บททั้งหมดของ โซ่สวาทจอมมาร: บทที่ 41 - บทที่ 50

ณชนกหน้าชาทั้งน้ำตาไหลลงอาบแก้มด้วยความอับอาย จันทริการู้เรื่องระหว่างเธอกับเฮ็คเตอร์แล้ว หญิงสาวไม่พุดอะไรเพราะความจริงมันจุกอกจนตีบตันไปหมด เธอหันไปมองหน้าพนักงานสาวเสิร์ฟรุ่นน้องทั้งสองที่ยืนมองด้วยสีหน้าตระหนกตื่นไม่ต่างจากกันขณะกุมโทรศัพท์ไว้แน่น แต่แล้วโดยไม่คาดฝันจันทริกาก็ปรี่เข้ามาแล้วฟาดฝ่ามือลงบนใบหน้าของณชนก“กรี๊ด!!!” ทั้งเบนท์และปลากรีดร้องขึ้นพร้อมกันเมื่อร่างของพนักงานเสิร์ฟสาวรุ่นพี่ทรุดลงไปนั่งกับพื้นพร้อมกันนั้นโทรศัพท์มือถือของจันทริกาก็กระเด็นไปไกล ใบหน้าของณชนกเป็นรอยจ้ำแดงและมีเลือดหยดออกมากบปากจากแรงฝ่ามือของจันทริกา แต่ก่อนที่เซเลบสาวจะปรี่เข้าไปซ้ำก็ต้องหยุดชะงักเมื่อร่างสูงของใครคนหนึ่งปราดเข้ามาดึงแขนของเธอไว้ก่อนจะผลักร่างนั้นออกไปจนจันทริกาเซเกือบล้ม“หยุดนะ! นี่มันเรื่องอะไรกัน...ทำไมคุณทำร้ายแนนแบบนี้!” ณชนกเงยหน้าขึ้นก็เห็นโคลวิซก้าวเข้ามาประคองร่างของเธอให้ลุกขึ้นยืน หนุ่มเยอรมันกอดหญิงสาวซึ่งอยู่ในอาการโงนเงนไว้แน่น เขาก้มลงดูใบหน้าหวานก็ต้องตกใจที่เห็นรอยเลือดบนริมฝีปากบวมช้ำ“แนน...เป็นยังไงบ้าง?”“ไม่เป็นไรค่ะโคลวิซ...แนนไม่เป็นไร”“แต่แก้มคุณช้ำ

“แนนไม่เป็นไรหรอกค่ะ”“มีอะไรทำไมไม่บอกผมล่ะ เกิดอะไรขึ้น ทำไมผู้หญิงคนนั้นถึงได้ทำร้ายคุณ”“แนนผิดเองค่ะ...แนนเป็นคนไม่ดีกรรมมันเลยตามสนอง”“คุณพูดเรื่องอะไรกัน แนนเป็นคนถูกทำร้ายนะ...แนน...ผมได้ยินที่ผู้หญิงคนนั้นพูดทุกอย่าง มันเป็นความจริงหรือเปล่า?”“คะ” ณชนกเลื่อนสายตาแห้งแล้งสบนัยน์ตาของโคลวิซที่มองเธออย่างค้นคว้า หญิงสาวกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก เธอไม่รู้ว่าจะอธิบายให้เขาเข้าใจได้อย่างไร“โอเค...ถ้าอย่างนั้นแนนบอกมาก่อนได้มั้ยว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นไคร”“เธอชื่อจันทริกา เป็นสาวไฮโซชื่อดัง”“เธอพูดว่าแนน...ไปแย่งของของเธอ...บอกได้มั้ยว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใคร” หญิงสาวเงียบงัน น้ำตาของเธอไหลลงมาเมื่อโคลวิซถามขณะชายหนุ่มจ้องมองใบหน้าสวยที่ตอนนี้บนแก้มเนียนข้างหนึ่งเป็นรอยแดงช้ำแถมมุมปากบวมเจ่อเป็นรอยแตกและยังมีเลือดซิบ“แฟนของเธอคือ...เจ้าของบีช เบย์ คลับ” ณชนกก้มหน้าลง “คุณอาจจะสมน้ำหน้าฉัน คุณอาจเห็นว่าฉันไม่เจียมตัว”“แนน” โคลวิซส่งเสียงในลำคอก่อนจะดึงร่างเล็กเข้าไปในอ้อมแขน ณชนกไม่ขัดขืน ตรงข้ามเธอกลับสะอื้นไห้ด้วยความปวดร้าวเกินจะทานทน หญิงสาวเหมือนลอยอยู่กลางทะเลที่มีแต่คลื่นคลั

