All Chapters of หนี้หัวใจซาตาน: Chapter 91 - Chapter 100

“นีน่า...ผมขอจูบคุณ...จะได้มั้ย” คำถามของเขาทำให้เลือดในกายของหญิงสาวเริ่มสูบฉีดแรง ยามเมื่อได้อยู่ในอ้อมแขนของคลีฟไม่ว่าคำร้องขอใดก็ดูเหมือนเป็นสิ่งที่เธอไม่อาจปฏิเสธได้แม้แต่ข้อเดียว นิตาหรุบเปลือกตามองต่ำ เธอยังเขินอายต่อคำขอนั้นทั้งที่เขาเป็นสามีของเธอแท้ ๆ“จูบ...สิคะ” เสียงหวานแผ่วเบาพอ ๆ กับเสียงลมหายใจ นิตาเก็บกลั้นตัวเองทั้งที่ความตื่นเต้นแล่นไหลอยู่ในสายเลือด หญิงสาวเงยหน้าขึ้นเล็กน้อยเพื่อมองเขา เรียวปากอิ่มค่อย ๆ เผยอออกแม้เธอไม่ตั้งใจให้มันดูชวนเชิญแต่คลีฟก็อดใจไม่ไหวที่จะแนบริมฝีปากของเขาลงบนรอยหยักของปากนุ่ม ลิ้นหนาค่อย ๆ แทรกเข้าไปและตวัดรัดลิ้นเล็กซึ่งทำเหมือนเธอพึ่งเรียนรู้ที่จะแสดงความรักกับผู้ชายที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีอีกครั้ง ร่างกายของเธอเหมือนเทียนหลอมละลาย มันอ่อนยวบทุกครั้งที่เขาหยั่งปลายลิ้นเข้าไปจนลึก คราแล้วคราเล่าที่ลิ้นของเขาโลมไล้ไปทั่วอุ้งปาก กลืนความหวานจากตัวเธอขณะท่อนแขนแกร่งรัดเอวบอบบางแน่น เสียงลมหายใจของเขาหน่วงขึ้นเรื่อย ๆ คลีฟพยายามไม่ให้ตัวเองตื่นเต้นมากจนเกินไป เขารักษาระดับอารมณ์ให้คงที่เหมือนตอนอยู่กับนิตาที่แอนนาโพลิสซึ่งเขากำหนดทุกอย่างได้ น

“ไม่เลยค่ะ” หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองเขา กระดุมทุกเม็ดถูกปลดจนหมดเผยให้เห็นเรือนร่างกำยำภายในของเขาภายใต้เสื้อยืดอีกชั้น คลีฟปล่อยให้หญิงสาวรั้งชุดฟอร์มชั้นนอกออกจากตัวเขาเพื่อวางมันลงบนเตียงอย่างเบามือ“ฉันเกลียดตัวเองมากกว่าที่เลิกคิดว่าคุณจะยังจดจำเรื่องของเราแม้สักเล็กน้อย...ไม่ได้สักที” นิตาหันมาบอกเขาและดึงเสื้อยืดออกจากร่างสูงใหญ่ก่อนวางมันลงบนเสื้อตัวแรกที่ถูกถอดออกไปแล้ว มัดกล้ามบนอกของเขาเคร่งเครียดขณะร่างแน่งน้อยเลื่อนมือของเธอไปอยู่ที่ขอบกางเกง“ผมน่าจะทำให้คุณเกลียดผมมากกว่านี้” “ฉันก็จะยิ่งเกลียดตัวเองมากกว่านี้” นิตาปลดกระดุมกางเกงและรูดซิปลง เธอตั้งใจทำมันเสมือนเป็นความเคยชินอย่างที่เคยทำให้เขาเมื่อก่อน คลีฟแขม่วหน้าท้องเมื่อกางเกงลายพรางร่นลงไปกองที่ปลายเท้า นิตาถอยออกห่างจากเขาหนึ่งก้าว วันนี้คลีฟสวมเพียงกางเกงชั้นใน เขาไม่ได้ใส่บ๊อกเซอร์เหมือนอย่างปกติ“เดี๋ยวฉันจะเตรียมผ้าขนหนูไว้ให้คุณนะคะ”นิตากำลังจะหันหลังให้แต่แล้วเธอก็ร้องออกมาด้วยความตกใจเมื่อคลีฟสอดมือเข้ามากอดรัดร่างน้อยจากทางข้างหลัง“คลีฟ!” “นีน่า...พระเจ้า...ผมทำไม่ได้” เขากอดรัดเธอไว้แน่นขณะซุกไซ้จมูกโด่

