Semua Bab วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี: Bab 411 - Bab 420

กู้จิ่นบีบสันจมูก สูดหายใจลึก ๆ เสียงของฮั่วเซิงทำให้เขาปวดศีรษะ หากไม่ใช่เรื่องนี้เกี่ยวพันถึงนักพรตเหยียนซวีและองค์หญิงจิ่นซวน เขาแทบอยากฆ่าฮั่วเซิงทิ้งเสียให้รู้แล้วรู้รอด "จับกุมเขาเข้าคุกที่จวนอ๋องและเฝ้าดูอย่างเข้มงวด" กู้จิ่นมองไปที่ปู้กู้ หยุดครู่หนึ่งแล้วเสริมอีกประโยค "จัดการบาดแผลของเขาอย่างง่าย ๆ แต่อย่าปลดจุดของเขา" หลังจากปู้กู้แบกฮั่วเซิงออกไป กู้จิ่นก้มตัวลง แปะหน้ากากคนกลับบนใบหน้าศพ ใบหน้าของจิ่นซวนกลับกลายเป็นชายวัยห้าสิบปีอีกครั้ง เขายืดตัวขึ้น กล่าวด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น "นำศพนี้กลับไปวางที่เดิม หากมีคนถาม ก็บอกว่าพวกเจ้าไม่เคยพบศพนี้มาก่อน" "พ่ะย่ะค่ะ!" "อีกอย่าง เชิญอธิบดีกรมอาญามา ข้าจะพาอธิบดีกรมอาญาไปที่ไร่นาด้วยตนเอง" ... ... กู้จิ่นหมุนตัวกลับห้อง เจียงซุ่ยฮวนรออยู่จนเริ่มง่วงแล้ว นางหาวพลางถาม "สอบสวนได้ความแล้วหรือ" "เรื่องนี้ยุ่งยากอยู่บ้าง" กู้จิ่นเดินมาที่ขอบเตียง จัดผ้าห่มของนาง แล้วเล่าเรื่องของนักพรตเหยียนซวีออกมา เจียงซุ่ยฮวนอึ้งไป "นักพรตเหยียนซวีอีกแล้วหรือ" นางกุมแขนกู้จิ่น กล่าวว่า "ตอนที่กงซุนซวีและจางรั่วรั่วเพิ่งคลอด นักพรต

ฉู่เฉินรู้สึกเหมือนฟ้าถล่ม ศิษย์ของเขากลายเป็นพระชายาของพระเชษฐา เช่นนั้นเจ้าศิษย์หลานตัวน้อยก็คือ...น้องชายร่วมบิดาของเขา? สวรรค์เอ๋ย! เขาเดินโซเซไปหาเก้าอี้นั่ง หายใจเข้าลึก ๆ "ไม่ไหวแล้ว รู้สึกหน้าอกแน่น หายใจไม่ออก วิงเวียนศีรษะพะงาบพะงอน" เจียงซุ่ยฮวนหัวเราะพรืด "อาจารย์ อย่าคิดวกวนไปมาเลย เรียกหม่อมฉันว่าเจ้าเก้าเหมือนเดิมก็พอ" ฉู่เฉินเริ่มตั้งสติได้ จ้องเจียงซุ่ยฮวน "เจ้าไม่ได้บอกว่าไม่รู้บิดาของเด็กเป็นใครหรอกหรือ?" เจียงซุ่ยฮวนผงกศีรษะไปทางกู้จิ่น "เอ้า เพิ่งจะจำกันได้ไม่ใช่หรือ?" ฉู่เฉินซักไซ้ไม่เลิก "เมื่อวานยังไม่รู้ แต่เด็กเพิ่งคลอด เจ้าก็จำได้แล้ว?" เขาชำเลืองมองกู้จิ่นแวบหนึ่ง "จะไม่ใช่เพราะกลัวว่าเด็กไม่มีพ่อจะถูกรังแก จึงหาคนมารับเป็นพ่อสุ่มสี่สุ่มห้าหรอกนะ?" "จะเป็นไปได้อย่างไร! เขาคือบิดาที่แท้จริงของเด็ก" เจียงซุ่ยฮวนหยิบแผ่นหยก "เห็นนี่หรือไม่? สิ่งยืนยันความรัก! ขอบคุณแผ่นหยกนี้ที่ทำให้หม่อมฉันจำได้" "หืม?" ฉู่เฉินหรี่ตามอง พิจารณาแผ่นหยกในมือเจียงซุ่ยฮวนอย่างละเอียด เมื่อเห็นชัดก็เปลี่ยนสีหน้าทันที "นั่นมันแผ่นหยกที่ข้าพบในหีบสมบัติต่างหาก! ทำไม

