All Chapters of หนี้หัวใจซาตาน: Chapter 71 - Chapter 80

หญิงสาวมองเขาด้วยความวาดหวัง “แต่อะไรคะ?” “ผมขอเวลาหลังจากนี้ได้ไหม...หลังจากที่กลับนิวยอร์คแล้ว” นิตานิ่งไปแต่เธอก็เคารพการตัดสินใจของเขา หญิงสาวพยักหน้าพร้อมทั้งเบียดร่างของเธอกับกายแกร่งที่ทาบทับอยู่ด้านบนด้วยความรู้สึกโหยหาและรักเขาสุดหัวใจ “ค่ะ...คุณจะบอกฉันเมื่อไหร่ก็ได้” / “ผมจะไม่ไปบีเทสดา แต่ผมจะลองใช้เวลานี้อยู่กับคุณ” “แล้วคุณ...จะทำอะไรบ้างคะที่นอกเหนือจากข้อเสนอให้ฉันเป็นแม่บ้านของคุณที่นี่” “ทำอะไรอย่างนั้นหรือ?” เขาทวนคำถามนั้นและไล้ปลายนิ้วแกร่งไปบนคางมน “ผมก็จะสัมผัสคุณ...แตะต้อง...และ...ร่วมรักกับคุณโดยที่ผมจะไม่ทำให้คุณเจ็บปวด...คุณจะยอมรับข้อเสนอของผมไหม?” นิตาหน้าแดงก่ำ เธอแสร้งเหลือบมองไปทางอื่นแต่แล้วตาคู่งามก็เลื่อนกลับมายังใบหน้าคร้ามคมอีกครั้ง “ค่ะ คลีฟ...ฉันยอมรับข้อเสนอของคุณ” / “นีน่า...และผมอยากให้คุณสัญญาอะไรกับผมอีกอย่างหนึ่ง” “อะไรหรือคะ?” หญิงสาวคอยฟัง “คุณอย่าพึ่งไปไหนหลังจากนี้ อย่าไปจากผม

“นิต้า...เธอไม่ได้แค่ผิดสัญญาแต่ยังหักหลังฉันอีกด้วย! เธอคิดว่าตัวเองเป็นใครถึงจะมาหลอกฉันได้ ฉันคือไดแอนดรา เบอร์ลิน พี่ชายฉันก็เป็นเจ้าของธุรกิจยานยนต์ยักษ์ใหญ่ในสหรัฐ ส่วนเธอ...เธอมันผู้หญิงไร้บ้านแถมยังไม่มียางอายอีกด้วย เธอคงคิดว่าฉันไม่รู้ความเคลื่อนไหวของคลีฟ เธอคงคิดว่าฉันเป็นผู้หญิงโง่เง่าที่แฟนตัวเองออกไปทำอะไรกับผู้หญิงคนอื่นที่รัฐไหนโดยที่ฉันไม่รู้ ฉันสงสัยตั้งแต่ตอนที่เธอพึ่งเข้าไปทำงานที่ห้างเวสเนอร์ใหม่ ๆ คลีฟเปลี่ยนไป เขาไม่เคยไปซื้อของในห้างด้วยตัวเอง แต่ฉันเห็นเขาอยู่ที่ร้านรองเท้าของคริสตัลตอนที่มีเธออยู่ด้วย หึ...และฉันก็สงสัยตั้งแต่ตอนที่เธอขาดการติดต่อกับฉันนั่นแล้วก็เลยให้นักสืบลองไปดูคลีฟที่บ้านพักตากอากาศของเขาในแอนนาโพลิส แล้วฉันก็ได้สิ่งนี้มา มันทำให้ฉันรู้ว่าเธอกับคลีฟทำอะไรกันที่นั่นบ้าง นิต้า...เธอคงปฏิเสธฉันไม่ได้อีกแล้วว่าเธอน่ะมันเป็นจอมหักหลังเพราะรูปถ่ายพวกนี้มันเป็นหลักฐานมัดการกระทำของเธอไว้ทั้งหมดแล้ว!”นิตายังนิ่งเงียบ หญิงสาวยังก้มหน้าและมองภาพถ่ายที่ไม่นึกว่าไดแอนดราจะสืบเรื่องของเธอกับปรานเวสเนอร์ได้ละเอียดถึงในคฤหาสน์ที่คลีฟบอกเธอว่าเป

