All Chapters of Billionaire Marry Me For A Bet: Chapter 21 - Chapter 30

Mamaya sa araw na iyon... Pumasok ako sa mansion, napabuntong-hininga ako sa paghanga sa tanawing nasa harapan ko. Ang kadakilaan ng mga dekorasyon ay yumakap sa diwa ng pagdiriwang. Ang mga malalawak na bulwagan ay pinalamutian ng masalimuot na mga kaayusan ng bulaklak, ang kanilang makulay na mga kulay ay nagbibigay-buhay sa eleganteng kapaligiran. Ang mga rosas, liryo, at daisies ay nagsasalu-salo sa mga palumpon, ang kanilang matamis na halimuyak ay pumupuno sa hangin. Bawat sulok ng mansyon ay nagbabadya ng init at saya. Ang mga pinong streamer ay nakabitin nang maganda sa mga kisame, kumikinang na may katangiang ginto. Ang malambot na pag-iilaw ay nagbibigay ng banayad na liwanag. Ipinagmamalaki ng mga dingding ang isang timeline ng buhay ni Lola, isang tapiserya ng mga itinatangi na alaala na nakuhanan ng mga larawan at maibiging ginawang memorabilia. Ang kapaligiran ay buhay na may mga tunog ng tawanan at pag-uusap, na humahalo nang maayos sa malambot na himig ng nosta

Dali-dali kong hinubad ang basang damit at inilagay sa labahan. Nakatayo ako sa ilalim ng shower, ang mainit na tubig ang nagpapakalma sa aking isipan. But then I suddenly realize na hindi pala ako nagdala ng mga sariwang damit. Isang bahid ng gulat ang dumaan sa akin habang pinag-iisipan ko ang susunod kong gagawin. Noon ko naalala ang mga salita ni Stanford at ang kanyang pangako na naroon ako kung may kailangan ako. Ang kuryusidad at kurap ng pag-asa ay gumagabay sa aking mga kilos habang nagpasya akong makipag-ugnayan sa kanya. Nang may determinadong desisyon, pinatay ko ang shower at tinungo ang pintuan, ang mga patak ng tubig na dumadaloy sa aking katawan. Kinakabahan, itinulak ko ito, inilantad ang silid sa kabila. Inilibot ng aking mga mata ang kalawakan, hinahanap ang anumang senyales ng presensya ni Stanford. Napansin kong nakatayo siya sa labas ng kwarto, lumipat ang tingin ko sa pinto. "Stanford?" Tawag ko sa pangalan niya, ang boses ko ay may halong pag-asa at kaw

Kinabukasan... Napatingin ako sa notification sa phone ko. Ang screen ay nagpapakita ng malaking halaga ng pera na na-kredito sa aking account, at agad kong kinikilala ito bilang paglilipat ng alimony mula kay Stanford. Halo-halong emosyon ang bumalot sa akin habang iniisip ko ang hindi inaasahang pangyayari. Sa isang banda, ang suporta sa pera ay nag-aalok ng isang pakiramdam ng seguridad sa bagong Kabanata ng aking buhay. Nagbibigay ito ng unan na nagpapahintulot sa akin na tumuon sa muling pagtatayo at paghahanap ng sarili kong landas. Gayunpaman, sa kabilang banda, ang pagtanggap sa pera na ito ay parang isang paalala ng mga nasirang pangako at mga nasirang pangarap na kasama ng aking kasal. Napabuntong-hininga, tinabi ko ang telepono, ang bigat ng puso ko. Ang pagbabalik ng pera ay hindi isang opsyon na handa kong aliwin. Habang nagmumuni-muni ako sa aking kasalukuyang sitwasyon, bumungad sa akin ang realisasyon. Ako ay walang trabaho, walang steady source of income. Baga

POV ni Veronica.. Napasubsob ako sa sofa, naramdaman ko ang frustration at disbelief na dumadaloy sa mga ugat ko. Nanatiling nakatutok ang aking tingin sa nakasarang pinto ng kwarto, kung saan tila nakahiga si Stanford. Ang kapangahasan ng kanyang mga kinikilos ay natulala at nataranta ako. 'Bakit niya ginagawa ito? Bakit siya nandito imbes na kasama si Melissa?' Hindi ko maiwasang magtaka. Ding-Dong... Ang tunog ng doorbell ang bumasag sa nakakabinging katahimikan, na nagpatalsik sa aking pag-iisip. Binilisan ko ang pagbukas sa pinto, kalahating inaasahan kong makikita ko si Michael na nakatayo doon. Baka nag-aalala siya. Ngunit ang aking mga inaasahan ay naudlot nang makaharap ko si Melissa ang kanyang mga mata ay nagliliyab sa galit. "Ikaw... Bakit ang walanghiya mo?" Sinimulan niya akong akusahan, puno ng lason ang boses niya. "How dare you seduce Stanford even after the divorce? Hindi ka ba nahihiya sa sarili mo?" Kumunot ang noo ko, nabigla sa kanyang agresibong

POV ni STANFORD... Pagpasok ko pa lang sa opisina ko, lumapit sa akin ang maasikasong sekretarya ko. With a composed demeanor, she informed me na hinihintay ako ni Melissa. Bahagya akong dumilat sa kanya at nagtanong, "Kailan siya dumating?" "Isang oras ang nakalipas." Tumango ako at umupo sa upuan ko. Alam kong ang kanyang pagbisita ay hindi lamang dahil sa personal na dahilan kundi sa isang propesyonal na hangarin na maging brand ambassador para sa clothing line ng aming kumpanya. Si Melissa ay isang modelo, at siya ay napakaganda. Wala akong tutol sa pagiging brand ambassador niya. Pero hindi ko pa siya sinasagot. Nakikita ko ang kahinaan sa kanya, umaasa na magkaroon ng pagkakataong muling itayo ang nawala. Natagpuan ko ang aking sarili na nahuli sa isang sandali ng pagmumuni-muni, na napunit sa pagitan ng aking nagtatagal na damdamin para kay Veronica at ang posibilidad na magsimulang muli kay Melissa. Ang desisyon ay mabigat sa aking mga balikat, at alam ko na