กู้จิ่นวางเสี่ยวถังหยวนลงในเปลนอนข้างเตียงอย่างเบามือ ลุกขึ้นกล่าว "อาฮวน ข้าจะไปคฤหาสน์ชนบทกับอธิบดีกรมอาญา" "ไปเถิด" เจียงซุ่ยฮวนมองเขาด้วยความเป็นห่วง "ระวังตัวด้วย" กู้จิ่นลูบศีรษะนางเบา ๆ "ได้ หากเจ้ามีเรื่องอะไรให้หาองครักษ์ลับนอกประตู พวกเขาเห็นเจ้าเสมือนเห็นข้า" เจียงซุ่ยฮวนเม้มปาก มองกู้จิ่นออกจากห้องไป กู้จิ่นก้าวยาว ๆ ไปที่ประตู อธิบดีกรมอาญาเห็นเขาแล้วประสานมือคำนับอย่างนอบน้อม "ข้าน้อยคารวะองค์ชายเป่ยโม่" "ลุกขึ้นเถิด" กู้จิ่นกล่าวเรียบ ๆ อธิบดีกรมอาญายืดตัวขึ้น ถามอย่างตื่นเต้น "องค์ชายเป่ยโม่ ท่านจับผู้ร้ายที่ปล่อยแมลงพิษใส่เสวียหลิงบุตรของข้าน้อยได้แล้วหรือ?" นับตั้งแต่เสวียหลิงถูกแมลงพิษในเลือด อธิบดีกรมอาญาก็นอนไม่หลับทั้งวันทั้งคืน ใบหน้าโทรมลงและแก่ชราไปมากกว่าเดิม เรื่องของเสวียหลิง เขาก็สืบสวนมานาน แต่ยังไม่พบเบาะแส จึงได้แต่ฝากความหวังทั้งหมดไว้กับกู้จิ่น กู้จิ่นพยักหน้า "ข้ามีเบาะแสบ้างแล้ว หากไม่มีอะไรผิดพลาด อีกไม่กี่วันก็จะพบผู้ที่ปล่อยแมลงพิษในเลือดใส่เสวียหลิง" อธิบดีกรมอาญาดีใจจนตัวโยน รีบคุกเข่าลงกับกู้จิ่น "ขอบพระทัยองค์ชายเป่ยโม่! บุ

