All Chapters of วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี: Chapter 121 - Chapter 130

188 Chapters

บทที่ 121

องค์ฮ่องเต้ในปัจจุบันมีพระโอรสทั้งหมดเก้าพระองค์ พระโอรสองค์โต ฉู่ซี ดำรงตำแหน่งรัชทายาท พระโอรสองค์รอง ฉู่เฉิน ได้รับตำแหน่งอ๋องตงเฉิน ส่วนพระโอรสองค์ที่สามคือฉู่เจวี๋ย พระโอรสอีกหกพระองค์ยังประทับอยู่ในวังและไม่ได้รับตำแหน่งใดช่างเป็นเรื่องที่น่ามหัศจรรย์ ฮ่องเต้ปีนี้มีพระชนมายุเพียงสามสิบเจ็ดปี แต่พระโอรสองค์โตกลับมีพระชนมายุยี่สิบสองปีแล้ว ขณะที่องค์ชายเจ็ด องค์ชายแปด และองค์ชายเก้า มีพระชนมายุพอๆ กับเจียงซุ่ยฮวนนับตั้งแต่เมื่อสิบเจ็ดปีก่อนที่สนมทั้งสามให้กำเนิดพระโอรสพร้อมกัน ก็ไม่มีข่าวคราวใดๆ เกี่ยวกับการตั้งครรภ์ของสนมคนใดอีกเลยอย่างไรก็ตาม เจียงซุ่ยฮวนรู้ว่า ในบรรดาพระโอรสองค์เล็กสุดทั้งสามนั้น มีอยู่หนึ่งพระองค์ที่ไม่ใช่ตัวจริงเพื่อจะฟังให้ชัดเจนยิ่งขึ้น เจียงซุ่ยฮวนจึงค่อยๆ ย่องไปที่ข้างห้องส่วนตัว และแอบฟังเสียงหนึ่งดังขึ้นมาอีกว่า “พี่เจ็ด ข้าได้ยินมาว่าพระอัยยิกาไท่ชิงฮองเฮาของพวกเราถูกวางยาพิษจนสิ้นพระชนม์ มันเกี่ยวข้องอะไรกับเสด็จอาอย่างนั้นหรือ?”วางยาพิษ? เจียงซุ่ยฮวนพลันนึกถึงคำพูดของคนแคระก่อนตาย บางทีสิ่งที่เขาพูดอาจหมายถึงไท่ชิงฮองเฮาก็เป็นได้ไท่ชิงฮอ
Read more

บทที่ 122

เจียงซุ่ยฮวนได้ยินดังนั้น พลางเหลือบมองด้วยหางตา เห็นเสี่ยวเอ้อร์กำลังถือถาดอาหารขึ้นมา นางรีบก้าวออกไปยืนข้างราวระเบียง ทำท่ามองลงไปยังชั้นล่างเสี่ยวเอ้อร์ไม่ได้สนใจนางเลย ถือถาดอาหารเข้าไปในห้องของว่านเมิ่งเยียน แล้วไม่นานก็เดินออกมาเมื่อเห็นเสี่ยวเอ้อร์ลงไปแล้ว เจียงซุ่ยฮวนจึงค่อย ๆ เดินไปที่หน้าประตูห้องตั้งใจฟังต่อแต่ทันทีที่นางเอียงหูเข้าไปใกล้ ประตูห้องก็ถูกเปิดออก ชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาสองคนเดินออกมา หนึ่งคือองค์ชายเจ็ดฉู่เลี่ยน อีกคนคือองค์ชายเก้าฉู่ชิวเจียงซุ่ยฮวนที่ไม่ทันตั้งตัวเกือบล้มลงไปกับพื้น โชคดีที่มือคว้ากรอบประตูไว้ทัน จึงไม่กระแทกเข้ากับท้องนางก้มลงมองรองเท้าของทั้งสองคนตรงหน้า พลางนึกในใจอย่างรวดเร็วว่าตัวต้นเดิมไม่เคยพบชายสองคนนี้มาก่อนโล่งอกไปที นางถอนหายใจเบา ๆ แล้วค่อย ๆ ยืดตัวขึ้น ดวงตาที่เคยสดใสพลันเปลี่ยนเป็นหม่นหมอง มือทั้งสองยื่นออกไปข้างหน้าเหมือนคนตาบอด “นี่เจ้าหรือ เมิ่งเยียน? จู่ ๆ เจ้าก็เปิดประตูออกมาทำข้าเกือบล้มเลย”ฉู่เลี่ยนและฉู่ชิวตกใจเล็กน้อย รีบวางมือลงที่ด้ามดาบของตน แต่เมื่อเห็นว่านางเป็นหญิงตาบอดจึงวางใจลงฉู่เลี่ยนพูดด้วยน้ำเ
Read more

