All Chapters of หนี้หัวใจซาตาน: Chapter 31 - Chapter 40

คลีฟยังคงอยู่ในอาการเงียบสงบ เขาก้าวเข้าไปด้านในคฤหาสน์หลังงามโดยมีหญิงสาวชาวไทยเดินตามเข้าไป นิตาแทบลืมหายใจเมื่อเห็นภายในนั้นได้รับการตกแต่งในรูปแบบสมัยใหม่ มันผิดไปจากที่เธอคิดว่ามันอาจประดับประดาด้วยข้าวของโบราณเหมือนที่เธอเห็นภายนอก หากทว่ามันกลับตรงข้าม ทุกอย่างในคฤหาสน์ของเขาไม่ได้มีของตกแต่งประดับประดาเป็นพวกแจกันหรือรูปปั้นโบราณล้ำค่า ภายในห้องโถงซึ่งเป็นห้องแรกที่หญิงสาวก้าวเท้าเข้าไปถูกปล่อยจนเกือบว่างโล่ง มีชุดเก้าอี้รับแขกสีงาช้างเพียงชุดเดียวตั้งอยู่ตรงกลางห้อง และบนฝาผนังเต็มไปด้วยภาพวาดจิตรกรรมของศิลปินมากมายซึ่งนิตาดูก็รู้ว่ามันเป็นเครื่องประดับตกแต่งบ้านของพวกมหาเศรษฐีที่ราคานั้นแทบไม่ต้องพูดถึง“ผมซื้อบ้านหลังนี้ไว้ตั้งแต่ปีที่แล้ว” คลีฟกล่าวขึ้นขณะเดินไปหยุดที่หน้าภาพวาดภาพหนึ่งซึ่งเป็นภาพสีน้ำของสวนดอกไม้ในฤดูร้อน“เจ้าของบ้านหลังนี้เป็นทายาทขุนนางเก่าของอังกฤษ ผมชอบคฤหาสน์หลังนี้มากตั้งแต่ได้เห็นมันครั้งแรกตอนมาพบลูกค้าที่แอนนาโพลิส หลังจากนั้นผมเป็นคนติดต่อขอซื้อจากเจ้าของเอง ตอนแรกเขายังไม่อยากขาย ต้องติดต่ออยู่นานทีเดียวเจ้าของถึงจะใจอ่อน ยอมขายบ้านหลังนี้ใ

“ท่านประธานคะ...ฉัน...” เรียวปากสวยอ้าค้าง นิตายืนนิ่งเหมือนรูปปั้นเมื่อคลีฟแตะกระดุมเม็ดบนสุดของเธอและค่อย ๆ แกะมันให้หลุดจากรังดุม หญิงสาวพูดอะไรไม่ออก ไม่เข้าใจการกระทำของเขาแต่ก็ปล่อยให้เขาทำทุกอย่างราวกับเธอเป็นตุ๊กตากระนั้น เธออยู่ใกล้ชิดจนได้ยินเสียงลมหายใจของเขาอีกครั้ง นิตาพยายามเก็บกลั้นตัวเอง ทั้งที่ตื่นเต้น ไม่หายใจหนัก แต่หัวใจของเธอกำลังเต้นด้วยจังหวะที่ไม่สม่ำเสมอ มือแกร่งปลดปล่อยกระดุมออกจากรังดุมบนเสื้อเชิ้ตของหญิงสาวกระทั่งถึงเม็ดสุดท้าย เขาทำมันอย่างใจเย็น นิตาเหลือบมองมือหนาที่จับกระดุมเล็ก ๆ เหล่านั้นด้วยความรู้สึกมากมาย คลีฟค่อย ๆ แยกสาบเสื้อทั้งสองออก ดึงมันไปด้านหลังของหญิงสาว ปลดเปลื้องเสื้อเชิ้ตออกจากเรือนร่างงดงามราวเทพีวีนัส เหลือเพียงบราเซียปดปิดสองเต้ากลมกลึงที่ไหวกระเพื่อมด้วยแรงหายใจซึ่งหญิงสาวพยายามหน่วงมันไว้ให้เบาที่สุด ในชั่ววินาทีนั้นที่ดวงตาคู่งามสบประสานกับนัยน์ตาสีน้ำเงินเจิดจรัสประดุจอัญมณีสีน้ำเงินเข้มอย่างแซฟไฟร์ ถึงแม้ปราศจากเสียงใด ๆ หากแต่ประกายตาของเขาเสมือนก้อนหินที่พลัดหล่นลงในบ่อแห่งความรู้สึกของหญิงสาวจนมันไหวกระเพื่อม และในเวลาเด

