34

“นักวิทยาศาสตร์อาจไม่คิดเรื่องแบบนี้ตอนออกสำรวจ แต่เมื่อค้นพบแล้วก็แน่นอนว่ามันเป็นเรื่องน่ายินดี และหลังจากนั้นก็จะถึงขั้นตอนที่ว่าพวกเขาจะทำยังไงต่อไป อืม...มันก็ไม่ต่างจากการทำธุรกิจ เราพยายามหาเงินให้ถึงหนึ่งพันล้านดอลล่าห์ แต่พอได้มันมาแล้วเราก็มีวิธีทำให้มันงอกเงยเป็นหนึ่งหมื่นล้าน หนึ่งแสนล้าน...คือหมายถึงมันไปเรื่อย ๆ เพราะถ้าทำได้คงไม่มีใครใช้สิ่งที่มีอยู่ในปริมาณเท่าเดิมจนหมดเกลี้ยง เราถือว่าเป็นการต่อยอดเท่านั้น”

ชายวัยหกสิบปีเจ้าของอาณาจักรธุรกิจอสังหาริมทรัพย์อันยิ่งใหญ่ตบท้ายด้วยแง่มุมที่ช่วยคลายความตึงเครียดขณะที่ยูจีเนียนั่งฟังด้วยดวงตาเป็นประกาย ทว่าสำหรับสายลับสาวมันกลับเป็นเรื่องใหญ่ที่หนาหนักในหัวใจว้าวุ่น เธอหมดข้อสงสัยแล้วว่าเหตุใดการค้นพบของแดเนียลจึงมีมูลค่าการโจรกรรมข้อมูลสูงถึงยี่สิบล้านดอลล่าห์ แท้จริงสิ่งที่เธอครอบครองคือขุมทรัพย์ล้ำค่าของพวกกระหายสงคราม หากคนพวกนั้นได้สิ่งนี้ไปย่อมหมายถึงหายนะของโลกทั้งใบที่ก็รวมเธออยู่ด้วย

อลินทิราคิดและตรึกตรองอย่างหนัก เธอยังไม่รู้ว่าจะไว้วางใจใครได้บ้างที่อยู่รายรอบ องค์กรที่เธอหักหลังนั้นแทบไม่ต้องพูดถึง ยังเหลือก็แต่ครอบครัวไพรซ์ที่ร่ำรวยล้นฟ้าและแดเนียลซึ่งกำลังรอเวลาได้ข้อมูลของเขาคืนกลับ แต่เมื่อถึงตอนนั้นหญิงสาวก็ไม่อาจแน่ใจได้เลยว่านักนิวเคลียร์ฟิสิกส์หนุ่มจะยินยอมมอบอิสรภาพให้หรืออาจดับชีวิตของออโซลย่าไว้แค่ในกำมือของเขา เมื่อทุกอย่างเริ่มหนักอึ้งจารชนสาวจึงรีบเปลี่ยนประเด็นเพื่อปรับเปลี่ยนบรรยากาศ

“อืม...เรือยอชต์ไพรซ์ของคุณพ่อสวยมากเลยค่ะ แต่หนูยังเดินดูไม่ทั่ว ขออนุญาตออกไปชมรอบ ๆ หน่อยนะคะ”

“ตามสบายเลยนะจ๊ะ” มารดาของแดเนียลตอบรับ “เรือยอชต์ไพรซ์กว้างขวางมาก หนูอาจชอบห้องออกกำลังกาย ห้องฉายภาพยนตร์ของเรา แต่น่าเสียดายที่ตอนนี้ไม่มีแดดให้หนูนอนอาบเล่นบนลานอาบแดดที่ดาดฟ้าเรือเท่านั้นล่ะจ้ะ”

อารมณ์ขันของยูจีเนียทำให้อลินทิราไม่รู้สึกว่าตัวเองแปลกแยกไปได้ชั่วขณะ หญิงสาวก้าวออกมาจากห้องนั้นโดยไม่ได้หันไปมองสายตาคมปลาบของแดเนียลที่มองตามหลัง

