All Chapters of ล่ารักเทพบุตรมาเฟีย: Chapter 21 - Chapter 30

“ยินดีที่ได้รู้จักนะ...มาจากแคนยอนแลนด์เหรอ? เธอดูแปลก ๆ ไม่ต่างจากภูเขาที่นั่นเลยนะ”“พี่จะให้ซอนญ่าพักอยู่ที่นี่”แดเนียลแทรกขึ้นและนั่นเองทำให้เจ้าของคำพูดเสียดสีหน้าบึ้งยิ่งกว่าเก่า ถึงแดเนียลจะดูใส่ใจผู้หญิงที่เขาพามาหากเธอก็อดไม่ได้ที่จะนึกดูถูกอยู่ดี“ในฐานะอะไรหรือคะ” สะกดใจถามออกไปด้วยน้ำเสียงหนัก ๆ“ในฐานะเพื่อนที่รู้ใจ และพี่...ก็จะดูแลเธอเอง”ชายหนุ่มกล่าวจบก็จูงมือหญิงสาวที่เขาพามาด้วยเข้าไปในตัวตึก ปล่อยให้โมนิกาที่ยังยืนอยู่กับเพียร์สันเหลือบมองด้วยสายตาไม่พอใจ“คุณคงเห็นแล้วสินะ ว่าแดเนียลเขาไม่มีเวลาจะมาสนใจโครงการปรับปรุงตึกของฉัน”“ครับ...แต่น่าประหลาดใจมาก”“ยังมีอะไรที่น่าประหลาดใจยิ่งกว่าเรื่องที่พี่ชายฉันพาผู้หญิงข้างถนนมาที่นี่อีกอย่างนั้นหรือ?”“ครับ...น่าประหลาดใจที่สุด เพราะผมไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนที่เขาเคยควงด้วยมาที่นี่เลย...แม้แต่คนเดียว”ความเห็นของเพียร์สันยิ่งกระตุกความรู้สึกของโมนิกาซึ่งมีความไม่พอใจเป็นทุนเดิมอยู่แล้วให้ย่ำแย่ลงกว่าเก่า ทว่าญาติผู้น้องซึ่งทำหน้าที่เป็นถึงรองประธานบริษัทก็ฉลาดพอที่จะเก็บอารมณ์ขุ่นข้นไว้ข้างใน นิสัยที่ไม่ชอบให้ใครเจ้าก

“ปกติแดเนียลเป็นคนเก็บตัว เธอคงไม่เคยรู้สินะว่าพี่ชายของฉันไม่ได้เป็นแค่นักธุรกิจที่รู้แต่เรื่องการเงินอย่างเดียว เขามีอีกด้านหนึ่งที่แสนมหัศจรรย์ นั่นคือการเป็นนักนิวเคลียร์ฟิสิกส์...พวกชอบเล่นแร่แปรธาตุนั่นไง วัน ๆ เขาจะขลุกอยู่ในห้องปฏิบัติการที่ไม่มีใครได้รับอนุญาตให้เข้าไปได้ง่าย ๆ “พอพูดถึงตรงนี้อลินทิราก็มองมาด้วยแววตาเป็นประกาย มันทำให้โมนิการู้สึกว่าเธอสามารถกระตุกความสนใจของอีกฝ่ายได้จึงรีบพูดต่อ“แดเนียลเป็นผู้ชายที่ฉลาด แหลมคม แม้แต่เรื่องผู้หญิงเขาก็เป็นคนฉลาดเลือก ก่อนหน้านี้ฉันเห็นเขาควงผู้หญิงหลายคน แต่ละคนล้วนแล้วแต่เป็นพวกสาวสังคมโก้หรู การแต่งกายและชาติตระกูลรวมทั้งความรู้ล้วนแต่คู่ควรกับคนอย่างเขา...แดเนียล ไพรซ์ มหาเศรษฐีหนุ่มรูปหล่อที่มีแต่พวกสาว ๆ อยากมาเสนอตัวให้”คำพูดทิ่มแทงของโมนิกาทำให้อลินทิราเจ็บจี๊ดในอกทว่าก็เพียงเสี้ยวหนึ่งในความรู้สึกอันตื้นเขินว่าเธอไม่ใช่ผู้หญิงในแบบฉบับของบุรุษที่คู่สนทนากล่าวถึง ทว่าก็มีเสียงหนึ่งในส่วนลึกว่า เขา เริ่มเข้ามามีอิทธิพลต่อจิตใจเธอมากขึ้นทุกขณะ หญิงสาวเพียงรับฟังและทำสีหน้ารับรู้ แต่ดูเหมือนยังไม่พอสำหรับโมนิกา“ซอนญ่