นิตาตื่นขึ้นมาตอนเช้าตรู่ตามเวลาที่ตั้งนาฬิกาปลุกเอาไว้ หญิงสาวรีบอาบน้ำอุ่นเพราะรู้สึกว่าอากาศทางฝั่งยุโรปกำลังเริ่มหนาวมากขึ้นทุกขณะก่อนจะสวมใส่ชุดแม่บ้านตามคำสั่งของ ท่านประธาน และรีบเข้าไปในห้องครัวอันโอ่โถงเพื่อเตรียมกาแฟดำเพียงแกวเดียวจัดใส่ถาดเงินเพื่อมาเสิร์ฟให้เขาถึงห้องที่ประตูไม่ได้ล็อค หญิงสาวผลักบานประตูเข้าไป มันเป็นเวลาเช้ามากและมีเพียงแสงไฟส่องสว่างที่มุมห้อง แม้ท่ามกลางแสงสลัวนิตาก็ยังเห็นชัดเจนว่าห้องของท่านประธานนั้นมีขนาดใหญ่โตแทบจะเทียบเท่ากันได้เลยกับห้องของแม่บ้านที่เขาจัดให้เธอพัก ภายในนั้นไม่มีเฟอร์นิเจอร์หรูหราให้ดูรกตา แต่เป็นห้องที่ทาสีขาวและมีภาพวาดไม่ต่างจากมุมอื่น ๆ ของคฤหาสน์ ทว่ามีสิ่งที่สะดุดตาหญิงสาวอยู่อย่างเดียวเท่านั้น นั่นคือหน้ากากเพ้นท์สีนับสิบอันเรียงรายอยู่บนผนังห้องด้านหนึ่ง หน้ากากเหล่านั้นมีลักษณะเดียวกันกับที่คลีฟวางมันไว้ในห้องชุดของเขาที่ให้เธอพักในนิวยอร์ค เป็นหน้ากากที่แสดงอาการเจ็บปวด มีบาดแผล ไม่มีหน้ากากอันใดงดงาม มีแต่แสดงอารมณ์เหมือนถูกทำร้ายและกดเก็บความรู้สึก นิตายืนมองหน้ากากเหล่านั้นอยู่นิ่งนานจนไม่เห็นว่าร่างสูงใหญ่บนเตียงกว

“นีน่า” เสียงครางลึกดังอยู่ในลำคอของชายหนุ่ม คลีฟค่อย ๆ ถอนริมฝีปากของเขาออกจากปากของหญิงสาวแต่ยังคงสัมผัสกลีบปากนุ่มละมุนดุจกลีบกุหลาบนั้นด้วยปลายลิ้นที่เต็มไปด้วยความโหยหา มือแกร่งทั้งสองโอบประคองสันกรามเล็กของหญิงสาวนิตาค่อย ๆ เปิดเปลือกตาเพื่อจะได้เห็นนัยน์ตาสีน้ำเงินเข้มดุจอัญมณีแซฟไฟร์ส่องประกายเจิดจรัสอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน แล้วเขาก็ค่อย ๆ ผละห่างจากร่างอรชรที่เซไปด้านหลังเล็กน้อยแต่โชคดีที่เธอจับขอบโต๊ะตัวเล็กริมหน้าต่างไว้ได้และทรงตัวเพื่อให้ยืนตรง แม้ท่ามกลางไฟสลัวเธอก็ยังเห็นใบหน้าคร้ามเข้มแสดงความเสียดายออกมา หากเธอจะรู้ว่าคลีฟกำลังควบคุมตัวเองแม้ยังไม่อยากให้ทุกอย่างหยุดลงตอนนี้ ชายหนุ่มรู้ดีว่าเขากำลังก้าวมาไกลเกินกว่าเส้นที่ขีดคั่นเอาไว้ แต่เขาก็รู้ดีว่าไม่อาจปลดปล่อยตัวเองได้มากเกินกว่าที่ตั้งใจเมื่อตระหนักถึงความหวั่นกลัวที่มันไหลลึกอยู่ใต้จิตสำนึกที่กำลังหวามไหว“นี่เป็นอีกหน้าที่ที่คุณต้องทำให้ผมทุกเช้า” ดวงหน้างามแสดงความไม่เข้าใจเมื่อเขากล่าวเช่นนั้น คลีฟจับที่ปกเบลเซอร์และจัดมันให้เข้าที่อย่างประณีตก่อนเหลือบมองหญิงสาวอีกครั้ง“แต่งตัวให้ผ

ทุกความทรงจำที่เกี่ยวกับเขายังคงกระจ่างชัดในห้วงสำนึกของนิตาเสมอ หญิงสาวเกือบจะเผลอยิ้มออกมาเมื่อนึกถึงคลีฟในเวลานั้น หากแต่ในเวลานี้เขาไม่ใช่นายทหารคนนั้นอีกต่อไปแล้ว ร่างเล็กยังคงตั้งหน้าทำหน้าที่ของเธอ คลีฟยังยืนนิ่งปล่อยให้นิตาค่อย ๆ ปลดเปลื้องอาภรณ์ออกจากร่างสูงกำยำจนเหลือเพียงบ๊อกเซอร์ตัวเดียวเท่านั้น แล้วแม่บ้านของเขาก็ไม่อิดออดที่จะช่วยเปลื้องอาภรณ์ชิ้นสุดท้าย บ๊อกเซอร์ถูกรั้งลงไปทางด้านล่างขณะที่ร่างแน่งน้อยย่อตัวลงเพื่อเลื่อนมันให้หลุดพ้นไปจากท่อนขาแข็งแกร่ง นิตาถือโอกาสที่ย่อตัวลงเก็บเสื้อผ้าทุกชิ้นรวมทั้งหยิบผ้าขนหนูที่หล่นกองบนพื้นขึ้นมา เธอพยายามเลี่ยงที่จะมองสัดส่วนเปล่าเปลือยอันแข็งแกร่งของชายหนุ่ม“เรียบร้อยแล้วค่ะ...ท่านประธาน...ถ้าไม่มีอะไรแล้วดิฉันขอตัวกลับห้องก่อนนะคะ” / “เดี๋ยวก่อน...คุณยังกลับไปที่ห้องตอนนี้ไม่ได้”หญิงสาวย่นคิ้ว “มีอะไรอย่างนั้นหรือคะ...หรือว่าท่านประธานอยากให้ฉันทำอะไรอีก”“อาบน้ำเสร็จแล้วผมจะบอก” เขากล่าวเสียงเรียบก่อนจะหยิบผ้าขนหนูในมือของหญิงสาวแล้วเดินหายเข้าไปในห้องน้ำโดยใช้เวลานานไม่เกินสิบนาที นิตารู้ดีว่าคลีฟไม่ชอบอาบน้ำนาน ๆ...บางครั้