30

อลินทิราถามเสียงเครียดบ้างแต่คนถูกถามกลับกระตุกยิ้มมุมปากก่อนเอนตัวลงนอนเหยียดยาวโดยประสานมือทั้งสองไว้ที่ท้ายทอยทั้งที่เรือนร่างนั้นยังเปล่าเปลือย

“พ่อกับแม่ของผมถึงจะเดินทางไปอยู่ที่ไหน ๆ ในโลกก็ไม่เคยที่จะไม่รู้เรื่องลูกของท่าน แม่บอกว่ามีคนเห็นผมพาผู้หญิงมาจากยูทาห์ ท่านเลยสงสัยว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใครกัน”

“แต่ฉันไม่ได้อยู่ในฐานะของผู้หญิงที่คุณจะพาไปรู้จักกับพ่อแม่คุณหรอกนะคะ แดน...ฉันอยู่ที่นี่ในฐานะจำเลยต่างหาก”

“ก็เพราะคุณเป็นจำเลยที่ผมจะปล่อยเอาไว้ลำพังไม่ได้ ผมถึงต้องพาคุณไปด้วยยังไงล่ะ”

ชายหนุ่มกล่าวก่อนตะแคงร่างกำยำมาทางหญิงสาว อลินทิราเผลอมองความเป็นเขาที่เริ่มผงาดสู้สายตาขึ้นมาอีก นี่เขาจงใจยั่วยวนหรือเธอเองที่สติแตกจนความรู้สึกไม่อยู่กับเนื้อกับตัวกันแน่ สายลับสาวกำลังจะดึงผ้าห่มขึ้นมาปกปิดสัดส่วนคอดเว้าของตัวเองบ้างแต่กลับถูกมือหนาแกร่งฉวยมันไปกองไว้ข้าง ๆ

“เอ๊ะ!...แดน ฉันอยู่ในสภาพแบบนี้ทั้งคืนไม่ได้นะคะ”

“แต่เราก็ตกลงกันแล้วว่าคุณจะไม่ขัดใจผม”

“อ๊ะ!”

 ร่างบอบบางร้องไม่เต็มเสียงเมื่อถูกร่างสูงใหญ่โถมทับจนเธอต้องอยู่เบื้องล่างเขาอีกครั้ง ทว่าคราวนี้นัยน์ตาสีน้ำเงินอมม่วงไม่ได้ฉายแววปรารถนาแต่กลับมีร่องรอยของผลึกความคิดราวมันยังตกตะกอนไม่หมดสิ้น

“คุณต้องไปในฐานะเพื่อนรู้ใจของผม”

“พ่อแม่คุณคงไม่เชื่อหรอกค่ะ แดน...ที่สำคัญฉันเล่นละครตบตาใครไม่เป็นเสียด้วย”

“นี่ไม่ใช่ละคร แต่เป็นเรื่องที่ผมจะไม่โกหกท่านทั้งสอง”

“มีผู้หญิงมากมายที่คุณเคยควงมาก่อน ทำไมคุณถึงไม่พาพวกเธอไปเปิดตัวกับท่าน คุณก็รู้ว่าฉันเป็นแค่...”

อลินทิราสะดุดคำพูดตัวเองในขณะที่อีกฝ่ายรอฟังว่าเธอจะกล่าวอะไรต่อ แต่แล้วทุกอย่างก็เหมือนอากาศธาตุที่หญิงสาวทำราวกับหลงลืมไปเสียเฉย ๆ

“ช่างมันเถอะค่ะ แดน”

ร่างบอบบางหรุบเปลือกตาลงต่ำเพื่อจะเห็นลำคอแข็งแกร่งที่ลูกกระเดือกของเขาเลื่อนขึ้นลงพร้อมทั้งเสียงกลืนน้ำลายเบา ๆ

“ผมไม่เคยพาใครไปพบพวกท่านหรอก พ่อกับแม่รู้ว่าคู่ควงของผมไม่ได้มีใครเป็นประเภทที่จะ...จริงจัง”

