหกล้มท่านมาพยุงแล้วบอกว่าไม่เจ็บนะท่านจะเป่าให้ เวลาช่างผ่านไปเร็ว ตอนเด็กรูปงามนักโตมายิ่งสง่าผ่าเผย" สวีไค่เฉิงกำลังนึกก็จำได้ว่านางคือแม่นมคนสนิทท่านน้าเสิ่น"อ้อที่แท้ท่านยายที่ทำขนมอร่อยคนนั้นเอง"ทั้งหมดขนของลงจากรถม้า สุสานเก็บกวาดเรียบร้อยแล้วเดิมนางต้องมาตั้งแต่เมื่วาน แต่เพราะถูกหลินต้งตบหน้าจึงไม่อยากให้ค

ฮัดเช้ยๆๆๆจางซูฉีจามไม่หยุด ใครนินทาเจ๊วะจามมาสองชั่วยามแล้วนะโว้ย นางกำลังวาดแบบชุดให้กับหลินผู่เย่งกับฟางซือหมิงมีเสียกุกกักจากฝังตำหนักกุ้ยฮวาจึงออกมาดู เห็นหลินผู่เย่ว ฟางซื่อหมิงและสตรีอีกคน จางซูฉีน้ำตาไหลเป็นความรู้สึกของร่างเดิม นั่นคือพี่รองจางหย่งเล่อ"เย่วเย่ว เจ้าหายแล้วๆจริงๆ"จางหย่งเล่อสวมกอดน้องสาวก่อนจะมองหน้านางแล้วเอ่ยกับและเสี่ยวจู"ทำไมไม่เตือนคุณหนูว่าห้ามล้างหน้าล้างตัว เย่วเย่วเจ้างามนักจำเป็นต้องปกปิดไม่รู้หรือ อีกอย่างกลิ่นกายเจ้าจำเพาะเยี่ยอ๋องฝึกวรยุทธพี่กลัวเขาแยกแยะได้ จึงต้องทำเช่นนี้"สิ้นคำพี่สาวนางนึกถึงเรื่องบนเขาเมื่อสองวันก่อน เขาสั่งสองคนนั้นให้ตามหาหญิงชราก็คือนางหรือเขาได้กลิ่นแต่แรก เช่นนี้ไป๋ซู่กับเย่วฉางควรหายสาบสูญจะปรากฏตัวไม่ได้อีก เงินจ๋าหายไปอีกแล้วฮือๆๆๆๆเหลือแค่พึ่งนิยายฉันแล้ว"พี่รองอย่ากังวลข้าสบายดี พี่มาก็ดีเช่นนั้นข้าจะตัดชุดให้ท่านด้วย"สาวๆต่างหัวเราะคุยกันสนุกสนาน จางหย่งเล่อหยุดเล่นแล้วเอ่ยขึ้น"เย่วเย่วเมื่อวานไปไหว้ท่านน้าเป็นเช่นไรบ้าง""ก็เหมือนทุกปี แต่ปีนี้ท่าย่ากับท่านปู่หม่าแก่ลงอีกแล้ว ข้าจัดการตามที่เจ้าบอกแล้วนะฉ

งานเลี้ยงเริ่มมาสักพักแล้ว รถม้าเพิ่งมาถึงเสิ่นผู่เย่วมีเหงื่อซึมหลังจากได้ยินบทสนทนาของสวีไค่เฉิงกับหนานกงเยี่ยในรถก่อนหน้าที่จะลงรถม้ามา"ตามหาโรงพิมพ์เจอหรือยังใต้เท้าสวี""ยังพ่ะย่ะค่ะ แต่เก็บหนังสือหมดทุกเล่มแล้ว คนเขียนนิยายเรื่องนี้ช่างจินตนาการยิ่งนัก กระหม่อมแล่เนื้อคนผู้นี้แน่ๆหากรู้ตัว""ท่านว่าเป็นสตรีหรือบุรุษที่เขียนออกมาภาพวาดเหล่านั้นช่างเสมือนจริงยิ่งนัก เอาเวลาไปนั่งเฝ้าบุรุษเสพสมกันหรือไรถึงรู้ดีนัก" หนานกงเยี่ยเอ่ยสวีไค่เฉิงเห็นเสิ่นผู่เย่วเหงื่อซึมใบหน้าก็ซับให้ ก่อนจะเชยคางนางแล้วกระซิบ"หากไม่อยากเจอพวกเขา แค่ทักทายอวยพรท่านปู่พี่ก็พอ เดี๋ยวพี่พากลับดีไหมเย่วเอ๋อร์ของพี่หื้ม"หนานกงเยี่ยกระแอม เขายังนั่งหัวโด่อยู่ตรงนี้ไอ้เด็กบ้านี่จะคลั่งรักอะไรนักหนาหนานกงเยี่ยลงจากรถม้าไปก่อนแต่ก็ได้ยินคำถามจากเสิ่นผู่เย่ว"พี่ไค่เฉิง หนังสือเล่มนั้นร้ายแรงจนถึงขนาดไหนหรือเจ้าคะ""แค่นิยายไร้สาระเรื่องหนึ่งที่ไม่มีมูลความจริงเขียนให้คนอื่นเสียหาย""เอ่อ ข้าเคยผ่านตามาบ้าง ท่านกับท่านอ๋อง อื้อๆ"สวีไค่เฉิงจูบนางเนิ่นนานถ้าไม่ใช่เพราะเป็นงานท่านปู่เขาหอบเอานางกลับไปนอนกอดแล้ว