“สาวสวยที่มาจากยูทาห์มีอะไรดีถึงทำให้แกไม่อิดออดที่จะพาเขามาพบพ่อกับแม่”

โฮเวิร์กล่าวยิ้ม ๆ ขณะเอนหลังพิงพนักพร้อมยกขาไขว่ห้าง

“ซอนญ่านะหรือครับ...เธอเป็นผู้หญิงที่ฉลาดและน่ารัก”

“อาจไม่ใช่แค่นั้นกระมัง ดูเขาจะสนใจสิ่งที่แกกำลังทำอยู่เพราะจริง ๆ แล้วมันออกจะเป็นเรื่องน่าเบื่อสำหรับผู้หญิง”

“หวังว่าลูกคงตัดสินใจได้ซะทีนะว่าจะเลือกใคร แม่ว่าปล่อยให้นานไปกว่านี้ลูกอาจไม่เลือกใครเลยก็เป็นได้...แม่อยากอุ้มหลานแล้วล่ะจ้ะ อยากมีเด็ก ๆ เล็ก ๆ มาวิ่งเล่นใกล้ ๆ “

หญิงวัยห้าสิบกล่าวพลางถอนใจ เธอรู้ดีว่าบุตรชายคนหัวปีล้ำลึกแค่ไหน แดเนียลเป็นคนที่คาดเดาได้ยากที่สุดในบรรดาลูกชายสามคน เขาเยือกเย็นเหมือนภูเขาน้ำแข็งทว่าก็มิอาจประเมินสิ่งที่แอบซ่อนอยู่ภายในนั้นได้เลย

“คิลเลียนก็มีคู่หมั้นแล้วนี่ครับแม่ อีกไม่นานเขาก็จะแต่งงานและอาจมีหลานเล็ก ๆ ให้พ่อกับแม่ทันทีหลังจากนั้น”

“ซึ่งก็ไม่รู้ว่าอีกนานแค่ไหน ลูกก็รู้ว่าตอนนี้คู่หมั้นของคิลเลียนขอเวลาเพื่อเรียนต่อ แต่แม่ก็รู้สึกว่าซอนญ่าเป็นคนพิเศษสำหรับลูก แม่มองอะไรผิดไปหรือเปล่าจ๊ะ?”

 ยูจีเนียพูดพลางหรี่ตาลงเหมือนรู้ทัน ชายหนุ่มไม่ปกปิดรอยยิ้มบนใบหน้า แผนที่พาอลินทิรามาพบบุพการีครั้งนี้ประสบความสำเร็จ แต่สำหรับตัวเขาเองกลับเป็นความล้มเหลวโดยสิ้นเชิง แดเนียลกำลังหยั่งใจตัวเองที่มีบางอย่างซึ่งไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนซ่อนอยู่ในส่วนลึก มันมีอำนาจครอบงำความรู้สึกของเขามากขึ้นเรื่อย ๆ มันเป็นความตื่นเต้นซึ่งไม่เคยเกิดขึ้นยามอยู่ใกล้ผู้หญิงคนไหนเหมือนเวลาอยู่ชิดใกล้แม่สายลับสาว

เขาหวงเธอหรือ? ระยะเวลาสั้น ๆ เพียงแค่นั้นทำไมเขาถึงว้าวุ่นได้ขนาดนี้ ชายหนุ่มปัดเป่าความคิดรบกวนจิตใจก่อนกล่าวขึ้นว่า

“ผมขอตัวไปดูซอนญ่านะครับแม่ เธออาจเดินหลงในเรือยอชต์นี้ได้เพราะมันใหญ่โตมากจริง ๆ “

เมื่อแดเนียลออกไปแล้วโฮเวิร์ดจึงกล่าวกับภรรยาซึ่งมีสีหน้าคล้ายยังค้างคาใจเพียงสั้น ๆ

“ทีนี้คุณรู้หรือยังล่ะว่าถึงยังไงคุณก็ยังเดาใจลูกชายคนนี้ได้ยากอยู่ดี”

ยูจีเนียเลิกคิ้วเป็นเชิงยอมรับก่อนหันไปมองทิวทัศน์ของมหาสมุทรที่ความมืดโรยตัวลงมาโอบคลุม