“เอ้อ...ฉันจะมาขอพบท่านประธานค่ะ ไม่ทราบว่าตอนนี้ท่านอยู่หรือเปล่าคะ”“โอ...โชคดีจังเลยค่ะ ท่านพึ่งมาถึงก่อนหน้านี้แค่สิบนาที วันนี้ท่านจะต้องเดินทางไปมิลาน ประเทศอิตาลี ไม่ทราบว่าคุณนิต้าจะเข้าไปพบท่านตอนนี้เลยไหมคะ?”“ค่ะ...แองเจิ้ล” / “ถ้าอย่างนั้นเชิญเลยค่ะ เพราะท่านมีกำหนดการเดินทางตอนเก้าโมงเช้า” แองเจิ้ลรายงานให้หญิงสาวได้รับรู้ นิตาไม่ได้สนใจว่าคลีฟกำลังจะเดินทางไปไหน สิ่งสำคัญที่สุดสำหรับเธอคือการได้พบเขา หัวใจดวงน้อยเต้นแรง เธอไม่เคยตื่นเต้นมากขนาดนี้มาก่อน มันมีทั้งความหวาดหวั่นและเจ็บปวด บีบคั้นจนบางครั้งอยากจะหยุดทุกอย่างแล้วหายไปเสียจากโลกนี้“ขอโทษค่ะท่านประธาน...คุณนิต้ามาขอพบท่านประธานค่ะ” เลขาสาวสวยรายงานให้ประธานใหญ่แห่งเวสเนอร์ได้รับทราบก่อนจะถอยออกไปจากห้องนั้นและปิดประตูลงเหลือเพียงหญิงสาวชาวไทยและบุรุษร่างสูงใหญ่ซึ่งตอนนี้เขานั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานคลีฟอยู่ในชุดสูทผ้าไหมสีนิลและนั่งบนเก้าอี้นวมด้วยท่าทีสงบนิ่งเยือกเย็นหากทว่าเมื่อเขาเห็นว่าใครก้าวเข้ามาหยุดตรงหน้าดวงตาสีน้ำเงินแซฟไฟร์กลับฉายประกายวาววามสดใสขึ้นมาในทันที นิตายกมือไหว้และกล่าวว่า“อรุณสวัสดิ์ค่ะท่านปร

“ผมจะแต่งงานกับน้องสาวของลอว์สัน...แต่งงานกับไดแอนดรา...จริงสินะ นอกจากเธอก็คงจะไม่มีใครอีกแล้วที่เข้าใจผมก็ในเมื่อเธอเป็นผู้หญิงคนเดียวที่น่าจะเข้าใจผมมากที่สุดและเหมาะสมกับผมที่สุดอย่างที่คุณว่า ผมจะแต่งงานกับเธอ มีลูกกับเธอและรักเธอ และผมจะลืมทุกสิ่งทุกอย่างที่เคยมี จะไม่ขอจดจำสิ่งที่มันผ่านไปแล้ว ให้มันเป็นอดีตที่ผมจะไม่มีวันนึกถึงมันอีกต่อไป!” นิตาไม่ได้เหลียวหลังกลับไปอีกหากก็ไม่รู้ว่าเธอมีแรงก้าวออกไปจากห้องนั้นได้อย่างไรทั้งที่หัวใจของเธอได้แหลกสลายจากคำกล่าวสุดท้ายของคลีฟไปจนหมดสิ้นแล้ว เธอคงยังก้าวต่อไปได้เพราะลมหายใจบนร่างกายเสมือนไร้ซึ่งจิตวิญญาณในโลกมืดที่ไร้หนทางแม้แต่แสงสว่างที่มีเพียงน้อยก็ได้ดับสูญไปพร้อมความหวังที่ดับสลาย หญิงสาวเดินไปเหมือนคนที่มีแต่ร่างกายหากปราศจากชีวิต ไม่ได้ยินแม้แต่เสียงสุดท้ายของแองเจิ้ลที่กล่าวลาไล่หลังและมองตามหญิงสาวชาวไทยที่เดินจากไปด้วยความแปลกใจหากก็ไม่สามารถพูดอะไรได้มากกว่านั้น ร่างเล็กบอบบางเดินมาหยุดที่ด้านหน้าของห้างเวสเนอร์ ในมือของเธอกุมเช็คเงินสดที่ได้รับมาไว้แน่น ความหวังของเธอที่เคยจุดประกายราวเปลวไฟสว่างไสวบัดนี้ได้ดับลงแล้ว ม

“เอ้อ...ผมเป็นเพื่อนของเธอน่ะครับหมอ...เอ้อ...สามีของเธออยู่ต่างประเทศน่ะครับ” ลอว์สันแสร้งบอก “อืม...ถ้าอย่างนั้นไม่ทราบว่าสามีของเธอรู้หรือเปล่าว่าตอนนี้เธอตั้งครรภ์ได้ประมาณสี่สัปดาห์แล้ว ครรภ์ยังอ่อนมากและหมอก็ตรวจพบภาวะเครียดจากการเต้นของหัวใจผู้ป่วย หมออยากจะให้เธอนอนพักที่นี่อีกสักสองสามวัน อยู่ภายใต้การดูแลของหมอเพื่อให้แน่ใจว่าเธอจะหายอ่อนเพลียและไม่มีสภาวะความเครียดเพราะมันจะกระทบกับทารกในครรภ์ของเธอซึ่งอาจเป็นอันตรายได้ครับ” ลอว์สันหันกลับไปมองผู้ที่ยังนอนสงบนิ่ง หัวใจของเขาไหววูบและอ่อนยวบลงในทันใดเมื่อได้ยินคำวินิจฉัยจากปากของนายแพทย์ ทว่าเขาก็พยักหน้ารับต่อทุกคำบอกกล่าวทั้งที่ในสมองตื้อตันไปหมด “ครับหมอ...ตอนนี้สามีของเธอยังไม่กลับมา ถ้ายังไงผมจะเป็นคนรับผิดชอบค่ารักษาพยาบาลทั้งหมดของเธอเองครับ” ชายหนุ่มรับปากต่อนายแพทย์วัยกลางคนที่พยักหน้าด้วยความพอใจก่อนจะเดินออกไปจากห้องนั้นพร้อมนางพยาบาลผู้ช่วยปล่อยให้ลอว์สันยังคงยืนนิ่งงันอยู่ข้างเตียงผู้ป่วย เขายืนมองดวงหน้าแสนหวานของหญิงสาวชาวไทยผู้ซึ่งเดินทางมาไกลและได้พบกับเขาราว