All Chapters of โซ่สวาทจอมมาร: Chapter 21 - Chapter 30

ประธานใหญ่แห่งบีช เบย์ คลับ พาสองแม่ลูกมายังร้ายไอศกรีมแห่งหนึ่งริมชายหาดซึ่งก็เป็นเวลาเย็นมากแล้ว คลีโอเริ่มมีท่าทีสนิทสนมกับชายแปลกหน้าที่ชวนพูดคุยเรื่องสนุก ๆ จนแม้แต่ณชนกก็ยังประหลาดใจ ปกติคลีโอไม่สนิทกับคนแปลกหน้าง่าย ๆ แต่สำหรับเฮ็คเตอร์นั้นต่างออกไป คลีโอมองเขาเหมือนเป็นคนในครอบครัว แววตาคู่นั้นสะท้อนความสุขออกมาจนผู้เป็นมารดาแอบสะท้อนใจลึก ๆ ณชนกไม่รู้ว่าสิ่งนี้เกิดจากความผูกพันทางสายเลือดหรือไม่ แต่ไม่ว่าจะอย่างไรเธอก็ไม่สามารถอธิบายให้เฮ็คเตอร์เข้าใจความจริงได้เพราะตอนนี้ในหัวใจของเขาอัดแน่นด้วยความเคียดแค้นชิงชังและมันก็พร้อมจะระเบิดได้ทุกเมื่อ“โอว...คลีโอ...หนูกินไอศกรีมเป็นถ้วยที่สองแล้วจริง ๆ ด้วย” เฮ็คเตอร์กล่าวกับเด็กน้อยอย่างอารมณ์ดีเมื่อพนักงานเสิร์ฟไอสกรีมช็อคโกแล็ตเพิ่มอีกหนึ่งที่ตามที่คลีโอร้องขอจากมารดา หนูน้อยยิ้มกว้างอวดฟันขาวสะอาด“คลีโอชอบช็อคโกแล็ตมาก ๆ ค่ะ”“ถ้าชอบ ลุงเฮ็คเตอร์จะซื้อช็อคโกแล็ตให้หนูเยอะ ๆ เลยเอามั้ยคะ”“อย่ารบกวนคุณลุงเลยนะลูก...นี่มันก็มากเกินพอแล้ว”ณชนกแทรกขึ้นแต่ชายหนุ่มก็สวนกลับในทันควันว่า“ไม่มากหรอกนะคะ คลีโอ..ถ้าหนูชอบคุณลุงเฮ็คเต

วันนี้เป็นวันที่ณชนกรู้สึกประหลาดใจเพราะหลังจากส่งคลีโอที่สถานรับเลี้ยงเด็กเธอก็ไม่พบว่าเชสนิค คนสนิทของเฮ็คเตอร์มารับเธอเหมือนดังปกติ ใจหนึ่งหญิงสาวก็รู้สึกโล่งใจ แต่อีกใจก็รู้สึกแปลก ๆ แต่มันก็ยังดีกว่าไม่ใช่หรือเพราะเธอจะได้ไม่ต้องปั้นหน้าหรือเป็นที่รองรับอารมณ์เวลาอยู่กับประธานใหญ่แห่งบีช เบย์ คลับ ซึ่งไม่รู้ว่าเขาจะระเบิดความไม่พอใจใส่เธอตอนไหน หญิงสาวไปทำงานของเธอตามปกติ แต่ก็ยังรู้สึกถึงความไม่ปกติสักเท่าไหร่จากสายตาของเพื่อนร่วมงานที่ยังมองเธอแปลก ๆ หากทว่าณชนกก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งที่เธอเองก็หวาดหวั่น กลัวว่าจะมีคนล่วงรู้ถึงสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างเธอกับประธานบริหารคนใหม่ของโรงแรม“สวัสดีค๊าพี่แนน” เสียงแจ๋วที่ดังขึ้นทำให้ณชนกหยุดชะงักทันทีที่เข้ามาถึงที่ทำงาน หลังจากตอกบัตรแล้วเธอก็หันไปมองสองสาวพนักงานเสิร์ฟรุ่นน้องนั่นคือเบนท์กับปลาที่มาพร้อมกัน“สวัสดีจ้ะ น้องเบนท์ น้องปลา” หญิงสาวทักทายด้วยรอยยิ้ม“แหม...วันนี้พี่แนนมาเร็วจังนะคะ” ปลากล่าวขึ้นแต่ณชนกก็ไม่ได้สังเกตเห็นอะไรบางอย่างที่สะท้อนในแววตาของผู้พูด“ค่ะ...พี่ก็มาทำงานเวลาปกติน่ะค่ะ วันนี้ทำกะเช้ากันเหรอคะ”“