"ไม่ตาย" กู้จิ่นส่ายหน้า "ทารกเหล่านี้เพียงหลับใหลไป ยังมีชีวิตอยู่" อธิบดีกรมอาญาถอนหายใจโล่งอก "ยังดี ๆ" เขารวบรวมความกล้า ก้าวเข้าไปในโถงหนึ่ง เมื่อเห็นโต๊ะบูชาและแท่นเรียกวิญญาณ เขารู้สึกไม่สบายในใจ เขากำลังจะถอยออกมา ก็เห็นกู้จิ่นชี้ไปที่แท่นเรียกวิญญาณ กล่าวว่า "ในนี้บรรจุเลือดของทารกที่ตายไปแล้ว" "อะไรนะ" อธิบดีกรมอาญาเข้าใจว่าแท่นเรียกวิญญาณเป็นเพียงแท่นธรรมดา เมื่อได้ยินคำพูดของกู้จิ่น เขารู้สึกแย่ยิ่งขึ้น ค่อย ๆ ถอยหลัง "น่าสลดใจยิ่งนัก!" ขณะนั้น องครักษ์ลับคนหนึ่งพลันโผล่ขึ้นมาจากใต้ดิน ทำให้เขาตกใจสุดขีด เกือบล้มลงไปกับพื้น แต่กู้จิ่นคว้าตัวเขาไว้ได้ทัน องครักษ์ลับสีหน้าเคร่งขรึม "ท่านอ๋อง พบศพทารกแล้ว อยู่ในห้องลับ" "นำขึ้นมาทั้งหมด" กู้จิ่นสั่ง กู้จิ่นจูงอธิบดีกรมอาญาที่ขาอ่อนเดินไม่ไหวไปรอที่ประตู เห็นองครักษ์ลับทีละคนอุ้มศพทารกขึ้นมาจากห้องลับ ค่อย ๆ วางศพทารกลงบนพื้น ไม่นานนัก ก็มีศพวางเรียงรายกันกว่าร้อยศพ ขาของอธิบดีกรมอาญาอ่อนยวบลงอย่างสิ้นเชิง ทรุดลงกับพื้น "แย่แล้ว ๆ !" "ทารกตายพร้อมกันมากมายเช่นนี้ สวรรค์โกรธแค้น มวลมนุษย์เคียดแค้น ต้าเหยียน

แม้เสียงของผู้ว่าการเมืองจะเบา แต่ก็ดังพอให้ทุกคนในที่นั้นได้ยินชัดเจน อธิบดีกรมอาญาหรี่ตามอง "ฟังจากคำพูดของเจ้า เจ้ารู้ว่าบิดามารดาของทารกเหล่านั้นเป็นใครใช่หรือไม่?" "เรื่องนี้..." สายตาของผู้ว่าการเมืองดูลังเล พูดติดอ่าง "ท่าน...ข้าน้อยไม่กล้าปิดบัง แม้จะไม่มีผู้ใดมาแจ้งความ แต่ที่มาของทารกเหล่านี้ ข้าน้อยก็พอรู้อยู่บ้าง" "รีบพูดมา!" ผู้ว่าการเมืองผู้นี้ดูเหมือนยังไม่กล้าพูด ใช้ข้อศอกสะกิดผู้ว่าการเมืองสองคนข้าง ๆ แต่ทั้งสองต่างหลบหลีก เขาจึงจำใจต้องพูด "หากข้าน้อยเดาไม่ผิด บิดามารดาของทารกเหล่านั้นส่วนใหญ่ล้วนเสียชีวิตไปแล้ว" ทุกคนในท้องพระโรงตกตะลึง ฮ่องเต้ตบที่วางแขนของบัลลังก์มังกรตวาดด้วยความโกรธ "พูดอะไรเหลวไหล! ทารกมากมายปานนั้น จะมีบิดามารดาตายได้อย่างไร?" ผู้ว่าการเมืองตัวสั่น ก้มกระแทกศีรษะลงกับพื้นอย่างแรง "ฝ่าบาทโปรดละเว้นโทษ! ฝ่าบาทโปรดละเว้นโทษ! ต่อให้ข้าพระองค์มีความกล้าแปดร้อยเท่า ก็ไม่กล้าหลอกลวงฝ่าบาท!" กู้จิ่นเอ่ยขึ้น "พระเชษฐา ลองให้ผู้ว่าการเมืองผู้นี้พูดให้จบก่อน" ฮ่องเต้เดิมต้องการให้คนลากผู้ว่าการเมืองออกไป แต่เมื่อกู้จิ่นพูดขึ้น พระองค์จึงระงั