“คุณก็เลยต้องแกล้งทำให้ท่านเห็นว่าฉันจะจริงจังกับคุณอย่างนั้นหรือคะ ฉันนึกไม่ออกเลยค่ะว่าต้องทำตัวยังไงบ้าง อย่างน้อยคุณควรบอกให้ฉันรู้ว่าคุณเคยควงกับผู้หญิงแบบไหน”

“แบบไหนหรือ?” เขาทำทีเหมือนครุ่นคิด “ก็พวก...ดารานางแบบ”

คำตอบของชายหนุ่มทำให้ร่างอรชรนิ่งไปชั่วอึดใจ หญิงสาวคิดอย่างเจ็บปวดว่าเธอไม่ควรพบเขาและพลาดท่าเสียทีให้นักนิวเคลียร์ฟิสิกส์ผู้ปราดเปรื่องอย่างแดเนียล ไพรซ์เลยจริง ๆ ร่างอรชรถอนใจออกมาเบา ๆ

“แดนคะ...พ่อแม่ของคุณต้องรู้แน่ ๆ ว่าพวกเราโกหก”

“พ่อกับแม่ของผมมองคนได้ทะลุปรุโปร่งซึ่งถ้าหากมันไม่ใช่การเสแสร้งท่านต้องรู้ว่าผม...ไม่ได้โกหก”

“แดน” เสียงหวานเหือดหายไปในลำคอแห้งผากอีกครั้งเมื่อเรียวปากหนาบนใบหน้าคร้ามเข้มแนบลงมาปิดกลับปากนุ่มแนบสนิท ความรู้สึกบางอย่างกำลังปะทุซ้ำตรงใจกลางความคิดของหญิงสาว เธอปฏิเสธเสน่ห์ของแดเนียลไม่ได้เลยทั้งที่อยากวางเฉยต่อความเคลือบแคลงสงสัย อลินทิราไม่เคยไว้ใจใครแม้แต่เพื่อนสนิทในองค์กร ทว่ากฎของเธอกลับได้รับการยกเว้นสำหรับเขาเป็นคนแรก

ทุกครั้งที่นักนิวเคลียร์ฟิสิกส์หนุ่มเข้าใกล้ก็ราวกับจะหลอมละลายทุกอย่างในตัวเธอจนหมดสิ้น ประสาททุกส่วนบนร่างสาวกำลังตื่นตัวอีกครั้งเมื่อความแกร่งกำยำบดเบียดลงมา สายลับสาวเก็บงำข้อมูลลับของเขาไว้สนิท ทว่าไม่อาจปกปิดแรงปรารถนาที่แฝงเร้นในส่วนลึกได้เลย

การเดินทางไปอิตาลีด้วยเครื่องบินส่วนตัวพร้อมกับแดเนียลในวันรุ่งขึ้นไม่ได้ทำให้อลินทิรารู้สึกลำบากใจเท่ากับที่มีโมนิกาเดินทางไปด้วย หญิงสาวรู้ดีว่าญาติผู้น้องซึ่งรั้งตำแหน่งรองประธานบริหาร ไพรซ์ คอร์ปอเรชั่น ไม่ใคร่พึงพอใจเท่าไรนักกับการที่มีคนแปลกหน้าร่วมเดินทางไปพบครอบครัวของเธอ

สายลับสาวแทบไม่พูดอะไรเลยแม้รู้สึกว่าโมนิกาแสดงอาการปั้นปึ่งใส่ตลอดเวลา อลินทิราได้แต่มองสาวสังคมผู้เลิศหรูที่แม้อยู่ในชุดลำลองเสื้อเชิ้ตกางเกงยีนส์ธรรมดาทว่าโมนิกาก็งดงามและไม่ยอมทิ้งคราบความเย่อหยิ่งของตัวเองแม้แต่น้อย

หญิงสาวยังสังเกตเห็นอะไรบางอย่างจากบุรุษที่พาเธอมาจากยูทาห์ แดเนียลสวมชุดลำลองแต่ก็ยังดูเหมือนเขาไม่ได้ปล่อยตัวตามสบายและยังคงอยู่ในท่าทีเครียดขรึมราวกับเดินทางไปติดต่อกับนักธุรกิจคนสำคัญก็ไม่ปาน