โคลวิซเงียบไปและณชนกเองก็คิดว่าเธอได้พูดในสิ่งที่คิดว่าถูกต้องแล้วเพียงแต่ไม่ทั้งหมดเท่านั้น สักครู่รอยยิ้มจางก็ปรากฏบนมุมปากของเขาอีกครั้ง “แล้วผู้ชายคนนั้น...ไปไหนแล้ว”“เขาหายไปจากชีวิตของแนนนานแล้วค่ะ” ถึงตอนนี้หญิงสาวเริ่มน้ำตาซึม ทำอย่างไรเธอก็ไม่อาจเข้มแข็งยามนึกถึงอดีตที่ไหลผ่าน หากแต่ยังพยายามสะกดความอ่อนแอไม่ยอมร้องไห้ต่อหน้าโคลวิซ เธอได้ยินเสียงเขาถอนใจเนิบบทที่ 13“ว่าทำไมคุณถึงได้ปฏิเสธตอนที่ผมขอหมั้น”“ขอโทษด้วยนะคะโคลวิซ...จริง ๆ แล้วแนน...มีคลีโอก่อนที่จะเจอคุณ”“แต่ผู้ชายคนนั้นก็ทิ้งคุณกับลูกไปในท้ายที่สุด” ณชนกไม่ได้พูดอะไรต่อขณะภาพแห่งความทรงจำผุดพรายขึ้นในห้วงนึก ภาพที่คืนนั้นเธอหวังว่าจะได้พบ เขา คนนั้นที่เธอนัดให้ออกมาพบเพื่อบอกเขาว่าเธอได้ปฏิเสธการหมั้นหมายจากผู้ชายอีกคน เธอรอ เขา คนนั้นใต้ต้นทองกวาวในสวนสาธารณะท่ามกลางเวลาดึกสงัดอันเงียบเหงาและรู้สึกตัวขึ้นมาในตอนเช้าเพื่อพบว่ามีเพียงความว่างเปล่าและเดียวดาย... เขา หายไปจากชีวิตของเธอนับแต่วันนั้น จวบถึงวันนี้เป็นเวลากว่าห้าปีซึ่งมันเป็นเวลาแห่งการคอยรอที่ยาวนานมากจริง ๆ ณชนกอยู่พูดคุยกับโคลวิซอีกเพียงชั่วคร

