All Chapters of Billionaire Marry Me For A Bet: Chapter 11 - Chapter 20

POV ni Veronica Pagpasok ko sa bahay ng aking magulang, isang alon ng nostalgia ang bumalot sa akin. Napakatagal na mula nang huli akong bumisita kaya ang pagliban ko ay dahil sa aking hindi natitinag na dedikasyon na nasa tabi ni Stanford Ang pundasyon ng aming kasal ay isang taya. Dahil sa takot na mawala siya, manatili ako sa tabi ni Stanford sa lahat ng oras, at bihira akong bumisita sa aking mga magulang noong nakaraang taon. Ngunit ngayon, itinaboy ako ng mga pangyayari, naghahanap ng aliw sa loob ng nakaaaliw na pader ng aking tahanan noong bata pa ako. Hindi ko makakalimutan kung paano hinalikan ni Stanford si Melissa sa harapan ko. Niluluha ako nito. Gusto kong takasan ang mga masasakit na alaala na ito at magpahinga kasama ang aking mga magulang. Tinaas ko ang kamay ko at pinindot ang doorbell. Ilang sandali pa ay binuksan na ni mama ang pinto. "Veronica!" Bulalas niya, ngiting-ngiti. "Oh, darling..." Hinila niya ako sa yakap niya. "After a long time. Naku, m

POV ni Veronica Nagising ako ng madaling araw, agad na nahagip ng mga mata ko ang natutulog na anyo ni Stanford sa tabi ko. Hindi ko maiwasang humanga sa kanyang kapansin-pansing gwapong mukha, isang tanawing hindi nagkukulang sa pagkabighani sa akin. Ang kanyang mga tampok ay isang gawa ng sining, maingat na ginawa ng mga kamay ng kalikasan. Ang kanyang angular na mukha ay nagtataglay ng masungit na alindog na nagpapalabas ng pagkalalaki at lakas. Ang kanyang malakas at malinaw na jawline ay nagdaragdag ng pahiwatig ng intensity sa kanyang pangkalahatang hitsura. Kinikilig ako sa maselang tabas ng kanyang panga habang pinatingkad ang kanyang kaakit-akit na pagkalalaki. Ang liwanag ng umaga ay banayad na naliligo sa kanyang mukha, na nagpapatingkad sa kanyang katangi-tanging istraktura ng mukha. Itinatampok nito ang lalim ng kanyang mga mata, ang init sa kanyang ngiti, at ang mga linyang nagkukuwento ng kanyang mga karanasan. Para bang ang bawat tampok ay may kwentong ikukuwe

Natigilan ako, gulat na gulat, mahigpit na bumabalot sa akin ang matinding takot. Ang tindi ng aming naunang paghaharap ay natatabunan na ng hindi inaasahang pangyayari. Kumakabog ang puso ko sa dibdib ko habang tinitingnan ko si Melissa na hindi gumagalaw sa lupa, may bahid ng dugo ang katawan. Umaalingawngaw pa rin sa aking pandinig ang ingay ng preno ng sasakyan, isang paalala ng malagim na aksidenteng nangyari. Nang walang pag-aalinlangan, kumilos ako, nagmamadaling pumunta sa gilid ni Melissa Patakbo na sana ang kotseng nakabangga sa kanya. Nagmamadali akong lumapit at inihinto ang sasakyan. "Saan ka tumatakas?" bulalas ko. "You hit her. Can't you see she is injured and unconscious? Hindi ba dapat magpakumbaba ka para dalhin siya sa ospital at bayaran siya?" "Hoy, lumayas ka nga sa harapan ko," sigaw niya, delikado siyang tumingin sa akin. "Or else, papatayin kita." Ang kanyang matinding titig ay nagpapadala ng panginginig sa aking gulugod, at ako ay katutubo na umat

POV ni Veronica Nagiging tense ang kapaligiran sa silid habang umaalingawngaw sa buong bahay ang tunog ng nabasag na plato. Damang-dama ang galit ni Stanford; puno ng galit ang kanyang mga mata. He glares at me, ang mga kamao niya ay nakakuyom ng mahigpit. "Pumunta ka sa istasyon ng pulisya," sabi niya sa pamamagitan ng kanyang mga ngipin. "Isumbong mo ang kotseng nakabangga kay Melissa. I don't have time for this right now. I need to be with her." Bigla siyang tumalikod at lumabas ng silid, naiwan akong tulala sa kanyang pagsabog. Pinagmamasdan ko siyang umalis, nawawala ang kanyang anyo sa paningin. Huminga ako ng malalim, inayos ko ang sarili ko at sinubukang makabawi. Kinuha ko ang isang piraso ng basag na plato, itinabi ito. Sa mahinahong determinasyon, sinimulan kong kainin ang aking almusal, ninanamnam ang bawat kagat sa kabila ng matagal na tensyon sa hangin. Napuno ng magkahalong katahimikan ang silid at ang mga kubyertos sa plato, ang tanging ingay sa bakanteng

POV ni STANFORD.... Galit na galit ako pagkatapos kong malaman na may kasamang lalaki si Veronica kaya dumiretso ako sa bar, ang aking mga pag-iisip ay umiikot sa loob ko na parang unos. Hinihintay ako ng kaibigan ko. Ang kanyang mga mata ay nagpapahiwatig ng parehong pag-aalala at pag-usisa. Walang sabi-sabi, he gestures towards a near table where Veronica and the man in question are engrossed in conversation, oblivious to my arrival. Kumuyom ang aking panga, kusang humihigpit ang aking mga kamao sa aking tagiliran habang tinatanaw ko ang paningin sa harapan ko. Ang lalaki ay nagsusuot ng isang mapagmataas na ekspresyon, ang kanyang ngiti ay umaabot mula sa tainga hanggang sa tainga, na nagpapasiklab sa aking galit. Bawat himaymay ng aking pagkatao ay naghahangad na humagulgol, harapin siya, at ilabas ang aking mga pagkabigo sa kanya. Ngunit pinipigilan ako ng mas malalim na pag-unawa. Alam ko sa simula pa lang ay may crush na si Veronica at kahit kailan ay hindi niya naila