“คุณแม่ขา...ลุงเฮ็คเตอร์บอกว่า...จะพาคลีโอ...ไปว่ายน้ำค่ะ” รอยยิ้มจางผุดขึ้นที่มุมปากของหญิงสาว เธอไม่ยอมสบตากับบุรุษผู้ทรงอำนาจที่นั่งข้าง ๆ รู้สึกหวาดหวั่นจนมือเท้าเย็นเฉียบ ทั้งที่ความเจ็บปวดทรมานจากความกดดันมันกำลังกัดกินความรู้สึก หากแต่ณชนกบอกตัวเองว่าต้องเข้มแข็ง ตอนนี้ไม่มีใครช่วยเธอได้นอกจากตัวเธอเอง แม้รู้ว่าพ่ายแพ้เขาหมดทุกทาง แม้รู้ว่าประตูแห่งความหวังได้ปิดตายลงหมดทุกบานแล้ว หากเมื่อถึงเวลาที่หลังชนฝาเธอก็จะลุกขึ้นสู้ เฮ็คเตอร์พาเธอกลับมายังบ้านพักสไตล์บาหลีสุดหรูบนเนินเขาอีกครั้ง และช่วงเวลาเย็นย่ำก็หมดไปกับการที่เขาพาคลีโอลงเล่นน้ำในสระกลางลานโล่งซึ่งโอบล้อมด้วยพุ่มไม้สวยงามแปลกตา ณชนกได้แต่มองชายหนุ่มกับเด็กน้อยใช้เวลาอยู่ด้วยกัน ท่ามกลางความกดดันหญิงสาวก็ยังมีความฝันสวยงามเล็ก ๆ จากการที่เธอได้เห็นเฮ็คเตอร์หยอกเย้ากับคลีโอเสมือนเป็นพ่อลูกกันโดยแท้จริง ซึ่งความเป็นจริงงดงามยิ่งกว่านั้น มันฝังลึกอยู่ในความทรงจำที่ยังตราตรึงไว้กับเขาเสมอ หากแต่ตอนนี้เธอไม่รู้ว่าเฮ็คเตอร์คิดอะไร หญิงสาวรู้สึกบีบคั้นในหัวใจ โลกของเธอกำลังเล็กแคบลงทุกที เวลาผ่านไปกระทั่งเกือบสองทุ่ม ณชนกพาล