“คุณหนูคลีโออยู่ในห้องค่ะ กินนมอยู่...ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ ดิฉันมีหน้าที่ดูแลคุณหนูตามคำสั่งของคุณเฮ็คเตอร์ค่ะ...ตามทางนี้สิคะ ฉันจะพาคุณไปที่ห้อง” ถึงจะร้อนใจยังไงแต่หญิงสาวก็ไม่อาจปฏิเสธสิ่งที่เขาจัดการได้ทุกกรณีเพราะกลัวว่าการแสดงความเป็นปฏิปักษ์ต่อเฮ็คเตอร์อาจกระทบถึงลูกของเธอก็เป็นได้ ร่างเล็กบอบบางเดินตามแม่บ้านไปถึงห้องหนึ่ง เป็นห้องนอนกว้างก่อนที่แม่บ้านจะเดินกลับออกไปอย่างเงียบเชียบ ณชนกเดินไปหยุดที่เตียงขนาดคิงไซส์และหยิบชุดว่ายน้ำแบบทูพีซขึ้นมา หญิงสาวกุมมันไว้แน่นและอดไม่ได้ที่จะหลั่งน้ำตาเธอคิดถึงคลีโอใจแทบขาด แม้อยู่ใกล้ลูกแค่นี้แต่เหมือนมีกำแพงขวางกั้นสูงเกินเอื้อม เฮ็คเตอร์กำลังทรมานหัวใจของเธอ ถ้าทำได้เขาคงอยากฉีกเธอออกเป็นล้านชิ้น ณชนกไม่เสียเวลาคิดนาน เธอเปลี่ยนชุดตามคำสั่งของเขาก่อนจะกลับออกไปที่สระน้ำในลานโล่งด้านนอกบ้านพัก เธอไม่เห็นเงาของเฮ็คเตอร์ แต่แล้วชั่วครู่ร่างใหญ่โตสีแทนเข้มก็โผล่ขึ้นมาเหนือน้ำ ประธานใหญ่แห่งบีช เบย์ คลับลอยตัวอยู่อีกฟากหนึ่งของสระ เขาลูบใบหน้าหล่อกระชากใจที่เต็มไปด้วยหยดน้ำเกาะพราวขณะจ้องมองหญิงสาวด้วยนัย์ตาเป็นประกายคมกริบแสงมลังมะเลือ

“ลูกชายมหาเศรษฐีที่ดินชาวเยอรมัน” คำพูดที่เฮ็คเตอร์สวนกลับทำให้ณชนกเริ่มหายใจไม่คล่อง หญิงสาวคิดว่าเขาอาจไม่รู้จักบุคคลที่เธอเอ่ยถึง แต่มันไม่เป็นอย่างที่เธอคิด ร่างสูงสืบเท้าเข้าไปหาขณะร่างอรชรถอยหลัง นัยน์ตาของทั้งสองยังสบประสานกันหากแต่ดวงตาคู่งามกำลังจะพ่ายแพ้แก่รัศมีแรงกล้าที่ฉาดฉายออกมาจากประกายตาสีฟ้าอมเขียวมรกต ชายหนุ่มเปล่งเสียงหัวเราะลึกในลำคอขณะเอียงใบหน้าคร้ามเข้มและกวาดสายตาไปทั่วร่างงามที่มีผ้าขนหนูผืนเล็กเพียงผืนเดียวพันกาย“เขาคงติดใจคุณล่ะสิท่า...ว่าไงล่ะลีแอน ไม่อย่างนั้นคงไม่ตามตอแยคุณอยู่เรื่อย ๆ และไม่ยอมจ่ายทิปหนักขนาดนั้น”“ฉันให้สมุดคิดเงินแคชเชียร์ไปแล้ว และไม่คิดว่าจะรับเงินมากมายขนาดนั้นไว้ด้วย”“หรือว่าอยากจะเล่นตัวกันล่ะ รู้มั้ยว่าผู้หญิงยิ่งเล่นตัวผู้ชายยิ่งชอบ ยิ่งมีเงินมากเขาก็พร้อมที่จะทุ่มให้ไม่อั้น”“เฮ็คเตอร์!...หยุดดูถูกฉันเดี๋ยวนี้นะคะ” เขายักไหล่ ความร้อนร้ายฉาบฉายบนใบหน้าหล่อเหลาไม่แปลงเปลี่ยน “แต่เสียใจด้วยนะ ถ้าเขารู้ว่าคุณเป็นผู้หญิงของผม เขาคงไม่กล้าแม้แต่จะเฉียดเข้าใกล้ จะให้ผมบอกเขาว่ายังไงดี บอกว่าคุณเป็นโสเภณีเงินล้านของผมดีมั้ย”ณชนกกำห