“ผมบอกแล้วยังไงว่าผมรอได้...แต่คุณจะไหวหรือเปล่าถ้าต้องถูกกรอกยาทุกคืน”“ฉันก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าฉันจะสูญเสียความทรงจำจากยากล่อมประสาทนั่นไหม”“อาจจะไม่...และตรงข้าม คุณอาจจะจดจำมันได้ดี ผมหมายถึง...ทุกอย่างหลังจากที่คุณกลืนยาลงไป”“ไม่...ไม่” เสียงหวานที่พร่ำปฏิเสธถูกกลืนหายเข้าไปในริมฝีปากหนาได้รูปที่ประกบปิดลงมา อลินทิราหมดข้อสงสัยและปราศจากเรี่ยวแรงจะต่อต้าน รับรู้เพียงสัมผัสอันหวานฉ่ำที่ปลายลิ้นและความเร่าร้อนใจกลางเรือนกายซึ่งถูกร่างสูงใหญ่กดทับพร้อมบดเบียดหนักขึ้นเรื่อย ๆ สายลับสาวน่าจะงัดกลยุทธการป้องกันตัวไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง ไม่ใช่ปล่อยให้นักนิวเคลียร์ฟิสิกส์หนุ่มเปิดเปลือยร่างงามด้วยการเปลื้องชุดกระโปรงลายตารางพ้นออกไปจากตัวเธอจนหมดไม่เว้นแม้แต่อาภรณ์ชิ้นเล็กอันเป็นปราการด่านสุดท้าย “แดน...อือ” จารชนสาวครางเสียงหวิว หากทว่าครั้งนี้ไม่ใช่การตัดพ้อหรือปฏิเสธ อลินทิราบิดร่างกลมกลึงไปมาเมื่อรู้สึกถึงแรงกระตุ้นในกายทวีความรุนแรงมากขึ้นทุกขณะ โอ...นี่เธอเป็นอะไรไปอีก ยานั่นกำลังออกฤทธิ์ทำให้เธอหลงใหลในกายใหญ่โตกำยำของแดเนียลที่ก็เปลือยเปล่าจนหมดแล้วเช่นกัน ทั้งท

“แดน...ฉะ...ฉัน...ไม่...” เสียงหวานครางหอบขาดเป็นห้วง ๆ จากความหวั่นหวามรัญจวนเกินจะต้านไหว หญิงสาวสอดปลายนิ้วเรียวเข้าไปในเรือนผมสีน้ำตาลเข้มประกายทองและขยุ้มเบา ๆ ราวส่งสัญญาณเรียกร้องว่าเธอมิอาจปฏิเสธได้อีกต่อไปแล้ว“อา...อืม...แดนคะ...ฉันต้องการ...ต้องการคุณค่ะ”อลินทิราละทิ้งความอายและก้มลงมองใบหน้าหล่อเหลาที่ตอนนี้สาละวนอยู่ใกล้ใจกลางของความเป็นสาว แดเนียลเลื่อนริมฝีปากผ่านหน้าท้องแบนราบลงไปบรรจบกับปลายนิ้วแกร่งซึ่งไล้อยู่บนรอยแยกที่เห็นกลีบบางสีชมพูรำไร“อ๊ะ...แดน...โอ...พระเจ้า!” ร่างอรชรนั่งแทบไม่ติดเมื่อชายหนุ่มเริ่มไล้เลียดปลายลิ้นหนาผ่านเส้นใยไหมและแทรกลึกลงไปถึงนิ่มเนื้อสีแดงเข้ม แดเนียลดูดซับทุกอย่างไม่เว้นแม้แต่หยาดน้ำหวานที่เริ่มหลั่งรินออกมา ในเวลาเดียวกันก็รู้สึกได้ถึงกลิ่นหอมราวดอกไม้ป่าที่ล่อหมู่ภมรเพื่อดูดชิมความหวานจากหมู่ไม้ที่กำลังสยายกลีบดูเหมือนนักนิวเคลียร์ฟิสิกส์หนุ่มไม่อาจหยุดยั้งตัวเองได้เมื่อแทรกปลายลิ้นลึกเข้าไปสลับกับการลิ้มลองเกสรแสนอ่อนไหวจนร่างแน่งน้อยสั่นเทิ้มคล้ายเทียนหลอมละลายด้วยเปลวไฟระอุร้อน เขาล่อหลอกหญิงสาวให้จนมุมและต้องยอมจำนนต่อรสพิศวา

“ก็แค่ตอนนั้น หลังจากที่คุณรีบเอาข้อมูลลับกับเช็คเงินสดยี่สิบล้านดอลล่าห์ออกมาจากร้านกาแฟเพื่อมุ่งหน้าไปสนามบินเจเอฟเค!”จารชนขมวดคิ้วยุ่ง ทุกคำพูดของแดเนียลล้วนเป็นการเปิดเผยการกระทำของเธอราวเขาเห็นกับตา“คุณรู้ความเคลื่อนไหวของฉันทุกอย่างหรือคะ แดน ...คุณเป็นนักธุรกิจหรือนักวิทยาศาสตร์กันแน่”ร่างบางเอ่ยขึ้นขณะจับจ้องนัยน์ตาสีน้ำเงินอมม่วงคู่นั้นอย่างค้นหา แดเนียลยังคงอยู่ในตัวเธอทว่าหญิงสาวกลับรู้สึกถึงความอบอุ่นได้ระเหิดหายไปในความหนาวเยือก ชายหนุ่มขบกรามนูนเป็นสันก่อนพูด“ถ้าเป็นเมื่อก่อนที่ผมต้องดำเนินงานธุรกิจในครอบครัว ผมต้องพบกับผู้คนมากมายในแวดวงสังคม ทั้งที่ความเป็นจริงผมไม่ชอบนักหรอกกับการใช้ชีวิตท่ามกลางคนหมู่มาก แต่ผมก็ได้มาค้นพบสิ่งที่ตัวเองรักและหลงใหลอย่างแท้จริง นั่นคืองานด้านนิวเคลียร์ฟิสิกส์ มันเป็นการเล่นแร่แปรธาตุที่ท้าทายความสามารถของผมอย่างยิ่งยวด มันทำให้ผมหลีกห่างจากผู้คน แม้ว่าต้องทดลองอะไรซ้ำ ๆ ก็ไม่ใช่เรื่องที่น่าเบื่อ ผมแค่อยากบอกคุณเท่านั้นว่าผมแทบไม่เคยตามติดชีวิตของใคร ยกเว้นก็แต่ออโซลย่า เพราะเธอทำให้งานของผมเสียศูนย์”“ถ้าอย่างนั้นก็ช่วยบอกฉันหน่อยสิ