“เฮ็คเตอร์...ไม่...ไม่”เสียงร้องนั้นไม่ช่วยอะไรเพราะเฮ็คเตอร์ขยับและโถมกายเข้าหาอย่างไร้ปราณี กายสาวแทบไหม้เพราะไฟร้อนจากแก่นรักที่แผดเผาอย่างร้อนเร่า หากแต่ยิ่งเขาโหมด้วยแรงกระชั้นถี่ความเจ็บร้าวกลับยิ่งทวีรุนแรง ชายหนุ่มเร่งเร้าจังหวะด้วยการโหมกายเข้าใส่โดยปราศจากการโลมเล้า ความแข็งแกร่งของเขาทิ่มแทงและบดขยี้สายธารแห้งแล้งครั้งแล้วครั้งเล่า ร่างแน่งน้อยกลั้นก้อนสะอื้น ณชนกร้องไห้แต่เขาจะไม่มีวันเห็นน้ำตาหยดสุดท้ายที่หญิงสาวหลั่งมันบนหัวใจอันร้าวราน ร่างอรชรปลดปล่อยทุกอย่างตามวิถี ถึงจะเจ็บปวด หากนี่จะเป็นอีกแค่หนเดียวที่ยอมให้เขาข่มเหงหัวใจ ณชนกรู้สึกตัวขึ้นมาตอนเช้าตรู่ เสียงนกร้องขับขานทำให้หญิงสาวกระพริบตาถี่ ๆ เพื่อรับแสงอ่อนที่สาดเข้ามาทางหน้าต่างซึ่งเป็นบานกระจกขนาดใหญ่ เธอขยับตัวแค่เพียงเล็กน้อยแต่รู้สึกเจ็บไปทั่วร่าง ร่างแน่งน้อยพลิกนอนหงายและมองเพดานห้องประดับแขนเดอเลียร์แสนสวยขณะกัดฟันหันไปมองข้างตัวซึ่งบัดนี้เหลือเพียงความว่างเปล่าและร่องรอยยับยู่ยี่ของผ้าปูเตียง เขาไปแล้ว...เฮ็คเตอร์ลุกจากที่นอนและออกจากห้องไปตอนไหนเธอไม่รู้ รู้เพียงสิ่งที่เขาทิ้งไว้บนร่างเปลือยเปล่าของ

เฮ็คเตอร์มือเย็นเฉียบตอนที่เปิดหน้าจอของโทรศัพท์ซึ่งพรเทพบอกว่าเป็นของเขาเอง ดวงตาสีฟ้าแกมเขียวสะท้อนอะไรบางอย่างออกมาเมื่อภาพหน้าจอปรากฏขึ้น สิ่งที่ทำให้เขาเองถึงกับผงะ รู้สึกหนักอึ้งราวกับแบกโลกทั้งโลกไว้บนบ่า มันเป็นคลิปวีดีโอที่บันทึกเหตุการณ์ตอนณชนกถูกจันทริกาขว้างโทรศัพท์ใส่หน้าและตามไปตบด้วยฉาดใหญ่ ณชนกล้มลงไปนั่งขณะที่มีพนักงานเสิร์ฟสาวสองคนยืนดูและกรี๊ดกร๊าดโดยไม่มีใครคิดจะเข้าไปช่วยเหลือ จันทริกากำลังจะตามลงไปซ้ำแต่มีคนที่มาขวางไว้ นั่นคือโคลวิซ ลูกชายมหาเศรษฐีชาวเยอรมันมาช่วยพยุงณชนกก่อนจะพูดกับจันทริกาอีกไม่กี่คำและพาคนถูกทำร้ายเดินออกไป เฮ็คเตอร์ถอนใจเฮือกใหญ่...ที่จริงเขาเห็นรอยช้ำบนใบหน้าของณชนกตั้งแต่เมื่อวานแต่เพราะความเดือดดาลบดบังทุกสิ่ง ทั้งหมดที่เขาทำลงไปแท้แล้วคือการลงทัณฑ์ตัวเอง“ผมต้องขอโทษด้วยครับที่พึ่งมาบอกคุณเฮ็คเตอร์วันนี้...ผมคิดและตรองอยู่นาน แต่ว่า...”“คุณทำถูกแล้ว...พรเทพ...ขอบคุณมาก...คุณทำดีที่สุดแล้ว”“แล้วคุณเฮ็คเตอร์ไล่แนนนี่ออกจริง ๆ หรือครับ...อย่าไล่เธอออกเลยนะครับ แนนนี่ทำงานดีมาก ที่สำคัญเธอต้องเลี้ยงลูกเพียงลำพัง เธอน่าสงสารมากนะครับ”เฮ็ค