“คลีฟ...อา...อา...” นิตาหลุดเสียงครางเพราะหากเก็บกลั้นเอาไว้เธอคงต้องตายด้วยความโหยหาเขาเป็นแน่ รู้สึกราวกับว่าเขาได้กลับมาเป็นคลีฟ สามีคนเดิมของเธอที่หญิงสาวพร้อมหล่อหลอมและสอดประสานกับเขาทั้งร่างกายอันร้อนรุ่มและหัวใจที่มองเห็นตัวตนแท้จริงของเขาโดยปราศจากเงามืดครอบงำ ร่างงามบิดไปมาด้วยความทรมานจากความรันจวนในรสสัมผัส คลีฟยังคงกลืนกินยอดอกของเธอ เขาดูดดื่มความหวานอย่างไม่รู้จักเอมอิ่ม ใบหน้าคมเข้มเฟ้นฟอนขณะแรงกดจากมือหนาที่ตรึงข้อมือเรียวบางไว้เพิ่มกำลังขึ้น คลีฟเริ่มสำเหนียกถึงแรงบีบคั้นที่มันเกิดกับเขาแทบทุกครั้งแต่เขาเลือกที่จะไม่หยุดตัวเองลงไม่ว่าจะอย่างไร ชายหนุ่มปล่อยให้มือของหญิงสาวเป็นอิสระ ในวินาทีนั้นเองที่นิตาเริ่มเกิดความหวั่นกลัวในใจแต่แล้วมือของเขากลับมาหยุดอยู่บนไหล่กลมกลึงทั้งสองก่อนจะเลื่อนขึ้นมาลูบไล้ทรวงงามที่กระเพื่อมไหวด้วยแรงหายใจจากความตื่นเต้น หญิงสาวกระหวัดแขนเรียวเกี่ยวลำคอของเขาไว้ มือบางสอดเข้าไปในเรือนผมสีน้ำตาลบรูเน็ตและขยุ้มเบา ๆ ขณะที่ทั้งปากและมือของเขาวุ่นวายอยู่กับดอกบัวงามทั้งสอง นิตาแอ่นร่างขึ้นเพื่อให้ปากของเขาครอบครองยอดถันได้อย่างล้ำลึก มือของเ

“อย่าพูดอะไรแบบนี้อีก สัญญากับฉันนะคะว่าคุณจะไม่มีวันทิ้งฉันกับลูกไปไหน” คำว่า ลูก สะกดความรู้สึกของชายหนุ่มให้หยุดนิ่งราวดวงดาวที่ถูกตรึงไว้ด้วยแรงดึงดูดจากจากดาวอีกดวงในห้วงจักรวาลอันไพศาล ดาวดวงนั้นคือจิตวิญญาณอันบริสุทธิ์ที่ก่อกำเนิดขึ้นจากความรักของเขา ตลอดเวลาที่ผ่านมาคลีฟต้องต่อสู้กับเงามืดที่กำลังกลืนกินตัวตนอันแท้จริงของเขาอย่างช้า ๆ มันเป็นสงครามที่เงียบเชียบหากทว่ายืดเยื้อยาวนานจนบางครั้งเขาแทบจะพ่ายแพ้ให้แก่ความตึงเครียดที่เปรียบเสมือนข้อโซ่รัดรึงตัวเขา และเขาแน่ใจว่าผู้ที่เข้ามาปลดบ่วงพันธนาการนั้นคือเจ้าของร่างบอบบางที่เขากอดแนบแน่นอยู่ในอ้อมแขนตอนนี้ นิตาและลูกคือแสงสว่างอันใหม่ในโลกเสมือนแห้งแล้งและไร้สิ้นหนทางใบนั้น“ผมไม่มีวันทิ้งคุณกับลูก” คลีฟยกมือเรียวบางนั้นขึ้นมาจูบบนหลังฝ่ามือเบา ๆ “แต่ผมกลัวว่าวันหนึ่งคุณอาจจะทนอยู่กับคนป่วยอย่างผมไม่ได้”“ฉันจะไปบีเทสดากับคุณนะคะ...บางทีถ้าฉันเข้าใจอะไรมากกว่านี้ฉันอาจช่วยคุณได้บ้าง”“ผมจะมีคุณอยู่ข้าง ๆ แบบนี้ใช่มั้ย” “ฉันจะอยู่เคียงข้างคุณนะคะคลีฟ...เราจะฝ่าฟันมันไปพร้อมกัน”ชายหนุ่มก้มหน้าลงต่ำและประทับริมฝีปากบนปลายจมูก

“ตอนนั้นคลีฟมีอาการเครียดมากและฉันก็เคยพบคนไข้แบบนี้มาเยอะแล้ว ฉันเดาได้เลยว่าเขาต้องนอนฝันร้าย หรือบางครั้งก็ไม่หลับเลยเพราะกลัวว่าจะเห็นเหตุการณ์เดิม ๆ เวลาที่เขาหลับแล้วฝัน การกระทบกระเทือนรุนแรงตอนเขาบาดเจ็บควรจะเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้คลีฟรู้ตัวเองแล้วว่าป่วย เขามาติดต่อขอรับการบำบัดที่นี่และเราให้เขาใช้ยาในระยะแรก หลังจากนั้นจึงเริ่มวิธีการบำบัดด้วยการผสมผสานการแพทย์แผนโบราณกับแพทย์ทางเลือก และวิธีการหนึ่งที่เรานำมาใช้คือการร่วมมือกับนักศิลปะบำบัด เยียวยาอาการป่วยของผู้ได้รับบาดเจ็บ...ทางใจ...ด้วยสิ่งนี้” แคโรไลน์หยิบของอีกอย่างยื่นให้นิตารับไว้ หญิงสาวชาวไทยไม่รู้สึกประหลาดใจเมื่อเห็นสิ่งที่เธอเห็นมาตลอดตั้งแต่เจอกับสามีของเธอเป็นครั้งที่สอง มันคือหน้ากากระบายด้วยสีฉูดฉาดและเต็มไปด้วยรอยแผล ความน่าสะพรึงซึ่งถูกถ่ายทอดมาจากผู้วาด “คนที่ป่วยด้วยอาการแบบนี้มักมีลักษณะที่คล้าย ๆ กัน นั่นคือเก็บกดความเจ็บปวดของตัวเองไว้ข้างในเพราะไม่สามารถอธิบายหรือหาเหตุผลมาแสดงให้คนอื่นเข้าใจได้ บางคนกลัวว่าจะไม่มีใครอยากเข้าใกล้ กลัวการเผชิญหน้า บางคนถึงขนาดคิดว่าถ้าแ