บทที่ 123

เจียงซุ่ยฮวนขมวดจมูกเล็กน้อย เพราะตั้งครรภ์ทำให้ประสาทการรับกลิ่นของนางไวต่อสิ่งต่างๆ อย่างมาก สาวใช้ที่เพิ่งเดินชนนาง ทั้งแผ่นหลังและกลิ่นที่ติดตัวนั้นคุ้นเคยอย่างยิ่งหรือจะเป็น... สาวใช้คนสนิทของเจียงเม่ยเอ๋อร์ ชุ่ยหง!ถนนเส้นนี้กว้างใหญ่ แถมคนเดินถนนก็มีไม่มาก ทำไมชุ่ยหงถึงเลือกที่จะชนนางพอดี?เจียงซุ่ยฮวนขมวดคิ้วเล็กน้อย นางรู้สึกเหมือนว่าตอนที่ชุ่ยหงชนนาง มีบางอย่างถูกแอบวางไว้บนตัวของนางนางหยุดเดิน ตั้งใจจะก้มลงดู แต่ทันใดนั้น ว่านเมิ่งเยียนที่อยู่ข้างๆ ก็ดึงแขนเสื้อของนางพร้อมกับปิดปากตัวเองด้วยความตกใจว่านเมิ่งเยียนพูดเสียงเบา "ซุ่ยฮวน สาวใช้ที่ชนเจ้าเมื่อกี้แอบเอาแมลงสีดำวางไว้บนตัวเจ้า แม้จะทำเนียนมาก แต่ข้าเห็นชัดเจน นางตั้งใจแน่นอน"เจียงซุ่ยฮวนใจหายวาบ นางไม่มีเวลาตรวจดู รีบจูงว่านเมิ่งเยียนเดินเข้าไปในตรอกเล็กๆ แล้วถอดเสื้อนอกของตัวเองออกอย่างรวดเร็วนางโยนเสื้อนอกลงกับพื้น ใช้ไม้คันหนึ่งเขี่ยดูเสื้อ พบว่าที่ชายแขนเสื้อมีแมลงสีดำตัวหนึ่งเกาะอยู่ กำลังค่อยๆ ไต่เข้าไปในแขนเสื้อหากนางไม่ได้ถอดเสื้อทันท่วงที แมลงตัวนั้นคงจะไต่ขึ้นแขนของนางและอาจเจาะเข้าไปในร่างกาย
Read more