หนานกงเยี่ยไปชายแดนเพื่อเจรจาสงบศึกกว่าสิบเดือนแล้ว เขายังได้เจอแม่ทัพจางอีกด้วยแต่ไม่พูดเรื่องของเขาและหลานสาวของเขาแต่อย่างใดสวีไค่เฉิงและหนานกงมั่วก็ไปด้วยกันทำให้งานแต่งของพวกเขาเลื่อนออกไปอีกหนึ่งปีหนานกงเยี่ยเห็นว่า องครักษ์สองคนพี่น้องมึนตึงหนานกงเยี่ยเลยให้สืออินติดตามเลือกให้สือห่าวอยู่เฝ้าตำหนักสือห่าวติดตามบิดาไปเจรจาการค้าที่เมืองเหอเป่ย เพิ่งกลับมาได้สามเดือนตอนนี้หนานกงเยี่ยเดินทางกลับเมืองหลวงมาได้ห้าวันแล้ว สือห่าวมาคารวะเสร็จหากไม่มีคำสั่งเขาก็จะไม่อยู่ไม่รู้หายไปไหนทั้งวันทั้งสี่คนมากินอาหารที่หอเปิดใหม่ อาหารอร่อยวัตถุดิบสดใหม่ ผักสดสีเขียวและผลไม้หอมหวานแม้จะแพงแต่คนก็ยอมจ่ายหนานกงเยี่ยนั่งอยู่บนชั้นสอง วันนี้ฮ่องเต้เองก็มาด้วย ทั้งห้าคนบุรุษงามแห่งวังหลวงรวมตัวที่ชั้นสอง"เสด็จพี่ ร้านนี้อาหารอร่อยเสียจริงๆ เห็นว่าเป็นสูตรจากบรรพบุรุษ ที่สำคัญผักที่นี่สดใหม่มากพ่ะย่ะค่ะ" หนานกงมั่วเอ่ยขณะคีบผัดผักเข้าปาก" อืม สุรารสชาติดียิ่งนักหรือว่าไงเยี่ยเอ๋อร์ เยี่ยเอ๋อร์ เจ้าคิดอะไรอยู่ข้าเรียกนานแล้ว"หนากงอินเห็นน้องชายถือจอกสุราค้างไว้จึงเรียกซ้ำ"ท่านอ๋อง ทรงได้กลิ

จางซูฉี จางหย่งเล่อ เสิ่นผู่เย่ว ฟางซือหมิง เจียงฟางซิน กลับมาถึงเรือนดอกเหมยก็เก็บข้าวของ เสี่ยวเถากำลังทำอาหารเย็นในห้องครัว ห้าสาวร้อนจึงพากันเล่นน้ำในลำธาร เสี่ยวจูอุ้มเสี่ยเป้ยนั่งเฝ้าอยุ่ริมลำธาร ส่วนจินเสี่ยวหรันอุ้มเสี่ยวชิงนั่งเล่นอยู่ ดอกไม้จากบนเขาปลิวลงมาทำให้ลำธารมีแต่กลีบดอกและดอกไม้นาๆพรรณ ห้าสาวไม่คิดว่าอีกสักพักตัวเองจะต้องต้อนรับคนที่ไม่อยากเห็นหน้าเลยไม่ได้ใส่ใจจางซูฉีชอบเล่นน้ำจึงตัดชุดว่ายน้ำเอง เสื้อเกาะอกกับกางเกงขาสั้นสีดำขับผิวนวลเนียนของห้าสาว เผยให้เห็นไหปลาร้านวลเนียน เนินอวบอิ่มของวัยสาวเรียวขาวเนียน ทั้งห้าคนเล่นน้ำไปด้วยคุยกันไปด้วย"นี่พี่ฟางซินหากท่านไปแล้วพวกเราจะทำยังไง ไม่ไปได้ไหมมิใช่ว่าใต้เท้าเจียงบอกหรือว่าอยากอยู่หรือไปตามใจท่าน"เสิ่นผู่เย่วเอ่ยถามเจียงฟางซินที่กำลังเก็บดอกไม้มาทัดหูอยู่ เจียงฟางซินเอ่ยถามจางซูฉี"ฉีเอ๋อร์ จะรั้งอยู่ที่นี่หรือไปอยู่ที่อื่นดี ข้าไปไหนก็ได้ข้าไม่ต้องเป็นฮองเฮาแล้วอิสระดีนะข้าว่า"ก่อนจะว่ายไปนั่งบนก้อนหินตรงกลางจางซุฉีที่กำลังคลายมวยผมสะบัดไปมาก่อนจะรวบใหม่ ตอบคำถามนาง"ดูก่อน เสี่ยเป้ยกับเสี่ยวชิงเพิ่งได้สามเด