บทที่ 124

เมื่อใดที่นางเผยรอยยิ้มเช่นนี้ นั่นหมายความว่านางกำลังวางแผน “เรื่องซน” อีกแล้ว“เราบุกปล้นร้านทองของเจียงเม่ยเอ๋อร์ นำเครื่องประดับทองไปหลอม แล้วแจกให้กับบรรดาขอทานดีไหม?”ว่านเมิ่งเยียนทั้งตื่นเต้นและกังวล ถามว่า “แบบนี้จะดีหรือ?”“มันอาจจะไม่ดี” เจียงซุ่ยฮวนกอดอกพูดพลางเบ้ปาก “แต่เจียงเม่ยเอ๋อร์ช่างชั่วร้าย นางพยายามใช้ปรสิตฆ่าข้า ข้าก็แค่เอาคืนให้นางเสียเงินเล่น ๆ”ค่ำคืนสงบเงียบ ไร้เมฆหมอก แสงจันทร์เจิดจ้าราวกับสีเงินเจียงซุ่ยฮวนในชุดดำปรากฏตัวหน้าร้านทองแห่งหนึ่ง ร้านนี้เป็นของขวัญที่ฉู่เจวี๋ยมอบให้เจียงเม่ยเอ๋อร์ โดยปกติร้านนี้ทำรายได้ดี เจียงเม่ยเอ๋อร์จึงให้ความสำคัญ แม้กำลังตั้งครรภ์ก็ยังมาเยี่ยมทุกวันคืนนี้สิ่งที่เจียงซุ่ยฮวนตั้งใจทำ คือการปล้นร้านทองของเจียงเม่ยเอ๋อร์จนเกลี้ยงบนถนนที่ว่างเปล่าไร้ผู้คน เจียงซุ่ยฮวนผิวปากเบา ๆ ไม่นานก็มีร่างเล็กในชุดดำโผล่ออกมาจากตรอกข้าง ๆ เป็นว่านเมิ่งเยียนที่ปลอมตัวมาทั้งสองสวมชุดดำปิดหน้ามิดชิด แม้มีใครผ่านมาก็จำพวกนางไม่ได้ว่านเมิ่งเยียนมองไปรอบ ๆ ด้วยความกังวล ถามว่า “ซุ่ยฮวน มีแค่เราสองคนหรือ?”“ใช่ คนเยอะอาจทำให้ผิดพลาดไ
Read more

บทที่ 125

เจียงซุ่ยฮวนบิดขี้เกียจพลางพูดอย่างไม่ใส่ใจว่า “มีเรื่องอะไรหรือ?”หยิ่งเถาเอามือปิดปากหัวเราะก่อนตอบว่า “ได้ยินมาว่าร้านทองของคุณหนูรองถูกปล้นไป ทองรูปพรรณกว่าพันชิ้นหายหมด คุณหนูรองโกรธจนหมดสติไปทันที วันนี้ทั้งวันองค์ชายหนานหมิงให้คนค้นหาทั่วเมืองหลวงแต่ก็ไม่เจออะไรเลย”เจียงซุ่ยฮวนไม่ได้แปลกใจกับเรื่องนี้เลย ทองรูปพรรณเหล่านั้นมีมูลค่าถึงสามแสนตำลึง การที่เจียงเม่ยเอ๋อร์จะโกรธจนหมดสติเป็นเรื่องที่เข้าใจได้เมื่อคืนหลังจากที่นางกับว่านเมิ่งเยียนออกจากร้าน ก็รีบไปที่ร้านของว่านเมิ่งเยียนเพื่อหลอมทองทั้งหมด แล้วนำไปซ่อนในห้องเก็บสมบัติที่บ้านว่านเมิ่งเยียน เตรียมไว้สำหรับมอบให้ขอทานในวัดร้างใกล้เมืองหลวงต่อให้องค์ชายฉู่เจวี๋ยค้นเมืองหลวงจนพลิกกลับด้าน ก็ไม่มีวันเจอทองเหล่านี้เจียงซุ่ยฮวนอารมณ์ดีอย่างมาก เมื่อคิดว่าผลการตรวจพันธุกรรมของเจียงเม่ยเอ๋อร์น่าจะออกแล้ว นางจึงไล่หยิ่งเถาออกไปก่อนแล้วเข้าไปในห้องทดลองรายงานผลการตรวจพันธุกรรมออกมาแล้ว แต่เจียงซุ่ยฮวนยังไม่มีโอกาสดู ท้องของนางกลับร้องโครกครากด้วยความหิวจนไม่มีแรงยืนตรงนางออกจากห้องทดลอง เปิดหน้าต่างแล้วตะโกนเรียกหยิ่ง
Read more

บทที่ 126

“อย่างนี้นี่เอง” เจียงซุ่ยฮวนพยักหน้าเล็กน้อย ก่อนจะถามต่อว่า “คนแคระที่ลักพาตัวข้าเมื่อคราวก่อน ตอนที่เขาถูกยิงตาย เขาเอ่ยถึงฮองเฮา ฮองเฮาที่ว่าคือไท่ชิงฮองเฮาหรือไม่?”ดวงตาของกู้จิ่นเย็นชาเล็กน้อย “ใช่ ข้าสงสัยว่ายาพิษนั่นน่าจะเป็นฝีมือของเขา น่าเสียดายที่ยังไม่ทันได้บอกเบาะแสคนเบื้องหลัง เขาก็ถูกยิงเสียก่อน”“คนที่ยิงเขา จะใช่คนที่ถูกส่งมาจากคนเบื้องหลังหรือเปล่า?” เจียงซุ่ยฮวนคาดเดา“เก้าในสิบก็คงใช่” กู้จิ่นตอบอย่างไม่ใส่ใจ พร้อมเคาะนิ้วเบา ๆ บนโต๊ะ “ช่างเถอะ ไม่พูดเรื่องนี้แล้ว ข้าได้ยินมาว่าเมื่อคืนเจ้าปล้นร้านทองของเจียงเม่ยเอ๋อร์?”เจียงซุ่ยฮวนเบิกตากว้าง พูดตะกุกตะกักว่า “ข้า…เจ้า…ข้าอุตส่าห์ทำทุกอย่างอย่างระมัดระวังแล้ว ท่านอ๋องรู้ได้อย่างไร?”“ข้าเกรงว่าเจ้าจะเจออันตราย จึงสั่งให้มีองครักษ์ลับคอยเฝ้าดูแลความปลอดภัยของเจ้า”กู้จิ่นยิ้มอย่างมีเลศนัย “เมื่อคืนข้ากำลังหารือเรื่องการล่าสัตว์ในฤดูใบไม้ร่วงกับฮ่องเต้ในวังหลวง ก็มีองครักษ์มารายงานว่าท่านไปปล้นร้านทองมา”เมื่อเห็นสายตาที่เต็มไปด้วยความลุกลี้ลุกลนของเจียงซุ่ยฮวน กู้จิ่นพูดต่อ “เมื่อคืนข้านึกว่าฟังผิด แต่วันนี
Read more

บทที่ 127

กู้จิ่นมีสีหน้าขรึม กล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา “จีกุ้ยเฟยมีภูมิหลังที่ซับซ้อน นางเป็นญาติผู้น้องของอัครเสนาบดีเฉิน และยังเป็นน้องบุญธรรมของฮองเฮาอีกด้วย”“ตั้งแต่นางเข้าวังมา ก็แสดงท่าทีอ่อนหวาน อ่อนโยน เอาแต่ประทับอยู่ในตำหนักฮุ่ยหนิงของนาง ไม่เคยแย่งชิงอะไรเลย”“ข้าคิดว่านางไม่มีความสนใจในบัลลังก์ แต่กลับกลายเป็นว่านางซ่อนความทะเยอทะยานไว้อย่างลึกซึ้ง หลอกทุกคนจนหมดสิ้น”กู้จิ่นหัวเราะเย็น “แม้แต่องค์ชายแปดที่นางเลี้ยงมาก็เป็นเช่นนั้น นิสัยเงียบขรึม แต่ทำงานเฉียบขาด เป็นที่โปรดปรานของฝ่าบาทยิ่งนัก”“มองย้อนกลับไป ทุกสิ่งล้วนเป็นกลอุบายตั้งแต่แรก จีกุ้ยเฟยมาที่นี่ก็เพื่อบัลลังก์เท่านั้น!”เจียงซุ่ยฮวนที่ยืนฟังอยู่ถึงกับตกตะลึง เอ่ยออกมาด้วยความทึ่ง “จีกุ้ยเฟยช่างมีความทะเยอทะยานยิ่งนัก”“ครอบครัวของอัครเสนาบดีเฉินก็ล้วนมีความทะเยอทะยานเช่นกัน”แววตาของกู้จิ่นลึกล้ำ “อัครเสนาบดีเฉินรวบรวมขุนนางไว้ในเครือข่ายมากมาย รวมถึงลูกชายคนเล็กของเขา เฉินยู่หุย ที่วิ่งวุ่นไปทั่วเจียงหนานเพื่อหาผู้มีฝีมือมาช่วยเหลือพวกเขา หากข้าไม่ได้ส่งคนไปขัดขวาง ตอนนี้ครอบครัวของพวกเขาคงยิ่งใหญ่ที่สุดในดินแด
Read more

บทที่ 128

เจียงซุ่ยฮวนแลบลิ้นเล็กน้อย “แม้สี่จือจะเป็นหมาป่า แต่ลักษณะนิสัยของมันเหมือนสุนัขทั่วไป มันจะไม่ทำร้ายคนพร่ำเพรื่อหรอก”สี่จือร้อง “โฮ่ว” พลางกลิ้งตัวเปิดประตูออกไปวิ่งเล่นในลาน เจียงซุ่ยฮวนเดินไปปิดประตู ลมฤดูใบไม้ร่วงพัดมากระทบร่างนางจนสะท้านนางกอดอกลูบแขนตัวเองเบา ๆ “เมื่อครู่ข้าพูดถึงเรื่องอะไรอยู่นะ?”“เรื่องที่เจ้าจะหาโอกาสเข้าไปในวัง” กู้จิ่นมองรอบ ๆ ก่อนจะหยิบผ้าห่มจากชั้นไม้มาคลุมให้นาง “ด้วยสถานะของเจ้าในตอนนี้ที่แทบไม่ต่างจากสามัญชน จะเข้าไปในวังได้อย่างไร?”เจียงซุ่ยฮวนดึงผ้าห่มให้กระชับตัว พูดว่า “ข้าช่วยชีวิตแม่ของเสวียหลิงไว้ เขาสัญญาว่าจะพาข้าเข้าไปในวังเมื่อถึงงานเลี้ยงในครั้งหน้า”ดวงตาของกู้จิ่นฉายแววไม่พอใจ “ทำไมเจ้าไม่มาหาข้าโดยตรง?”“มันดูไม่เหมาะเท่าไร ท่านเป็นอาของฉู่เจวี๋ย ส่วนข้าเป็นอดีตภรรยาของเขา หากท่านพาข้าเข้าไปในวัง มันจะดูเป็นเรื่องอะไร?” เจียงซุ่ยฮวนเกาศีรษะเล็กน้อย “อีกอย่าง ข้าแทบไม่เห็นท่านเลยในช่วงนี้ จะให้ข้าหาท่านได้อย่างไร?”กู้จิ่นหยิบป้ายคำสั่งจากอกเสื้อ ยื่นให้เจียงซุ่ยฮวน “นี่สำหรับเจ้า หากเจ้าอยากหาข้า ก็เอาป้ายนี้ไปที่จวนเป่ยโม่อ๋
Read more

บทที่ 129

กู้จิ่นยืนขึ้น ลูบชายเสื้อของตนเล็กน้อย ก่อนพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ ว่า “ไม่ต้องกังวล ข้าอยู่ที่นี่เอง แต่ดึกมากแล้ว ข้าจะไม่รบกวนคุณหนูเจียงพักผ่อน สองวันหลังจากนี้ ข้าจะมารับเจ้า”เจียงซุ่ยฮวนพยักหน้าตอบ “ตกลง”ขณะที่กู้จิ่นกำลังจะเดินจากไป เขาหยุดเท้าลงเล็กน้อยก่อนกล่าวว่า “จริงสิ ร้านเหรินซ่านถังของเจ้าช่วงนี้อย่าเพิ่งเปิดเลย”“ทำไมล่ะ?” เจียงซุ่ยฮวนเลิกคิ้วด้วยความสงสัยเล็กน้อย “ร้านเหรินซ่านถังของข้ากำลังดำเนินไปได้ดี แม้ว่าช่วงนี้จะไม่มีคนไข้มา แต่จะให้ปิดก็คงไม่ใช่เรื่องง่าย”กู้จิ่นอธิบายด้วยน้ำเสียงขรึม “เหตุที่ไม่มีคนไข้มา เพราะมีคนปล่อยข่าวลือข้างนอกว่าเจ้าไม่ใช่แพทย์ตัวจริง และยาที่เจ้าจ่ายไปล้วนแต่เป็นยาปลอมที่มีผลข้างเคียง”“บัดซบ!” เจียงซุ่ยฮวนทุบโต๊ะด้วยความโกรธ ก่อนจะรู้ตัวว่าไม่ควรพูดคำหยาบต่อหน้ากู้จิ่น นางจึงเงียบไปนางพูดอย่างไม่พอใจว่า “ช่างเป็นเรื่องเหลวไหล! ยาจีนที่ข้าปรุงเองล้วนใส่ใจทุกขั้นตอน ยาฝรั่งที่ข้าให้ก็ผ่านการพัฒนาและทดสอบมานับครั้งไม่ถ้วน ผลข้างเคียงแทบไม่มีเลย ใครกันที่ปล่อยข่าวพวกนี้?”ตอนนี้เจียงซุ่ยฮวนเหมือนแมวที่กำลังขนพองด้วยความโมโห ดวงตา
Read more

บทที่ 130

ยวี่จี๋ขับรถม้า พาเจียงซุ่ยฮวนและว่านเมิ่งเยียนมุ่งหน้าออกจากเมือง เมื่อมาถึงประตูเมือง มีทหารสองนายยืนขวางหน้ารถม้าและสั่งให้หยุดเจ้าม้าตัวที่ชื่อจ้างจ้างก็กระทืบเท้าและหอบเหนื่อยอยู่กับที่ยวี่จี๋ปลอบเจ้าจ้างจ้างสองสามคำ ก่อนหันไปถามทหารว่า “ท่านขุนนาง เกิดอะไรขึ้นหรือ?”ทหารตอบด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด “ยังไม่รู้หรือ? ร้านทองของพระชายาแห่งหนานหมิงถูกปล้น เครื่องประดับทองกว่าพันชิ้นหายไปหมด องค์ชายหนานหมิงออกคำสั่งให้ตรวจสอบอย่างเข้มงวด ใครจะออกจากเมืองต้องถูกตรวจสอบก่อน”ยวี่จี๋ยิ้มประจบ “ท่านขุนนาง บนรถม้านี่มีเพียงคุณหนูสองท่าน จะเกี่ยวอะไรกับร้านทองที่ถูกปล้นได้? ช่วยอนุโลมให้เราผ่านไปเถอะ”ภายในรถม้า ว่านเมิ่งเยียนกำหมัดแน่นด้วยความตื่นเต้นและหวาดกลัว เจียงซุ่ยฮวนกลับนิ่งสงบ นางตบไหล่ว่านเมิ่งเยียนเบา ๆ เป็นสัญญาณให้สงบลง “ผ่อนคลายหน่อย ยิ่งเจ้าแสดงอาการตื่นตระหนก ทหารก็ยิ่งสงสัยเจ้า”“อืม!” ว่านเมิ่งเยียนสูดหายใจลึกก่อนจะพยายามผ่อนคลายตัวเองด้านนอก ทหารทั้งสองเริ่มด่าทอเสียงดัง “ให้เราอนุโลมเจ้าเช่นนั้นหรือ? แล้วใครจะอนุโลมเรา? อย่าเสียเวลา รีบให้คนในรถม้าลงมา เราต้องตรวจสอ
Read more
PREV
1
...
1112131415
...
19
Scan code to read on App
DMCA.com Protection Status